Είναι χαζό να περιμένουμε από το κράτος να φτιάξει την οικονομία

Είναι χαζό να περιμένουμε το κράτος να φτιάξει την οικονομία. Το κράτος (το ελληνικό τουλάχιστον) μισεί την οικονομία. Για δεκαετίες (και αυτήν ακόμα τη στιγμή) κάνει ό,τι μπορεί ακριβώς για να την στραγγαλίσει. Είναι οξύμωρο να περιμένουμε να της κάνει καλό. Είναι ενάντια στην φύση του. Και όταν λέμε για οικονομία, φυσικά δεν είναι μια απρόσωπη έννοια, κάποια νούμερα, είναι ουσιαστικά η ίδια η ζωή μας. Αυτήν καταστρέφει το κράτος...

Βγήκαν οι βάσεις

Βγήκαν οι βάσεις των κρατικών ΑΕΙ χθες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τού πώς το κράτος στρεβλώνει την οικονομία και την κοινωνία κατευθύνοντάς την σε δρόμους αδιέξοδους.

Το κόστος αυτής της κεντρικά κατευθυνόμενης (δωρεάν) παιδείας είναι μεγάλο, μεγαλύτερο απ' όσο μπορεί να φανεί με μια πρώτη ματιά και είναι

τόσο σε προσωπικό/οικογενειακό επίπεδο, καθώς οι μαθητές αναγκάζονται να ρίχνουν τις φιλοδοξίες τους και να μην τους δίνεται ποτέ η ευκαιρία να εκπληρώσουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους 

ή οι γονείς να δαπανούν οικονομίες μιας ζωής για να σπουδάσουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό. Το κόστος φυσικά είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι θα ήταν αν σπούδαζε κανείς σε ένα σοβαρό ιδιωτικό παναεπιστήμιο στην Ελλάδα, αλλά βλέπετε εμείς έχουμε ακόμα τις ιδεοληψίες να κυβερνούν, ενώ στις πρώην κομμουνιστικές χώρες (Σλοβακία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία κλπ) είναι πιο πρακτικοί οι άνθρωποι και κοιτούν να μαζέψουν λεφτά (τί ταπεινό!).

όσο και σε γενικότερα εθνικό επίπεδο, καθώς όταν οι άνθρωποι σπουδάζουν και δουλεύουν πράγματα πολύ μακρυά από τις κλίσεις και τα χαρίσματά τους, η παραγωγικότητά τους θα είναι φυσικά πολύ χαμηλότερη. Αυτό μάς φταίει λοιπόν και όχι τα 5 τελευταία χρόνια της κρίσης και του Μνημονίου ούτε οι μίζες και η φοροδιαφυγή (φταίνε κι εκείνα, ειδικά το πρώτο, αλλά αυτά είναι συμπτώματα της ασθένειας που λέγεται νοοτροπία του κρατισμού, όχι η κύρια ασθένεια). 

Mοιάζει το κράτος έτσι με έναν κακό εγωιστή ή ανασφαλή γονιό που αντί να βοηθήσει τα παιδιά του ν'

ανοίξουν τα φτερά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (όπως είναι η δουλειά του) τα κρατάει στάσιμα ώστε να τον χρειάζονται πάντα.