Βλέπουμε καθημερινά τις συνέπειες του μεγάλου κράτους, των φόρων κλπ, παρόλαυτα εξακολουθούμε αφελώς να πιστεύουμε πως φταίνε οι άνθρωποι μόνο, αν ήταν άλλοι, καλύτεροι στην θέση τους, θα ήταν αλλιώς. Όχι. Ξέρουμε, η ανθρώπινη φύση έχει την τάση προς το κακό και την ευκολία και κανένα σύστημα δεν θα καταφέρει αυτό ποτέ να το αλλάξει, γιατί έχουμε την ελευθερία.
Χρειάζεται να μεταμορφωθούμε οντολογικά, για να χάσουμε πλέον ή έστω να περιορίσουμε αυτήν την ροπή, και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την ελεύθερη συγκατάθεσή μας. Άρα λοιπόν, τα ανθρώπινα συστήματα θα έπρεπε να βοηθούν προς την κατεύθυνση να περιορίζουν την δυνατότητα κατάχρησης εξουσίας και χρήματος στο όσο το δυνατόν λιγότερο, όχι στο όσο γίνεται περισσότερο. Αλλιώς θα υπάρχει πάντα διαφθορά, όσο μεγαλύτερο μάλιστα γίνεται το Κράτος και η εξάρτηση των ανθρώπων από αυτό η διαφθορά αυτή αυξάνεται κατακόρυφα. Αρκεί να δει κανείς τί έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία 30-40 χρόνια. Ή τις δημοκρατίες της Αφρικής, όπου παρά τα αστρονομικού μεγέθους ποσά της εξωτερικής βοήθειας (κυβερνήσεων, φιλανθρωπικών οργανώσεων κλπ), ο κόσμος εξακολουθεί να μη μπορεί να αυτο-συντηρηθεί και σέρνεται σε εμφυλίους όπου οι ηγέτες τους ξεκινούν από φτωχοί επαναστάτες και καταλήγουν στα καζίνα και τα ξενοδοχεία του Las Vegas..
Δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα. Κατά τον Αινστάιν αυτός είναι ο ορισμός της ηλιθιότητας. Αλλά έστω και στατιστικά να υπάρχει μία τέτοια πιθανότητα να αναλάβει κάποιος και να είναι όλα ιδανικά και να οδηγεί τον λαό σε παραδείσους ευτυχίας, όπου όλοι θα προσπαθούν ανάλογα με τις δυνατότητές τους και θα πληρώνονται ανάλογα με τις ανάγκες τους (ποιός άραγε θα τα αποφασίζει όλα αυτά;!) και πάλι δεν θα είχαμε τέτοιες πολυτέλειες να κάνουμε πειράματα ξανά και ξανά μέχρι να ικανοποιηθεί η εμμονή κάποιων στις ιδεοληψίες τους. Η ζωή δεν περιμένει. Αν κάποιος έχει 'φιλοσοφικές' και τέτοιες άλλες ανησυχίες ας (προσπαθήσει να) τις εφαρμόσει σε μία εθελοντική κοινότητα ή στην οικογένειά του, οι υπόλοιποι δεν φταίμε σε τίποτα να πληρώνουμε τα σπασμένα τέτοιων πειραμάτων και να μεταναστεύουμε στο εξωτερικό ή να μη μπορούμε να ξεκινήσουμε την δική μας οικογένεια στην πατρίδα μας επειδή δεν υπάρχουν οι ευκαιρίες μιας αξιοπρεπούς εργασίας και δεν γίνονται σεβαστά τα βασικά δικαιώματα της ιδιοκτησίας και τού να διαχειρίζεσαι εσύ όπως εσύ θέλεις τους καρπούς της εργασίας σου (υποχρεωτικές εισφορές σε αναμφίβολης αξίας ακόμα και βιωσιμότητας ασφαλιστικό σύστημα, φόροι εισοδήματος, φόροι στις αγορές, έκτακτοι φόροι κ χίλια δυο άλλα). Και όλα αυτά στο όνομα τίνος; Της δημοκρατίας, και της ισότητας και του κοινωνικού κράτους κλπ..
Κούφιες λέξεις, αδειανά πουκάμισα, τσάμπα έννοιες.. Οι πραγματικοί λόγοι;
Ή
1. Απλά και πολύ 'ταπεινά' να επωφελούνται ή να μπορούν να επωφελούνται κάποιοι, οι οποίοι και θα μας δίνουν την δύναμη να διαιωνίζουμε αυτό το σύστημα, αφού θα μας ψηφίζουν πάντα (από πού προήλθαν όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι των αντι-συστημικών δήθεν κομμάτων άραγε; Απ' τον ουρανό; Και ναι μεν κάποιοι κατάλαβαν απ' την κρίση και άλλαξαν, οι άλλοι όμως, οι πολλοί --δυστυχώς-- δεν κατάλαβαν σχεδόν τίποτε και σαν κακομαθημένα παιδάκια απλά γύρισαν την πλάτη στους πρώην προστάτες τους επειδή δεν έχουν πλέον να τους δώσουν, και δεν έχουν να τους δώσουν γιατί δεν παίρνουν πλέον, ούτε απ' έξω από τους κουτούς και ενίοτε κουτοπόνηρους "κουτόφραγκους" ούτε από μέσα, από τα υποζύγια των παραγωγικών και τίμιων ανθρώπων που προσπαθούν να παράξουν, να φτιάξουν κάτι σ' αυτήν τη χώρα και πλέον δεν τους έχει μείνει και τίποτα για να δώσουν. Φαντάζονται πως όλο αυτό δεν το δημιούργησαν ούτε στο ελάχιστο αυτοί (ψυχολογία της άρνησης), άλλωστε το σύστημα δεν μάς έμαθε να αναλαμβάνουμε και ποτέ τις ευθύνες μας, δεν μας έκανε να μεγαλώσουμε..Και περιμένουν απλά κάποιον αντίστοιχο 'χαρισματικό' ηγέτη να συνεχίσει το πράγμα από 'κει που μας το σταμάτησαν οι κακοί ξένοι που μας έκοψαν τα 'δωρεάν' λεφτά..Πλήρης αποσύνδεση από την πραγματικότητα για πολλούς, ένα έθνος που χωρίς υπερβολή θα είχε ανάγκη μια ομαδική ψυχοθεραπεία!
Φυσικά αυτές οι ψευδαισθήσεις είναι βούτυρο στο ψωμί του κάθε λαοπλάνου, ναρκισσιστικού επίδοξου σωτήρα ή απλά πονηρού ανθρώπου που είναι έτοιμος να τις καλλιεργήσει και να τις αυξήσει σε έναν ανώριμο από πριν και σε ανάγκη πλέον ευρισκόμενο λαό. Μόλις και ανάγκη να πει κανείς πόσο ανήθικο είναι αυτό, ίσως μόνο με τους μαυραγορίτες σε καιρό πείνας και κατοχής θα μπορούσε να συγκριθεί, απλά αυτό δεν 'φαίνεται'. Και τάζουν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι πως θα 'αποκαταστήσουν', θα βρουν τα λεφτά.. Από πού; Από τις τσέπες των αντιπάλων, από τις τσέπες ακόμα και των ψηφοφόρων τους που θα πούνε μετά ότι 'ξεγελάστηκαν' για μιαν ακόμα φορά, αν καταλάβουν την κλοπή που θα τους κάνουν βέβαια, γιατί υπάρχουν και αυτοί που θα είναι ευχαριστημένοι με την 'γενναιοδωρία' των ηγετών. Αυτά λοιπόν.
Και ο
2ος λόγος: οι ιδεοληψίες κάποιων 'ρομαντικών' και αθεράπευτων νοσταλγών των κοινωνικών πειραμάτων, των ιδεωδών, των μεγαλομανών, δήθεν ευγενικών, οράματων, που σου λένε ναι έκλεψαν αλλά δεν πρέπει να καταστρέψουμε μαζί με τα ξερά και τα χλωρά, το κοινωνικό κράτος και τα άλλα ωραία.. Κακής προαιρέσως και αυτοί; Όχι απαραίτητα, κάποιοι πραγματικά τα πιστεύουν αυτά που λένε και δεν τα λένε ως πρόσχημα για ιδιοτελή συμφέροντα. Αυτό κάνει τις ιδέες τους λιγότερο βλαβερές και επικίνδυνες; Όχι. Ο δρόμος προς την Κόλαση είναι συνήθως στρωμένος με τις καλύτερες των προθέσεων και αυτού του είδους ο 'ρομαντισμός' κάθε άλλο παρά αθώος είναι. Ο άνθρωπος είναι δύσκολο να αφήσει τις ιδέες της νεότητάς του και να δεχθεί ότι έκανε λάθος, είναι δύσκολο, θέλει μεγάλη παληκαριά που λίγοι την έχουν.
Και πρακτικά; Τί μπορεί, τί θα μπορούσε να γίνει; Αφού λοιπόν τα πράγματα έχουν έτσι όπως έχουν, θα φαινόταν περίεργο σε έναν εξωτερικό παρατηρητή πώς επιτέλους ο κόσμος, ιδία οι νέοι, δεν ξυπνάει, δεν έχει πάρει πρέφα τί γίνεται; Θα έλεγε κανείς: δεν θα έπρεπε υπό τις παρούσες συνθήκες να είναι εύκολο για τους εκφραστές ας πούμε της ελευθερίας να κερδίσουν συμπάθειες και να δείξουν την αξία της στους Έλληνες; Δύο παράγοντες και πάλι φαίνεται να εμποδίζουν:
Ο ένας η σχεδόν αδιαφιλονίκητη κυριαρχία στην εκπαίδευση και την μαζική κουλτούρα μιας εντελώς αντιρρεαλιστικής και αιθεροβάμονος "προοδευτικής" αντίληψης και ο δεύτερος το τεράστιο ηθικό και ιδεολογικό έλλλειμμα εκείνων των πολιτικών, κυρίως, αλλά και πνευματικών 'ταγών' που υποτίθεται θα έπρεπε να είχαν διαφυλάξει τις παραδοσιακές 'συντηρητικές' αξίες και αντιλήψεις που θα μπορούσαν να μας ανορθώσουν ως χώρα...
Χρειάζεται να μεταμορφωθούμε οντολογικά, για να χάσουμε πλέον ή έστω να περιορίσουμε αυτήν την ροπή, και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την ελεύθερη συγκατάθεσή μας. Άρα λοιπόν, τα ανθρώπινα συστήματα θα έπρεπε να βοηθούν προς την κατεύθυνση να περιορίζουν την δυνατότητα κατάχρησης εξουσίας και χρήματος στο όσο το δυνατόν λιγότερο, όχι στο όσο γίνεται περισσότερο. Αλλιώς θα υπάρχει πάντα διαφθορά, όσο μεγαλύτερο μάλιστα γίνεται το Κράτος και η εξάρτηση των ανθρώπων από αυτό η διαφθορά αυτή αυξάνεται κατακόρυφα. Αρκεί να δει κανείς τί έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία 30-40 χρόνια. Ή τις δημοκρατίες της Αφρικής, όπου παρά τα αστρονομικού μεγέθους ποσά της εξωτερικής βοήθειας (κυβερνήσεων, φιλανθρωπικών οργανώσεων κλπ), ο κόσμος εξακολουθεί να μη μπορεί να αυτο-συντηρηθεί και σέρνεται σε εμφυλίους όπου οι ηγέτες τους ξεκινούν από φτωχοί επαναστάτες και καταλήγουν στα καζίνα και τα ξενοδοχεία του Las Vegas..
Δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα. Κατά τον Αινστάιν αυτός είναι ο ορισμός της ηλιθιότητας. Αλλά έστω και στατιστικά να υπάρχει μία τέτοια πιθανότητα να αναλάβει κάποιος και να είναι όλα ιδανικά και να οδηγεί τον λαό σε παραδείσους ευτυχίας, όπου όλοι θα προσπαθούν ανάλογα με τις δυνατότητές τους και θα πληρώνονται ανάλογα με τις ανάγκες τους (ποιός άραγε θα τα αποφασίζει όλα αυτά;!) και πάλι δεν θα είχαμε τέτοιες πολυτέλειες να κάνουμε πειράματα ξανά και ξανά μέχρι να ικανοποιηθεί η εμμονή κάποιων στις ιδεοληψίες τους. Η ζωή δεν περιμένει. Αν κάποιος έχει 'φιλοσοφικές' και τέτοιες άλλες ανησυχίες ας (προσπαθήσει να) τις εφαρμόσει σε μία εθελοντική κοινότητα ή στην οικογένειά του, οι υπόλοιποι δεν φταίμε σε τίποτα να πληρώνουμε τα σπασμένα τέτοιων πειραμάτων και να μεταναστεύουμε στο εξωτερικό ή να μη μπορούμε να ξεκινήσουμε την δική μας οικογένεια στην πατρίδα μας επειδή δεν υπάρχουν οι ευκαιρίες μιας αξιοπρεπούς εργασίας και δεν γίνονται σεβαστά τα βασικά δικαιώματα της ιδιοκτησίας και τού να διαχειρίζεσαι εσύ όπως εσύ θέλεις τους καρπούς της εργασίας σου (υποχρεωτικές εισφορές σε αναμφίβολης αξίας ακόμα και βιωσιμότητας ασφαλιστικό σύστημα, φόροι εισοδήματος, φόροι στις αγορές, έκτακτοι φόροι κ χίλια δυο άλλα). Και όλα αυτά στο όνομα τίνος; Της δημοκρατίας, και της ισότητας και του κοινωνικού κράτους κλπ..
Κούφιες λέξεις, αδειανά πουκάμισα, τσάμπα έννοιες.. Οι πραγματικοί λόγοι;
Ή
1. Απλά και πολύ 'ταπεινά' να επωφελούνται ή να μπορούν να επωφελούνται κάποιοι, οι οποίοι και θα μας δίνουν την δύναμη να διαιωνίζουμε αυτό το σύστημα, αφού θα μας ψηφίζουν πάντα (από πού προήλθαν όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι των αντι-συστημικών δήθεν κομμάτων άραγε; Απ' τον ουρανό; Και ναι μεν κάποιοι κατάλαβαν απ' την κρίση και άλλαξαν, οι άλλοι όμως, οι πολλοί --δυστυχώς-- δεν κατάλαβαν σχεδόν τίποτε και σαν κακομαθημένα παιδάκια απλά γύρισαν την πλάτη στους πρώην προστάτες τους επειδή δεν έχουν πλέον να τους δώσουν, και δεν έχουν να τους δώσουν γιατί δεν παίρνουν πλέον, ούτε απ' έξω από τους κουτούς και ενίοτε κουτοπόνηρους "κουτόφραγκους" ούτε από μέσα, από τα υποζύγια των παραγωγικών και τίμιων ανθρώπων που προσπαθούν να παράξουν, να φτιάξουν κάτι σ' αυτήν τη χώρα και πλέον δεν τους έχει μείνει και τίποτα για να δώσουν. Φαντάζονται πως όλο αυτό δεν το δημιούργησαν ούτε στο ελάχιστο αυτοί (ψυχολογία της άρνησης), άλλωστε το σύστημα δεν μάς έμαθε να αναλαμβάνουμε και ποτέ τις ευθύνες μας, δεν μας έκανε να μεγαλώσουμε..Και περιμένουν απλά κάποιον αντίστοιχο 'χαρισματικό' ηγέτη να συνεχίσει το πράγμα από 'κει που μας το σταμάτησαν οι κακοί ξένοι που μας έκοψαν τα 'δωρεάν' λεφτά..Πλήρης αποσύνδεση από την πραγματικότητα για πολλούς, ένα έθνος που χωρίς υπερβολή θα είχε ανάγκη μια ομαδική ψυχοθεραπεία!
Φυσικά αυτές οι ψευδαισθήσεις είναι βούτυρο στο ψωμί του κάθε λαοπλάνου, ναρκισσιστικού επίδοξου σωτήρα ή απλά πονηρού ανθρώπου που είναι έτοιμος να τις καλλιεργήσει και να τις αυξήσει σε έναν ανώριμο από πριν και σε ανάγκη πλέον ευρισκόμενο λαό. Μόλις και ανάγκη να πει κανείς πόσο ανήθικο είναι αυτό, ίσως μόνο με τους μαυραγορίτες σε καιρό πείνας και κατοχής θα μπορούσε να συγκριθεί, απλά αυτό δεν 'φαίνεται'. Και τάζουν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι πως θα 'αποκαταστήσουν', θα βρουν τα λεφτά.. Από πού; Από τις τσέπες των αντιπάλων, από τις τσέπες ακόμα και των ψηφοφόρων τους που θα πούνε μετά ότι 'ξεγελάστηκαν' για μιαν ακόμα φορά, αν καταλάβουν την κλοπή που θα τους κάνουν βέβαια, γιατί υπάρχουν και αυτοί που θα είναι ευχαριστημένοι με την 'γενναιοδωρία' των ηγετών. Αυτά λοιπόν.
Και ο
2ος λόγος: οι ιδεοληψίες κάποιων 'ρομαντικών' και αθεράπευτων νοσταλγών των κοινωνικών πειραμάτων, των ιδεωδών, των μεγαλομανών, δήθεν ευγενικών, οράματων, που σου λένε ναι έκλεψαν αλλά δεν πρέπει να καταστρέψουμε μαζί με τα ξερά και τα χλωρά, το κοινωνικό κράτος και τα άλλα ωραία.. Κακής προαιρέσως και αυτοί; Όχι απαραίτητα, κάποιοι πραγματικά τα πιστεύουν αυτά που λένε και δεν τα λένε ως πρόσχημα για ιδιοτελή συμφέροντα. Αυτό κάνει τις ιδέες τους λιγότερο βλαβερές και επικίνδυνες; Όχι. Ο δρόμος προς την Κόλαση είναι συνήθως στρωμένος με τις καλύτερες των προθέσεων και αυτού του είδους ο 'ρομαντισμός' κάθε άλλο παρά αθώος είναι. Ο άνθρωπος είναι δύσκολο να αφήσει τις ιδέες της νεότητάς του και να δεχθεί ότι έκανε λάθος, είναι δύσκολο, θέλει μεγάλη παληκαριά που λίγοι την έχουν.
Και πρακτικά; Τί μπορεί, τί θα μπορούσε να γίνει; Αφού λοιπόν τα πράγματα έχουν έτσι όπως έχουν, θα φαινόταν περίεργο σε έναν εξωτερικό παρατηρητή πώς επιτέλους ο κόσμος, ιδία οι νέοι, δεν ξυπνάει, δεν έχει πάρει πρέφα τί γίνεται; Θα έλεγε κανείς: δεν θα έπρεπε υπό τις παρούσες συνθήκες να είναι εύκολο για τους εκφραστές ας πούμε της ελευθερίας να κερδίσουν συμπάθειες και να δείξουν την αξία της στους Έλληνες; Δύο παράγοντες και πάλι φαίνεται να εμποδίζουν:
Ο ένας η σχεδόν αδιαφιλονίκητη κυριαρχία στην εκπαίδευση και την μαζική κουλτούρα μιας εντελώς αντιρρεαλιστικής και αιθεροβάμονος "προοδευτικής" αντίληψης και ο δεύτερος το τεράστιο ηθικό και ιδεολογικό έλλλειμμα εκείνων των πολιτικών, κυρίως, αλλά και πνευματικών 'ταγών' που υποτίθεται θα έπρεπε να είχαν διαφυλάξει τις παραδοσιακές 'συντηρητικές' αξίες και αντιλήψεις που θα μπορούσαν να μας ανορθώσουν ως χώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου