Συνάντηση Πατριάρχη και Πάπα

Συνάντηση Πατριάρχη και Πάπα στην εορτή του Αγίου Ανδρέα (Θρονική Εορτή) στο Πατριαρχείο

Ό,τι γνωμη και να 'χει κανείς για την Δυτική Εκκλησία και τα πρόσωπα του Πατριάρχη και του Πάπα, αυτή είναι αναμφισβήτητα μια πολύ ωραία εικόνα.

Και ας μη βαυκαλιζόμαστε για το 'συνοδικό' μας σύστημα.. Στην πράξη έχουμε και στην δική μας Εκκλησία πολλούς 'Πάπες' και παπίσκους, από Αρχιεπισκόπους μέχρι επαρχιακούς δεσποτάδες και αρχιμανδριτάδες...

Γιατί στολίζουμε από το Νοέμβριο;

Σούπερ Μάρκετ: Και καθώς περιμένω στο ταμείο το βλέμμα μου πέφτει σε κάτι περίεργα ημερολόγια με ήρωες κινουμένων σχεδίων (όπως του Frozen). Λέω ας το κοιτάξω, και βλέπω ότι τελικά υπήρχαν πάρα πολλά σε πολλά σχέδια! Όχι δεν πήρα (αν και το σκέφτηκα!) Λοιπόν εντάξει φυσικά αυτά για τους διανοούμενους και κουλτουριάρηδες στην Ελλάδα είναι εύκολη λεία, ξενόφερτα, εμπορικά, τα Χριστούγεννα γίνανε η γιορτή των εμπόρων και άλλα τόσα ωραία. Δεν θα ακολουθήσω τη μόδα, αρκετή περιττή μιζέρια βάζουμε στη ζωή μας ήδη. 

Αυτό λοιπόν το ημερολόγιο, το Advent* Calendar, μ' έκανε να σκεφτώ πως τα Χριστούγεννα είναι κάτι που αξίζει να το περιμένουμε, με προσμονή. Και κυρίως για αυτό που είναι στην ουσία τους, για τον λόγο για τον οποίον υπάρχουν στην ζωή μας και τον πολιτισμό μας. Και με εξωτερικές εκδηλώσεις; Προφανώς. Και με εξωτερικές εκδηλώσεις.

Είναι το μεγαλύτερο γεγονός (εκτός ίσως από την Ανάσταση και την Ανάληψη αλλά αυτά δεν θα υπήρχαν αν δεν γινόταν η Ενανθρώπηση, αν δεν υπήρχαν τα Χριστούγεννα! Διότι από αυτήν απορρέουν, όπως από την πηγή οι ποταμοί, οι διάφορες γιορτές μας· τα Θεοφάνεια, το Πάσχα, η Ανάληψη, η Πεντηκοστή --ιερός Χρυσόστομος) της Ιστορίας (εντάξει για όσους το πιστεύουν, αν δεν το πιστεύεις όμως δεν καταλαβαίνω πώς μπορείς να λέγεσαι χριστιανός και γιατί να πηγαίνεις στην εκκλησία έστω τα Χριστούγεννα ή την Ανάσταση).

Περιμένουμε το μεγάλο γεγονός και όλη αυτή η περίοδος είναι ξεχωριστή, η Σαρακοστή των Χριστουγέννων την οποία μάλιστα η Εκκλησία μας συνδυάζει 
με νηστεία για να προετοιμαστούμε να δεχτούμε το γεγονός και να καταλάβουμε καλύτερα την σπουδαιότητά του (το ιδανικό είναι φυσικά η τήρησή της, αλλά ο καθένας μπορεί να συμμετάσχει σ' αυτήν όπως μπορεί, και στα πλαίσια του γενικότερου πνευματικού του αγώνα και σύμφωνα με την καθοδήγηση του πνευματικού οδηγού) 
και εντονότερη λειτουργική και μυστηριακή ζωή (Σαρανταλείτουργο, θεία λειτουργία κάθε ημέρα μέχρι τα Χριστούγεννα: βέβαια θα μου πείτε εδώ δεν πηγαίνουμε τις Κυριακές και αν πηγαίνουμε δεν κοινωνούμε αλλά αυτό είναι άλλο θέμα..)

Θα πει κανείς μα επειδή βρίσκεις Advent Calendar σημαίνει πως οι άνθρωποι προετοιμάζονται όντως αληθινά για τα Χριστούγεννα; Όχι απαραίτητα. Όμως καλό είναι να ρίχνουμε λίγο βαθύτερες ματιές σε κάποια πράγματα, σε κάποιες παραδόσεις που υπάρχουν στους ευρωπαικούς πολιτισμούς και δείχνουν πόσο συνυφασμένος είναι ο κόσμος μας με την χριστιανική πίστη. Ο χριστιανισμός άλλωστε δεν είναι ωραίες ιδέες, υψηλή φιλοσοφία, είναι κάτι που έχει μπολιαστεί μέσα στους λαούς μας, είναι ιστορία, ζωή. Ας πιανόμαστε από αυτά και ας προσπαθούμε να τα αξιοποιήσουμε ώστε να διατηρήσουμε ένα αυθεντικά χριστιανικό νόημα σε έναν εκκοσμικευμένο κόσμο. Δεν φτάνει πχ να στολίσεις, σημασία έχει να πας στην εκκλησία, δεν φτάνει να πας στην εκκλησία, πρέπει να μεταμορφωθεί η ζωή σου. Και αυτή η πορεία δεν τελειώνει φυσικά ποτέ. Τα εξωτερικά στοιχεία, τα δέντρα και τα φωτάκια στην πραγματικότητα είναι για να βοηθούν το νόημα των Χριστουγέννων, όχι να το κρύβουν, να το συσκοτίζουν. Είναι η χαρά μας για τη Λύτρωση που μας έστειλε ο Κύριος που εκδηλώνεται με αυτόν τον τρόπο. Το πιο σημαντικό γεγονός της Ιστορίας αξίζει να είναι σημαντικό στις ζωές μας με κάθε τρόπο και παντού, όχι μόνο σ' ένα 'θρησκευτικό' επίπεδο.

Όλα αυτά φυσικά έχουν υποβαθμιστεί εντελώς στον εκκοσμικευμένο μας λαό, που αν κανείς δεν είχε την τύχη ή την ευλογία καλύτερα, να βρεθεί σε κάποιο χριστιανικό περιβάλλον (μειοψηφία κακά τα ψέμματα) δεν θα έχει καν την ευκαιρία να ακούσει οτιδήποτε που να θυμίζει το κοσμοιστορικό νόημα που έχουν τα Χριστούγεννα, ούτε ως απλή νύξη. Μόνο αόριστες και αφηρημένες ευχές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι: Μα γι' αυτό ήρθε ο Χριστός στη γη;

Γι αυτό γράφτηκε το Ευαγγέλιο στα ελληνικά, για να το θεωρούμε κάτι σαν μυθολογία;;

ΥΓ: Αλήθεια πόσο φτωχό (και εκνευριστικό να πω την αλήθεια) είναι αυτό το Καλές Γιορτές, αντί για Καλά Χριστούγεννα;;; (Εντάξει ίσως κάποιες φορές να είναι και πιο ειλικρινές τουλάχιστον)...

*Advent<Adventus ad+venio: Έλευση, Ερχομός, Παρουσία (του Θεού)
όπως Second Advent

Άνθρωποι στο μπλέντερ;!

Σε βιβλίο Φυσικής της Ε' Δημοτικού μιλώντας για τα μείγματα παρουσιάζεται αυτή η εικόνα:

η οποία το λογικό είναι να προκαλεί σε έναν υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο αποστροφή: το ανθρώπινο σώμα είναι κάτι ιερό, σίγουρα δεν μπορεί να παρουσιάζεται σαν μάζα, που στοιβάζεται σε ένα δοχείο (!), και σίγουρα όχι σε ένα σχολικό βιβλίο της Ε' Δημοτικού (!!!).

Ένα πολύ τρανταχτό παράδειγμα ενός γεγονότος: το ελληνικό σχολείο έχει πάψει προ πολλού να διδάσκει την χριστιανική πίστη (άδικα διαμαρτύρονται οι άθεοι ότι με τα Θρησκευτικά γίνεται 'κατήχηση' στα σχολεία). Και όχι μόνον αυτό αλλά ουσιαστικά έχει φτάσει να διδάσκει πράγματα τα οποία είναι θεμελιωδώς αντίθετα με την πίστη (βλ. για παράδειγμα την αντιμετώπιση του θέματος 'Μεσσιανισμός' στο βιβλίο της Έκθεσης του Λυκείου κ.ά.)

Πολλές φορές θα πει κανείς οι γονείς διαμαρτύρονται για τα βιβλία του σχολείου γιατί δεν ξέρουν να εκτιμήσουν, να δουν το βαθύτερο νόημα που επιλέχτηκε κάτι για να μπει σε αυτά, και ότι απλά θέλουν τα παιδιά τους να μάθουν ό.τι και οι ίδιοι και να τα κρατήσουν κλειστά σε νέες ιδέες κλπ κλπ.. Κάποιες φορές ίσως αυτό να ισχύει, η δυσπιστία απέναντι σε καινούργια πράγματα να είναι απλώς μια φοβική αντανακλαστική αντίδραση απέναντι στο άγνωστο και στο καινούργιο. Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση, κάθε άλλο παρά υπερβολική ήταν η αντίδραση, που οδήγησε και στην απόσυρση της συγκεκριμένης εικόνας. 

Η εικόνα είναι λέει έργο ενός Ιάπωνα καλλιτέχνη. Θα πει κανείς πιο "ψαγμένος": ναι το έργο αυτό ίσως να έχει κάποιο μήνυμα να πει, όχι αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά, να μας σοκάρει για να σκεφτούμε κλπ. ότι θέλει ίσως να μιλήσει, να μας προβληματίσει για την εκμετάλλευση, την αντικειμενοποίηση της γυναίκας κλπ.. Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιον η μοντέρνα τέχνη είναι μια μεγάλη συζήτηση (προσωπικά με ενοχλεί τέτοιου είδους τέχνη, την βρίσκω το λιγότερο αντιαισθητική και αποκρουστική), πάντως το θέμα είναι πως στην Ελλάδα καταφέρνουμε να βάζουμε συγκεκριμένα πράγματα στην πιο ακατάλληλη θέση και με τον πιο ακατάλληλο, αν όχι αδιανόητο, τρόπο. (Είναι πραγματικά κωμικοτραγικό πώς επιλέγεται για σχολικό βιβλίο να μπει μια εικόνα ενός καλλιτέχνη, που και στην πατρίδα του ακόμα θεωρείται αμφιλεγόμενος, αυτά μόνο στην Ελλάδα.. Και φανταστείτε με την ίδια λογική, τί γίνεται γενικά στην εκπαίδευση μας!) Με την εμμονή μας να πάμε μπροστά, βάζουμε τα πιο παράδοξα και επικίνδυνα πράγματα, εκεί όπου δεν έχουμε κατορθώσει τα βασικά και καθιερωμένα.

Από χρόνια η ίδια ιστορία με τους διάφορους πειραματισμούς στα σχολικά βιβλία (ιδίως σε Γλώσσα, Ιστορία, Θρησκευτικά αλλά όχι μόνο!) και αναρωτιέται κανείς: 

Και καλά αυτός μπορεί να ζωγραφίζει ό,τι διεστραμμένα
θέλει και βάζει ο νους του για τους δικούς του λόγους
Αυτοί που φτιάχνουν τα σχολικά βιβλία τί νομίζουν ό,τι κάνουν;;

Έως πότε στο όνομα της μεταρρύθμισης και της προόδου θα μπαίνει σ' αυτά κάθε μετα-μοντέρνα μπούρδα;; Καλά τα πειράματα για την επιστήμη, τα Ελληνόπουλα όμως δεν είναι πειραματόζωα.

Η επιστολή Γράψα (που δεν την έγραψε ποτέ ο Γράψας)

Όλα στο μπλέντερ της Μεταπολιτευτικής ημιμάθειας

‘‘Χαιρετίζω το συνέδριό σας. Σας καλώ να περιφρουρήσετε το αντιμνημονιακό πατριωτικό ορθόδοξο ρεύμα.
Δημιουργήστε επιτροπές υπεράσπισης εθνικής ανεξαρτησίας, εθνικής κυριαρχίας.
Η κατάσταση αλλά και η οξύτητα των εθνικών προβλημάτων επιβάλουν άμεσα να κατακτήσουμε την ενότητα των Ελλήνων, το γρηγορότερο δυνατό.
Υψώστε τον πανελληνισμό απέναντι στην μοχθηρή παγκοσμιοποίηση.
Περιφρουρήστε τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας μας, αναζητήστε τα δίκαι του Ελληνισμού. Αποδείξτε εμπράκτως ότι η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ !!!”


Το μόνο πρόβλημα είναι πως την επιστολή δεν την έχει γράψει ο στρατηγός Γράψας.
Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε πως η αφέλεια δεν είναι αρετή;;;

Άγιος Νεκτάριος

Ο Άγιος Νεκτάριος (1846-1920), ένας από τους πιο γνωστούς αγίους της εποχής μας είναι γνωστός κυρίως για τα πολλά θαύματά του (μόνο ο μακαριστός ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος είχε καταγράψει γύρω στις 3.000, με διευθύνσεις και στοιχεία,και είχε και ο ίδιος προσωπικό θαύμα--τεκνοποίησε μετά από 17 χρόνια γάμου, εξ ου και το όνομα του γιου Νεκτάριος Παναγόπουλος που έχει και τις εκδόσεις), παρ'όλ'αυτά ήταν επίσης ένας εξαιρετικός συγγραφέας,και μας έχει αφήσει σημαντικά θεολογικά,φιλοσοφικά,και εποικοδομητικά έργα,καθώς και ιστορικές μελέτες. Μερικά εξ αυτών:

Περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού.1892
Επιμέλεια της έκδοσης του βιβλίου του Νεοφύτου Βάμβα "Φυσική Θεολογία και Χριστιανική Ηθική", Αλεξάνδρεια 1893
Περί επιμελείας ψυχής (Ένδεκα ομιλίες). 1894
Μελέτη περί των αποτελεσμάτων της αληθούς και ψευδούς μορφώσεως. 1894.
Περί μεσαίωνος και Βυζαντιακού Ελληνισμού.
Ορθόδοξος Ιερά Κατήχησις. 1899
Μελέτη περί αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων. 1901
Μελέτη περί της Μητρός του Κυρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. 1904


Η φήμη του γενικά ως αγίου επεκτάθηκε πολύ γρήγορα,με αποτέλεσμα σήμερα να έχει τους περισσότερους ναούς τιμώμενους στο όνομά του μετά την Υπεραγία Θεοτόκο. Μάλιστα την φήμη του αυτήν προσπάθησαν να την ιδιοποιηθούν ακόμα και μη ορθόδοξες, πνευματιστικές ομάδες, που σαγηνεύονταν από τις ιστορίες των θαυμάτων και την πνευματική του δύναμη (υπήρξε μάλιστα και πνευματιστικό σωματείο με την ονομασία: 'Άγιος Νεκτάριος' (!)). Φυσικά,στην Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι τελείως διαφορετική η θεώρηση της 'πνευματικής δυνάμεως'.

Πολύ γνωστή και γλαφυρή είναι η αφηγηματική βιογραφία που έγραψε ο Σώτος Χονδρόπουλος:
Ο άγιος του αιώνα μας-Ο όσιος Νεκτάριος Κεφαλάς



Εδώ ομιλία του Δημήτριου Παναγόπουλου στην μνήμη του Αγίου Νεκταρίου με αναφορές στο θέμα της ορθής τιμής των αγίων στην Ορθόδοξη Εκκλησία:http://www.impantokratoros.gr/dat/storage/dat/21F26032/301_%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3_%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5_%CE%9D%CE%95%CE%9A%CE%A4%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A5-%CE%91%CE%84.mp3

Halloween

Halloween. Τί είναι αυτό το Halloween που πλέον έχει γίνει γνωστό και στην Ελλάδα προφανώς λόγω του εμπορικού του κομματιού και ό,τι έχει να κάνει με τις ταινίες θρίλερ, την μέταλ υπο-κουλτούρα κά παρόμοια. 

Σύμφωνα με το Δυτικό Τυπικό αυτή είναι η γιορτή των Αγίων Πάντων (Allhalloween από το Hallow που σημαίνει άγιος στα αγγλικά, πρβ.: holy), η μέρα δηλαδή που είναι αφιερωμένη στην τιμή όλων όσων γνωστών και αγνώστων μαρτύρησαν ή με άλλον τρόπο αφιέρωσαν την ζωή τους στον Ιησού Χριστό και Τον ακολούθησαν πιστά. 

Για τους χριστιανούς ο θάνατος έχει νικηθεί. Στο πρόσωπο του Αναστηθέντος Ιησού Χριστού. Άρα λοιπόν δεν υπάρχει (δεν θα έπρεπε να υπάρχει, με την βοήθεια του Θεού) ο φόβος του θανάτου. Στην σύγχρονη κουλτούρα μας σπρώξαμε (απωθήσαμε) τον θάνατο κάτω από το χαλί υποκρινόμενοι ότι δεν υπάρχει, ότι δεν μας νοιάζει ή ότι είναι κάτι "φυσικό" (τίποτα πιο αντιχριστιανικό απ' αυτό το τελευταίο) έτσι ο θάνατος επανέρχεται και προσπαθούμε να τον ξορκίσουμε με άλλους τρόπους: με το να διασκεδάζουμε μαζί του ή να τον αγκαλιάζουμε ως μέρος του τρόπου ζωής μας (θανατοφιλία: εμφανής σε κομμάτια της metal sub-culture, emo κλπ).

Άνθρωπος χωρίς ερωτήματα για τον θάνατο δεν υπάρχει, απλά γιατί ο θάνατος δεν είναι κάτι φυσικό, δεν δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο για να ζει 60-70 χρόνια και να πεθαίνει. Θεὸς θάνατον οὐκ ἐποίησεν...φθόνῳ δέ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον,(Σοφ. Σολ 1:13, 2:24). Θα ήταν ένας πολύ σαδιστής Θεός να μας στέλνει στη γη να περάσουμε μερικά χρόνια και αυτά μέσα σε εξαιρετικές δυσκολίες απλά για το τίποτα. Ναι για το τίποτα: το να κάνεις παιδιά και να κάνουν και τα παιδιά σου παιδιά κοκ και όλα αυτά απλά για να πεθάνουν κάποια στιγμή, δεν είναι νόημα. 

Tα ερωτήματα λοιπόν τα έχουμε, τα φέρνει η ίδια η ζωή χωρίς να το θέλουμε. Το θέμα είναι τί απαντήσεις θα δώσουμε. Η χριστιανική απάντηση είναι αυτή: πως με τον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού έχουμε μέρος και εμείς πλέον στην αιώνια ζωή μαζί Του και για χάρη Του. Η απάντηση του κόσμου είναι στην καλύτερη περίπτωση η απλή αδιαφορία, ο αγνωστικισμός και η αθεία και στην χειρότερη η συνειδητή ή λιγότερο συνειδητή συμπόρευση και θαυμασμός για τις δυνάμεις του σκότους.

Μια γιορτή έτσι χριστιανική ουσιαστικά (οι γιορτές έχουν πάντα βέβαια και το στοιχείο της διασκέδασης ή του trick or treat, στην λαική κουλτούρα) που μπορεί να μας κάνει να δούμε χριστιανικά τον θάνατο και να επικοινωνήσουμε ως Εκκλησία με τις ψυχές των αγίων και των πεθαμένων μας, που είναι εκεί πάνω, γίνεται απλά μια γιορτή θανατοφιλίας και εμμονής με τον σατανά και τις δυνάμεις του Άδη (η στολή σαν διάβολος ή διαβολίνα παίζει να ήταν το best-seller εδώ στο Durham..)