Άδωνις για Πρόεδρος

Γιατί στηρίζω Άδωνι:

1 έχει έντονη προσωπικότητα (είναι και λίγο εριστικός αλλα αυτό δεν είναι πάντα κακό). Καλύτερα να σε μισούν παρά να είσαι λαππάς.

2 έχει εμπορικό/πιασάρικο όνομα.

3 δεν είναι γόνος πολιτικής οικογένειας/τζακιού. Δεν προέρχεται από κομματικούς μηχανισμούς.

4 εχει δημιουργηθεί μόνος του. Βιβλιοπώλης. Τηλεπωλητής. Δεν είναι ντροπή η δουλειά και το να κερδίζεις τα λεφτά σου πουλώντας. Σίγουρα καλύτερο από το να ζεις από το κόμμα η από την ΕΕ ή από τους πλούσιους γονείς σου.

Πώς λειτουργεί το Σύστημα

Πώς έχει το σύστημα στην Ελλάδα

Χοντρικά

1. Το κράτος σού μαθαίνει τί να σκέφτεσαι -τί είναι ‘σωστό’ να σκέφτεσαι- μέσα από το δημόσιο (και αρκετά ιδεολογικοποιημένο) σχολείο. Σου μαθαίνει το τί να σκέφτεσαι, ούτε καν το πώς.

2. Το κράτος διαστρεβλώνει την οικονομία με τα κρατικά ΑΕΙ. Αντί να αναπτύξεις αυτό που πραγματικά μπορείς, θα ήθελες, και είσαι καλός στο να κάνεις, περνάς στο πανεπιστήμιο σε κάτι άσχετο και μαθαίνεις τη νοοτροπία της κρατικοδίαιτης ‘διανόησης’ (πάρε το 5 να έχεις ένα χαρτί να γίνεις σαν κι εμένα). Μέχρι να το καταλάβεις έχεις πάει 25 και συνειδητοποιείς ότι δεν σου προσέφερε και τόσα πολλά η «δωρεάν» παιδεία. Εντάξει εκτός ίσως από παρέες και χαβαλέ. Αυτά όμως θα τα έβρισκες και αλλού.

3. Μετά δεν σε αφήνει να βρεις δουλειά αν δεν συμμορφωθείς έτσι ή αλλιώς στο πώς εκείνο θέλει να βγάζεις το ψωμί σου.. Δημιουργικότητα και όνειρα κλπ ξέχνα τα. Ποιός νομίζεις είσαι εσύ που θα κάνεις κάτι αλλιώτικο; Κάνε όπως όλος ο κόσμος. Προσπάθησε απλά να βρεις μια θέση με όποιον τρόπο στο Δημόσιο. ΑΣΕΠ, προκηρύξεις και άλλα τινα. Στη χειρότερη κάποιον θα ξέρεις στο Δήμο..

4. Σε διώχνει έξω, σε αποβάλλει. Αν δηλ δεν συμμετέχεις με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ή δεν αποδέχεσαι παθητικά το σύστημα, αυτό σε θεωρεί μή μέρος του έθνους (λες και αυτό μπορεί να ορίσει το έθνος) μη αφήνοντάς σε να ψηφίσεις.. (Αν ζεις στο εξωτερικό δεν μπορείς να ψηφίσεις) Πολύ έξυπνο. Σατανικό βασικά. Για το σύστημα. Για το συμφέρον του.

Συστράτευση

Λέει ο Καραμανλής προτρέπει τον κόσμο της Νέας Δημοκρατίας να συστρατευθεί πίσω από τον Μειμαράκη. Αυτό εμένα προσωπικά θα με απέτρεπε. Και μου χτυπάει καμπανάκια. 

Το πρόβλημα είναι πως αυτός ο μετριότατος (και μοιραίος;) πολιτικός (που έγινε πρωθυπουργός λόγω του επωνύμου του) έχει ακόμα αρκετά μεγάλη επιρροή στον κόσμο της Κεντροδεξιάς. Και αυτό είναι που με κάνει απαισιόδοξο για το μέλλον της παράταξης (ακόμα και αν βγει πρώτη την Κυριακή). Και κυρίως της χώρας.

Η Ιδέα της Καταστροφής

75 χρόνια πριν, σαν σήμερα, ξεκινά το Blitz, ο βομβαρδισμός του Λονδίνου από τη γερμανική Αεροπορία. Και όπως πολύ ωραία το έλεγε ο Αργεντινός Χόρχε Λουίς Μπόρχες για τους συμπατριώτες του που υποστήριζαν τους Ναζί (και μπορεί να πει κανείς ότι ισχύει για τους υποστηρικτές όλων των ολοκληρωτικών ιδεολογιών που στρέφονται κατά της ελευθερίας του ανθρώπου):

"δεν θαύμαζαν πραγματικά τη Γερμανία ούτε είχαν κάποιο ιδανικό, αυτό που τους άρεσε πραγματικά ήταν η ιδέα του Blitzkrieg, η εικόνα του Λονδίνου στις φλόγες, η όλη ιδέα της καταστροφής.." 




"Ο Ναζισμός είναι η μη πραγματικότητα, το μη ον. Δεν μπορεί κανείς να ζήσει στον ναζισμό, μπορεί μόνο να πεθάνει γι αυτόν, μπορεί να πει ψέμματα ή να σκοτώσει γι αυτόν, πάντως όχι να ζήσει. Κανείς στην πραγματικότητα βαθειά μέσα του δεν εύχεται να νικήσει ο ναζισμός. Ο Χίτλερ ο ίδιος, από μέσα του πιστεύω πως θέλει να χάσει. Ο Χίτλερ συνεργάζεται χωρίς να το ξέρει με τις αναπόδραστες δυνάμεις που θα τον εξαφανίσουν, ακριβώς όπως ο δράκος Λάδων και οι Στυμφαλίδες Όρνιθες συνεργάστηκαν με τον Ηρακλή..."

 

"Διασπαστικές Κινήσεις" ή Ο Αρτηριοσκληρωτισμός της Ελληνικής Δεξιάς

Δεν ξέρω αν συμπαθείτε τον κ. Μουρούτη. Διάβαζα κάπου την είδηση ότι κάνει διασπαστικές περιοδείες με το Μένουμε Ευρώπη. (http://www.parapolitika.gr/article/316481/periodeies-kai-diaspastikes-kiniseis-apo-ton-moyroyti-me-ohima-menoyme-eyropi). Δεν ξέρω αν ισχύει (προφανώς δεν είναι έτσι) αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό.

Τέτοια άρθρα είναι χαρακτηριστικά της προβληματικής νοοτροπίας που επικρατεί ακόμα και τώρα σε πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής Δεξιάς: Είναι η νοοτροπία ότι όλα θα πρέπει να γίνονται μέσα στο κόμμα, από το κόμμα και για το κόμμα. (Κομματικός πατριωτισμός, σε ένα βαθμό κατανοητός καθώς υπάρχουν άνθρωποι που έχουν δώσει αγώνες, έχουν αφιερώσει χρόνο, χρήμα κλπ μέσα σε έναν συγκεκριμένο πολιτικό οργανισμό και είναι συνδεδεμένοι και συναισθηματικά με πρόσωπα, θεσμούς και σύμβολα).

Ομως αυτό είναι και κίνδυνος. Δεν δικαιολογείται σε καμμία περίπτωση η απολυτοποίηση του κόμματος. Ο αυτοσκοπός δεν είναι το κόμμα. Θεωρούν πολλοί ακόμα το κόμμα ως την απόλυτη αξία. Όχι όμως, το κόμμα δεν είναι -δεν μπορεί να είναι- η απόλυτη αξία. Απόλυτη αξία είναι η πατρίδα και οι ιδέες που θέλεις να υπηρετήσεις. Ένα κόμμα-αυτοσκοπός δεν προσφέρει τίποτα. Το είδαμε και το ξαναείδαμε αυτό επανειλλημένα στη χώρα μας. Ένα τέτοιο κόμμα δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό και παραγωγικό εκτός από την διανομή προνομίων και πρόσβασης στα λεφτά του φορολογουμένου σε λιγότερα ή περισσότερα από τα στελέχη του. Δεν είναι όμως αυτός ο σκοπός του. Ένα τέτοιο κόμμα δεν επιτελεί τον πραγματικό σκοπό της υπάρξεώς του. Τον σκοπό για τον οποίον ένα συντηρητικό/φιλελεύθερο κόμμα θα έπρεπε να υπάρχει.

Κάθε κίνηση που μπορεί να προωθεί τα ιδανικά στα οποία η Συντηρητική/Φιλελεύθερη παράταξη πιστεύει (ή έστω κάποιο μέρος τους) θα πρέπει να βοηθείται και να προωθείται, όχι να αντιμετωπίζεται μίζερα ότι γιατί τό κανε αυτός τώρα, τί έχει στο μυαλό του και άλλα τέτοια μικροπολιτικά και κοντόφθαλμα. Ας έχει ό,τι θέλει στο μυαλό του, και οι προσωπικές φιλοδοξίες είναι θεμιτές (δεν είμαστε αναρχοκομμουνιστές!) το θέμα είναι ότι μέσω αυτών μπορεί να γίνει κάτι που θα εξυπηρετεί ευρύτερα την Παράταξη και κατ' επέκταση και την Πατρίδα. Ούτε να καπελώνεται. Καιρός να βγούμε απ αυτήν την νοοτροπία. 

Δεν είναι υπερβολική η διαπίστωση πολλών ότι ο τρόπος λειτουργίας της Δεξιάς παράταξης στην Ελλάδα ελλείπεται δημοκρατίας και πιο πολύ μοιάζει με τα παλιά κομμουνιστικά κόμματα της ανατολικής Ευρώπης (ο αρχηγός είναι απόλυτος κυρίαρχος, η ύπαρξη πολιτικών τάσεων είναι ουσιαστικά απαγορευμένη αντί αυτών υπάρχουν μόνο κλίκες βασισμένες σε προσωπικές και μόνο συμπάθειες και συμφέροντα). Κάθε κίνηση έξω από το στενό κομματικό μαντρί και χωρίς τις άμεσες ευλογίες του αρχηγού θεωρείται αμέσως ως διασπαστική κίνηση και συνωμοσία.  

Αυτό το μοντέλο όμως έχει αποδειχτεί δύσκαμπτο και αντιπαραγωγικό. Καιρός να καταλάβουμε πως η κοινωνία χρειάζεται άλλου είδους κόμματα. Τα κόμματα υπάρχουν για να υπηρετούν την κοινωνία όχι για να είναι αυτο-υπηρετούμενοι οργανισμοί όπως ήταν μέχρι τώρα και να μοιράζουν θέσεις και εξουσίες. Τέλειωσε αυτό. Και καλώς. Πρέπει να είναι πλέον κόμματα ιδεών και συγκεκριμένων πολιτικών στόχων.

Ας το καταλάβουμε. Αλλιώς θα κυβερνάει πάντα η Αριστερά. Ακόμα και με πρωθυπουργό Μειμαράκη.

Υ.Γ.: Αυτά. Και αν κάποιος τα θεωρήσει ως κομματική/παραταξιακή μειοδοσία δεν ξέρω. Ο απόλυτος απώτερος σκοπός στην πολιτική είναι να δημιουργείς τις όσο γίνεται ευρύτερες συμμαχίες στην κοινωνία και να την επηρεάζεις προς αυτό που εσύ θεωρείς ως το καλύτερο για αυτήν. Όχι απλά να κερδήσεις τις εκλογές. Και να μοιραστείς θέσεις και αξιώματα με τους συντρόφους σου.
Αν κάποιοι θέτουν το δεύτερο ως τον απόλυτο σκοπό ή οι προθέσεις τους είναι εξ αρχής πονηρές και κοντόφθαλμα ιδιοτελείς (και σαφώς θα πρέπει να αποφεύγεται η προώθησή τους) ή δεν ξέρουν να διακρίνουν τα μέσα και τους σκοπούς, τα σημαντικά από τα λιγότερο σημαντικά (οπότε και πάλι η υποστήριξη/προώθησή τους δεν προσφέρει τίποτα). 

Υ.Γ.2: Το ύφος μάλιστα του άρθρου είναι και αυτό χαρακτηριστικό: απίστευτα πράγματα, περίεργες κινήσεις κλπ λες και δηλαδή ένας άνθρωπος που είναι ή ήταν κάποια στιγμή ενεργό στέλεχος σε κάποιο κόμμα δεν δικαιούται να κάνει ουδεμία πολιτική ενέργεια χωρίς την άδεια/'ευλογία' τής εκάστοτες καινούργιας ηγεσίας ή της αυλής της.. Είναι αυτή νοοτροπία ανθρώπων στον 21ό αιώνα; Ανθρώπων που είναι 'φιλελεύθεροι';; Στην Ελλάδα της χρεωκοπίας;; Κάποιοι φαίνεται τελικά δεν έμαθαν ακόμα τίποτα απ' αυτήν..