Κοινωνιολογικά ή Θρησκευτικά;
Μια πρόταση για την θρησκευτική παιδεία και τους θεολόγους
Λόγοι να υπάρχουν τα Θρησκευτικά:
1. Εάν θεωρούμε την παροχή θρησκευτικής αγωγής στους νέους ως κάτι χρήσιμο και απαραίτητο
2. Η ύπαρξη πλειάδος αποφοίτων Θεολογίας και η ανάγκη απορρόφησής τους σε θέσεις εργασίας συναφείς με το γνωστικό τους αντικείμενο.
Η λύση είναι μέσα μας:
Κατά την άποψή μου λύση θα ήταν η σταδιακή απαλλαγή της θρησκευτικής εκπαίδευσης από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του Κράτους που γεννά προστριβές, πελατειακές σχέσεις και δυσεπίλυτα πολλές φορές προβλήματα.
1. Για να μην είναι το μάθημα αυτό και η θρησκευτική αγωγή (που είναι απαραίτητη, καθ' ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνον βιολογική ύπαρξη ούτε χρειάζεται μόνο μια κοσμική ηθική και κοινωνιολογία ως υποκατάστατα της θρησκείας) στο έλεος των κομμάτων και των πολιτικών με τις διάφορες ιδέες και απόψεις που εναλλάσσονται στην εξουσία, που μπορεί να θέλουν να το καταργήσουν ή να του αλλάξουν κάθε φορά το περιεχόμενο και το ύφος.
2. Για να μην είναι το εργασιακό μέλλον και εξέλιξη όσων επέλεξαν να κάνουν θεολογικές σπουδές στο έλεος της εκάστοτε κυβέρνησης, η λύση θα ήταν να δημιουργήσει επιτέλους η ίδια η Εκκλησία πανεπιστήμια και θέσεις για τους ανθρώπους που καταρτίζουν οι θεολογικές σχολές. Να τους αξιοποιήσει η ίδια
1. και προς το συμφέρον τους, θα βρουν δουλειά, επαγγελματικές ευκαιρίες. Και επίσης
2. αυτό θα βοηθήσει στην άνοδο του πνευματικού- θεολογικού επιπέδου της Εκκλησίας μας που πολλές φορές χαρακτηρίζεται από επικίνδυνη αμάθεια ή και ημιμάθεια (ροπή προς τα άκρα, παραδοσιολοαγνεία, ζηλωτισμός)
3. θα ωφελήσει μακροπρόθεσμα όλο το έθνος μας ("μιαν Ελλάδα του Χριστού" που έλεγε και ένα παλιό ξεχασμένο σύνθημα..) καθώς οι πολύτιμες αναξιοποίητες δυνάμεις των θεολόγων της χώρας θα μπορούν να κατανεμηθούν και να αξιολογηθούν κατάλληλα από τον ίδιον τον κόσμο, να εκδηλώσουν το ταλέντο τους, (ή καλύτερα τα χαρίσματά τους, ως μέλη της Εκκλησίας) προς όφελος του λαού του Θεού. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός ύπαρξης της ίδιας της Εκκλησίας (Εκκλησία χωρίς ιεραποστολή είναι Εκκλησία χωρίς αποστολή όπως σοφά έλεγε και ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς) και των Θεολογικών Σχολών. (όχι τίποτε άλλο αλλά να πιάνουν και τόπο τα λεφτά των φορολογουμένων που τις συντηρούν και των γονέων που στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν! από την επαρχία και αλλού!)
και υλικό αντίκρυσμα, δηλαδή απολαβές αποκατάσταση, ως αποτέλεσμα, αλλά και πραγματική εκπλήρωση της αποστολής του θεολόγου και πνευματική προστιθέμενη αξία για τον λαό μας. Και όχι απλώς τυπικά και απηρχαιωμένα απλά για να βρεις μια θέση και εκεί που θα πας (αν και όταν πας, μέσα από τον εξαιρετικά ενεργοβόρο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ που θα ναι σαν να κερδίζεις το Τζόκερ, μόνο που για το Τζόκερ δεν κάνεις προετοιμασία κανένα χρόνο πριν καταθέσεις το δελτίο!) και να λες και ότι να ναι.. ο εκφυλισμός του επαγγέλματος, η επαναφορά του στις ορθές του βάσεις θα μπορούσε να δώσει θετικά και για τους θεολόγους και για τον λαό μας. και υλικά και πνευματικά για όλους. Είναι μια win-win situation. Ας το σκεφτούμε λοιπόν.
Μια πρόταση για την θρησκευτική παιδεία και τους θεολόγους
Λόγοι να υπάρχουν τα Θρησκευτικά:
1. Εάν θεωρούμε την παροχή θρησκευτικής αγωγής στους νέους ως κάτι χρήσιμο και απαραίτητο
2. Η ύπαρξη πλειάδος αποφοίτων Θεολογίας και η ανάγκη απορρόφησής τους σε θέσεις εργασίας συναφείς με το γνωστικό τους αντικείμενο.
Η λύση είναι μέσα μας:
Κατά την άποψή μου λύση θα ήταν η σταδιακή απαλλαγή της θρησκευτικής εκπαίδευσης από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του Κράτους που γεννά προστριβές, πελατειακές σχέσεις και δυσεπίλυτα πολλές φορές προβλήματα.
2. Για να μην είναι το εργασιακό μέλλον και εξέλιξη όσων επέλεξαν να κάνουν θεολογικές σπουδές στο έλεος της εκάστοτε κυβέρνησης, η λύση θα ήταν να δημιουργήσει επιτέλους η ίδια η Εκκλησία πανεπιστήμια και θέσεις για τους ανθρώπους που καταρτίζουν οι θεολογικές σχολές. Να τους αξιοποιήσει η ίδια
1. και προς το συμφέρον τους, θα βρουν δουλειά, επαγγελματικές ευκαιρίες. Και επίσης
2. αυτό θα βοηθήσει στην άνοδο του πνευματικού- θεολογικού επιπέδου της Εκκλησίας μας που πολλές φορές χαρακτηρίζεται από επικίνδυνη αμάθεια ή και ημιμάθεια (ροπή προς τα άκρα, παραδοσιολοαγνεία, ζηλωτισμός)
3. θα ωφελήσει μακροπρόθεσμα όλο το έθνος μας ("μιαν Ελλάδα του Χριστού" που έλεγε και ένα παλιό ξεχασμένο σύνθημα..) καθώς οι πολύτιμες αναξιοποίητες δυνάμεις των θεολόγων της χώρας θα μπορούν να κατανεμηθούν και να αξιολογηθούν κατάλληλα από τον ίδιον τον κόσμο, να εκδηλώσουν το ταλέντο τους, (ή καλύτερα τα χαρίσματά τους, ως μέλη της Εκκλησίας) προς όφελος του λαού του Θεού. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός ύπαρξης της ίδιας της Εκκλησίας (Εκκλησία χωρίς ιεραποστολή είναι Εκκλησία χωρίς αποστολή όπως σοφά έλεγε και ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς) και των Θεολογικών Σχολών. (όχι τίποτε άλλο αλλά να πιάνουν και τόπο τα λεφτά των φορολογουμένων που τις συντηρούν και των γονέων που στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν! από την επαρχία και αλλού!)
και υλικό αντίκρυσμα, δηλαδή απολαβές αποκατάσταση, ως αποτέλεσμα, αλλά και πραγματική εκπλήρωση της αποστολής του θεολόγου και πνευματική προστιθέμενη αξία για τον λαό μας. Και όχι απλώς τυπικά και απηρχαιωμένα απλά για να βρεις μια θέση και εκεί που θα πας (αν και όταν πας, μέσα από τον εξαιρετικά ενεργοβόρο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ που θα ναι σαν να κερδίζεις το Τζόκερ, μόνο που για το Τζόκερ δεν κάνεις προετοιμασία κανένα χρόνο πριν καταθέσεις το δελτίο!) και να λες και ότι να ναι.. ο εκφυλισμός του επαγγέλματος, η επαναφορά του στις ορθές του βάσεις θα μπορούσε να δώσει θετικά και για τους θεολόγους και για τον λαό μας. και υλικά και πνευματικά για όλους. Είναι μια win-win situation. Ας το σκεφτούμε λοιπόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου