Έλα μωρέ αφού όλοι για τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ και τη Μασωνία δουλεύουν

'Έλα μωρέ αφού όλοι για τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ και τη Μασωνία δουλεύουν'

Δεν θα ήταν υπερβολή εάν θα έλεγε κάποιος ότι η ελληνική κοινωνία σε πολύ μεγάλο βαθμό χαρακτηρίζεται από μια φοβική στάση απέναντι στα πράγματα.Αυτή η φοβική στάση τροφοδοτείται από μία έλλειψη κριτικής ικανότητας στους περισσότερους (κατόρθωμα του δημοσίου σχολείου) και την ελλιπή ή και λανθασμένη πολλές φορές πληροφόρηση και συνωμοσιολογία,που
1.με το Διαδίκτυο πλέον έχει ένα ισχυρότατο μέσον και
2.βρίσκει εύκολα έδαφος στο κοινό.

Αυτό δεν είναι καθόλου ακίνδυνο.Ένα από τα αγαπημένα θέματα συνωμοσιολογίας μεταξύ άλλων είναι και ο Τεκτονισμός,η λεγόμενη Μασωνία.

Τι συμβαίνει λοιπόν με την Μασωνία;Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή.Ο Τεκτονισμός ,ως κίνημα,έχει τις ρίζες του στις συντεχνίες των οικοδόμων του Μεσαίωνα (τέκτων=οικοδόμος).Αργότερα,περί το 1717 εισχώρησαν μέσα και άλλοι άνθρωποι,άσχετοι με το επάγγελμα,που είχαν όμως φιλοσοφικές κ.α. ανησυχίες,τις οποίες και εισήγαγον.

Τώρα κάποιος θα πει:Ο Τεκτονισμός δηλαδή μας λες ότι είναι κάτι καλό;

Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με βάση τις πεποιθήσεις και την οπτική του καθενός.Ιδρύθηκε σε μιαν εποχή όπου 1.χρειαζόταν ακόμα η μυστικότητα και 2.είχε την μορφή αδελφότητος.Αυτό τροφοδότησε την συνωμοσιολογία ότι πάντοτε απεργάζονται κάτι κακό.Αυτό φυσικά δεν αποκλείεται να συμβαίνει ενίοτε (καθώς οι άνθρωποι εν γένει διατηρούν πάντα την ροπή προς το κακό).Όμως η αντίληψη ότι όλα κατευθύνονται δεν είναι καθόλου ορθή,παραβλέπει την πολυπλοκότητα και τα αντικρουόμενα συμφέροντα που υπάρχουν στον κόσμο μας,όπως επίσης 'χαιδεύει' την τάση μας να αποποιούμεθα των ευθυνών μας,ψάχνοντας πάντα κάποια δύναμη έξω από εμάς που να ευθύνεται για τα δεινά μας.

Αυτό είναι το ένα σκέλος της ανάλυσης,διότι θα μπορούσε κάποιος να καταλογίσει και αρνητικά στον Τεκτονισμό.

Ο Τεκτονισμός,όσον αφορά σε σύμβολα και την φιλοσοφία του (που κατά πολλούς συνιστά θρησκεία) φέρει πολύ προς τον νεο-παγανισμό και σε μία προσπάθεια 'καπελώματος' του Χριστιανισμού.

Θρηνεί επί παραδείγματι για την απώλεια του αρχαίου κόσμου και είναι στην πραγματικότητα ένα από τα πρώτα νεοπαγανιστικά κινήματα.Επίσης,επαναφέρει την ηλιολατρεία,ερμητικά κ.α. στοιχεία,τα οποία σαφέστατα αποτελούν νόθευση και υπονόμευση της βιβλικής-χριστιανικής θρησκείας που απαγορεύει ρητώς την προσκύνηση-λατρεία της φύσεως και των κτισμάτων και όχι του Κτίστου.

Εισάγεται έτσι ένας πανθεισμός.Όπως μάλιστα διατυπώνεται από ορισμένους,ως ΜΑΤΣ (Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος,το θρησκευτικώς 'ουδέτερο' όνομα του Θεού-Ανωτάτου Όντος που χρησιμοποείται εντός της Στοάς) νοείται και προσκυνείται αυτός ο ίδιος ο Εωσφόρος,ως δικαιολογημένος και σωστός δηλαδή, που επαναστάτησε εναντίον ενός 'αυταρχικού' Θεού,
ως άλλος Προμηθεύς.

Φυσικά,δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει μετά απολύτου βεβαιότητος εάν αυτά νοούνται μεταφορικά ή όχι,από όσους τα υποστηρίζουν,όμως δεν μπορεί να μη δει ότι από χριστιανικής απόψεως όλα αυτά συνιστούν διαστρέβλωση της αλήθειας:

ούτε ο Εωσφόρος είναι ο 'καλός' επαναστάτης

ούτε ο Θεός είναι ο 'κακός' δυνάστης

(αυτό ουσιαστικά είναι η μεγαλύτερη βλασφημία-διαβολή του Θεού στον άνθρωπο από τον Εωσφόρο-διάβολο,ο οποίος εξ αρχής προσπαθεί να εμβάλει αυτήν την εικόνα για τον Θεό στην καρδιά του ανθρώπου.Αυτό είναι και το κατ'εξοχήν ψεύδος)!

Οπότε, προφανώς, ένας χριστιανός δεν μπορεί να συνδυάζει αυτήν του την ιδιότητα με αυτήν του Τέκτονος --αυτή η οπτική και μόνον αρκεί ώστε να μη διάκειται θετικά προς τον Τεκτονισμό.

Όσο για τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας,ας ψάχνουμε την αλήθεια,και απ'όσα βλέπουμε ας πιστεύουμε τα μισά,όπως λέει και η λαική ρήση...

καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα...

Πριν από 33 χρόνια η χώρα μας υπέγραφε την ένταξή της στην τότε ΕΟΚ.

Κάποιοι τότε μιλούσαν για την επαλήθευση της παραπάνω προφητείας με την είσοδο της Ελλάδος ως 10ου μέλους

Παρ'όλ'αυτά η είσοδός μας στην ενωμένη Ευρώπη ήταν μια κατά βάσιν σωστή επιλογή (για την ακρίβεια ήταν η σωστή στρατηγικά επιλογή).

Το πώς την 'αξιοποιήσαμε' ακριβώς ως χώρα είναι ένα άλλο ζήτημα.

Μερικές σκέψεις με αφορμή την σφαγή στην Χούλα

Η σφαγή στην Συρία συνεχίζεται,έστω και αν περνά σε πολλούς απαρατήρητη.

Πριν μία εβδομάδα είχαμε ένα από τα πιο άγρια επεισόδια,την σφαγή στην Χούλα:108 άνθρωποι εκ των οποίων τα 49 παιδιά και οι 34 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους.Εν 21ω αιώνι...

Ασφαλώς,το άκουσμα μιας τέτοιας είδησης δεν μπορεί παρά να γεννήσει φρίκη και αποστροφή στις καρδιές μας.Μπορεί όμως πιθανόν να μας φέρει και σε κάποιες άλλες σκέψεις.

Ας αναλογιστούμε πόσο υποκριτική είναι πολλές φορές η κοινωνία μας.Φαντάζεται κανείς τί θα γινόταν στην Ελλάδα εάν το απεχθές αυτό έγκλημα είχε διαπραχθεί,φερ'ειπείν,από το Ισραήλ;ή από τις Ηνωμένες Πολιτειές.Μόλις και ανάγκη να αναφερθεί.

Φυσικά,το έγκλημα δεν γνωρίζει πατρίδα ή θρησκεία,είναι όμως κάτι στο οποίο αξίζει να σταθούμε.Το 1999 με την νατοική επέμβαση στην Σερβία για το Κόσοβο,η Ελλάδα όλη βρισκόταν σε 'επαναστατικό αναβρασμό'.Κάτι τα αισθήματα φιλίας (που ορθώς υπάρχουν) προς τον αδελφό σερβικό λαό,κάτι ο παραδοσιακός μας αντιαμερικανισμός,και κατέληξες να βλέπεις δικέφαλους αετούς να ανεμίζουν πλάι στις σημαίες του ΚΚ.

Ως μαθητής θυμάμαι το κλίμα που επικρατούσε στα σχολεία:πολιτικά σχόλια στα μαθήματα,προτροπή για συμμετοχή σε αντιπολεμικές πορείες κλπ..Η σχετικά νέα ακόμα τότε ιδιωτική τηλεόραση ,ακόμα πιο τρομολάγνα ,από σήμερα,έσπευδε να μεταφέρει το κλίμα από την γειτονική χώρα και διέδιδε ακόμα και ανησυχητικά σενάρια για την επέκταση του πολέμου.Ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος της χώρας είχε βάλει αφ'ενός τις μαύρες πλερέζες του,λυπούμενος για το 'κατάντημα του πολιτισμού μας' και αφ'ετέρου ύψωνε την παντιέρα της αγανάκτησης μέσα από συναυλίες στις κεντρικές πλατείες της χώρας (για όσους θυμούνται).

