Πόσο ρατσιστές είναι τελικά οι Έλληνες;

Η Υποκρισία των Κινημάτων Ισότητας

Οι Έλληνες- που λοιδωρούνται νυχθημερόν από την προοδευτική ιντελιγκέντσια σαν ρατσιστές και ομοφοβικοί Νεάντερνταλ- έβγαλαν δήμαρχο ,από τον πρώτο γύρο, τον Ηλία Ψινάκη, χωρίς να τεθεί καν ζήτημα για τη σεξουαλική του ταυτότητα σε όλη την προεκλογική περίοδο.

('Οσο για τους συνήθεις υπερασπιστές των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" και τους επαγγελματίες gay ακτιβιστές, που, σε άλλη περίπτωση, θα πανηγύριζαν για την εκλογή του πρώτου ανοιχτά-πιο ανοιχτά δεν γίνεται- ομοφυλόφιλου δημάρχου στην Ελλάδα, αυτή τη φορά σφυρίζουν αδιάφορα. Προφανώς, ο Ψινάκης- ο οποίος δεν κατέβηκε στις εκλογές με σημαία του τον gay γάμο και τον...αντιρατσιστικό νόμο - δεν πληροί τα κριτήρια του "προοδευτικού" και "ακτιβιστή" gay δημάρχου, που έχουν στο μυαλό τους.)

Το εύστοχο σχόλιο του φίλου Τηλέμαχου Χορμοβίτη μάς θυμίζει ακριβώς αυτό που συχνά ξεχνάμε ή θέλουν να μας κάνουν να ξεχνάμε όσοι έχουν κάνει την υπεράσπιση δικαιωμάτων διαφόρων ομάδων (μεταναστών, ομοφυλοφίλων, επαγγελματικών ομάδων κοκ) επάγγελμα:

Πως η αγορά και η ζωή ομαλοποιεί τα πράγματα πολύ πιο φυσικά απ' ό,τι όλοι μαζί οι κουλτουριάρηδες και δήθεν ακτιβιστές!


Μάλλον αξίζει να σκεφτούμε πως ο κύριός τους σκοπός δεν είναι να βοηθήσουν αυτόν για τον όποιον κόπτονται και υποτίθεται έχει την ανάγκη τους αλλά να αλλάξουν την κοινωνία σύμφωνα με τις ψευδο-επιστημονικές θεωρίες και ιδεοληψίες που έχουν στο μυαλό τους. Το πόσο άλλωστε σέβονται πραγματικά αυτούς για τους οποίους δήθεν αγωνίζονται και εκπροσωπούν φαίνεται στο ότι τους αντιμετωπίζουν σαν ευαίσθητες ομάδες, και όχι ως ισότιμα άτομα. Η καταγωγή των κινημάτων αυτών είναι κατά το μάλλον ή ήττον μαρξιστική, απλά όπου προλεταριάτο αυτοί έβαλαν τις διαφόρων ειδών μειονότητες..

Αν κάποιος από αυτούς (τα μέλη των "ευαίσθητων" ομάδων) επιτύχει να υπάρχει ως ισότιμο άτομο-μέλος της κοινωνίας παρακάμπτοντας τα κινήματα και την αυτο-θυματοποίηση που αυτά προωθούν, η επιτυχία του αυτή γίνεται δεκτή μάλλον με αμηχανία καθώς θέτει εν αμφιβόλω την επιστημονική ακρίβεια των θεωριών των παραπάνω κινημάτων και κινδυνεύει να μετριάσει τον αγωνιστικό τους ζήλο. Ψυχολογικά θα μπορούσε αυτό να εξηγηθεί καθώς οι άνθρωποι εύκολα καταφεύγουν στην θυματοποίηση και προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από ταυτότητες (πολλές φορές υπάρχει όντως αντίκτυπος λόγω ενός ιδιαίτερου χαρακτηριστικού κάποιου ατόμου ή της ένταξής του σε μια ομάδα, θα πρέπει όμως αυτός ο αντίκτυπος να οράται με ψυχραιμία και στις πραγματικές του διαστάσεις, χωρίς να παραγνωρίζεται και η προσωπική ευθύνη του ατόμου).