Το νόημα της νηστείας

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΜΕΣΟΝ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ
Α. Οι επιπτώσεις, τα προβλήματα και 
     η σωστή αντιμετώπισή της

Πολύ συχνά καλούμαστε να νηστέψουμε. Ίσως το 1/2 του λειτουργικού έτους, μαζί με τις νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής, απέχουμε από ορισμένες τροφές, ενώ στη Δύση μετά τη Β' Βατικάνειο Σύνοδο, η νηστεία μειώθηκε στο ελάχιστο. Το θέμα αυτό με τις σημερινές συνθήκες ζωής γίνεται περίπλοκο. Και γι' αυτό προσεχώς θα συζητηθεί σ' επίπεδο Πανορθόδοξο. Αλλά γίνεται περίπλοκο, όταν εξετάζεται με μονομέρεια και σαν απλή υπόθεση αποχής από τροφή και στα στενά πλαίσια διάκρισης των φαγητών τραπέζης.

Ο κίνδυνος πλαστογραφίας και παρερμηνείας της νηστείας επισημάνθηκε ενωρίτατα από τον ίδιο το Χριστό και απ
ό τους Πατέρες. Η δε Υμνογραφία μάς προειδοποιεί ποιά "νηστεία είναι δεκτή και ευάρεστος τω Κυρίω". Γιατί υπάρχει ένα είδος νηστείας που δεν είναι καθόλου νηστεία. Αυτό συμβαίνει όταν δεν επιτυγχάνεται η εσωτερική ελευθερία από ποικίλες και βλαβερές συνήθειες, διαβρωτικά πάθη, τυραννικές αδυναμίες. Με άλλα λόγια, δεν έχει αξία η νηστεία όταν τίποτε δεν αλλάζει μέσα μας. Η αποχή από κρέατα και άλλα φαγητά είναι μόνο η αρχή και το μέσο και όχι ο αυτοσκοπός. Ό,τι προέχει είναι η ποιοτική κάθαρση του όλου είναι μας και η χριστιανική ανάταση.

Έναν άλλο σκοπό επιδιώκει, και αυτός είναι η απελευθέρωσή μας από την τυραννία παθών και αδυναμιών και από τα είδωλα του αιώνα μας. Κατά συνέπεια, νηστεύω σημαίνει απέχω από ό,τι με υποδουλώνει. Αξία έχει όταν αντιδρώ, όταν αγωνίζομαι σε όσα με τυραννούν, με πιέζουν, με κρατούν αιχμάλωτο. Αν όμως όλη η προσοχή περιορισθεί μόνο στο τί θα φάγω και τί δεν επιτρέπεται να φάγω, τότε η όλη υπόθεση δεν έχει καμιά σωστική επιρροή επάνω μου και το μόνο που θα αισθανθώ θα είναι μια απλή αλλαγή διαιτολογίου. Άλλωστε για τους χορτοφάγους που για βιολογικούς λόγους το καθημερινό μενού τους είναι η ακρεοφαγία, τη νηστεία ήδη την εφαρμόζουν χωρίς καν να τους ζητηθεί, και επομένως θα πρέπει να επισημανθεί σ' αυτούς το αληθινό νόημά της. Θα κατανοηθεί η σωστή νηστεία στα πλαίσια της γενικότερης άσκησης.

Δεν αρκεί δηλαδή ν' αποφεύγει κανένας το α΄ ή β΄ μόνο φαγητό, εάν παράλληλα δεν επιτυγχάνεται μαζί με αυτό και μια ουσιαστική μεταμόρφωση και αλλαγή στον "έσω άνθρωπο". Νηστεία είναι κάτι πολύ βαθύτερο. Έτσι το κατάλαβαν οι Πατέρες. Πολλοί παίρνοντας το ξηρό γράμμα των Κανόνων, το περιόρισαν σε διάκριση γαστρονομική, διαφοροποιώντας με σχολαστικότητα τα "καθαρά" νηστήσιμα από τα "ακάθαρτα". Με αποτέλεσμα ν' αντικαθιστούμε τα κρεάτινα και λιπαρά με λουκούλεια πολυδάπανα, αλλά χαρακτηριζόμενα ως νηστήσιμα εδέσματα και να έχουμε έτσι τη συνείδησή μας ήσυχη.

Εάν λίγο προχωρήσουμε στο θέμα μας, θ' αντιληφθούμε την έννοια της νηστείας. Δηλαδή να επισημάνουμε τί μας δουλώνει, τί μάς εμποδίζει από τη μετά του Θεού κοινωνία και τί δε μάς αφήνει να αισθανθούμε την ψυχική ελευθερία. Πολλοί άλλωστε ομολογούν το είδος της πνευματικής αιχμαλωσίας τους. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου αν δε φάνε κρέας: "Ζήτησέ μου ο,τιδήποτε άλλο να κόψω, όχι όμως το τσιγάρο. Μου είναι τόσο αναγκαίο, τόσο απαραίτητο!" απολογούνται συχνά. "Δεν μπορώ να μην καπνίσω!"

Μια τέτοια ομολογία μάς βοηθά σε μία αντικειμενική διάγνωση του κακού. Το κάπνισμα τού έγινε φρικτό πάθος, αφόρητη τυραννία. Άλλον τον κυβερνά το ποτό. Ακόμα και "αδιάβλητα", αθώες συνήθειες, ενδέχεται να καταντήσουν είδωλα καταπιεστικά και αυτά να ρυθμίζουν την ζωή μας: ο καφές, η τηλεόραση, και άλλα, ώστε να επαληθεύει το του αποστόλου (Β΄ Πέ 2,19): "εις ό τις ήττηται τούτω και δεδούλωται" : δηλαδή γίνεται κανείς δούλος σε ό,τι ο ίδιος έχει εσωτερικά νικηθεί. Και είναι σημαντικό αυτό, γιατί η Ορθόδοξη πνευματικότητα, στρέφει όλη την προσοχή της στην εσωτερική ελευθερία και όχι σ' εξωτερικές μόνο απαγορεύσεις του Παλαιού Νόμου.


Β. Τα προβλήματα της εποχής

Η τέτοια στενή αποκλειστική εξέταση του θέματος, λησμονεί έναν άλλον ακόμα σπουδαίο παράγοντα. Ότι όλες οι Σύνοδοι και οι Πατέρες, που όρισαν τα απαγορευτικά είδη για την περίοδο των νηστειών, ήταν πολύ λογικό να προσέξουν το είδος της τότε διατροφής. Ελάμβαναν υπ' όψη τα προιόντα του Μεσογειακού χώρου. Και αυτά ήταν κατά πλειοψηφία: ξηροί καρποί, ελιές, σύκα, λαχανικά, λάδι κλπ. Η Ορθοδοξία δεν είχε ακόμη εξαπλωθεί προς βορρά μέχρι τον 9ον αιώνα.

Εάν όμως σήμερα συγκροτούσαν οι άγιοι Πατέρες Σύνοδο, ασφαλώς δε θα αγνοούσαν τα τοπικά προιόντα της εποχής μας και τις ιδιαίτερες ανάγκες όλων ανεξαιρέτως των Ορθοδόξων στην Αλάσκα, Φιλανδία, Ρωσία και τόσων αποδήμων μας στις βόρειες περιοχές της Ευρώπης, του Καναδά ή της Αμερικής. Και επειδή στην εποχή μας οι αδυναμίες συγκεντρώνονται στο τόσο βλαβερό και ενοχλητικό κάπνισμα, στα πολυώνυμα ποτά, κ.ά. ασφαλώς θα έγραφαν απαγορευτικούς κανόνες για όλα αυτά.

Έχουμε απολυτοποιήσει το κρέας με τα σχετικά υποπροιόντα του. Και αγνοούμε ότι πολλοί για λόγους υγείας συστηματικά το αποφεύγουν, ενώ έχουν αλλά κενά και καυτά προβλήματα στη θρησκευτική τους ζωή. Γι' αυτούς λιτότητα, εγκράτεια είναι να κόψουν συνήθειες βλαβερές. Ο καθένας μας έχει διαφορετική σωματική κράση με τις ιδιορυθμίες της. Βεβαιότατα, ως εκκλησιαστικό σώμα την περίοδο της Τεσσαρακοστής επιβάλλεται μία κοινή εκδήλωση συντριβής και μετανοίας, αλλά ο καθένας μας είναι μία προσωπική οντότητα και έχει διάφορα αδύνατα σημεία. Και ενώ πολλοί δεν έχουν αντίρρηση ν' απέχουν από το κρέας, δεν αποχωρίζονται όμως από άλλα σοβαρά "πλημμελήματα" και μιάσματα.

Η Ορθοδοξία χωρίς νομικούς σχολαστικισμούς και ελιγμούς προβάλλει μαζί με τη νηστεία και τη "μετάνοια", σαν αλλαγή στάσης και ζωής, όπως επίσης και τη "διάκριση". Με τους δύο αυτούς γνώμονες ρύθμιζε και ρυθμίζει και την πνευματική ανάταση και την θεραπευτική της ψυχής. Γι' αυτό και δεν μπορεί ένα τόσο σπουδαίο θέμα ν' απομονωθεί από άλλα σύνδρομα και επικουρικά δεδομένα, όπως είναι η σοφή υπόδειξη του Πνευματικού. Και ορθότατα για τέτοιου είδους ζητήματα η Εκκλησία μας εφαρμόζει σαν φάρο την "οικονομία", ώστε ό,τι γίνεται ν' ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ανάγκες πιστών που ζουν σε τόπο και χρόνο ιδιάζοντα και εναλλασσόμενο.

Περισσότερο σήμερα παρά άλλοτε, σ' εποχή καταναλωτική και αχαλίνωτης ελευθερίας, χρειάζονται περισσότεροι χαλινοί: σωστή νηστεία, άσκηση, εγκράτεια. Για να περιορίσουν τις απεριόριστες αισθησιακές ορέξεις με μια πειθαρχία στην πολυφαγία και πολυειδή βουλιμία, ώστε να επιτευχθεί το μέτρο στη διατροφή και ορθή χρήση των διαφόρων αγαθών. Χρειάζεται ασφαλώς λιτότητα για την οποία γίνεται τόσος λόγος, αλλά με τόση δόση αοριστολογίας. Η Εκκλησία στη διακονία αυτή αποβλέπει στο ίδιο το συμφέρον μας, στη διπλή φύση μας, την υγεία σώματος και ψυχής.

Η νηστεία δεν είναι βασάνισμα του σώματος, γιατί τότε θα ήταν μανιχαισμός (αρχαία γνωστική αίρεση). Δεν είναι περιφρόνηση, ούτε νέκρωση, αλλ' απλώς άσκηση που αποβλέπει στην εκγύμνασή του και υποταγή στα κελεύσματα του πνεύματος. Και αυτό πρέπει να επιδιώκει, την εσωτερική πειθαρχία επί των εγωιστικών παθών.


Από Αιμιλιανού Τιμιάδου, Μητροπολίτου Σηλυβρίας:
Εκτροπή ή Αλλαγή Ζωής
Έκδοση ΧΦΕ, Αθήνα 1992

Χριστιανική Αγάπη και Κράτος Πρόνοιας

Κατά την εβδομάδα του Πάσχα (των Καθολικών) αρκετοί από τους ηγέτες των βρεταννικών εκκλησιών, ανάμεσά τους και των Μεθοδιστών και της Εκκλησίας της Σκωτίας, καταδίκασαν τις μεταρρυθμίσεις στο σύστημα πρόνοιας που έφερε η κυβέρνηση Κάμερον.

Ανάμεσα σε άλλες αλλαγές, η απόδειξη για το επίδομα ανεργίας θα είναι απαραίτητη, καμμία οικογένεια δεν θα μπορεί να διεκδικήσει επιδόματα μεγαλύτερα των 26 χιλ λιρών το χρόνο (το μέσο εισόδημα ενός αγγλικού νοικοκυριού) και τα παιδιά των στεγαστικών προγραμμάτων θα είναι υποχρεωμένα να μοιράζονται τα υπνοδωμάτια --αν και όχι παραπάνω από δύο στο ίδιο δωμάτιο. Όλα αυτά αποτελούν αδυσώπητη επίθεση "στους φτωχούς αυτής της χώρας", σύμφωνα με όλους αυτούς τους ανθρώπους του Θεού.

Κανείς δεν θα εκπλαγεί από αυτές τις εκφράσεις χριστιανικού σοσιαλισμού. Στην Βρετανία οι περισσότεροι θρησκευτικοί ηγέτες είναι από καιρό θιασώτες της μεγαλύτερης κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, και ειδικά στην αναδιανομή του πλούτου. Αλλά ο χριστιανικός σοσιαλισμός θα έπρεπε να μας εκπλήσσει από μόνος του, καθώς η χριστιανική θεολογία υποστηρίζει μία τελείως laissez-faire προσέγγιση στο θέμα του κράτους.

O καλός Σαμαρείτης

Σύμφωνα με την 'ορθόδοξη' χριστιανική θεολογία, ο Θεός είναι παντογνώστης. Γνωρίζει άρα για τα βάσανα των οικογενειών που ζουν με κάτω από 25 χιλ λίρες τον χρόνο και των παιδιών που μένουν σε κρεββάτια-κουκέτες, που δεν έχουν δηλαδή δικό τους δωμάτιο. Στην πραγματικότητα βλέπει πολύ μεγαλύτερες στερήσεις από αυτές. Βλέπει την εξουθενωτική φτώχεια των Σομαλών προσφύγων, των παιδιών του δρόμου στην Βραζιλία, του κάθε σχεδόν ανθρώπου που ζούσε πριν το 1800 και παρόλαυτα επιβίωσε με λιγότερες από 1000 λίρες (σε σημερινά χρήματα).

Και τι κάνει ο Θεός για όλα αυτά; Τίποτα. Τα αφήνει να περνάνε έτσι, περνώντας οι αιώνες.

Αρκετοί χριστιανοί θεολόγοι αντιμετωπίζοντας αυτήν την (φαινομενικά έστω) αδιάφορη στάση του Θεού προς τον ανθρώπινο πόνο, υποστήριξαν ότι ο Θεός θέλει να ζούμε χωρίς την ευεργετική του παρέμβαση, δεν παρεμβαίνει για να μας βοηθήσει ώστε να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι να δρούμε με αρετή εμείς οι ίδιοι, μόνοι μας. Οι σοσιαλιστές κληρικοί μας ίσως να μοιράζονται αυτήν την άποψη. Ίσως σκέφτονται πως ο Θεός κρατάει την δική του χωρίς προσπάθεια και τέλεια φιλανθρωπία ώστε να μπορούμε να αποδειχτούμε φιλάνθρωποι εμείς οι ίδιοι. Ένας κόσμος με πόνο και ανθρώπινη αρετή είναι καλύτερος από έναν κόσμο χωρίς πόνο και χωρίς αρετή.

Ακόμα και αν αυτή η free will προσέγγιση όμως καταφέρει να αποφύγει το θεολογικό "πρόβλημα του κακού", δεν προσφέρει καμμία υποστήριξη για τον χριστιανικό σοσιαλισμό. Αν ο Θεός δεν κάνει τίποτα ώστε εμείς να μπορούμε να επιδεικνύουμε ελεύθερα τα φιλάνθρωπά μας αισθήματα, αισθήματα της αγάπης μας δηλ προς τους ανθρώπους, οι χριστιανοί θα πρέπει να απορρίψουν τον εξαναγκασμό στο θέμα της μεταφοράς του πλούτου. Όταν οι υπουργοί σε φορολογούν με την απειλή της φυλάκισης και δίνουν τα λεφτά σου στους φτωχούς, ούτε εσύ ούτε εκείνοι κάνουν καμμία καλή πράξη φιλανθρωπίας. Η αρετή της φιλανθρωπίας συνίσταται στο εθελοντικό δόσιμο χρημάτων (ή του χρόνου και του κόπου σου σε κάποιο εθελοντικό έργο), όχι στο να εξαναγκάζεις* τους άλλους να δίνουν τα δικά τους.

Δεδομένης της κλασικής ορθόδοξης χριστιανικής θεολογίας, η υποχρεωτική μεταφορά πλούτου υποσκάπτει το θέλημα του Θεού. Εάν αυτό που ήθελε ήταν απλά να καταλήγουν χρήματα στα χέρια των φτωχών, ανεξαρτήτως από τις ηθικές επιλογές των ανθρώπων δωρητών θα τους τα έδινε ο Ίδιος χωρίς κόστος για κανέναν (άρα έλλειψη πίστης αλλιώς). Οι χριστιανοί ηγέτες θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα ποίμνιά τους να νοιάζονται για τους φτωχούς και εκούσια να τους βοηθούν (έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία, ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός). Όχι να ενθαρρύνουν την κυβέρνηση να εξαναγκάζει ανθρώπους ώστε να δίνουν τα λεφτά τους υπό την απειλή να δουν τα σίδερα της φυλακής.

Φυσικά, πολλοί χριστιανοί, ανάμεσά τους και αρκετοί κληρικοί και ιεροκήρυκες, δεν παίρνουν ούτε την θεολογία ούτε τις πολιτικές της συνέπειες στα σοβαρά. Χρησιμοποιούν απλά την θρησκεία τους ως έναν τρόπο για να συμμετέχουν στην δημοφιλή επιχείρηση της εκμετάλλευσης των συναισθημάτων.

Δυστυχώς πάντως, όσο ελκυστικό και αν είναι να απολαμβάνεις την κοινωνική εκτίμηση για την συμπονετικότητά σου, το να βοηθάς στ' αλήθεια ανθρώπους είναι δαπανηρό, κοστίζει. Από εκεί και ο πειρασμός να απαιτήσεις από το κράτος  --δηλ. τους φορολογούμενους συνανθρώπους σου--  να δώσουν περισσότερα στους φτωχούς. Μπορείς να επιδείξεις την συμπονετικότητά σου χωρίς ταυτόχρονα να χρειαστεί να χρειάζεται να υπομείνεις καμμία από τις δυσκολίες, καθόλου από το πραγματικό κόστος του να βοηθάς πραγματικά κάποιον.

Η χριστιανική φιλανθρωπία απέρριπτε κάποτε μία τέτοια τόσο φτηνή ηθική επιδειξιομανία. Ο αληθινός χριστιανός έπαιρνε εθελοντικά πάνω του το κόστος τού να βοηθήσει άλλους και δεν προκαλούσε σκοπίμως την προσοχή των άλλων σ' αυτήν του την προσπάθεια. Πλέον οι φωνές των εκπροσώπων της Εκκλησίας (σε πολύ μεγάλο ποσοστό) μπαίνουν στην ίδια ουρά μαζί με όλους εκείνους τους άλλους που απαιτούν τα δικά τους πολυδιαφημισμένα συναισθήματα να ικανοποιούνται με τα λεφτά των άλλων (ή γενικά εις βάρος των άλλων).


[Αυτό που λέει απλά και σοφά ο λαός μας με ξένα κόλλυβα....]

*άλλο το να τους παρακινείς να δώσουν

από: Jamie Whyte, What Would Jesus Do? Nothing. WSJ 4/4/2013

Όχι, δεν ήταν "ακροδεξιοί εξτρεμιστές"..

Τελικά δεν ήταν "ακροδεξιοί εξτρεμιστές"*. Ούτε λευκοί Αμερικανοί. Αλλά η Αριστερά είτε εδώ είτε στην Αμερική ενστικτωδώς προτιμά να ψάχνει πάντα ως θύτες ανθρώπους που θα ταιριάζουν με την αφήγησή της. Σαν να την ενδιαφέρει να έρθουν σε αντιστοιχία τα γεγονότα με την θεωρία, και όχι το αντίθετο. Σαν να την νοιάζει η ερμηνεία περισσότερο, παρά το γεγονός. Πρέπει το γεγονός να υπακούει σε μιαν αυστηρή αιτιοκρατία. Ατομική ευθύνη, το απρόβλεπτο, ο ανθρώπινος παράγων, σχεδόν δεν υπάρχουν. Η ευθύνη είναι συλλογική, της κοινωνίας, "του καταναλωτισμού, του καπιταλισμού κλπ κλπ", πάντα κάποιου άλλου, πρέπει να βρεθεί κάπου έξω, συνήθως. Αυτά κάνει η ιδεολογία.

Το ότι
και όλα τέλεια να ήταν στην κοινωνία
και να γίνονταν τέτοια περιστατικά δεν χωράει σ' αυτήν την αντίληψη
(αλήθεια γιατί στην τέλεια σοσιαλδημοκρατική και εκκοσμικευμένη, χωρίς όπλα, χωρίς συντηρητισμό, με πλήρη 'ελευθερία' και συνάμα πλήρη κρατισμό, έλεγχο των πάντων από το κράτος και φροντίδα του πολίτη από την κούνια μέχρι τον τάφο κοινωνία της Σουηδίας αυτοκτονούν;)
Ή το γεγονός ότι μπορεί ένας άνθρωπος (ένας μαύρος ή ένας Ασιάτης μετανάστης για παράδειγμα) να μεγαλώσει με φτώχεια, κοινωνικό αποκλεισμό, δυσλειτουργική οικογένεια δεν θα γίνει απαραίτητα εγκληματίας ή περιθωριακός αλλά μπορεί να διαπρέψει ηθικά και επαγγελματικά πώς εξηγείται;

Και κάτι άλλο μάλλον όμως συμβαίνει. Η Αριστερά προβάλλει ίσως και τα δικά της. Ίσως είναι και δείγμα μιας διαδικασίας προβολής. Η Αριστερά παραδοσιακά έχει την τάση να θεωρεί την βία ως κάτι το αναπόφευκτο (ιστορικά), ή ακόμα και επιβεβλημένο (ηθικά), και να την εντάσσει στο πρόγραμμά της ως μέρος της μεθόδου για την επίτευξη του επαναστατικού της προγράμματος και του 'κοινού καλού' που ευαγγελίζεται. Έτσι ενώ η ίδια πολλές φορές σε πολλές περιπτώσεις έχει αποκηρύξει πλέον την βία, την συμφέρει ώστε να θεωρεί ότι αυτές τις μεθόδους τις μετέρχονται με την ίδια ευκολία και 'οι άλλοι', 'οι κακοί', οι δεξιοί ή γενικά οι μη αριστεροί (ακούγεται σαν μισαλλοδοξία;)

Ο Ταμερλάν Τσερνάεφ που ασχολείτο με το μποξ
και η Πορτογαλοιταλίδα φίλη του
που λέγεται ότι είχε ασπασθεί το Ισλάμ

Και εκεί, φυσικά είναι κακή αυτή η βία. Όταν πάλι μπορεί να αποδειχθεί πως αυτή η αφήγηση μπορεί να έχει προβλήματα επαλήθευσης από την πραγματικότητα, η αριστερή ιντελλιγκέντσια 'παγώνει', τα χάνει. Ο τρόπος ερμηνείας της ιστορίας (μαρξιστικός λιγότερο ή περισσότερο) από την πλευρά τους αποσαθρώνεται, εμφανίζονται οι αδυναμίες του. Τα μανιχαιστικά σχήματα καταρρέουν, το δίπολο καλοί-κακοί, πρόοδος-συντήρηση, ο απόλυτος ντετερμινισμός του κοινωνικού προτσές "κάπου βρίσκει". Δεν μπορεί για παράδειγμα να δεχθεί, (δεν το προβλέπει το κλειστό σύστημα της συγκεκριμένης σχολής σκέψης) να ερμηνεύσει αποτελεσματικά συγκεκριμένα πράγματα έξω από αυτό. Δεν χωράει ας πούμε το πώς δύο νέοι άνθρωποι θα εμπνέονται από μεσαιωνικές θρησκευτικές ιδέες που θα τους ωθήσουν στα πιο αποτρόπαια εγκλήματα. Αυτά κατά την θεωρία θα έπρεπε να είχαν εκλείψει. Ο επαναστάτης θα ήταν πάντα σωστός, θα στρεφόταν 'κατά του κακού', και όχι κατά παιδιών. Και όμως, ο θρησκευτικός φανατισμός, στην συντριπτική του πλειοψηφία από πλευράς μιας συγκεκριμένης θρησκείας, υπάρχει. Και όχι δεν αντιμετωπίζονται όλα με τα μαρξιστογενή αριστερίστικα σχήματα. Καμμία καταπίεση δεν δικαιολογεί να σε κάνει να σκοτώνεις 8χρονα παιδιά και αθώους ανθρώπους που δεν γνωρίζεις καν. Όταν μάλιστα οι τρομοκράτες είναι άνθρωποι μορφωμένοι και σχετικά ευκατάστατοι, που θα μπορούσαν να περάσουν μια άνετη ζωή στις δυτικές χώρες καταρρέουν τελείως οι κλασικές αριστερές αναλύσεις. Δεν είναι η οικονομική κατάσταση, δεν είναι ο ρατσισμός, δεν είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός. Ο άνθρωπος έχει και άλλες ανάγκες βαθύτερες, πνευματικές και θρησκευτικές. Όταν σε μια μεταχριστιανική Δύση (η πρώην σύντροφος του ενός τρομοκράτη λέγεται ότι είχε ασπαστεί το Ισλάμ) αυτές τις ανάγκες έρχεται να τις καλύψει το Ισλάμ (η οποία 1. είναι μία από μόνη της νομικιστική θρησκεία, που καθιστά εύκολη την εξτρεμιστική της ερμηνεία και 2. είναι σε μεγάλο της ποσοστό ριζοσπαστικοποιημένη και υπέρ της αδιάκριτης βίας σε βαθμό που ξενίζει εντελώς την μοντερνιστική Δύση) τότε τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά επικίνδυνα και απρόβλεπτα. Ξεφέυγουν από κάθε σχήμα κλασικής τέτοιας θεώρησης. Αυτό είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων λανθασμένων ιδεολογικών αρχών.

Κάθε ολοκληρωτική ιδεολογία, οποιαδήποτε ιδεολογία θέτει το ανθρώπινο πρόσωπο κάτω από δήθεν μεγάλες ιδέες και αρρωστημένα οράματα, θολώνει τον νου του ανθρώπου και τον καθιστά ικανό για τα ειδεχθέστερα εγκλήματα (γκουλάγκ, ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, εγκλήματα πολέμου). Στον 20ό αι. ήταν ο ναζισμός και ο κομμουνισμός, στον αιώνα μας δυστυχώς φαίνεται να είναι ο ισλαμισμός. Και αυτό είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αρνηθούμε, καλούμαστε να την αντιμετωπίσουμε. Ο Θεός ας είναι βοηθός μας σ' αυτόν τον αγώνα όλου του πολιτισμένου κόσμου.

RIP Martin Richards (2005-2013)
Τί είδους άνθρωπος μπορεί να σκοτώνει ένα 8χρονο παιδί;

*ως ακροδεξιούς εξτρεμιστές στην Αμερική εννοούν συνήθως όσους είναι κατά των φόρων και κατά της αυξανόμενης ομοσπονδιακής εξουσίας, δηλαδή κάτι σχεδόν άσχετο με ό,τι θα εννοούσαμε με τον όρο αυτόν στην Ευρώπη.

Maggie's Quotes

Η λέξη μαργαριτάρια έχει καταλήξει συνήθως να λέγεται ειρωνικά σημαίνοντας άστοχα λόγια με συντακτικά ή νοηματικά λάθη. Στην περίπτωση όμως της προσφάτως εκλιπούσης Μάργκαρετ Θάτσερ (1925-2013) θα μπορούσε να ειπωθεί με την κυριολεκτική της έννοια. Αυτά, αφού όσα είπε κατά καιρούς χαρακτηρίζονται ως επί το πλείστον από έναν έντονο δυναμισμό και καθαρότητα σκέψεως τα οποία φυσικά συνοδεύονταν και από την αντίστοιχη πολιτική πράξη.


1--Πιστεύω πως θα πρέπει να συνεχίσουμε να έχουμε έναν συνεταιρισμό/κοινότητα εθνών-κρατών με το καθένα να μπορεί να διατηρεί το δικαίωμά του στο να να προστατεύει τα ζωτικά του συμφέροντα, αλλά να καλλιεργήσουμε πιο αποτελεσματικά από τώρα την συνήθεια της συνεργασίας.

(Υπέρ της Ευρώπης των Εθνών, και κατά μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης, άλλωστε στην πράξη αυτό θα είναι πιο συμφέρον και ιδεολογικά συνεπέστερο για τους λαούς της Ευρώπης, καθώς οικονομικά ο εσωτερικός ανταγωνισμός έχει αποδειχθεί πολύ αποδοτικότερος από μία σοβιετικού τύπου σχεδιασμένη οικονομία (με επιδοτήσεις, ποσοστώσεις κλπ, με τις αποφάσεις να παίρνονται από  γραφειοκρατικά όργανα στις Βρυξέλλες). Η Βαρώνη μάλλον έβλεπε μακρυά).

2--Οι Σοσιαλιστές φωνάζουν συνέχεια: Η εξουσία στο λαό (Power to the People κατά το άσμα του John Lennon) και υψώνουν τις γροθιές τους καθώς το λένε. Όλοι όμως γνωρίζουμε τί πραγματικά εννοούν: Εξουσία πάνω στο λαό, εξουσία στο Κράτος.

3--Προσωπικά πάντα ψήφιζα υπέρ της θανατικής ποινής καθώς πιστεύω πως ένας άνθρωπος που βγαίνει έξω προετοιμασμένος να αφαιρέσει ανθρώπινες ζωές, ουσιαστικά στερεί από τον εαυτό του το δικαίωμα να ζει.

4-- Μπορεί ένας άνθρωπος να ανεβεί στο Έβερεστ για τον εαυτό του, αλλά στην κορυφή βάζει πάντα την σημαία της χώρας του.

5--Η πολιτική μου δεν είναι βασισμένη σε κάποια οικονομική θεωρία, αλλά σε πράγματα με τα οποία εγώ και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι μεγάλωσαν:
μια τίμια μέρα στην δουλειά για ένα τίμιο μεροκάματο,
να ζεις με τα δικά σου μέσα (με ό,τι έχεις, όσο είναι το πάπλωμα να είναι και το άπλωμα που έλεγαν οι γιαγιάδες μας)
να βάζεις στην άκρη λίγα χρήματα για τις δύσκολες μέρες
να πληρώνεις τους λογαριασμούς σου στην ώρα τους
να είσαι με το μέρος του νόμου.

6--Είμαι υπέρ μιας ισχυρής κυβέρνησης, όχι όμως μιας κυβέρνησης που θα στηρίζεται στην διαπλοκή, στους ασήμαντους (τους κόλακες) και στην προσωπολατρεία.

7--Δηλώνω ακραιφνής οπαδός των αμερικανικών αξιών και του αμερικανικού ονείρου και πιστεύω πως θα εξακολουθήσει να εμπνέει και στα επόμενα χρόνια, όχι μόνο τους Αμερικανούς, αλλά εκατομμύρια ανθρώπων σε όλη την υφήλιο.

8--Τα λεφτά μου πίσω!  (κατά την σύνοδο Κορυφής της ΕΟΚ στο Δουβλίνο το 1980)

9-- Το νομικό μας σύστημα και το κράτος δικαίου έχει συνεισφέρει πολύ περισσότερα στις ατομικές ελευθερίες από οποιοδήποτε 'δημοκρατικό' σύστημα ένας άνθρωπος-μία ψήφος (one man-one vote).

10-- Αν θέλεις κάτι να ειπωθεί πες έναν άντρα
Αν θέλεις κάτι να γίνει ζήτα το από μια γυναίκα.

11--Τα ανθρώπινα δικαιώματα ΔΕΝ ξεκίνησαν με την Γαλλική Επανάσταση,
απορρέουν από μια μείξη του Χριστιανισμού και του Ιουδαισμού.
Είχαμε το 1688 (Αγγλική Ένδοξη Επανάσταση) την δική μας ήρεμη επανάσταση όπου το Κοινοβούλιο επέβαλε την θέλησή του στον Βασιλιά.
Δεν ήταν το είδος της Επανάστασης που είχε η Γαλλία 'Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφωσύνη' --Ξέχασαν τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα θεωρώ. Και από κει και μετά φυσικά η αδελφωσύνη τούς έλειψε για πολλά χρόνια.

12--Πρέπει να βρούμε τρόπους να κάνουμε τον τρομοκράτη και τον αεροπειρατή να πεθάνουν από την έλλειψη του οξυγόνου της δημοσιότητας, από την οποίαν εξαρτώνται.

13--Ήττα; Δεν γνωρίζω τη λέξη.

14--Τα λεφτά δεν πέφτουν από τον ουρανό. Πρέπει να κερδηθούν εδώ, στη γη.
(Προς όλους αυτούς τους φλύαρους πολιτικούς που μιλούν περισσότερο για αναδιανομή του πλούτου, παρά για την ανάγκη παραγωγής του).

15--Jim Prior: Διάβασα στην εφημερίδα ότι έχεις πλέον καλλιεργήσει μία σέξυ φωνή (αναφερόμενος προφανώς στα μαθήματα φωνητικής που έκανε η Βαρώνη με τον ηθοποιό Lawrence Olivier)

   --M.Thatcher: Jim, τί σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν ήμουν σέξυ πιο πριν;

16--Όταν θα αφήσω την πολιτική θα ανοίξω μια επιχείρηση που θα λέγεται Rent a spine (Νοίκιασε μια ραχοκοκκαλιά). (Για όλους εκείνους τους πρώην συναδέλφους της που δεν είχαν το ανάστημα να παίρνουν δύσκολες αποφάσεις και να εμμένουν στις αρχές τους, για τους πολιτικούς που πιο σημαντικό είναι το πολιτικό κόστος παρά οι αρχές και οι στόχοι, οι επόμενες εκλογές παρά οι επόμενες γενεές).

17-- Τα προβλήματα πάντα ξεκινούσαν από την ηπειρωτική Ευρώπη και οι λύσεις από τον αγγλοσαξωνικό κόσμο.

18--Δεν πιστεύω ότι θα έρθει αυτή η στιγμή. Δεν πιστεύω ότι θα έρθει ενόσω ζω. (για το ενδεχόμενο να αναλάβει για πρώτη φορά μία κυρία την πρωθυπουργία της Μεγάλης Βρετανίας).

19--Aν ήμουν Γερμανίδα θα ήμουν υπερήφανη -υπερήφανη αλλά και ανήσυχη, υπερήφανη για το θαυμαστό κατόρθωμα του να ξαναχτιστεί η χώρα μου, για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την επιστροφή στην προηγούμενη
ισότιμη θέση ανάμεσα στα ευρωπαικά έθνη. Αλλά μια ενωμένη Γερμανία δεν μπορεί και δεν θα υποτάξει χωρίς όριο τα εθνικά της συμφέροντα στα γενικότερα συμφέροντα της κοινότητας, την οικονομική ή εθνική της πολιτική. Η νέα άνοδος της Γερμανίας είναι ένα γεγονός αλλά και ένα πρόβλημα, τόσο μεγάλο πολύ για τους Γερμανούς όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη. (Η Μ.Θάτσερ για την επανένωση της Γερμανίας)

Αυτεπάγγελτος ήλθε

Ήλθε είδε και έσωσε

Κάποιος άγιος των ημερών μας έγραψε: "Όλα τα πράγματα του κόσμου χωρίς τον Χριστό είναι μία κόλασις. Η ζωή χωρίς τον Χριστό, ο θάνατος χωρίς τον Χριστό, ο ήλιος χωρίς τον Χριστό, όλα είναι ανυπόφορο μαρτύριο, ένα σισσύφειο βάσανο, μία κόλασις! Δεν θέλω ούτε τη ζωή ούτε το θάνατο χωρίς Εσένα, Γλυκύτατε Κύριε! Εσένα μόνο θέλω. Εσύ βρίσκεσαι μέσα σε όλα και πάνω από όλα" (π Ιουστίνος Πόποβιτς: Άνθρωπος και Θεάνθρωπος, σελ. 183-184).

Μέσα στον Ακάθιστο Ύμνο κρύβεται ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός της Παρθένου. Κρύβεται το μυστήριο του Χριστού, το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας, το μυστήριο της σωτηρίας. Οι πιστοί προσέρχονται στην ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου, γιατί επιζητούν τον Ιησού Χριστό, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς Αυτόν, όπως δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς οξυγόνο. 

Θέλουμε εμείς τον Χριστό, διότι πρώτος Εκείνος μάς θέλησε. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο! Αυτό διακηρύσσει ο Ακάθιστος Ύμνος. Ήλθε! Είναι ο μεγάλος, ο ανεπανάληπτος Επισκέπτης. Για κάθε άλλον επισκέπτη ισχύει το "Ήλθε, είδε και απήλθε". Για τον Χριστό ισχύει το "Ήλθε είδε και αγάπησε" -Ήλθε είδε και έσωσε. 'Ηλθε είδε και σταυρώθηκε. Ήλθε είδε και δεν έφυγε. Ήλθε είδε και παρέμεινε. Βρίσκεται στην Εκκλησία, που είναι το μυστικό του σώμα. Κι εμείς ζώντας μέσα στην Εκκλησία, ζούμε τον Χριστό.

Ο Χριστός ήλθε! Ο σκοπός, για τον οποίον ήλθε, τονίζεται στο γράμμα Σ του Ακαθίστου Ύμνου: Σώσαι θέλων τον κόσμον ο των όλων Κοσμήτωρ, προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε.

(Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη: Στους Χαιρετισμούς)

Τί κοινό έχει η Χρυσή Αυγή με την Β.Κορέα;;;

Η Χρυσή Αυγή λογικά θα πρέπει να την θαυμάζει την Β.Κορέα





-έχει μονοκομματικό κράτος
-έχει ισόβιο ηγέτη (ολόκληρος Κιμ)
-έχει ιδεολογία που συνδυάζει οικονομικό εθνικισμό, μιλιταρισμό και αντι-ιμπεριαλισμό (Juche)
-είναι αντισιωνιστική (πλακάκια τα 'χουν με το Ιράν)
-έχει ξένους μόνο για δείγμα

-κάνει ωραίες και οργανωμένες συγκεντρώσεις :p