Όλα αυτά δεν ήταν απαραιτήτως λανθασμένα ούτε πάντα υπερβολικά,αν τα συγκρίνει όμως κανείς με την στάση που κρατάει η κοινωνίας μας (ΜΜΕ,πνευματικός κόσμος κλπ) σε σχέση με διάφορες ανάλογες και μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις και σφαγές ανά τον κόσμο (πχ Ρουάντα 1994,εμφύλια αναταραχή σε Ιράκ ή στο Πακιστάν,Συρία τώρα) μπορεί να εξάγει σχεδόν αβίαστα ορισμένα όχι πολύ ευχάριστα συμπεράσματα.

Η ελληνική μας κοινωνία,πέραν τού ότι αντιδρά σε γενικές γραμμές με κύριο άξονα το υπερτονισμένο θυμικό (και αφήνει την λογική' όποιος μάλιστα την επικαλείται κινδυνεύει να θεωρηθεί ως λιγότερο ανθρωπιστής από τους άλλλους),έχει επίσης ξακάθαρα και την τάση να είναι επιλεκτική στο τί θα την κάνει να αγανακτήσει,να διαμαρτυρηθεί,να κατεβεί στον δρόμο.

Φαίνεται σαν να  -στην κοινωνία μας τουλάχιστον-  έχει μεγαλύτερη σημασία ποίος είναι αυτός που διαπράττει ένα έγκλημα,αν ταιριάζει στην αφήγησή μας περί του κόσμου,στην πολιτική μας μυθολογία,ως ο 'κακός' της υπόθεσης και όχι τόσο η πραγματική ουσία,το ποιός δηλαδή είναι αυτός που έπαθε,το θύμα,εκείνο που οφείλει να ενδιαφέρει κάθε άνθρωπο με στοιχειώδη λογική και αισθήματα ανθρωπισμού.Δεικνύεται έτσι η ιδεολογική μονομέρεια και αγκυλώσεις που έχουν εμποτίσει ασυναίσθητα την ελληνική κοινωνία.

Ωσάν αυτό που θέλουμε να είναι να βρούμε μιαν αφορμή,ώστε να επιβεβαιώσουμε τις παγιωμένες μας αντιλήψεις (πολλάκις λανθασμένες,άλλωστε δεν τις εξετάσαμε ποτέ ψύχραιμα) και να χρησιμοποιούμε ως μέσον ,άθελά μας, (αλίμονο) τα ίδια τα θύματα,ώστε να δικαιωθεί η όποια άποψη.Όχι ξεκινώ από το γεγονός και καταλήγω στην καταδίκη του θύτη,αλλά το αντίθετο,με νοιάζει κυρίως ο θύτης.

Είναι κάτι που χρειάζεται σκέψη και περισυλλογή.Ας ανοίξουμε τα μάτια μας λοιπόν,ως άτομα και ως έθνος,και ας προσπαθήσουμε να δούμε όσο πιο καθαρά τα γεγονότα στον κόσμο και να κάνουμε τον απαραίτητο διαχωρισμό ανάμεσα στις όποιες αντιλήψεις ή προκαταλήψεις μας και την πραγματικότητα..

Ας κρίνουμε ο καθένας μόνος του και ας εξεγειρόμαστε απέναντι στο κακό που υπάρχει στον κόσμο,χωρίς να παραδινόμαστε ούτε στα ΜΜΕ που άλλοτε σπείρουν τρόμο και καλλιεργούν συναισθήματα (οργή,μίσος κττ),ούτε σε σε ιδεολογικά,πολιτικά και άλλα συμφέροντα που θα χρησιμοποιήσουν τα συναισθήματά μας ώστε να προωθήσουν την δική τους ατζέντα.

ΥΓ:Ασχολείται κανείς,για παράδειγμα,με το ότι οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στον κόσμο σκοτώνονται μεταξύ τους; (Σιίτες-Σουνίτες κλπ) και είναι πραγματικά λυπηρό,ή θα τον ένοιαζε μόνον αν γι'αυτό ευθύνονταν οι 'κακοί ιμπεριαλιστές που κάνουν τα πάντα για τα συμφέροντά τους',αν ταίριαζε δηλαδή στην ήδη παγιωμένη αντίληψή του περί του κόσμου.Ασχολείται κανείς με τον διωγμό των 1,5 εκατομμυρίου χριστιανών του Ιράκ,που αναγκάστηκαν να φύγουν λόγω του εμφυλίου και των διακρίσεων;

(Ανάλογη τύχη ίσως περιμένει και τους χριστιανούς της Συρίας,που βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολή πολιτικά θέση.Ας προσευχηθούμε ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο)