Η προς Ρωμαίους για την ομοφυλοφιλία και τους υπερασπιστές της

και οι άρρενες αφήκαν την φυσικήν σχέσιν και χρήσιν της γυναικός και εφλογίσθησαν εις τας εμπαθείς ορέξεις μεταξύ των, ώστε άνδρες εις άνδρας να ενεργούν αναισχύντους και εξευτελιστικάς πράξεις και να λαμβάνουν τον μισθόν, που τους έπρεπε δια την πλάνην των, από τον ίδιον τον εαυτόν των (1, 27). Αυτοί, μολονότι εγνώρισαν καλά το θέλημα και την δικαιοσύνην του Θεού, ότι δηλαδή όσοι διαπράττουν τέτοια πονηρά έργα είναι άξιοι θανάτου, όχι μόνον πράττουν αυτά, αλλά από ψυχικήν πώρωσιν και κακότητα επιδοκιμάζουν με όλην των την καρδιά και εκείνους που τα πράττουν (1,32).

Πρόστιμο 9000€ επειδή επέστρεψαν τα ποτήρια στο μπαρ!

Γάλλοι επιθεωρητές επέβαλαν πρόστιμο ύψους 9χιλ.€ σε παμπ στην Βρεττάνη για μαύρη εργασία αφότου πελάτης επέστρεψε άδεια ποτήρια στο μπαρ!

Για τους πελάτες του concert-cafe Mamm-Kounifl στο Locmiquelic της Βρεττάνης (βορειοδυτική Γαλλία), το να κουβαλάς τους δίσκους και τα ποτήρια πίσω στο μπαρ είναι δείγμα ευγένειας προς τους καταστηματάρχες και το προσωπικό.

Για την υπηρεσία όμως επιθεώρησης εργασίας URSAFF, αυτό αποτέλεσε παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας, καθώς οι πελάτες συμπεριφέρθηκαν και σαν σερβιτόροι, όπως σημειώνει η γαλλική εφημερίδα Le Télégramme. Γύρω στις 12.30, ένας πελάτης επέστρεψε τον δίσκο του με τα ποτά. Πέρασε από το μπαρ πηγαίνοντας για την τουαλέτα.Εκείνη την στιγμή ξεκίνησαν όλα. Ένας άντρας κόλλησε τον σύζυγό μου στο τζάμι, μια γυναίκα ήρθε κατά πάνω μου, δείχνοντας την ταυτότητά της και τότε κατάλαβα πως ήταν η URSSAF. Μου είπαν πως με έπιασαν να χρησιμοποιώ αδήλωτη εργασία λέει η Markya Le Floch στην Le Télégramme.

Είναι κοροιδία αυτό. Δεν κάναμε κάτι παράνομο, προσέθεσε.

Οι αρχές έβαλαν αρχικά πρόστιμο 7.900€ και τους έθεσαν υπό προσωρινή κράτηση. Οι πελάτες κατέθεσαν υπέρ των ιδιοκτητών και απέφυγαν έτσι την απαγγελία κατηγορητηρίου, αλλά η URSSAF προσπαθεί ακόμα να διώξει νομικά τους ιδιοκτήτες του μπαρ και διεκδικούν πλέον 9 χιλ.€ λόγω μη αρχικής πληρωμής του προστίμου (ΣτΜ: νόμιμη ληστεία!). Εκπρόσωπος της URSSAF δήλωσε στο France Bleu πως δεν συμμερίζονται την εκδοχή των ιδιοκτητών για το περιστατικό.

Είμαστε σοκαρισμένοι από το περιστατικό και ασφαλώς δεν πρόκειται να πληρώσουμε. Είναι παρεξήγηση. Ήταν εντελώς σουρρεαλιστικό αυτό που συνέβη, αλλά ευτυχώς λάβαμε πολλή υποστήριξη από τους πελάτες μας, για τους οποίους επίσης ήταν γελοίο όλο αυτό δήλωσε η Le Foch στον Independent.

Η υπόθεση τελικά θα εκδικαστεί σε ημερομηνία που θα οριστεί αργότερα από ειδικό δικαστήριο της Βρεττάνης.



από James Rothwell, Friday 20 December 2013
http://www.independent.co.uk/news/business/news/french-pub-fined-9000-after-customers-returned-empties-to-bar--because-its-undeclared-labour-9018432.html

Καλές Γιορτές ή Καλά Χριστούγεννα;!

Ούτε μία αναφορά στον Χριστό ή τα Χριστούγεννα στην επίσημη 'χριστουγεννιάτικη' ευχετήρια κάρτα της οικογένειας Ομπάμα.

Η χριστουγεννιάτικη κάρτα της οικογένειας Ομπάμα δεν περιέχει ούτε μία αναφορά ούτε στον Χριστό ούτε στα Χριστούγεννα. Ακόμα ένα δείγμα τού πώς η λεγόμενη πολιτική ορθότητα (οι ευαισθησίες να μη θιχτούν οι 'άλλοι') έχει εξαφανίσει την κοινή λογική.

Όχι ότι περιμέναμε από τον Ομπάμα να ευχηθεί ας πούμε "Καλά Χριστούγεννα", ένα τέτοιο έγκλημα σκέψης άλλωστε δεν θα περνούσε απαρητήρητο ούτε ατιμώρητο από τους οπαδούς του σύγχρονου 'προοδευτικού' ολοκληρωτισμού, αλλά θα ελπίζαμε να δούμε τουλάχιστον ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο ή έστω κάποιο κρυμμένο ίχνος χριστιανικού συμβολισμού.

Στο εσωτερικό, η κάρτα είναι ουσιαστικά χωρίς χρώμα και δείχνει μιαν εικόνα με τον Λευκό Οίκο και απ' έξω δύο σκυλιά. Την κάρτα υπογράφει ο Πρόεδρος, η Πρώτη Κυρία, οι κόρες του Ομπάμα και έχει επίσης δύο πατουσάκια συμβολικά της Sunny και του Bo (τα προεδρικά σκυλιά).

"Καθώς μαζευόμαστε όλοι μαζί αυτήν την περίοδο, ευχόμαστε η ζεστασιά και η χαρά των γιορτών να γεμίσει τα σπιτικά σας" διαβάζουμε στην κάρτα. Δεν περιέχεται δηλαδή τίποτα που να φανερώνει κάποια χριστιανική εορτή ούτε καν μία από τις πιο μεταγενέστερες και 'αφηρημένες' αναπαραστάσεις που συμβολίζουν τα Χριστούγεννα, όπως ο Άι-Βασίλης ή ένα δέντρο.

Το εξώφυλλο της κάρτας έχει την εικόνα ενός σκύλου που κάθεται δίπλα στο τζάκι. Κορδέλλες παντού γύρω απ' το τζάκι και δώρα πάνω στο τραπέζι. Κάλλιστα θα μπορούσε πάντως να ήταν και κάτι άλλο, εκτός Χριστουγέννων.

Οι προοδευτικοί πολύ συχνά κοροιδεύουν τον λεγόμενο πόλεμο στα Χριστούγεννα (War on Christmas), ως ένα εφεύρημα κάποιων παλαβών υπερσυντηρητικών κύκλων, αλλά όταν ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ βγάζει μια χριστουγεννιάτικη κάρτα όπου εσκεμμένα λείπει κάθε αναφορά στα Χριστούγεννα από το σχέδιό της πώς θα περίμεναν δηλαδή να αντιδράσει ο κόσμος;

Προσπαθεί ο Ομπάμα εκούσια να πικάρει τους πολιτικούς του αντιπάλους; Ή μήπως οι ψηφοφόροι του και οι μειονότητες θα θίγονταν στ' αλήθεια τόσο πολύ από μια έστω απλή αναφορά στα Χριστούγεννα με το πραγματικό τους όνομα;

από Paul Joseph Watson, Infowars.com
http://www.infowars.com/obama-family-christmas-card-no-mention-of-christ-or-christmas/

"Τουλάχιστον υπήρχε ένα Αντίπαλον Δέος"

Ενδεικτικό πάντως τού πόσο πολύ μπορεί να υποβιβάσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ο κομμουνισμός είναι πως πολλοί άνθρωποι με το τέλος των καθεστώτων αυτών ένοιωσαν πως δεν είχαν πλέον ελπίδα στον κόσμο. 

Ένας που δεν είδε ποτέ του φως και το δει πρώτη φορά δεν μπορεί να ανοίξει τα μάτια του, πονάει στην θέα του, είναι σαν τους δεσμώτες του Πλάτωνα.. Ένας άνθρωπος που πέρασε όλην του τη ζωή σε ένα υπόγειο δεν θα μπορέσει να ζήσει στον έξω κόσμο εύκολα σαν ενήλικας, ένας που έκανε πολλά χρόνια φυλακή θα του φαίνεται τρελή η 'ανοργανωσιά' του κόσμου έξω.. 

Για όποιον δεν καταλαβαίνει πόσο τρομακτικό είναι αυτό...

1917-1991: Ούτε ένα δάκρυ για την ΕΣΣΔ

Σαν σήμερα, το 1991 πέθανε η αυτοκρατορία του Κακού.
Σίγουρα ο κόσμος δεν έγινε τέλειος, δεν ήρθε το Τέλος της Ιστορίας, ούτε επικράτησε η παγκόσμια ειρήνη, ένα όμως από τα πιο αντίχριστα και απάνθρωπα καθεστώτα έλαβε την θέση που του άξιζε (δυστυχώς με καθυστέρηση 70 χρόνων και αφού προκάλεσε εκατόμβες θανάτων άμεσα και έμμεσα, για να μη συνυπολογίσουμε και την τεράστια ηθικο-πνευματική ζημιά που είναι ανυπολόγιστη) στα σκουπίδια της Ιστορίας.

Duck Dynasty: Η ομιλία του Phil Robertson για την Σεξουαλική Ανηθικότητα

Ο Phil Robertson, ιδρυτής της δυναστείας των Duck, που αποβλήθηκε από το reality show λόγω σχολίων του εναντίον της ομοφυλοφιλίας σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο GQ, είχε κάνει επίσης αναφορές για 'χυδαία σεξουαλική ανηθικότητα' κατά την διάρκεια θρησκευτικής ομιλίας του το 2010.

Στο βίντεο της ομιλίας που τραβήχτηκε στην Βεροιακή Βιβλική Εκκλησία στην Πεννσυλβάνια (Berean Bible Church in Pennsylvania), αρκετά πριν το ξεκίνημα της 'Duck Dynasty' το 2012, ο Robertson αναφέρθηκε σε διάφορα ζητήματα, όπως την εκκοσμίκευση της Αμερικής, το κυνήγι της πάπιας και την χαμένη πλέον αυθεντία του Συντάγματος και της Βίβλου.

Είναι πολύ απλό, Πεννσυλβάνια. Από την στιγμή που θα βγάλεις τον Θεό απ' το μυαλό σου και θ' αρχίσεις να λες: δεν είναι εδώ, δεν βλέπει, δεν ασχολείται κλπ και νομίζεις πως ενεργείς λογικά αλλά πλέον φέρεσαι σαν ανόητος. Ξέρεις άραγε τί κάνεις; Απωθείς την αλήθεια για τον Θεό με την αμαρτωλότητά σου!

Και ξέρετε τί συμβαίνει μετά; Η οργή του Θεού πέφτει επάνω σας. Δεν το πιστεύετε; Πρώτα σου λένε δεν υπάρχει Θεός, βγάλ' τον απ' το μυαλό σου. Μετά μπορεί να πάνε με τα πουλιά, με τα ζώα και τα ερπετά και μεταξύ τους και το πρώτο πράγμα που βλέπεις να τους βγαίνει είναι μια σε χυδαίο βαθμό σεξουαλική ανηθικότητα. Θα ατιμάσουν τα σώματά τους ο ένας με τον άλλον, θα ταπεινώσουν ο ένας τον άλλον. Αυτό ακριβώς δεν συμβαίνει τώρα στην Αμερική; Κοιτάξτε γύρω σας. Ο Θεός δεν είναι εδώ!

Οι δηλώσεις αυτές ήρθαν στο φως, μετά τον αποκλεισμό του Robertson λόγω των δηλώσεών του εναντίον τών γκέι σε συνέντευξή του στο GQ: "Ξεκινάς με την ομοφυλοφιλία και καταλήγεις στην κτηνοβασία, να κοιμάσαι με την μία και με την άλλη και με άντρες κλπ.."

Λίγο αργότερα στο βίντεο-κλιπ, ο Phil Robertson φαίνεται να χρησιμοποιεί την περικοπή Ρωμ 1: 21-30, όπου αναφέρονται οι άνδρες και οι γυναίκες που 'ήλλαξαν', εγκατέλειψαν την λατρεία του Θεού για να αλληλο-λατρεύονται μεταξύ τους και αναφέρει επίσης τις βδελυρές πράξεις μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η οικογένεια την Πέμπτη το βράδυ, εξέφρασε την απογοήτευσή της για την απόφαση να αποκλειστεί ο Phil Robertson από την εκπομπή:

Ενώ κάποια από τα σχόλια του Phil στον δημοσιογράφο ήταν όντως χοντροκομμένα, οι πεποιθήσεις του αυτές βασίζονται στην βιβλική διδασκαλία. Ο Phil είναι ένας πιστός στον Θεό άνθρωπος που ακολουθεί αυτά που η Βίβλος χαρακτηρίζει ως τις μεγαλύτερες εντολές: Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης καρδίας σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. O Phil ποτέ δεν θα επιθυμούσε να ενσπείρει ή να ενθαρρύνει, το μίσος προς κανέναν.

http://www.hollywoodreporter.com/live-feed/duck-dynasty-phil-robertson-speech-667228

Προβληματισμοί του 2014

Βλέπουμε καθημερινά τις συνέπειες του μεγάλου κράτους, των φόρων κλπ, παρόλαυτα εξακολουθούμε αφελώς να πιστεύουμε πως φταίνε οι άνθρωποι μόνο, αν ήταν άλλοι, καλύτεροι στην θέση τους, θα ήταν αλλιώς. Όχι. Ξέρουμε, η ανθρώπινη φύση έχει την τάση προς το κακό και την ευκολία και κανένα σύστημα δεν θα καταφέρει αυτό ποτέ να το αλλάξει, γιατί έχουμε την ελευθερία.

Χρειάζεται να μεταμορφωθούμε οντολογικά, για να χάσουμε πλέον ή έστω να περιορίσουμε αυτήν την ροπή, και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την ελεύθερη συγκατάθεσή μας. Άρα λοιπόν, τα ανθρώπινα συστήματα θα έπρεπε να βοηθούν προς την κατεύθυνση να περιορίζουν την δυνατότητα κατάχρησης εξουσίας και χρήματος στο όσο το δυνατόν λιγότερο, όχι στο όσο γίνεται περισσότερο. Αλλιώς θα υπάρχει πάντα διαφθορά, όσο μεγαλύτερο μάλιστα γίνεται το Κράτος και η εξάρτηση των ανθρώπων από αυτό η διαφθορά αυτή αυξάνεται κατακόρυφα. Αρκεί να δει κανείς τί έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία 30-40 χρόνια. Ή τις δημοκρατίες της Αφρικής, όπου παρά τα αστρονομικού μεγέθους ποσά της εξωτερικής βοήθειας (κυβερνήσεων, φιλανθρωπικών οργανώσεων κλπ), ο κόσμος εξακολουθεί να μη μπορεί να αυτο-συντηρηθεί και σέρνεται σε εμφυλίους όπου οι ηγέτες τους ξεκινούν από φτωχοί επαναστάτες και καταλήγουν στα καζίνα και τα ξενοδοχεία του Las Vegas..

Δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα. Κατά τον Αινστάιν αυτός είναι ο ορισμός της ηλιθιότητας. Αλλά έστω και στατιστικά να υπάρχει μία τέτοια πιθανότητα να αναλάβει κάποιος και να είναι όλα ιδανικά και να οδηγεί τον λαό σε παραδείσους ευτυχίας, όπου όλοι θα προσπαθούν ανάλογα με τις δυνατότητές τους και θα πληρώνονται ανάλογα με τις ανάγκες τους (ποιός άραγε θα τα αποφασίζει όλα αυτά;!) και πάλι δεν θα είχαμε τέτοιες πολυτέλειες να κάνουμε πειράματα ξανά και ξανά μέχρι να ικανοποιηθεί η εμμονή κάποιων στις ιδεοληψίες τους. Η ζωή δεν περιμένει. Αν κάποιος έχει 'φιλοσοφικές' και τέτοιες άλλες ανησυχίες ας (προσπαθήσει να) τις εφαρμόσει σε μία εθελοντική κοινότητα ή στην οικογένειά του, οι υπόλοιποι δεν φταίμε σε τίποτα να πληρώνουμε τα σπασμένα τέτοιων πειραμάτων και να μεταναστεύουμε στο εξωτερικό ή να μη μπορούμε να ξεκινήσουμε την δική μας οικογένεια στην πατρίδα μας επειδή δεν υπάρχουν οι ευκαιρίες μιας αξιοπρεπούς εργασίας και δεν γίνονται σεβαστά τα βασικά δικαιώματα της ιδιοκτησίας και τού να διαχειρίζεσαι εσύ όπως εσύ θέλεις τους καρπούς της εργασίας σου (υποχρεωτικές εισφορές σε αναμφίβολης αξίας ακόμα και βιωσιμότητας ασφαλιστικό σύστημα, φόροι εισοδήματος, φόροι στις αγορές, έκτακτοι φόροι κ χίλια δυο άλλα). Και όλα αυτά στο όνομα τίνος; Της δημοκρατίας, και της ισότητας και του κοινωνικού κράτους κλπ..

Κούφιες λέξεις, αδειανά πουκάμισα, τσάμπα έννοιες.. Οι πραγματικοί λόγοι;

Ή

1. Απλά και πολύ 'ταπεινά' να επωφελούνται ή να μπορούν να επωφελούνται κάποιοι, οι οποίοι και θα μας δίνουν την δύναμη να διαιωνίζουμε αυτό το σύστημα, αφού θα μας ψηφίζουν πάντα (από πού προήλθαν όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι των αντι-συστημικών δήθεν κομμάτων άραγε; Απ' τον ουρανό; Και ναι μεν κάποιοι κατάλαβαν απ' την κρίση και άλλαξαν, οι άλλοι όμως, οι πολλοί  --δυστυχώς--  δεν κατάλαβαν σχεδόν τίποτε και σαν κακομαθημένα παιδάκια απλά γύρισαν την πλάτη στους πρώην προστάτες τους επειδή δεν έχουν πλέον να τους δώσουν, και δεν έχουν να τους δώσουν γιατί δεν παίρνουν πλέον, ούτε απ' έξω από τους κουτούς και ενίοτε κουτοπόνηρους "κουτόφραγκους" ούτε από μέσα, από τα υποζύγια των παραγωγικών και τίμιων ανθρώπων που προσπαθούν να παράξουν, να φτιάξουν κάτι σ' αυτήν τη χώρα και πλέον δεν τους έχει μείνει και τίποτα για να δώσουν. Φαντάζονται πως όλο αυτό δεν το δημιούργησαν ούτε στο ελάχιστο αυτοί (ψυχολογία της άρνησης), άλλωστε το σύστημα δεν μάς έμαθε να αναλαμβάνουμε και ποτέ τις ευθύνες μας, δεν μας έκανε να μεγαλώσουμε..Και περιμένουν απλά κάποιον αντίστοιχο 'χαρισματικό' ηγέτη να συνεχίσει το πράγμα από 'κει που μας το σταμάτησαν οι κακοί ξένοι που μας έκοψαν τα 'δωρεάν' λεφτά..Πλήρης αποσύνδεση από την πραγματικότητα για πολλούς, ένα έθνος που χωρίς υπερβολή θα είχε ανάγκη μια ομαδική ψυχοθεραπεία!

Φυσικά αυτές οι ψευδαισθήσεις είναι βούτυρο στο ψωμί του κάθε λαοπλάνου, ναρκισσιστικού επίδοξου σωτήρα ή απλά πονηρού ανθρώπου που είναι έτοιμος να τις καλλιεργήσει και να τις αυξήσει σε έναν ανώριμο από πριν και σε ανάγκη πλέον ευρισκόμενο λαό. Μόλις και ανάγκη να πει κανείς πόσο ανήθικο είναι αυτό, ίσως μόνο με τους μαυραγορίτες σε καιρό πείνας και κατοχής θα μπορούσε να συγκριθεί, απλά αυτό δεν 'φαίνεται'. Και τάζουν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι πως θα 'αποκαταστήσουν', θα βρουν τα λεφτά.. Από πού; Από τις τσέπες των αντιπάλων, από τις τσέπες ακόμα και των ψηφοφόρων τους που θα πούνε μετά ότι 'ξεγελάστηκαν' για μιαν ακόμα φορά, αν καταλάβουν την κλοπή που θα τους κάνουν βέβαια, γιατί υπάρχουν και αυτοί που θα είναι ευχαριστημένοι με την 'γενναιοδωρία' των ηγετών. Αυτά λοιπόν.

Και ο

2ος λόγος: οι ιδεοληψίες κάποιων 'ρομαντικών' και αθεράπευτων νοσταλγών των κοινωνικών πειραμάτων, των ιδεωδών, των μεγαλομανών, δήθεν ευγενικών, οράματων, που σου λένε ναι έκλεψαν αλλά δεν πρέπει να καταστρέψουμε μαζί με τα ξερά και τα χλωρά, το κοινωνικό κράτος και τα άλλα ωραία.. Κακής προαιρέσως και αυτοί; Όχι απαραίτητα, κάποιοι πραγματικά τα πιστεύουν αυτά που λένε και δεν τα λένε ως πρόσχημα για ιδιοτελή συμφέροντα. Αυτό κάνει τις ιδέες τους λιγότερο βλαβερές και επικίνδυνες; Όχι. Ο δρόμος προς την Κόλαση είναι συνήθως στρωμένος με τις καλύτερες των προθέσεων και αυτού του είδους ο 'ρομαντισμός' κάθε άλλο παρά αθώος είναι. Ο άνθρωπος είναι δύσκολο να αφήσει τις ιδέες της νεότητάς του και να δεχθεί ότι έκανε λάθος, είναι δύσκολο, θέλει μεγάλη παληκαριά που λίγοι την έχουν.

Και πρακτικά; Τί μπορεί, τί θα μπορούσε να γίνει; Αφού λοιπόν τα πράγματα έχουν έτσι όπως έχουν, θα φαινόταν περίεργο σε έναν εξωτερικό παρατηρητή πώς επιτέλους ο κόσμος, ιδία οι νέοι, δεν ξυπνάει, δεν έχει πάρει πρέφα τί γίνεται; Θα έλεγε κανείς: δεν θα έπρεπε υπό τις παρούσες συνθήκες να είναι εύκολο για τους εκφραστές ας πούμε της ελευθερίας να κερδίσουν συμπάθειες και να δείξουν την αξία της στους Έλληνες; Δύο παράγοντες και πάλι φαίνεται να εμποδίζουν:

Ο ένας η σχεδόν αδιαφιλονίκητη κυριαρχία στην εκπαίδευση και την μαζική κουλτούρα μιας εντελώς αντιρρεαλιστικής και αιθεροβάμονος "προοδευτικής" αντίληψης και ο δεύτερος το τεράστιο ηθικό και ιδεολογικό έλλλειμμα εκείνων των πολιτικών, κυρίως, αλλά και πνευματικών 'ταγών' που υποτίθεται θα έπρεπε να είχαν διαφυλάξει τις παραδοσιακές 'συντηρητικές' αξίες και αντιλήψεις που θα μπορούσαν να μας ανορθώσουν ως χώρα...

Γιατί ασχολούμαι με την πολιτική

Ξέρετε κάτι; Συχαίνομαι την πολιτική. Μισώ, χωρίς δεύτερη σκέψη, το ότι χρειάζεται να ασχολούμαι με τα πολιτικά ή με το κράτος. Θα πρέπει να έχουμε ένα κράτος λιγότερο επεμβατικό στις ζωές μας. Δεν ασχολούμαι με την πολιτική επειδή το αγαπάω. Δεν την αγαπώ. Θα προτιμούσα καλύτερα να περνάω την κάθε ημέρα μου κάνοντας καταδύσεις, αλλά όχι. Αυτό το κάνω επειδή ελπίζω ότι κάποια μέρα το κράτος θα είναι αρκετά μικρό, ώστε να μπορούμε να ζούμε αυτού του είδους την ζωή χωρίς τον φόβο μη χάσουμε τις ελευθερίες μας! Κανένα κράτος δεν θα πρέπει να είναι τόσο μεγάλο και περίπλοκο ώστε να είναι δύσκολο να παρακολουθείς την νομοθεσία και την πολιτική επικαιρότητα. Kαι θα συμφωνούσα πάρα πολύ με την Ayn Rand που λέει: "Ασχολούμαι με την πολιτική, ώστε μια μέρα να μη χρειάζεται να ασχολούμαι με την πολιτική."
(μετάφραση από Libertarian Girl)



Σχόλιο: Για κάθε φίλο της ελευθερίας, η πολιτική είναι απλά ένα μέσον, ποτέ αυτοσκοπός, ποτέ δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να την θεωρήσουμε αυτοσκοπό. Οι αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται μέσω της αγοράς, μέσω δηλαδή διαδικασιών εθελοντικών και αδιαμεσολάβητων συναλλαγών μεταξύ των ανθρώπων. Η πολιτική (=χρήση εξουσίας, εξαναγκασμού) καλό θα είναι να εμπλέκεται όσο το δυνατόν λιγότερο.
Αναγκαίο κακό δηλαδή η πολιτική. Το ακριβώς αντίθετο από την λεγόμενη "προοδευτική διακυβέρνηση" που ευαγγελίζεται η Κεντρο-Αριστερά και ο πολύχρωμος Κρατισμός.
Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Ο σκοπός: η περισσότερη δυνατή ευτυχία, ειρήνη και ελευθερία στον κόσμο μπορεί να επιτευχθεί μόνο με περισσότερη ελευθερία, ποτέ με περισσότερη εξουσία (=πολιτική).

Η αλάθητη και τίμια Επιστήμη

Μια εκκοσμικευμένη κοινωνία (κομμάτια της μάλιστα μαχητικά αντι-χριστιανικά) ψάχνει αφορμές για να υποβιβάσει την αλήθεια της Βίβλου και το ότι υπάρχει Θεός Δημιουργός και είμαστε εικόνες Του (Γεν 1,26-27). Για να το κάνουν αυτό οι όποιοι άνθρωποι και οργανισμοί (δικαίωμά τους ασφαλώς) θα ψάξουν να βρουν την πιο τραβηγμένη από τα μαλλιά θεωρία, θα ξοδέψουν άπειρα λεφτά σε όλην αυτήν την διαδικασία (πολλές φορές θα αναγκάσουν κ το κράτος, δηλ τους φορολογούμενους, για να τους βοηθήσει καθώς θα βρούνε κλειστές τις άλλες πόρτες στα μεγαλομανή και αμφιβόλου χρησιμότητας οράματά τους) χωρίς συνήθως κάποιο προσδοκώμενο πρακτικό αντίκρυσμα, απλά κ μόνο για να βγάλουν το 'άχτι' τους και να την πούνε στους πιστούς (ναι έχουν και οι επιστήμονες μικροπρεπή κίνητρα, συνειδητά ή ασυνείδητα! δεν είναι υπερ-άνθρωποι ούτε άγιοι).

Πολλές φορές αυτοί οι επιστήμονες, νοιώθοντας ακριβώς ως μία 'ηθική υποχρέωση' να οδηγήσουν τον κόσμο στην γνώση ως άλλο ιερατείο της νέας φωτισμένης και απαλλαγμένης από μη ορθολογιστικές αντιλήψεις εποχής θεωρούν ως αυτονόητο δικαίωμά τους να απαιτούν να χρησιμοποιούν τους πόρους του Κράτους, δηλαδή των φορολογουμένων, όλων εκείνων που έχουν αναλάβει δηλαδή να διαφωτίσουν, και τους οποίους κοιτούν αφ υψηλού θεωρώντας τους ως 'επικατάρατους' (Ιω 7,49) μη γινώσκοντες την Αλήθεια την αληθινή της 'Επιστήμης' που κατέχουν μόνον εκείνοι, ως άλλη πνευματική ελίτ.

 

Ο Δίκαιος Πόλεμος

Η Θεωρία του Δικαίου Πολέμου έχει τις ρίζες της σε στοχαστές, όπως ο Αριστοτέλης και ο Κικέρων, αλλά ως κύριος εκφραστής και αποκρυσταλλωτής της στην χριστιανική περίοδο θεωρείται ο άγ. Αυγουστίνος της Ιππώνος. Ο μεγάλος αυτός θεολόγος της αρχαίας Εκκλησίας παίρνοντας παραδείγματα από την Αγία Γραφή θεωρεί κάποιους πολέμους ως απαραίτητους προς αποτροπή του κακού. Ο Θωμάς Ακυινάτης αναθεώρησε την εκδοχή του Αυγουστίνου, δημιουργώντας τρία βασικά κριτήρια για τον δίκαιο πόλεμο.
Για να είναι ο πόλεμος 'δίκαιος' πρέπει:

α. ο πόλεμος να κηρυχθεί από μία νόμιμη αρχή
β. να είναι δίκαιος ο σκοπός και
γ. να έχει τις σωστές προθέσεις. Η ηθική νομιμοποίηση ενός πολέμου εκφράζεται στο jus ad bellum, ενώ η ηθικώς ορθή συμπεριφορά στην περίοδο του πολέμου περιγράφεται στο jus in bello. Η Θεωρία του Δικαίου Πολέμου αποτελείται από ένα σύνολο κανόνων για τον πόλεμο.

Αρχές του Δικαίου Πολέμου

1. Ο πόλεμος ως Έσχατη Λύση

Ένας πόλεμος για να είναι δίκαιος πρέπει να αποφασιστεί, μόνον όταν έχουν εξετασθεί και αποκλεισθεί όλες οι πιθανότητες ειρηνικής λύσης. Η χρήση βίας μπορεί να γίνει ανεκτή μόνον ως έσχατη λύση.


2. Νόμιμη Εξουσία

Ένας πόλεμος δεν μπορεί να διεξαχθεί από άτομα ή ομάδες που δεν συνιστούν νόμιμη κυβέρνηση.

(Φυσικά κάποιος μπορεί να πει πως αυτό δεν ισχύει επί παραδείγματι για τις περιπτώσεις της Ελληνικής ή της Αμερικανικής Επανάστασης,
όμως εκεί έχουμε στην μεν πρώτη περίπτωση έθνος που είχε στερηθεί της πολιτικής του ανεξαρτησίας με την βία,
και στην δεύτερη ομάδες ανθρώπων που βρίσκονταν αδικημένοι υπό την εξουσία ενός μονάρχη ο οποίος είχε υπερβεί τις εξουσίες που τού ήσαν επιτρεπτές από την συμφωνία με τον Θεό και τον λαό να είναι άρχων, με όρια και συγκεκριμένο σκοπό-αποστολή, και όχι να βάζει πχ φόρους κατά το δοκούν).


3. Δίκαιος Σκοπός

Ο δίκαιος πόλεμος μπορεί να κηρυχθεί μόνον ως απάντηση σε κάποιο αδίκημα που διέπραξε ή διαπράττει η άλλη πλευρά. Αυτοάμυνα απέναντι σε επίθεση αποτελεί πάντοτε δίκαιο πόλεμο, παρόλαυτα, ο πόλεμος πρέπει να διεξαχθεί με αντικειμενικό σκοπό να επανορθωθεί η βλάβη που προεκλήθη από τον αντίπαλο (δηλ. να μη ξεπεράσει αυτόν τον σκοπό).


4. Πιθανότητα Επιτυχίας

Για να είναι ένας πόλεμος δίκαιος, χρειάζεται να υπάρχουν υπολογίσιμες πιθανότητες επιτυχίας. Δεν μπορεί ένα έθνος να μπει σε πόλεμο για κάτι που είναι εκ προοιμίου καταδικασμένο (με την έννοια δεν μπορείς να ωθήσεις ανθρώπους στην αυτοθυσία εάν δεν υπάρχουν ελπίδες αποτελέσματος).

5. Αγαθές Προθέσεις

Ο κύριος σκοπός ενός δικαίου πολέμου είναι η αποκατάσταση της ειρήνης. Πιο συγκεκριμένα, η ειρήνη μετά τον πόλεμο οφείλει να είναι καλύτερη από την ειρήνη που θα υπήρχε εάν δεν είχε χρησιμοποιηθεί η λύση του πολέμου. Ο στόχος της άσκησης στρατιωτικής βίας οφείλει να είναι η δικαιοσύνη.

6. Αναλογικότητα

Η χρήση βίας σε έναν πόλεμο για να λέγεται δίκαιος πρέπει να είναι ανάλογη της ζημίας που προηγήθηκε. Τα έθνη που εμπλέκονται στον πόλεμο πρέπει να αποφύγουν την χρήση δυσανάλογα μεγάλης στρατιωτικής δράσεως και να την χρησιμοποιήσουν μόνο στον βαθμό που αυτή θα είναι πραγματικά απαραίτητη.

7. Απώλειες Αμάχων 

Η χρήση βίας θα πρέπει να γίνεται διακριτά μεταξύ των εμπολέμων και των αμάχων. Άμαχοι πολίτες δεν μπορούν να γίνονται ποτέ πολεμικοί στόχοι, οι εμπόλεμοι θα πρέπει να αποφεύγουν πάντοτε την δολοφονία αμάχων. Θάνατοι πολιτών είναι δικαιολογημένοι μόνον όταν πρόκειται για αναπόφευκτες απώλειες λόγω στρατιωτικής επεμβάσεως εναντίον στρατηγικού στόχου (φυσικά αυτό το τελευταίο έχει δεχτεί μεγάλη κατάχρηση στην εποχή μας, όπου διάφορα καθεστώτα και εξτρεμιστικές οργανώσεις χρησιμοποιούν παιδιά, γυναίκες και άλλους αμάχους ως ανθρώπινες ασπίδες, κοντά σε άτομα ή σημεία που θεωρούνται στόχοι, με αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών αμάχων)...



Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται λίγο σχολαστικά για τον σύγχρονο αναγνώστη, όμως εάν δεν υπήρχε ο Χριστιανισμός (τον οποίον κατηγορούν πολλοί ότι ευθύνεται ο ίδιος για την απουσία της ειρήνης από την γη ή στην καλύτερη περίπτωση ότι δεν μπόρεσε να αποτρέψει τους πολέμους) ακόμα οι πόλεμοι θα γίνονταν όπως στην αρχαιότητα ή όπως γίνονται μεταξύ των πρωτόγονων φυλών...

Δεν θα είχαμε ειρήνη 70 χρόνων στην Ευρώπη,
ούτε θα υπήρχε ο Ερυθρός Σταυρός (!),

ούτε Διεθνή Δικαστήρια, ούτε η Σύμβαση της Γενεύης...

Θεός ή Κράτος; Ποιόν θα ακολουθήσεις;

Ο Κύριος δίδαξε την μη βία και μάς είπε να αγαπάμε τον πλησίον μας. Το κράτος αντίθετα ενθαρρύνει να ψηφίσεις αυτούς που θα είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν βία για να παρέμβουν ανά πάσα στιγμή σε κάθε πτυχή της ζωής του καθενός. Ποιόν θα πιστέψεις περισσότερο; Τον Χριστό ή το Κράτος;

Σ' αυτούς που ήταν έτοιμοι να λιθοβολήσουν την μοιχαλίδα, ο Κύριος είπε το "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω" (Ιω 8,7). Το Κράτος αντίθετα σού λέει πως είναι εντάξει να βάλεις κάποιον στην φυλακή αν κάνει κάτι που εσύ θα το έβρισκες βδελυρό, όπως ας πούμε να εκδίδεται ή να είναι ομοφυλόφιλος (σε κάποια κράτη). Ποιόν θα πιστέψεις και πάλι;

Ο χριστιανικός Θεός σού λέει: "Ουκ επιθυμήσεις όσα τω πλησίον σου έστι..." Ο φθόνος όμως συνιστά αυτό ακριβώς το αίμα που δίνει ζωή στο τέρας που λέγεται Κράτος. Έχουμε μάθει να γκρινιάζουμε, να μισούμε και να αποστρεφόμαστε όλους όσους έχουν αυτά που δεν έχουμε εμείς. Φωνάζεις στο Κράτος να επιβάλλει τους νόμους του στους άλλους, να κλέψει την περιουσία τους και να να την δώσει σε σένα και το ονομάζεις αυτό δικαιοσύνη! Η Βίβλος αυτό το ονομάζει φθόνο και κλοπή. Ξεκάθαρα. Ποιόν θα πιστέψεις;

(διασκευή από Larken Rose, σελίδα Statism is Slavery)

Μερικές σκέψεις για την Κυριακή αργία

Χωρίς να έχω καταλήξει σε κάποια απόλυτη θέση, μερικές σκέψεις που έχω για το θέμα:

1. Όποιος θέλει ας ανοίγει το μαγαζί του όποτε θέλει.

Μπορεί αυτό άλλωστε να οδηγήσει και στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και σε αύξηση γενικώς του οικονομικού κύκλου. Θα πει κανείς προβάλλοντας και ένα θρησκευτικό επιχείρημα, 'η εργασία της Κυριακής δεν είναι ευλογημένη'. Τώρα τί να σχολιάσει κανείς; Ότι θυμηθήκαμε την Κυριακή ως αργία και ως θρησκευτική αργία; Την στιγμή που ένα 2% περίπου πηγαίνει στην εκκλησία αυτήν την ημέρα! Μακάρι να την αφιερώναμε στον Κύριο, αλλά αυτό δεν γίνεται με το ζόρι και από την στιγμή που δεν γίνεται, ας μπορεί κάποιος να ανοίξει και το κατάστημά του. Και εκτός αυτού ούτως ή άλλως όμως και μέχρι τώρα πάλι αρκετός κόσμος δουλεύει τις Κυριακές (καταστήματα εστίασης, μπαρ κλπ που αν το σκεφτεί κανείς ειδικά στη Θεσσαλονίκη είναι περίπου τα μισά συνολικά καταστήματα)!

2. Πρέπει να γίνεται σεβαστό το δικαίωμα του εργαζομένου να μπορεί να μην εργάζεται την Κυριακή (ή τις ώρες της θείας Λειτουργίας ή ολόκληρη την ημέρα) για θρησκευτικούς λόγους.

3. Κάποιος θα πει επίσης πως τίθεται θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού, όπου θα επιβιώσουν μόνο οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις, και όχι οι μικρότερες που θα αναγκαστούν να προσλάβουν κόσμο ή θα επιλέξουν να μην ανοίγουν. Και πάλι όμως είναι μήπως το μοναδικό παράδειγμα όπου το κράτος με παρεμβάσεις του ουσιαστικά δίνει πλεονέκτημα στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις; Η φορολόγηση και οι συνεχείς αυξήσεις στον ΦΠΑ και οι διάφορες αλλαγές ουσιαστικά χτυπούν αναλογικά πολύ περισσότερο τις μικρότερες επιχειρήσεις (με αποτέλεσμα χιλιάδες να έχουν κλείσει άλλωστε), παρά τις μεγαλύτερες που μπορούν να απορροφήσουν πιο εύκολα τις ζημιές που προκαλούνται από τα κυβερνητικά μέτρα. Αυτό μάλιστα μάλλον είναι και πολύ πιο σοβαρό.

Ουρουγουάη όπως Ελλάδα

Κανείς από τους πολιτικούς δεν τολμάει να πει την προφανή αλήθεια,ότι το ευρύτατο φάσμα κοινωνικών παροχών που έχει η χώρα πρέπει να πληρωθεί με πόρους που πρέπει πρώτα να δημιουργηθούν

Ένας στους τρεις κατοίκους του Μοντεβιδέο, (που συγκεντρώνει το 1/3 του συνολικού πληθυσμού της χώρας) είναι δημόσιος υπάλληλος.

Κανένας πολιτικός δεν μπορεί να ελπίζει σε νίκη στις εκλογές υποστηρίζοντας λιτότητα, περισσότερη δουλειά και την θυσία έστω κάποιων από τις κοινωνικές παροχές.

200 λεωφορεία εισαγωγής σαπίζουν σε μια ανοιχτή αποβάθρα ενώ οι γραφειοκράτες της ουρουγουανής κυβέρνησης διαπληκτίζονται μεταξύ τους για το ποιος πρέπει να πληρώσει την χρέωση στο λιμάνι. Τα λεωφορεία παραμένουν ακινητοποιημένα εδώ και 4 χρόνια.

Το πιο συνηθισμένο για έναν δημόσιο υπάλληλο είναι να συνταξιοδοτηθεί (πλήρης σύνταξη) στα 45.
Επίσης κοινό είναι να παίρνει σύνταξη ενώ κάνει άλλη δουλειά ή να έχει δουλειά και να παίρνει επίδομα ανεργίας.

Ένας στους τρεις ενήλικες λαμβάνει κάποιας μορφής κρατικό επίδομα ή σύνταξη. Το 40% του εργατικού δυναμικού της χώρας απασχολούνται από το Δημόσιο.

Συντελώντας στην ανώμαλη κατάσταση, τα συνδικάτα έχουν ως συνήθεια τις πολύ συχνές απεργίες.

Το πανίσχυρο ακροαριστερό συνδικάτο CNT (Εθνική Συνέλευση των Εργατών) που έχει 400.000 μέλη και ελέγχεται από τους κομμουνιστές κάνει μέρα παρά μέρα απεργίες

Την προηγούμενη χρονιά σημειώθηκαν 500 απεργίες!

Από έναν πληθυσμό 2.6 εκατομμυρίων ανθρώπων, ο αριθμός των οικονομικά ενεργών πολιτών δεν ξεπερνά τις 900.000

Εδώ και μήνες οι άνεργοι ανέρχονται στους 250.000 ή στο 28% του συνολικού εργατικού δυναμικού, και ο αριθμός αυτός συνεχώς αυξάνει...

(Από άρθρο του Henry Hazlitt το 1969)


Σας θυμίζουν άραγε τίποτα όλα αυτά;;; Κοινός παρονομαστής;

Εκκλησιαστική Περιουσία

Γνωστή πολιτική παράταξη, εμπνεόμενη από τα ιδανικά του ολοκληρωτισμού, μοίραζε φυλλάδια (στην Θεολογική Σχολή!) προπαγανδίζοντας την δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Εκτός του ότι

1. Αυτό δείχνει ότι δεν σέβεται την ιδιοκτησία (ιερό και απαραβίαστο δικαίωμα του ανθρώπου, μαζί με τη ζωή και την ελευθερία, δοσμένο από τον Θεό και όχι από ανθρώπους)

2. Δείχνει ότι δεν σέβεται επίσης την Εκκλησία (καταπάτηση θρησκευτικής ελευθερίας), η περιουσία της οποίας έχει αφιερωθεί στην Εκκλησία (ασέβεια προς τις διαθήκες των ανθρώπων που κληροδότησαν την περιουσία τους ή μέρος της στην Εκκλησία), αποτελεί πλέον περιουσία του Θεού, και κανείς εντός ή εκτός Εκκλησίας δεν έχει το δικαίωμα να την οικειοποιείται και να την χρησιμοποιεί κατά το δοκούν. (Ασέβεια και στον Θεό και στον άνθρωπο δηλαδή. Και καλά στον Θεό δεν πιστεύουν, στον άνθρωπο όμως για τον οποίον κόπτονται;;)

3. Φέρνει στο νου άσχημες μνήμες της παγκόσμιας ιστορίας, από ανάλογες εκστρατείες με παρόμοιες δικαιολογίες (δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, ανάγκες των ανθρώπων κλπ) που οργάνωσαν ομοιδεάτες του συγκεκριμένου κόμματος (Ρωσία, Ουκρανία δεκαετίες 1920-1930). Απαράδεκτο και μόνο το να σκέφτεται κανείς την επανάληψή τους.

4. Πιστεύει κανείς αλήθεια, είτε πιστός είτε όχι, ότι το Κράτος (μας) θα μπορούσε δηλαδή να οργανώσει το φιλανθρωπικό έργο για την βοήθεια όσων από εμάς έχουμε ανάγκη με καλύτερο τρόπο απ' ότι η Εκκλησία;;; (Από μιαν εθελοντική κοινότητα ανθρώπων που αν και αυτή ακόμα έχει υποστεί σημάδια γραφειοκρατικής οργάνωσης και μη ευέλικτης δράσης κλπ και πάλι με τίποτα δεν μπορεί να φτάσει στην αναποτελεσματικότητα το αρτηριοσκληρωτικό μας Κράτος!!!)

Το Σχετικό και το Απόλυτο

Η αποτυχία της εκκοσμικευμένης κοινωνίας και η 'Θεονομία'

Στην σύγχρονη εκκοσμικευμένη μας κοινωνία έχουμε σχετικοποιήσει την όντως αλήθεια (την 'πηγή της ζωής') και ψάχνουμε υποκατάσταστα ψεύτικα ('φρέατα συντετριμμένα'), περιφρονούμε τον Νόμο (την Τορά, τον τρόπο ζωής που μας εντέλλεται, που μας δίνει και μας δείχνει ο Θεός, που είναι κάτι πολύ παραπάνω από όσα μάς φέρνει στο μυαλό σήμερα απλά η λέξη 'νόμος') και ως αποτέλεσμα φτιάχνουμε δικούς μας ψεύτικους νόμους, που δεν φτάνουν στην Δικαιοσύνη του Θεού ή κάποιες φορές την αντιστρατεύονται ευθέως μάλιστα..

...και απολυτοποιήσαμε τις σχετικότητες των ανθρώπων, τους ανθρώπινους νόμους, το κράτος κλπ. Όταν τα απολυτοποιήσεις όλα αυτά οδηγείσαι αργά ή γρήγορα στην τυραννία, στο να μη μπορείς να είσαι ελεύθερος, παρά να εξουσιάζεσαι από άλλους ανθρώπους, και όχι να διοικείσαι απλά, βάσει του Νόμου. Η υπακοή στον μόνο πραγματικό νόμο, τον θείο νόμο, από όπου πηγάζουν όλα τα φυσικά δικαιώματά μας και όχι από 'κοινωνικά συμβόλαια' και κράτη, και που είναι ο μόνος όντως νόμος και η υπακοή σε αυτόν πρώτα (πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις Πρξ 5,29) και όχι στα εντάλματα των ανθρώπων είναι αυτή που μπορεί να οδηγεί στην ελευθερία μια κοινωνία και να της χαρίζει
την αρμονία. Χωρίς να την εκτρέπει ούτε στον ηθικισμό και τον νομικισμό ούτε στον αντινομισμό και την ελευθεριότητα...

Ο ψεύτης βοσκός

Είμαστε τόσο εύκολοι και φτηνοί με τις λέξεις: δημοκρατία, επανάσταση, προδότης, χούντα, πραξικόπημα, εκτροπή, φασίστας: ειδικά η τελευταία είχε γίνει τόσο σούπα και εχρησιμοποιείτο με τόσην ευκολία για να χαρακτηρίσουμε όποιον απλά διαφωνούσαμε, που πλέον δεν σόκαρε κανέναν! Τόσο ώστε να φτάσουμε να εκλέξουμε την περιθωριακή ΧΑ στην Βουλή (δυστυχώς) και δυστυχώς να χρειαστεί να μας θυμίσει την πραγματική έννοια της λέξεως φασίστας και φασισμός...

ΥΓ: Αυτοί που λέγανε ακροδεξιό το Tea Party ή τον πολέμιο του ισλαμοφασισμού Geert Wilders πώς να αισθάνονται άραγε τώρα;

Ο Ανορθολογισμός ξεκινά από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο

"Θέλουν και απεργία. Τρομάρα τους!"


Αποδομώντας μια αγωνιστική ανακοίνωση

Ήρθε η σειρά των πανεπιστημίων, λέει η ανακοίνωση, που μαζί με τα σχολεία και τα νοσοκομεία μπήκαν στο στόχαστρο της κυβέρνησης. (έπρεπε να λέει της συγκυβέρνησης!)

Οποιοσδήποτε νοήμων και με σχετική μόρφωση άνθρωπος είτε έχει θετική είτε αρνητική γνώμη για την παρούσα κυβέρνηση (και σίγουρα έχει και αρκετά αρνητικά να της καταλογίσει κανείς) δεν μπορεί να μη δει το ανορθολογικό της ανακοίνωσης, την προσπάθεια δηλαδή εξ αρχής προσεταιρισμού του αναγνώστη με την χρήση ενός βαριά φορτισμένου λόγου. Η λογική δεν συνιστάται σε χρήση. Σε ποιούς απευθύνεται άραγε; Αγαπητέ φοιτητή/γονέα, λέει.. τόσο καλή άποψη λοιπόν για την νοημοσύνη των φοιτητών και των γονέων τους έχουν οι λεγόμενοι διοικητικοί υπάλληλοι του πανεπιστημίου, που χωρίς αυτούς δεν μπορεί να λειτουργήσει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μη σώσει και λειτουργήσει ποτέ αν είναι έτσι, να προετοιμάζει ημιμαθείς και φανατικούς νέους ανθρώπους. Και φυσικά αυτά θα τα έλεγαν με την οποιανδήποτε κυβέρνηση, μην έχετε καμμία αμφιβολία. Το σχέδιο είναι πάντα "γκρινιάζουμε για να πάρουμε κάτι παραπάνω", έχει γίνει συνήθεια από δεκαετίες αυτό. Απλά τώρα βλέπουν ότι ίσως απειλούνται λίγο πιο σοβαρά (και πάλι λόγω τρόικας περισσότερο, όχι τόσο λόγω κυβέρνησης), αλλιώς, αν ανατρέξει κανείς, τέτοιες κινητοποιήσεις και αιτήματα υπήρχαν και βρίσκονταν πάντοτε, ανελλιπώς. Τώρα το εάν αυτές οι διεκδικήσεις μπορεί να επιβαρύνουν άλλες κοινωνικές ομάδες και άτομα, καθώς από κάπου αλλού πρέπει να τα πάρει το κράτος για να τα δώσει σε σένα, λίγο απασχολεί τους κατά τ' άλλα 'κοινωνικά ευαίσθητους' αιώνιους επαναστάτες του γλυκού νερού.

"Τα πανεπιστήμια ήδη λειτουργούν σε οριακή κατάσταση από πλευράς προσωπικού και χρηματοδότησης" συνεχίζει το επόμενο επιχείρημα. Για να δούμε:

Βεβαίως και είναι οριακή η κατάσταση: αν σε κάθε (σε πόσες περιπτώσεις συμβαίνει αυτό μπορούνε να το επαληθεύσουνε πολλοί) γραμματεία πανεπιστημιακού τμήματος επί παραδείγματι υπάρχουν 4-5 υπάλληλοι και προσπαθεί και τρέχει ένας, βία βία και δεύτερος...τότε υπάρχει έλλειψη προσωπικού..!

Όσο για τα χρήματα, περιττό και να μιλήσει κανείς, τα έργα βοούν από μόνα τους. Τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκαν διάφορα σκάνδαλα, όπως ότι για παράδειγμα το μισό πετρέλαιο που πλήρωνε το πανεπιστήμιο κατέληγε σε κάποια σπίτια (καθηγητών, υπαλλήλων και άλλων παρατρεχάμενων) με αποτέλεσμα μέσα στον Ιανουάριο οι αίθουσες να είναι παγωμένες και να αναγκαζόμαστε να κάνουμε μάθημα με τα μπουφάν και πάλι να κρυώνουμε! Ή το άλλο με τις βασιλικές (εμ, συγγνώμη πρυτανικές τουαλέτες) των 25000Ε, ποιός ξέρει τί βεληνεκούς διεθνές αρχιτεκτονικό γραφείο τίς ανέλαβε! Και όλα αυτά (έγιναν και βγήκαν στο φως) στα τελευταία χρόνια της κρίσης. Φανταστείτε τί θα γινόταν νωρίτερα!!! Φυσικά οι υπεύθυνοι πήγαν να δικαιολογήσουν ως συνήθως τα αδικαιολόγητα και να ρίξουν πάλι το μπαλάκι στους ανωτέρους τους, τις εκάστοτε κυβερνήσεις κλπ που δεν τους δίνουν και άλλα λεφτά.. ώστε να χρηματοδοτήσουν την γνώση και την έρευνα..

1700 διοικητικοί διώχνονται σε διαθεσιμότητα, στις 15 Σεπτέμβρη (σημείωση: για να 'ναι αγωνιστική μια ανακοίνωση και δη στο δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να χρησιμοποιείς όσο γίνεται τύπους της δημοτικιάς). Ένας στους τέσσερις πρέπει να φύγει αφήνοντας πίσω του άδεια γραφεία και υπηρεσίες.

Και αναρωτιέται κανείς: λες και τα γραφεία μάς νοιάζουν, έχουν αξία ύπαρξης από μόνα τους, να είναι ωραία κλπ ή το να κάνουν κάτι, to να επιτελούν κάποιον συγκεκριμένο σκοπό στα πλαίσια ενός ορθολογικού οργανογράμματος ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος;;; ! Tο πανεπιστήμιο δεν είναι εταιρεία θα μας πούνε οι επαγγελματίες του 'αγώνα'. Ε βέβαια σε μια εταιρεία τις ζημιές τις πληρώνεις εσύ, δεν στέλνεις τον λογαριασμό στον άλλον, εκβιάζοντάς τον μάλιστα με όμηρο τους φοιτητές και τις οικογένειές τους (ψήφοι) και την παιδεία.

Και κάτι ακόμα, πόσο θράσος χρειάζεται να το λες αυτό στον γονιό που είναι αγρότης, μικρομεσαίος επιχειρηματίας κλπ που έχει κλείσει το μαγαζί του, έχει χάσει τη δουλειά του, βουλιάζει στα χρέη, δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, και με τα χίλια ζόρια (φροντιστήρια κλπ γιατί φυσικά έχουμε και "δωρεάν" παιδεία) αγωνίζεται να στείλει το παιδί του στο πανεπιστήμιο για να μάθει, για να μορφωθεί,  για να ζήσει την εμπειρία του πανεπιστημίου, να εκπληρώσει ένα όνειρο ζωής, να έρχεται από μακρυά 300-400-500 χλμ ή από νησιά και να του λες έλα αύριο, "τώρα κάνω απεργία", με ύφος, και ουσιαστικά να τον χρησιμοποιείς για να εκβιάσεις την κυβέρνηση και τους αρμοδίους. Πόσο θράσος χρειάζεται;
Αλλά δυστυχώς αυτή είναι η συνηθισμένη πρακτική στην Ελλάδα και την εφαρμόζουν θέλουν δεν θέλουν σχεδόν όλοι και όλες οι επαγγελματικές/τοπικές ομάδες συμφερόντων, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει επιβίωση. Ασφαλώς, αυτό το περισσότερο που βολεύει είναι το πελατειακό πολιτικό σύστημα με τους πολιτικάντηδες και τους διάφορους εξυπηρετητές για πολιτικούς, που μας έφτασε μέχρις εδώ σήμερα.

Και λέμε οι μικρομεσαίοι, γιατί προφανώς γνωρίζετε πως ο μεγαλοαστός των βορείων προαστίων δεν θα στείλει το παιδί του στα ελληνικά κρατικά πανεπιστήμια! (και καλά θα κάνει από μία άποψη) Εδώ ακόμα και πρώην γραμματέας αριστερού κόμματος έστειλε την κόρη της να σπουδάσει στην Αμερική!

Προσωπική μαρτυρία: δεν είχα τον κωδικό και δεν μπορούσα να δηλώσω τα μαθήματα: πήγαινα και ξαναπήγαινα σαν μ@λ@κ@ς λοιπόν, έχανα από τα μαθήματα (το μορφωτικό αγαθό, την δωρεάν παιδεία για την οποίαν αγωνίζονται) το δεύτερο μέρος μετά το διάλειμμα για να περιμένω στην γραμματεία: "ε και τί μου το λες εμένα αυτό; Και μένα με αδικούν. Να πας να φωνάξεις στον πρύτανη και στους άλλους". Λες και δηλαδή αυτό είναι η δουλειά μου εμένα ή αν δεν τυχόν συμφωνώ με τα αιτήματά τους δεν θα πρέπει να εξυπηρετηθώ, θα μου κάνουν και χάρη. Ακόμα και να συμφωνούσα με τον αγώνα τους, μετά από αυτό θα μ' έχανε οριστικά.. Τελικά, φυσικά κανείς δεν εκδιώχθηκε και ο συγκεκριμένος υπάλληλος ζει και βασιλεύει...

Ο διωγμός μας είναι βόμβα στα θεμέλια (βαρύγδουπες εκφράσεις που τις έχουν κάνει τόσο τετριμμένες που πλέον δεν σημαίνουν τίποτα) της λειτουργίας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (ενώ μέχρι τώρα η 3βάθμια εκπαίδευση λειτουργεί ρολόι δηλαδή, δεκαετίες φοιτητών μόνο τα καλύτερα έχουνε να πούνε, ειδικά για τον τρόπο διοικητικής οργάνωσης των σχολών!!!) Για να μην αναφέρουμε το φασιστικό άρθρο 16 που ουσιαστικά παραβιάζει την ελευθερία του λόγου και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι καθώς απαγορεύει σε οποιονδήποτε άλλον (φυσικό ή νομικό πρόσωπο, οργανισμό, εκκλησία κλπ) το δικαίωμα να λειτουργήσει εκπαιδευτικό ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης υπό το πρόσχημα της ισότητας! Γιατί άραγε; μήπως για να έχουν το μονοπώλιο να μας κατευθύνουν, προς τα εκεί που θέλουν και μόνον, πάντα οι 'δημοκρατικά εκλεγμένες μας ηγεσίες'; (φυσικά αν 'δημοκρατία' σημαίνει να κάνει η εξουσία ό,τι θέλει και απλά να ψηφίζεις έναν δικτάτορα για κάθε 4 χρόνια, περιττό να πούμε πως αυτό είναι τυραννία και όχι ελευθερία)

Ούτε έρευνα ούτε διδασκαλία γίνεται χωρίς δικοικητικούς υπαλλήλους!

Ωμός εκβιασμός δηλαδή, η μαφία θα ζήλευε, ή μάλλον δεν θα τα έλεγε καν τόσο απροκάλυπτα. Εντάξει φυσικά και δεν γίνεται διδασκαλία αφού παιδεύετε τους φοιτητές για να αποδείξετε ότι είστε απαραίτητοι. Όσο για την έρευνα...






Σε καλούμε να στηρίξεις τον αγώνα μας. Δεν είναι μόνο αγώνας υπεράσπισης της δουλειάς μας. Είναι αγώνας για την παιδεία των παιδιών σου.

Κλασική λαικομετωπική τακτική (πλέον έχει γίνει τόσο του συρμού που ίσως να μην είναι καν συνειδητά γραμμένο ως τέτοια τακτική)

Όσο για την επίκληση στο συναίσθημα... πιο τριτοκοσμισμός πεθαίνεις...


σε πανεπιστήμιο, σε χώρα της ΕΕ, της Δύσεως, και μετά αναρωτιόμαστε πώς γεννήθηκε η Χρυσή Αυγή και άλλα ακραία στοιχεία και ποιός βρέθηκε να τους ψηφίσει!!!

Υπερασπίσου πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία. Είναι κοινωνικά αγαθά και παροχές που πρέπει να προστατέψουμε και να βελτιώσουμε, όχι να καταστρέψουμε!


Υπερασπίσου λοιπόν καλούν οι απεργοί! Τί όμως να υπερασπιστείς ακριβώς; Ένα σύστημα που τον μόνο που βγάζει ζημιωμένο είναι αυτόν για τον οποίον υπάρχει; Τον Έλληνα νέο;;; Και μαζί του την ελληνική οικογένεια και όλη τελικά την κοινωνία; Εκτός από κάποια παράπλευρα κέρδη, ωφέλειες;

Είναι κοινωνικά αγαθά. Επικίνδυνη η λέξη κοινωνικά: την βάζεις μπροστά από ένα ουσιαστικό και μπορείς να του δώσεις μετά ό,τι σημασία θες. Κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνικοί αγώνες. Για την κοινωνία σου λένε. Σαν να ξέρουν αυτοί καλύτερα την βούληση τής κοινωνίας ή ακόμα χειρότερα το καλό της και να θέλουν --με ποιό δικαίωμα άραγε και από πού παρμένο;-- να την κατευθύνουν. Γιατί ας πούμε, για ποιούς είναι καλύτερο όλοι οι νέοι να πηγαίνουν στα ΑΕΙ και μάλιστα στις λεγόμενες σχολές των 'ανθρωπιστικών επιστημών' μήπως γιατί εκ των πραγμάτων είναι προνομιακό πεδίο κοινωνικής επιρροής και κριτικής της κοινωνίας και θέλουν να 'διαφωτίσουν';;; Είναι όντως πάντα τόσο αγνές και οι προθέσεις τους αυτές για 'γνώση για όλους' κλπ;; Για τί είδους γνώση μιλάμε; Μήπως για ψευδώνυμο γνώση; Μήπως για γνώση και 'επιστήμη' με τεράστιο βαθμό υποκειμενισμού;; Που να αποβλέπει στην 'κοινωνική αλλαγή'; Αλλαγή προς τα πού όμως; Αλλαγή κατευθυνόμενη.. Που να υποτιμά την παράδοση, την ελληνική οικογένεια; Που να θέλει να διαμορφώσει ένα άλλο 'νέο είδος ανθρώπου'';; που να θεωρεί επί παραδείγματι κοινωνικη κατασκευή το φύλο; ή την ομοφυλοφιλία ως ισότιμη και καθόλα φυσιολογική εναλλακτική της ετεροφυλοφιλίας;; ή να θεωρεί την θρησκεία ως ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που απορρέει από τις εκάστοτε ισχύουσες ισορροπίες ισχύος οικονομικές και κοινωνικές σε μια κοινωνία (σχετικισμός) και χρησμιποείται από την άρχουσα τάξη ώστε να κοιμίζει τους καταπιεσμένους (όπιον του λαού) σπέρνοντας έτσι την αμφισβήτηση και προετοιμάζοντας έτσι τον διχασμό στον κατά τ άλλα ομοιογενή λάο μας; (μήπως τότε αυτού του είδους το ΄Πανεπιστήμιο' γίνεται το πανεπιζήμιο που έλεγε και ο αείμνηστος γερο-Παίσιος);;;

Παροχές: Η γνώση είναι κάτι που μπορούμε να το αποκτήσουμε μόνοι μας, να επιλέξουμε πού και πώς θα το βρούμε, δεν είναι κάτι που σαν ζητιάνοι πρέπει να περιμένουμε να μας δοθεί από ένα πατερναλιστικό κράτος. Άλλη μια επικίνδυνη θεώρηση της παιδείας, που δεν ήταν υπερβολή να πει κανείς πως υπονοείται με την χρήση της λέξεως παροχή.

Κλείσε τα αυτιά στις σειρήνες του κοινωνικού αυτοματισμού που στρέφουν εργαζόμενους ενάντια σε εργαζόμενους:

Η κλασική ουτοπική αναπόδεικτη αντίληψη (λογικό σφάλμα) πως όλοι οι εργαζόμενοι και ως άτομα και ως επαγγελματικοί κλάδοι/ομάδες έχουν τα ίδια πάντα και ταυτιζόμενα συμφέροντα! Και ότι οποιαδήποτε σύγκρουση είναι απίθανη, ανύπαρκτη, ψεύτικη, υπονομευτική του αγώνα και πάντα στημένη. Περιττό να δείξει κανείς πόσο απέχει από την ζωή και την πραγματικότητα μία τέτοια αρτηριοσκληρωτική αντίληψη. Δεν θα υπήρχε πρόοδος χωρίς καθόλου συγκρούσεις.
Φυσικά και συγκρούσεις θα υπάρχουν, ανάμεσα σε άτομα και ομάδες συμφερόντων, το θέμα είναι:

αυτές θα λύνονται μέσα στο πλαίσιο της αγοράς, της ελεύθερης συναλλαγής μεταξύ των ανθρώπων (χωρίς εξαναγκασμό)
ή θα λύνονται με την βοήθεια των πατρώνων (νταβατζήδων) πολιτικών, με το ποιά κοινωνική ομάδα έχει τον πιο ισχυρό πολιτικό και με τις απεργίες ως μέσα εκβιασμού;

με πολιτικό ή με οικονομικό τρόπο δηλαδή;
Ποιός τρόπος είναι ο πιο δίκαιος και ποιός αυτός που στοιχίζει περισσότερα στο τέλος για όλους το έχουμε δει..


Και η κατακλείδα: Πάλεψε μαζί μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

Αυτήν την δουλειά ποιός θα μας την δώσει;;;



Η όλη ανακοίνωση φυσικά είναι τόσο προκάτ που κάλλιστα (με πολύ πολύ μικρές προσαρμογές) θα μπορούσε να είχε συνταχθεί από ινστρούχτορα σε κόβα του '60. Προφανώς και όλοι οι υπάλληλοι δεν θα εμφορούνται από τέτοιες αντιλήψεις, ούτε θα είναι τόσο ασυνείδητοι, υπάρχουν και άνθρωποι που βάζουν και την καλή τους θέληση και κάνουν (όσο είναι αυτό εφικτό στο συγκεκριμένο περιβάλλον πάντα) τη δουλειά τους, όμως επηρεάζονται και χωρίς να το θέλουν, είναι άλλωστε και οι ίδιοι τέκνα αυτού του σάπιου "εκπαιδευτικού" συστήματος. Δύσκολο να αντισταθείς για πολύ μετά την συνεχή και επαναλαμβανόμενη έκθεση αυτών των διαβρωτικών ιδεολογημάτων, στην "γοητεία τους".

Η κύρια πηγή του προβλήματος φυσικά είναι η ουσιαστική μη δυνατότητα επιλογής. Εάν τα κρατικά πανεπιστήμια είχαν ανταγωνισμό δεν θα είχαν φτάσει σε αυτό το χάλι. Για όλα τα άλλα επιλέγουμε, κάνουμε κριτική και αν δεν μας αρέσει κάτι δεν ξαναπηγαίνουμε, δεν ξανα-αγοράζουμε από αυτό. Είναι άραγε το φαγητό ή τα ρούχα μας πιο σημαντικά από την μόρφωσή μας;;;

Ψαράδες είμαστε όλοι μας παιδιά...

"Επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον"

Ψαράδες είμαστε όλοι μας παιδιά με δίχτυα, πετονιές και παραγάδια έλεγε ένα παλιό χριστιανικό τραγουδάκι. Και αν και φυσικά τα τραγούδια αυτά του κατηχητικού θεωρούνται πλέον από πολλούς ξεπερασμένα και άξια χλευασμού, αποτυπώνουν ένα πολύ ωραίο μήνυμα, που στην εποχή μας το έχουμε χάσει..Όλοι οι χριστιανοί είμαστε εν δυνάμει ιεραπόστολοι: μάρτυρες της Αναστάσεως (Πρ 1,22), οφείλουμε να είμαστε πάντοτε έτοιμοι (Α'Πε 3,15) ώστε να δίνουμε απολογία για την ελπίδα μας, για την πίστη μας. Δεν είναι μόνο των γεροντάδων και των παπάδων καθήκον αυτό.. Βέβαια ίσως αυτό να μας δυσκολεύει και να μας ξεβολεύει λίγο καθώς συνηθίσαμε στην πνευματική κατανάλωση.. Χρειάζεται όμως και κάποιος να εργαστεί, για να υπάρχει η προσφορά του θείου λόγου, η καταγγελία της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού, και σε αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να προσφέρουμε όλοι μας, όσο μπορούμε, με ό,τι χαρίσματα μάς έδωσε ο Θεός στον καθένα μας. Αν πιστεύουμε, δεν μπορούμε να το κρατήσουμε για τον εαυτό μας...

Το Σεμνό Ντύσιμο

Θα είμαι ειλικρινής: οι συζητήσεις περί σεμνότητος με κάνουν να νοιώθω λίγο άβολα.
Είμαι άντρας και ας μην κρυβόμαστε: οι χριστιανικοί μας κανόνες σεμνότητος είναι αρκετά σεξιστικοί, ρίχνοντας πολύ μεγαλύτερη ευθύνη στις γυναίκες παρά στους άντρες.
Οι περισσότεροι από μας έχουμε μεγαλώσει σε μια κουλτούρα όπου οι άντρες ανεξάρτητα τού πόσο ελκυστικό σώμα μπορεί να έχουν μπορούν και κυκλοφορούν στην παραλία με τα μαγιώ ή τα σωρτσάκια χωρίς καν να χρειαστεί να σκεφτούν για το τί μπορεί να προκαλούν στις γυναίκες που θα τους βλέπουν.

Ναι ξέρω θα μου πείτε αυτό είναι επειδή οι άντρες ερεθίζονται πιο εύκολα από τις γυναίκες με κάτι που θα δουν. Όλοι το λέμε αυτό. Αλλά πόσο αλήθεια είναι; Μήπως θα μπορούσε να είναι ότι οι γυναίκες έχουν και πιο υψηλές απαιτήσεις (πιο υψηλά standards) για να θεωρήσουν κάτι ελκυστικό σε έναν άντρα και είναι πιο διστακτικές συνήθως στο να το εκφράσουν;

Θα μπορούσε μήπως να είναι όμως και ότι στην κουλτούρα μας το ανδρικό σώμα  --σε όλα τα διαφορετικά επίπεδα ελκυστικότητας--  δεν θεωρείται ταμπού (κάτι τόσο τρομερό) όταν είναι ακάλυπτο;


Το να βλέπεις έναν άντρα ημίγυμνο στην τηλεόραση ποτέ δεν εθεωρείτο ας πούμε πορνογραφία (ακατάλληλο). Ακόμα και όταν το NYPD Blue έδειχνε καμμιά φορά τα οπίσθια των πρωταγωνιστών του, σπάνια αυτό θα σόκαρε κάποιον. Οι περισσότεροι από μας το βλέπαμε περισσότερο ως κάτι αστείο..

Σίγουρα, τις τελευταίες δεκαετίες το ανδρικό σώμα έχει σεξουαλικοποιηθεί αρκετά: ταινίες, διαφημίσεις, περιοδικά, αθλητισμός, αντρικό μόντελιγκ κλπ.. Κανείς όμως δεν σκέφτεται τίποτα όταν πχ ένας ποδοσφαιριστής βγάλει την φανέλλα του μετά το γκολ στο γήπεδο...

Στην περίπτωση όμως του γυναικείου σώματος, η συζήτηση για το τί είναι σεμνό ντύσιμο έχει εντελώς διαφορετικό τόνο.

Για κάποιον λόγο, οι αντιλήψεις του κόσμου για το τί είναι σεμνό διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους. Μια χριστιανή κοπέλα της μιας εκκλησίας που θα φοράει σωρτσάκι και ένα σχετικά κολλητό t-shirt μπορεί να θεωρείται για μιαν άλλη πιο συντηρητική εκκλησία ως άσεμνη.

Πολύ συχνά δίνουμε στις γυναίκες ταμπέλλες ανάλογα μ' αυτά που φοράνε (ή μ' αυτά που δεν φοράνε!) Είναι δύσκολο να μιλήσουμε για την σεμνότητα χωρίς να χαθούμε τόσο πολύ σε λεπτομέρειες και αφορισμούς του στυλ: "Αυτό είναι καλό, αυτό δεν είναι, αυτό είναι σεμνό, αυτό είναι προκλητικό". Οι κανόνες αυτοί της σεμνότητας γεννούν πολλές φορές έναν νομικισμό, και μπορούν να μας κάνουν μικρόψυχους και περιφρονητικούς προς τους άλλους.


Ντροπή, ντροπή, ντροπή

Μια φορά το μήνα στα 12 μαθητικά μου χρόνια, στο σχολείο έβλεπα τις συμμαθήτριές μας να αναγκάζονται να παραταχθούν στην σειρά του διαδρόμου, μια ευθεία γραμμή από κορίτσια στα γόνατα. Καθώς περίμεναν, μια δασκάλα θα περνούσε και θα μετρούσε την απόσταση από το πάτωμα μέχρι τον ποδόγυρο της φούστας τους, και μετά, την απόσταση από το χαμηλότερο σημείο της μπλούζας τους μέχρι το κόκκαλο της κλείδας, πιο πάνω από το στήθος.

Εάν οι αποστάσεις ήταν αρκετά μεγάλες, τις έστελναν σπίτι ή τις ανάγκαζαν να φορέσουν την ειδική στολή του σχολείου για τέτοιες περιπτώσεις (το "ugly sweater"), την σχολική εκδοχή της μπλούζας
με το άλικο γράμμα.

Είχα τρεις αδερφές στο σχολείο. Κοιτούσα και τις τρεις να γονατίζουν σ' αυτήν την γραμμή. Έμαθα έτσι από πρώτο χέρι πως οι κανόνες σεμνότητος της εκκλησίας μου επηρέασαν διάφορες όψεις της ζωής τους, από τις ανασφάλειες μέχρι το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους, μέχρι το πώς αντιμετωπίζουν άλλες γυναίκες με διαφορετικές αντιλήψεις σ' αυτά τα θέματα.

Οι ιδέες μας για το σεμνό ντύσιμο είναι βασικά πουριτανικές (της Αμερικής του 17ου αι). Αυτό δεν είναι από μόνο του απαραίτητα κακό, απλά θα πρέπει να μας κάνει να μη ξεχνάμε πως η 'σεμνότητα' είναι περισσότερο ένα πολιτιστικό standard παρά ένα πνευματικό. Σε μια κοινωνία με την ιστορία τού όλες οι προσπάθειες να πέφτουν στο να μη φαίνονται (να μην είναι εκτεθειμένα) τα μέλη του γυναικείου σώματος και ότι δεν θα γίνονταν αντικείμενα προσοχής και συζήτησης αλλά θα καλύπτονταν χάριν της ηθικής ακεραιότητος των ανδρών, υπάρχει καμμία απορία για το πώς η κουλτούρα μας κατέληξε ώστε να θεοποιεί και να λατρεύει γυναικεία στήθη και σώματα ως αποκλειστικώς σεξουαλικά αντικείμενα ευχαρίστησης;!

Οι κανόνες που έχουμε σχετικά με την σεμνότητα έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες για αρκετούς ανθρώπους. Καθώς έκανα την έρευνά μου για το βιβλίο που έγραψα για το σεξ, πήρα συνέντευξη από έναν αρκετά μεγάλο αριθμό χριστιανών γυναικών που ομολογούσαν πως η άνεση με τον άντρα τους στις τρυφερές τους στιγμές υπήρξε γι' αυτές εν πολλοίς ένας αγώνας, καθώς από μικρές μάθαιναν ότι πρέπει να προσπαθούν να μη βάζουν σε πειρασμό τα αγόρια και πως είναι αμαρτία να είσαι ελκυστική, 'σέξυ'..

Για κάποιες, το να αποβάλλουν αυτόν τον 'κανόνα' ακόμα και στην κρεββατοκάμαρα με τους συζύγους τους ήταν αδύνατον. Αρκετές απ' αυτές ένοιωθαν ένοχες που είχαν και έδειχναν πλέον σεξουαλική διάθεση. Αυτό μου φάνηκε πραγματικά πολύ λυπηρό.

Αυτό που υπονοείται με τον ορισμό που δίνουμε στην σεμνότητα είναι η ντροπή. Είτε το λέμε αυτό δυνατά είτε όχι, ο τρόπος που εμείς οι χριστιανοί πολλές φορές μιλάμε για την σεμνότητα (για τη σεμνή αμφίεση) κάνει πολλές γυναίκες να νοιώθουν ανασφάλεια ή ακόμα και ντροπή για το σώμα τους. (ΣτΜ: Νομίζω οποιοσδήποτε βρίσκεται κοντά στην Εκκλησία μπορεί να το βεβαιώσει ότι έχει δει τέτοια παραδείγματα, σε κάποια πνευματικά περιβάλλοντα σε υπερβολικό μάλιστα βαθμό).


Πορνογραφία και Σεμνότητα 

Και ενώ προφανώς ίσως δεν θα θέλαμε με τίποτα να το παραδεχτούμε, η Εκκλησία αρκετές φορές μπορεί να θεωρηθεί ένοχη για αυτό ακριβώς για το οποίο κατηγορεί την πορνογραφία: Μεταβάλλουμε την γυναίκα σε αντικείμενο.

Δεν είναι το ίδιο, ασφαλώς είναι διαφορετικό, βέβαια. Πόσο διαφορετικό όμως;

Η προσοχή βρίσκεται στο ίδιο σημείο: το γυναικείο σώμα, το στήθος, τα πόδια κλπ. Βοηθώντας στο να δημιουργηθεί και να διατηρηθεί μία κουλτούρα που έχει μετατρέψει σε ταμπού το γυναικείο σώμα, σε ένα αντικείμενο δηλαδή, το οποίο δεν θα πρέπει να το κοιτάμε , βοηθήσαμε στο να καλλιεργηθεί και να αυξηθεί (διεγερθεί) το ενδιαφέρον του πολιτισμού μας, η περιέργεια και η λαγνεία ώστε να το κοιτάξουμε, να το περιεργαστούμε!

Κατά δυστυχίαν, και οι δύο πλευρές (φαινομενικά αντίθετες) δεν βρίσκουν το τί είναι πραγματικά σεμνό.

Τα περισσότερα κηρύγματα περί σωστής διαγωγής ('σεμνότητος') δημιουργούν τις προυποθέσεις ώστε τα νεαρά κορίτσια να βλέπουν τον εαυτό τους ως ένα αντικείμενο. Δημιουργεί έναν τρόπο σκέψεως στην ζωή τους όπου το να σε κοιτούν, να σε θεωρούν και να σε αντιμετωπίζουν, το να αντιμετωπίζεσαι ως 'σεξουαλικό αντικείμενο' είτε από τον κόσμο είτε από τους χριστιανούς θεωρείται ως κάτι το φυσιολογικό και το αναμενόμενο.

Εάν όμως προτιθέμεθα να διδάξουμε στα παιδιά, στις κόρες μας, την αγνότητα, και πιστεύω πως πρέπει, ακόμα και αν είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα προς συζήτηση, η συζήτηση δεν θα πρέπει να ξεκινήσει ως: "επειδή πρέπει να σκεφτόμαστε τους άντρες αδελφούς εν Χριστώ που κάνουν τον αγώνα τους και δεν θα πρέπει να τους βάζουμε εμείς σε πειρασμό". Αυτό συνήθως εισάγει την ντροπή και υποσυνείδητα καλλιεργεί στα κορίτσια την ιδέα πως ένας άντρας θα ενδιαφερθεί μόνο για το σώμα τους και για τίποτα άλλο!
Ο λόγος (ο σκοπός) που θα πρέπει να ασκείται η σεμνότητα δεν μπορεί να είναι μόνον ένας σεβασμός για τους αδελφούς εν Χριστώ --μία υπόμνηση που αν και με κομψό τρόπο μπορεί να υπονοεί και μία ανισότητα της γυναίκας προς τον άντρα (ότι όλα γίνονται χάριν του ανδρός σε τελική ανάλυση). Ο σκοπός της σεμνότητας πρέπει να είναι ο αυτοσεβασμός.

(από Matthew Paul Turner, 19 Αυγούστου 2011, relevantmagazine.com)



Σημείωση: Φυσικά και αυτά που λέει ο συγγραφέας μπορεί να φαίνονται λίγο παράταιρα καθώς στην εποχή μας η μόδα σε πολύ μεγάλο ποσοστό θέλει να προκαλεί και σε ακραίο μάλιστα βαθμό. Παρόλαυτα, ας σκεφτούμε πως υπάρχει και αυτή η παράμετρος, η οποία κάποιες φορές μπορεί να αποτελεί και το πάτημα, την βάση πάνω στην οποίαν χτίζονται και επικρατούν αυτές οι ακρότητες της μόδας.

Ας αποφασίσει ο Αλλάχ...

Και δηλαδή θα βομβαρδίσουμε τη Συρία επειδή η Συρία βομβαρδίζει τη Συρία; Και μετά είμαι εγώ η ηλίθια;


Ο πρόεδρος Ομπάμα θέλει η Αμερική να εμπλακεί στον συριακό εμφύλιο πόλεμο όπου ανταγωνίζονται οι δυνάμεις της κυβέρνησης Άσσαντ με τις δυνάμεις των συνδεδεμένων με την Αλ-Κάιντα ανταρτών. Δεν είναι όμως σίγουρος ποιά πλευρά κάνει ακριβώς τί, πού θα κριθεί η μάχη ούτε ακόμα σε τίνος την πλευρά θα έπρεπε να ταχθούμε.

Δεν επενέβημεν όταν πάνω από 100.000 Σύροι σφαγιάστηκαν με διάφορους τρόπους και μέσα, αλλά επεμβαίνουμε τώρα για να εκδικηθούμε τον θάνατο χιλίων ανθρώπων που σκοτώθηκαν από τα χημικά όπλα, παρ' ότι, σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, στην πραγματικότητα δεν είναι στο σχέδιό μας να εξουδετερώσουμε το χημικό οπλοστάσιο επειδή, εάν έπρεπε να το κάνουμε αυτό, θα χρειαζόταν "μεγάλος βαθμός εμπλοκής".

Τί ακριβώς θέλει να κάνει ο πρόεδρος Ομπάμα; Να τιμωρήσει κακές πράξεις στην μορφή μιας τηλεγραφικής αεροπορικής επιχείρησης στην Συρία ώστε να δράσει ως αποτρεπτικό για ανάλογες πράξεις; Εάν η επέμβασή μας στο Ιράκ δεν ήταν αρκετή ώστε να αποτρέψει κακούς ανθρώπους από το να χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα εναντίον του ίδιου του λαού τους, τί μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι αυτή η επέμβαση θα το επιτύχει;

Ο κόσμος συμπάσχει με τα δεινά που περνούν οι άμαχοι αυτού του εμφυλίου πολέμου. Αλλά το σχέδιο πολέμου που έχει αναγγείλει ήδη ο πρόεδρος Ομπάμα (που έχει δώσει ήδη στον Άσσαντ την ευκαιρία να φτιάχνει ανθρώπινες ασπίδες σε περιοχές-πιθανούς στόχους (βάζει δηλ αμάχους κοντά σε στρατιωτικούς στόχους)) δεν αποσκοπεί στο να προστατεύσει τους αμάχους, και άλλωστε δεν έχει καν εξηγηθεί πειστικά το πώς ακριβώς το να εκτοξεύσει η Αμερική πυραύλους εναντίον της Συρίας θα βοηθήσει τους Σύρους αμάχους. Πιστεύουμε πραγματικά ότι η ενδεχόμενη δράση μας, θα βοηθήσει κάποια πλευρά ή ότι θα την σταματήσει από το να προκαλέσει και άλλα δεινά στους πολίτες της Συρίας;

Δεν υπάρχει καν ξεκάθαρη αποστολή στην Συρία. Δεν υπάρχει καμμία εξήγηση τού ποιά ακριβώς ζωτικά αμερικανικά συμφέροντα διακυβεύονται εκεί σήμερα ανάμεσα σε αυτήν την ήδη προυπάρχουσα εσωτερική διαμάχη μεταξύ βίαιων εξτρεμιστών ισλαμιστών και ενός δολοφονικού δικτατορικού καθεστώτος και δεν έχουμε καμμία αρμοδιότητα να ανακατευτούμε εκεί πέρα στο πλευρό κανενός. Επίσης, πού είναι η λαική συναίνεση για αυτήν την συμμετοχή; Οι Βρετανοί σύμμαχοί μας ήδη έχουν εκφραστεί. Είπαν ένα μεγάλο και ηχηρό όχι. Ο αμερικανικός λαός σε μια συντριπτική πλειοψηφία συμφωνεί, και αυτή η σοφία του λαού δεν θα πρέπει να αγνοηθεί.

Ο νομπελίστας ειρήνης πρόεδρος των ΗΠΑ πρέπει να λάβει την έγκριση του Κογκρέσσου προτού να οδηγήσει την χώρα σε πόλεμο. Είναι ανοησίες το να λέει κανείς πως "ναι, και ο Μπους το έκανε". Ο πρόεδρος Μπους έλαβε πρώτα την έγκριση του Κογκρέσσου και είχε επίσης την στήριξη εξωτερικών συμμάχων για "τους πολέμους του", τους ίδιους πολέμους, κατά ειρωνείαν, στους οποίους ο πρόεδρος Ομπάμα δηλώνει ότι αντετίθετο με σθένος εξ αιτίας αυτής ακριβώς της έλλειψης επαρκούς τεκμηρίωσης ως προς την αναγκαιότητά τους.

Εν τέλει, η ουσία είναι πως το όλο θέμα γίνεται κυρίως για να σώσει ο πρ. Ομπάμα το πολιτικό του 'τομάρι' εξ αιτίας ακριβώς της υπόσχεσης περί 'κόκκινης γραμμής' που είχε δώσει ένα χρόνο πριν σχετικά με την χρήση χημικών όπλων.

Καθώς αναφέρθηκε και πιο πάνω, εάν είμαστε επικίνδυνα αβέβαιοι για το αποτέλεσμα και οδηγούμεθα σε έναν πόλεμο από έναν Αρχηγό που δεν μπορεί καν να να αναγνωρίσει πως σε αυτήν την σύγκρουση υπάρχουν ισλαμιστές εξτρεμιστές που πολεμούν με ένα απολυταρχικό καθεστώς, με τις δύο πλευρές να φωνάζουν Allah Akbar (ο Θεός είναι μεγάλος) η μία στην άλλη, τότε ας αφήσουμε καλύτερα τον Αλλάχ να το ξεκαθαρίσει...


https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151832583113588&set=a.10150723283643588.424640.24718773587&type=1&theater
Sarah Palin, August 31st

Χρειαζόμαστε την Θρησκειολογία;

Μια κριτική στην κριτική προσέγγιση της θρησκείας

Θρησκειολογία και Κριτική Θεωρία


Παρ' ότι η γνωριμία με άλλους πολιτισμούς και η μελέτη των θρησκειών είναι ένα ενδιαφέρον και ελκυστικό θέμα δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς πως η λεγόμενη επιστήμη της θρησκείας (Religionwissenschaft) αναπτύχθηκε ουσιαστικά στο περιβάλλον της αρνητικής κριτικής του χριστιανισμού. Οι θεμελιωτές της εμφορούνταν από αθειστικές ιδέες και θεωρούσαν την θρησκεία ως πλέον μη απαραίτητη ή και βλαβερή για την εξέλιξη του ανθρώπου καθώς πλέον αυτή θα αντικαθίστατο από την επιστήμη (Frazer).  Έτσι δεν είναι περίεργο που διαβάζοντας κανείς τις θεωρίες τους για την γέννηση και την ερμηνεία της θρησκείας την παρουσιάζουν τρόπον τινά ως κάτι παράδοξο, περίεργο, αφύσικο, που πρέπει να το εξετάσουμε, να το καταλάβουμε πλήρως και να (ώστε να) το εξορκίσουμε μια για πάντα από την ζωή μας. Αυτή η αίσθηση σε διακατέχει όταν μελετάς το έργο τους και την επιστημονική μελέτη της θρησκείας, που μάλλον δεν είναι και τόσο απόλυτα επιστημονική, αλλά ενέχει πολύ από ιδεολογία και ιδεολογικά κίνητρα. Και φυσικά ο Χριστιανισμός θεωρείται ως μία ακόμα θρησκεία. Καθώς ο Ορθός Λόγος, η επιστήμη και η αμφισβήτηση της θρησκείας γεννήθηκαν στην Ευρώπη επόμενον ήταν ο Χριστιανισμός να δεχθεί την μεγαλύτερη κριτική και προσπάθεια αποδόμησής του. Σταδιακά αυτό μπαίνοντας σε μία τάση αυτο-άρνησης και εαυτοφοβίας του δυτικού πολιτισμού φθάσαμε στο σημείο να εξαίρεται και να θεωρείται ως κάτι υψηλό που δεν μπορούμε μάλιστα να το κριτικάρουμε εμείς καθώς μπορεί να είμαστε προκατειλημμένοι από τον δικό μας πολιτισμό και να το αδικήσουμε, οτιδήποτε διαφορετικό, αρκεί και μόνο να μην είναι δυτικό και χριστιανικό.

Υπό το πρόσχημα της αντικειμενικής μελέτης της θρησκείας (και φυσικά ως τέτοια από τους ερευνητές θεωρείται και ο χριστιανισμός) υποβαθμίζεται η έννοια, η σημασία και η σπουδαιότητα της θρησκείας. Αντιμετωπίζεται περίπου ως μια ασθένεια  μια 'παραξενιά', αφ' υψηλού, από ανθρώπους που υποτίθεται ότι έχουν καταφέρει να περάσουν σε ένα πιο προχωρημένο επίπεδο σκέψης, το επιστημονικό. Από εκεί κατάγεται είναι η αλήθεια, και δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτό. Θεωρείται ως η αναπόδραστη εξέλιξη του ανθρώπου, ο άνθρωπος νοείται ως ένα ζώο, όπως τα άλλα, η ψυχή απλά ως έκφραση της ύλης, μέρος της ύλης. Διαφέρει από τα ζώα απλά στο ότι φτιάχνει κοινωνικούς θεσμούς, ιστορία κλπ, και όλα αυτά δεν έχουν όμως την καταγωγή τους σε κάποια εκ Θεού δημιουργία, κατ' εικόνα κλπ όπως στην ιουδαιοχριστιανική παράδοση. αλλά είναι απλά αποτελέσματα μιας εξελικτικής διαδικασίας. Ο άνθρωπος νοείται ως προιόν μιας (τυχαίας) εξελικτικής διαδικασίας. Κάθε άλλο παρά ουδέτερη ιδεολογικά είναι αυτή η θεώρηση (Δύσκολα μπορούμε να μιλάμε ως εκ τούτου για μια καθαρά --δεν είναι-- επιστημονική προσέγγιση) . Πέφτει δηλαδή στο αμάρτημα που κατηγορεί την θρησκεία. Επιπλέον, αποδομεί το κάθε τι. Το κάθε τι έχει αξία μόνον ως περιθώριο της ιστορίας, δεν υπάρχει τίποτα άλλο αρχέτυπο, όλα είναι σχετικά, νοούνται και εξυπηρετούν μόνο συγκεκριμένες καταστάσεις σε συγκεκριμένη στιγμή, κοινωνικές-οικονομικές σχέσεις κλπ (θεωρία του Εποικοδομήματος). Δεν έχουν ως εκ τούτου μεγάλη σημασία για εμάς. Δεν υπάρχει άρα αντικειμενική αλήθεια ή τουλάχιστον ως εκ τούτου η ηθική είναι κάτι που το συμφωνούμε εμείς, ένας συσχετισμός δυνάμεως σε μια δεδομένη χρονική στιγμή κλπ (μαρξιανή/εγελιανή διαλεκτική, θέση-αντίθεση-σύνθεση). Για παράδειγμα δεν υπάρχει απόλυτη έννοια καλού η κακού. Η παιδεραστία ή ο κανιβαλισμός που σε κάθε υγιώς σκεπτόμενο πολιτισμένο δυτικό άνθρωπο προκαλούν αποστροφή, όταν κρίνεται στο περιβάλλον άλλων πολιτισμών δεν είναι κατ ανάγκην κάτι κακό αλλά μια ουδέτερη 'ετερότητα', και οφείλει να γίνεται αντικείμενο σεβασμού και μη κριτικής. Η διάκριση ανάμεσα σε καλό και κακό, σε ανώτερο και σε κατώτερο είναι πλαστή και πάντα γέννημα μιας προκατάληψης, αποικιοκρατική αντίληψη και είναι δημιούργημα της ύπαρξης εξουσιαστικών σχέσεων στην κοινωνία (εποικοδόμημα/θεωρία των τάξεων/καταπίεση). Φυσικά η οποιαδήποτε κριτική στον χριστιανισμό όσο αστήρικτη (ακόμα και βλακώδης) αν είναι τυχαίνει ενθουσιώδους υποδοχής από την προοδευτική (sic) ακαδημαική κοινότητα της μεταχριστιανικής Δύσης.

(ειρωνικό αλήθεια ότι τα πανεπιστήμια και η γνώση οφείλουν την ύπαρξη και την αρχή τους στην Εκκλησία, που διεφύλαξε τον πολιτισμό κατά τους σκοτεινούς χρόνους των βαρβαρικών επιδρομών και της πτώσεως της Ρώμης, όπως και κατά του Ισλάμ αργότερα.. Τα περισσότερα ιστορικά πανεπιστήμια της Ευρώπης έχουν αναπτυχθεί γύρω από μοναστήρια και καθεδρικούς).



Μάθημα α' εξαμήνου στις θεολογικές σχολές;

Ενδιαφέρον αντικείμενο, αλλά το μάθημα θεωρητικό σε υπερβολικό βαθμό. Υπάρχει σοβαρός λόγος να υπάρχει; και μάλιστα στο 1ο εξάμηνο;
σε τόσο εκτενή μορφή; Στην έτερη θεολογική σχολή της χώρας, στο ΕΚΠΑ, υπάρχει το μάθημα της Συγκριτικής Θρησκειολογίας και της Συγκριτικής Φιλοσοφίας της θρησκείας στο 7ο εξάμηνο! Ενώ υπάρχουν και τα μαθήματα της Ιστορίας της Αρχαίας Ελληνικής θρησκείας και της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας στο 1ο εξάμηνο, αλλά ως επιλεγόμενα! Την ίδια στιγμή στο ΑΠΘ μάς φορτώνεται από το 1ο εξάμηνο ένα μάθημα ουσιαστικά διπλό --Θρησκειολογία/Θεωρίες της Θρησκείας και Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, σε ένα μάθημα που η συντριπτική πλειοψηφία δεν το περνάει και το κουβαλάει για αργότερα  --όχι και ό,τι καλύτερο να ξεκινάς από το 1ο έτος με δύσκολα χρεωστούμενα.. Μακάρι κάποια στιγμή το πρόγραμμα να εξορθολογιστεί γιατί δεν γίνεται να χτίζουμε μια πνευματική οικοδομή ξεκινώντας από 'βαθυστόχαστες' αναλύσεις και φιλοσοφίες προτού καν μάθουμε και κατακτήσουμε τα βασικά..


Ουσιαστικά το πεδίο δημιουργήθηκε και συντηρείται ως ένα προνομιακό πεδίο αποδόμησης και ακύρωσης έως και πολεμικής εναντίον του χριστιανισμού και της μοναδικής προσφοράς του στον ανθρώπινο πολιτισμό.

Εν τέλει, αν εξετάσει κανείς τόσο τις ρίζες της επιστήμης της θρησκειολογίας όσο και τον τρόπο που αυτή εκφράζεται σήμερα, θα δει ότι δυστυχώς καλώς ή κακώς δεν πρόκειται για μία αθώα παράθεση των διαφόρων θρησκειών με ουδέτερο και αντικειμενικό/απροκατάληπτο όσο γίνεται τρόπο αλλά μάλλον για μία προσπάθεια αποδόμησης γενικώς της έννοιας της θρησκείας (με την έμφαση συνήθως στον χριστιανισμό). Σαν ο άνθρωπος να πρέπει να γίνεται πάντα μια αναγωγή στα βασικά, στα απαραίτητα για την επιβίωση, στην ζωική του πλευρά, σαν ο άνθρωπος να αποτελεί αποκλειστικά έναν γαστρικό σωλήνα. Δεν είναι ίσως άσχετη και η πρακτική εφαρμογή και συνέπειες αυτού του τρόπου μελέτης της θρησκείας. Αντί να νοείται η χριστιανική παράδοση ως θεία αποκάλυψη ή έστω μία βασική συμβολή στον σύγχρονο πολιτισμό, πολεμείται και ζητείται να αντικατασταθεί από το παράλογο, μιας και δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια, ούτε θρησκεία, αλλά ούτε και λόγος, αφού αν αρνηθούμε τον Θεό (την απολυτότητα) ακόμα και χάριν ενός ορθολογισμού, μοιραία θα καταλήξουμε στην άρνηση οποιασδήποτε αντικειμενικής πραγματικότητας ή αλήθειας ή ηθικής, ως εξουσιαστική έκφραση πάντοτε δήθεν, ενός συστήματος εξουσίας και καταπίεσης. Οι πρακτικές συνέπειες η αποσύνδεση από την πραγματικότητα,
πολύ φυσικά καταλήγουν να είναι μια ζωή χωρίς νόημα, (εική ζην), αναζήτηση παραδείσων σε εικονικές πραγματικότητες, ναρκωτικά, ηδονισμός, σχετικισμός, έλλειψη πατριωτισμού, αποδιάρθρωση της οικογένειας και των ανθρώπινων δεσμών και άλλα πολλά που τα βλέπουμε και τα ζούμε σήμερα...

Έξοδος

Τα Σόδομα συνδέονται στο μυαλό μας μόνο με την αμαρτία παρά το ότι χωρίς αμφιβολία ήταν σπουδαία πόλη για την εποχή τους. Αλλά η Αίγυπτος στέκει εμπρός μας ως ένας πληρέστερος και καταλληλότερος τύπος του κόσμου, με όλην της την δόξα και όλην της την αισχύνη.

Αλλά και από την σχέση του ισραηλιτικού λαού με την Αίγυπτο μπορούμε να πάρουμε
δύο μεγάλα μαθήματα:

το ένα ως συμβουλή τού πώς να χρησιμοποιούμε τον κόσμο
και το άλλο ως μία προειδοποίηση εναντίον της καταχρήσεώς του.

Από το σχέδιο του Θεού σε σχέση με τον Ισραήλ ας μάθουμε πως όπως η Αίγυπτος ήταν απαραίτητη ως ένα σχολείο για τον εκλεκτό Του λαό, έτσι και ο κόσμος πρέπει να γίνει ένα σχολείο για μας.

Ο σκοπός δεν είναι να περιφρονήσουμε όσα σπουδαία έχει να μας προσφέρει. Πουθενά κανένας λόγος αποδοκιμασίας δεν υπάρχει στα ιερά κείμενα για τα επιτεύγματα των Αιγυπτίων. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να μάθουν, και έμαθαν όντως, πολλές χρήσιμες τέχνες, οι οποίες θα αποδεικνύονταν αργότερα πολύ χρήσιμες σε αυτούς, στην Γη της Επαγγελίας.

Ο Μωυσής, ο εκλεκτός του Θεού, έμαθε (επαιδεύθη εν όλη τη σοφία των Αιγυπτίων, Πρξ 7,22), και ήταν έτσι ικανός (κατάλληλος) για το σπουδαίο έργο στο οποίο επρόκειτο να κληθεί.

Με αυτά τα παραδείγματα βλέπουμε πώς να χρησιμοποιούμε αυτόν τον κόσμο, κάνοντάς τον ένα σχολείο για να μας προετοιμάσει για την δική μας κληρονομιά και για το έργο για το οποίο ο Κύριος μπορεί να έχει για εμάς εκεί.

Από την άλλη, ας είμαστε προσεκτικοί στο να μην ενδίδουμε τόσο εύκολα στα θέλγητρα αυτού του αμαρτωλού κόσμου, ώστε να χάσουμε την σχέση μας με τον Θεό και την Διαθήκη του και συμβεί έτσι το να απεμπολήσουμε για πάντα τα δικαιώματά μας στην βασιλεία Του και γίνουμε σκλάβοι του κόσμου, βοηθώντας ίσως έτσι στο να ανοικοδομηθούν τα μεγάλα του οικοδομήματα και ελπίζοντας ότι ίσως κάποια στιγμή θα βρεθούν τα ονόματά μας χαραγμένα σε πλάκες ανάμεσα στα ερείπια κάποιας αρχαίας πόλεως, αλλά χωρίς την προοπτική να τα βρούμε γραμμένα "μεταξύ των ζώντων εν Ιερουσαλήμ" (Ησ 4,3), στην αιώνια πόλη του Θεού.

Οι άλλοτε ένδοξοι της γης ανήκουν σε ένα νεκρό παρελθόν,
αλλά οι ένδοξοι του Ουρανού έχουν το μερίδιό τους σε ένα ένδοξο μέλλον.

από JM Gibson

Τί θα έλεγε η λογική

Δηλαδή η λογική τί θα έλεγε; Σαν σήμερα η Ελλάδα (η Ελλάδα, όχι μία παράταξη)
απέκρουσε οριστικά τον κίνδυνο
να μεταβληθεί σε λαική δημοκρατία
και να χάσει εθνική κυριαρχία στην Β.Ελλάδα

εγκλήματα έγιναν και από άτακτες (ή οργανωμένες) ομάδες ακροδεξιών κατά την Κατοχή
αλλά έγιναν άπειρα και κυρίως από τους πράκτορες του σταλινισμού
Όοολα αυτά δηλαδή πρέπει να τα ξεχνάμε, απλά και μόνο στο όνομα μιας συμφιλίωσης Φλωράκη και λοιπών και ενός μεταπολιτευτικού consensus;
Σήμερα; το 2013; που ούτε ΕΣΣΔ υπάρχει ούτε τίποτα;
Που οι χώρες της Ανατ. Ευρώπης στήνουν μουσεία για τα θύματά τους από τον κόκκινο εφιάλτη;
Εμείς ακόμα να φοβόμαστε;
Να θυσιάζουμε την αλήθεια και την χωρίς ταμπού συζήτηση στο όνομα
πολιτικών σκοπιμοτήτων; Ή να δίνουμε την αφορμή μόνο στους πραγματικά ακραίους να ασχολούνται μ' αυτά και να λαμβάνουν πολιτικά κέρδη που δεν τους αξίζουν;

Πόσο λογικό φαίνεται όλο αυτό; Έως πότε θα έχουμε τυφλά σημεία
και ταμπού σαν χώρα; Έως πότε θα είμαστε χώρα που απωθεί όσες μνήμες δεν της αρέσουν, έως πότε θα ζούμε φοβικά;

Αλλά εάν σιωπήσουμε και οι λίθοι κεκράξονται..
Το αίμα των νεκρών παιδιών της Ελλάδος βοά, δεν μπορεί να ξεχνιέται..
Το αίμα ανθρώπων που δολοφονήθηκαν μόνο και μόνο επειδή 'δεν ήταν μαζί τους'
ή δεν τους βοήθησαν όσο οι βάρβαροι αυτο-αποκαλούμενοι καπετάνιοι θα ήθελαν
(με τσεκούρι ο θείος ενός φίλου, όπως μου διηγιόταν, που τον είχαν απαγάγει, επειδή δεν τους έδωσαν τις λίρες τους για τον 'Αγώνα')

Τσάμπα πολέμησαν;
Αλλά και τα παρασυρμένα νειάτα της Ελλάδος που πήγαν να πολεμήσουν τον Γερμανό
και τους έκαναν πλύση εγκεφάλου οι κομμισσάριοι και οι πράκτορες της Μόσχας
και έστρεψαν μετά τα όπλα στα αδέρφια τους και έβαλαν πιο πάνω από την οικογένειά τους,
από την πατρίδα, από το δίκιο και την πίστη αυτήν την ιδεολογία
και αυτούς που τους πήγαν με το ζόρι στο βουνό
και όλους αυτούς δεν μπορούμε να τους ξεχάσουμε..

Δεν φταίγαν πάντα οι άνθρωποι, η ιδεολογία αυτή η τόσο απόλυτη πραγματικά τους αποκτήνωσε.. Άλλοι έβγαζαν και τον πραγματικό τους εαυτό έτσι βέβαια..

Τα παιδιά του παιδομαζώματος; Που τα παίρναν από την αγκαλιά της μάνας τους για να τους κάνουν γενίτσαρους και να τους μεγαλώσουν σαν κομμουνιστές στους παραδείσους τους;

Την παραγωγική δομή της χώρας που δεν της έφτανε η Κατοχή, και την αποτελείωσαν εντελώς, όταν η χώρα έπρεπε να ξαναχτίζεται, την ελληνική ύπαιθρο που ερήμωσαν οριστικά, αναγκάζοντας τους ανθρώπους της να φύγουν στην ξενητειά, στην Αυστραλία και στη Γερμανία και στον Καναδά ή στην Αθήνα κάνοντάς την έτσι μια πόλη ανυπόφορη;

Την Βόρειο Ήπειρο, την Κύπρο; Τις αποζημιώσεις που χάσαμε όταν η Ελλάδα ως νικήτρια του πολέμου αντί να ασχολείται με αυτά ασχολιόταν με το πώς θα διώξει τον σοβιετικό κίνδυνο;

Όλα αυτά μπορούμε να τα ξεχάσουμε; Έτσι; Απλά;

Οι τηλε-πωλητές και η συντηρητική μας κοινωνία

Η κοινωνία μας είναι πολύ βαθειά 'συντηρητική'

(με την αρνητική έννοια του όρου)

1. Ο,τιδήποτε κάνεις ως καινοτομία συνήθως λοιδωρείται ως παράξενο κλπ
"και ποιός νομίζεις ότι είσαι εσύ που θα το κάνεις αλλιώς δηλαδή";!
 (κάπως όπως γίνεται και στα χωριά!)

2. Έχουμε κολλήσει σε κάποιες νόρμες αφύσικες, έξωθεν επιβαλλόμενες
όπως πχ του στυλ η παιδεία, η υγεία πρέπει να είναι (σε κάθε περίπτωση) υπόθεση του κράτους, πρέπει να είναι για όλους, anti-concepts.. Ε δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς δηλαδή;

Γιατί να το κάνεις εσύ έτσι;

Γιατί πχ να βγάζεις λεφτά (ιδιωτικά) απ' αυτό; και όχι διαμέσου του collective bargaining;
όπως κάνουν οι άλλοι;;;

Γιατί να κάνεις τα δικά σου; Πιό έξυπνος είσαι εσύ δηλαδή; Στην βάση κρύβεται ο φθόνος, άλλωστε εκεί στηρίζεται και αυτός ο ίδιος ο μαρξισμός.. (μίσος προς όποιον τα καταφέρνει καλύτερα από σένα, H.Hazlitt).

Αυτά να τα πεις στο σχολείο, από λεφτά του κράτους, κοινωνικός έλεγχος,
όχι εταιρείες όχι ευεργέτες
να μη τα αναλαμβάνουν αυτά άλλοι
έτσι
για να ικανοποιήσουμε τις στενόμυαλες και κοντόφθαλμες ιδεοληψίες μας,
η εξυπηρέτηση των αναγκών και της ζωής έρχεται δεύτερη
ας γινόταν καθηγητής πχ το πολύ -δεν του έφτανε;- γιατί έκανε κάτι άλλο;

3. Το κίνητρο να έχεις φιλοδοξίες ή και λίγη 'τρέλλα' είναι κακό.
αυτό που κινεί --κακά τα ψέμματα-- τις κοινωνίες προς την πρόοδο,
η καλώς νοούμενη φιλοδοξία και επιθυμία για προσωπική πρόοδο και αυτοπραγμάτωση
καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια
ώστε να ισοπεδώνεται εντελώς (πανελλήνιες κλπ)

Ο σκοπός είναι μια ισότητα προς τα κάτω
και μετά παραπονούμεθα γιατί τάχα κλπ κλπ και άλλα βαρύγδουπα
συμπεράσματα.

Θεωρείται κακό, αλλά μακάρι να 'χουμε και άλλους υπουργούς που ξεκίνησαν έτσι και ξέρουν την αγορά και την πραγματική ζωή (εκτός από το κράτος που αντιμετωπίζει καθημερινά ο κάθε μικρομεσαίος επιχειρηματίας, οι λεγόμενοι αναρχικοί τού έκαψαν το μαγαζί, το βιβλιοπωλείο 19 φορές) και με τα ρίσκα που πρέπει να πάρεις και με την σύνεση που πρέπει να έχεις γιατί θα ξέρεις τί κρίνεται.. Φυσιολογική ζωή δηλαδή, δηλαδή φυσιολογικοί άνθρωποι, όχι γεννημένοι σε μια γυάλα 'διανοούμενοι' και πολιτικοί που κοιτάν' αφ' υψηλού..

Είτε συμπαθεί κανείς είτε όχι είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι με τον κο Γεωργιάδη σε επί μέρους ζητήματα, νομίζω δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει με την ευχή να 'χουμε και άλλους τέτοιους ανθρώπους στην πολιτική και τη δημόσια ζωή.. Όπως ίσως ήταν λίγο πιο παλιά.. Προτού να αρχίσει η δαιμονοποίηση των φυσιολογικών ανθρώπων και η υπερτίμηση των δήθεν διανοούμενων..