31 Αυγούστου 2013

Έξοδος

Τα Σόδομα συνδέονται στο μυαλό μας μόνο με την αμαρτία παρά το ότι χωρίς αμφιβολία ήταν σπουδαία πόλη για την εποχή τους. Αλλά η Αίγυπτος στέκει εμπρός μας ως ένας πληρέστερος και καταλληλότερος τύπος του κόσμου, με όλην της την δόξα και όλην της την αισχύνη.

Αλλά και από την σχέση του ισραηλιτικού λαού με την Αίγυπτο μπορούμε να πάρουμε
δύο μεγάλα μαθήματα:

το ένα ως συμβουλή τού πώς να χρησιμοποιούμε τον κόσμο
και το άλλο ως μία προειδοποίηση εναντίον της καταχρήσεώς του.

Από το σχέδιο του Θεού σε σχέση με τον Ισραήλ ας μάθουμε πως όπως η Αίγυπτος ήταν απαραίτητη ως ένα σχολείο για τον εκλεκτό Του λαό, έτσι και ο κόσμος πρέπει να γίνει ένα σχολείο για μας.

Ο σκοπός δεν είναι να περιφρονήσουμε όσα σπουδαία έχει να μας προσφέρει. Πουθενά κανένας λόγος αποδοκιμασίας δεν υπάρχει στα ιερά κείμενα για τα επιτεύγματα των Αιγυπτίων. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να μάθουν, και έμαθαν όντως, πολλές χρήσιμες τέχνες, οι οποίες θα αποδεικνύονταν αργότερα πολύ χρήσιμες σε αυτούς, στην Γη της Επαγγελίας.

Ο Μωυσής, ο εκλεκτός του Θεού, έμαθε (επαιδεύθη εν όλη τη σοφία των Αιγυπτίων, Πρξ 7,22), και ήταν έτσι ικανός (κατάλληλος) για το σπουδαίο έργο στο οποίο επρόκειτο να κληθεί.

Με αυτά τα παραδείγματα βλέπουμε πώς να χρησιμοποιούμε αυτόν τον κόσμο, κάνοντάς τον ένα σχολείο για να μας προετοιμάσει για την δική μας κληρονομιά και για το έργο για το οποίο ο Κύριος μπορεί να έχει για εμάς εκεί.

Από την άλλη, ας είμαστε προσεκτικοί στο να μην ενδίδουμε τόσο εύκολα στα θέλγητρα αυτού του αμαρτωλού κόσμου, ώστε να χάσουμε την σχέση μας με τον Θεό και την Διαθήκη του και συμβεί έτσι το να απεμπολήσουμε για πάντα τα δικαιώματά μας στην βασιλεία Του και γίνουμε σκλάβοι του κόσμου, βοηθώντας ίσως έτσι στο να ανοικοδομηθούν τα μεγάλα του οικοδομήματα και ελπίζοντας ότι ίσως κάποια στιγμή θα βρεθούν τα ονόματά μας χαραγμένα σε πλάκες ανάμεσα στα ερείπια κάποιας αρχαίας πόλεως, αλλά χωρίς την προοπτική να τα βρούμε γραμμένα "μεταξύ των ζώντων εν Ιερουσαλήμ" (Ησ 4,3), στην αιώνια πόλη του Θεού.

Οι άλλοτε ένδοξοι της γης ανήκουν σε ένα νεκρό παρελθόν,
αλλά οι ένδοξοι του Ουρανού έχουν το μερίδιό τους σε ένα ένδοξο μέλλον.

από JM Gibson

30 Αυγούστου 2013

Τί θα έλεγε η λογική

Δηλαδή η λογική τί θα έλεγε; Σαν σήμερα η Ελλάδα (η Ελλάδα, όχι μία παράταξη)
απέκρουσε οριστικά τον κίνδυνο
να μεταβληθεί σε λαική δημοκρατία
και να χάσει εθνική κυριαρχία στην Β.Ελλάδα

εγκλήματα έγιναν και από άτακτες (ή οργανωμένες) ομάδες ακροδεξιών κατά την Κατοχή
αλλά έγιναν άπειρα και κυρίως από τους πράκτορες του σταλινισμού
Όοολα αυτά δηλαδή πρέπει να τα ξεχνάμε, απλά και μόνο στο όνομα μιας συμφιλίωσης Φλωράκη και λοιπών και ενός μεταπολιτευτικού consensus;
Σήμερα; το 2013; που ούτε ΕΣΣΔ υπάρχει ούτε τίποτα;
Που οι χώρες της Ανατ. Ευρώπης στήνουν μουσεία για τα θύματά τους από τον κόκκινο εφιάλτη;
Εμείς ακόμα να φοβόμαστε;
Να θυσιάζουμε την αλήθεια και την χωρίς ταμπού συζήτηση στο όνομα
πολιτικών σκοπιμοτήτων; Ή να δίνουμε την αφορμή μόνο στους πραγματικά ακραίους να ασχολούνται μ' αυτά και να λαμβάνουν πολιτικά κέρδη που δεν τους αξίζουν;

Πόσο λογικό φαίνεται όλο αυτό; Έως πότε θα έχουμε τυφλά σημεία
και ταμπού σαν χώρα; Έως πότε θα είμαστε χώρα που απωθεί όσες μνήμες δεν της αρέσουν, έως πότε θα ζούμε φοβικά;

Αλλά εάν σιωπήσουμε και οι λίθοι κεκράξονται..
Το αίμα των νεκρών παιδιών της Ελλάδος βοά, δεν μπορεί να ξεχνιέται..
Το αίμα ανθρώπων που δολοφονήθηκαν μόνο και μόνο επειδή 'δεν ήταν μαζί τους'
ή δεν τους βοήθησαν όσο οι βάρβαροι αυτο-αποκαλούμενοι καπετάνιοι θα ήθελαν
(με τσεκούρι ο θείος ενός φίλου, όπως μου διηγιόταν, που τον είχαν απαγάγει, επειδή δεν τους έδωσαν τις λίρες τους για τον 'Αγώνα')

Τσάμπα πολέμησαν;
Αλλά και τα παρασυρμένα νειάτα της Ελλάδος που πήγαν να πολεμήσουν τον Γερμανό
και τους έκαναν πλύση εγκεφάλου οι κομμισσάριοι και οι πράκτορες της Μόσχας
και έστρεψαν μετά τα όπλα στα αδέρφια τους και έβαλαν πιο πάνω από την οικογένειά τους,
από την πατρίδα, από το δίκιο και την πίστη αυτήν την ιδεολογία
και αυτούς που τους πήγαν με το ζόρι στο βουνό
και όλους αυτούς δεν μπορούμε να τους ξεχάσουμε..

Δεν φταίγαν πάντα οι άνθρωποι, η ιδεολογία αυτή η τόσο απόλυτη πραγματικά τους αποκτήνωσε.. Άλλοι έβγαζαν και τον πραγματικό τους εαυτό έτσι βέβαια..

Τα παιδιά του παιδομαζώματος; Που τα παίρναν από την αγκαλιά της μάνας τους για να τους κάνουν γενίτσαρους και να τους μεγαλώσουν σαν κομμουνιστές στους παραδείσους τους;

Την παραγωγική δομή της χώρας που δεν της έφτανε η Κατοχή, και την αποτελείωσαν εντελώς, όταν η χώρα έπρεπε να ξαναχτίζεται, την ελληνική ύπαιθρο που ερήμωσαν οριστικά, αναγκάζοντας τους ανθρώπους της να φύγουν στην ξενητειά, στην Αυστραλία και στη Γερμανία και στον Καναδά ή στην Αθήνα κάνοντάς την έτσι μια πόλη ανυπόφορη;

Την Βόρειο Ήπειρο, την Κύπρο; Τις αποζημιώσεις που χάσαμε όταν η Ελλάδα ως νικήτρια του πολέμου αντί να ασχολείται με αυτά ασχολιόταν με το πώς θα διώξει τον σοβιετικό κίνδυνο;

Όλα αυτά μπορούμε να τα ξεχάσουμε; Έτσι; Απλά;


29 Αυγούστου 2013

Οι τηλε-πωλητές και η συντηρητική μας κοινωνία


Η κοινωνία μας είναι πολύ βαθειά 'συντηρητική'

(με την αρνητική έννοια του όρου)

1. Ο,τιδήποτε κάνεις ως καινοτομία συνήθως λοιδωρείται ως παράξενο κλπ
"και ποιός νομίζεις ότι είσαι εσύ που θα το κάνεις αλλιώς δηλαδή";!
 (κάπως όπως γίνεται και στα χωριά!)

2. Έχουμε κολλήσει σε κάποιες νόρμες αφύσικες, έξωθεν επιβαλλόμενες
όπως πχ του στυλ η παιδεία, η υγεία πρέπει να είναι (σε κάθε περίπτωση) υπόθεση του κράτους, πρέπει να είναι για όλους, anti-concepts.. Ε δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς δηλαδή;

Γιατί να το κάνεις εσύ έτσι;

Γιατί πχ να βγάζεις λεφτά (ιδιωτικά) απ' αυτό; και όχι διαμέσου του collective bargaining;
όπως κάνουν οι άλλοι;;;

Γιατί να κάνεις τα δικά σου; Πιό έξυπνος είσαι εσύ δηλαδή; Στην βάση κρύβεται ο φθόνος, άλλωστε εκεί στηρίζεται και αυτός ο ίδιος ο μαρξισμός.. (μίσος προς όποιον τα καταφέρνει καλύτερα από σένα, H.Hazlitt).

Αυτά να τα πεις στο σχολείο, από λεφτά του κράτους, κοινωνικός έλεγχος,
όχι εταιρείες όχι ευεργέτες
να μη τα αναλαμβάνουν αυτά άλλοι
έτσι
για να ικανοποιήσουμε τις στενόμυαλες και κοντόφθαλμες ιδεοληψίες μας,
η εξυπηρέτηση των αναγκών και της ζωής έρχεται δεύτερη
ας γινόταν καθηγητής πχ το πολύ -δεν του έφτανε;- γιατί έκανε κάτι άλλο;

3. Το κίνητρο να έχεις φιλοδοξίες ή και λίγη 'τρέλλα' είναι κακό.
αυτό που κινεί --κακά τα ψέμματα-- τις κοινωνίες προς την πρόοδο,
η καλώς νοούμενη φιλοδοξία και επιθυμία για προσωπική πρόοδο και αυτοπραγμάτωση
καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια
ώστε να ισοπεδώνεται εντελώς (πανελλήνιες κλπ)

Ο σκοπός είναι μια ισότητα προς τα κάτω
και μετά παραπονούμεθα γιατί τάχα κλπ κλπ και άλλα βαρύγδουπα
συμπεράσματα.

Θεωρείται κακό, αλλά μακάρι να 'χουμε και άλλους υπουργούς που ξεκίνησαν έτσι και ξέρουν την αγορά και την πραγματική ζωή (εκτός από το κράτος που αντιμετωπίζει καθημερινά ο κάθε μικρομεσαίος επιχειρηματίας, οι λεγόμενοι αναρχικοί τού έκαψαν το μαγαζί, το βιβλιοπωλείο 19 φορές) και με τα ρίσκα που πρέπει να πάρεις και με την σύνεση που πρέπει να έχεις γιατί θα ξέρεις τί κρίνεται.. Φυσιολογική ζωή δηλαδή, δηλαδή φυσιολογικοί άνθρωποι, όχι γεννημένοι σε μια γυάλα 'διανοούμενοι' και πολιτικοί που κοιτάν' αφ' υψηλού..

Είτε συμπαθεί κανείς είτε όχι είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι με τον κο Γεωργιάδη σε επί μέρους ζητήματα, νομίζω δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει με την ευχή να 'χουμε και άλλους τέτοιους ανθρώπους στην πολιτική και τη δημόσια ζωή.. Όπως ίσως ήταν λίγο πιο παλιά.. Προτού να αρχίσει η δαιμονοποίηση των φυσιολογικών ανθρώπων και η υπερτίμηση των δήθεν διανοούμενων..


12 Αυγούστου 2013

Γυρολόγοι της αγάπης (H Χριστιανική Φιλανθρωπία)

Γυρολόγοι της αγάπης

Δεν βρέθηκαν στην ανάγκη να θρέψουν την οικογένειά τους αλλά τους έβγαλε στους δρόμους η λαχτάρα να προσφέρουν στον αναγκεμένο συνάνθρωπό τους. Εφαρμόζουν τον ευαγγελικό λόγο που παραγγέλει στον πιστό να κοπιάζει "εργαζόμενος το αγαθόν ταις χερσίν, ίνα έχη μεταδιδόναι τω χρείαν έχοντι" (Εφ. 4,28).

Οι κυρίες του φιλοπτώχου της Ι.Μητροπόλεως Διδυμοτείχου, με την αμέριστη συμπαράσταση του επισκόπου τους Σεβασμ. Δαμασκηνού, ανέπτυξαν πρωτότυπη δράση για να ενισχύσουν τα συσσίτια της Μητροπόλεώς τους.

Παρασκευάζουν παραδοσιακά προιόντα (τρόφιμα, γλυκά, ποτά) και γυρνούν τις πόλεις και τα χώρια του Έβρου για να τα πουλήσουν. Με τα έσοδα καλύπτουν το φαγητό εκατό ατόμων της περιφέρειας.

Θαυμάσια πρωτοβουλία! Δηλώνει τον πλούτο της καρδιάς αυτών των γυναικών. Ο κόπος και η θυσία τους "θησαυρίζει θησαυρούς εν ουρανώ".

(Από την 'Απολύτρωσι' του Μαρτίου 2013)



Αυτή είναι η χριστιανική φιλανθρωπία! Δεν γογγύζει, δεν κραυγάζει τί κάνει το Κράτος και τί κάνουν οι άλλοι, δεν γκρινιάζει, δεν είναι παθητική, δεν κάνει τον φιλάνθρωπο και τον γενναιόδωρο με τα λεφτά και τον κόπο των άλλων. Παίρνει πρωτοβουλίες, προσπαθεί και λύνει τα προβλήματα που υπάρχουν στον κόσμο μας, με έναν πραγματικά κοινωνικό τρόπο!

7 Αυγούστου 2013

Μερικές σκέψεις για τον φιλελευθερισμό

Λίγες πρόχειρες σκέψεις: επειδή προβληματιζόμαστε καμμιά φορά από το ότι δεν συμφωνούμε σε όλα ή ασχολούμαστε περισσότερο με όσα διαφωνούμε παρά με όσα συμφωνούμε, νομίζω ότι εν τέλει αυτό είναι και το νόημα.

Όταν κάποιος τοποθετεί ως κύρια αξία την ελευθερία, δεν μπορεί να διαμορφώσει ένα 'σύστημα' συμπαγές και αποδεκτό από όλους. Ναι μεν υπάρχουν συστήματα και αξίες, φιλοσοφίες, πρόσωπα ή θεωρίες που κλίνουμε όλοι μας λιγότερο ή περισσότερο (πχ Rand, Friedman, Αυστριακοί κλπ) αλλά δεν γίνεται να φτιάξουμε ένα 'κλειστό' σύστημα 'δεσμευτικό' για όλους. Τότε μάλλον δεν θα είχαμε ως κύρια αξία την ελευθερία. Αυτό το επιδιώκουν άλλοι χώροι, αλλά για τον χώρο των φίλων της ελευθερίας (classical liberals) μάλλον αυτό που φαίνεται ως μειονέκτημα είναι και το ιδιοτυπικό χαρακτηριστικό του και το πλεονέκτημά του, η πολυμορφία. (freedom brings people together όπως θα 'λεγε ο Ron Paul).

Αυτό βέβαια μπορεί να αποτελέσει μειονέκτημα στην προσπάθεια ανάληψης πολιτικής δράσης, αλλά κι εκεί νομίζω στις πιο πολλές περιπτώσεις μπορεί να υπερπηδηθεί: Συμφωνούμε ή διαφωνούμε σε κάτι (πχ στον ρόλο της θρησκείας), το θέμα είναι ότι πρώτα και κύρια είμαστε κατά της επιβολής. Προσπαθούμε άρα να βγάλουμε όσο γίνεται το Κράτος από τη μέση, η επιδίωξη του φιλελευθέρου δεν είναι 'να αλλάξει τον κόσμο', είναι να τον αφήσει να αλλάζει όσο θέλει προς όποια κατεύθυνση θέλει και χωρίς εξαναγκασμό εκ των άνω. Αυτό: δηλ κυρίως προσπαθείς να αποτρέψεις τον εξαναγκασμό, παρά να επιβάλεις μια δικιά σου πολιτική. Φυσικός Νόμος. Αλλιώς είσαι προοδευτικός (σεβαστό, αλλά πάντως όχι φιλελεύθερος). Primum non nocere λοιπόν. 

5 Αυγούστου 2013

Η 'ελευθερία από ελλείψεις'


Γιατί ο κρατισμός κάνει εν τέλει κακό αντί για καλό:
για να υπάρχει η 'ελευθερία από ελλείψεις' (freedom from need- concept που εισήγαγε ο αρχι-προοδευτικός FDR) πρέπει να υπάρχει παραγωγή και για να υπάρχει παραγωγή πρέπει να αφήνονται οι άνθρωποι και οι κοινωνίες ελεύθερες να παράγουν..
έτσι καλύπτονται οι ανάγκες.. όταν τις στραγγαλίζεις με την φορολογία και τον κεντρικό σχεδιασμό δεν μπορούν να παράγουν επαρκώς..

τότε δημιουργείται κατάσταση χειρότερη απ' αυτήν που θα είχαμε
χωρίς την επέμβαση του κράτους
το κράτος συνεχίζει με πιο δυναμική παρέμβαση και έτσι συντηρείται
ένας ολόκληρος φαύλος κύκλος φτώχειας, αναποτελεσματικότητας και κουλτούρας εξάρτησης από τους πολιτικούς..