Πάντως χαλαρά θα μπορούσαμε να γιορτάζουμε ως Έθνος σήμερα (του Ασώτου). Με μια τεράστια πατρική περιουσία (υλική και πνευματική, άλλωστε είναι και λίγο τεχνητός αυτός ο διαχωρισμός, το ένα δεν είναι καθόλου άσχετο με το άλλο), την καταξοδέψαμε και τώρα ζητιανεύουμε τα ξυλοκέρατα από τα αφεντικά μας (αν δεν μπορείς να συντηρηθείς μόνος σου, χάνεις την ελευθερία σου).Μετάνοια δύσκολα να έρθει, δεν είμαστε καν στο στάδιο της συνειδητοποίησης ακόμα, μάλλον της άρνησης είμαστε: δεν φταίμε εμείς, δεν κάναμε καν λάθος, μάς ξεγέλασαν, οι άλλοι φταίνει, οι πολιτικοί, οι ξένοι κλπ κλπ, μετάθεση ευθυνών. Η απόφαση του Ασώτου να επιστρέψει είναι ηρωική και σημαίνει συνειδητοποίηση, ανάληψη ευθυνών, ενηλικίωση. Την ζημία που υπέστη την μετατρέπει σε πλεονέκτημα, ώστε να επιστρέφει και να είναι πλέον πιο ώριμος, πιο κοντά στον Θεό Πατέρα, που είναι το όντως Αγαθό και η πηγή κάθε Αγαθού. Υπ' αυτήν την έννοια, ο Άσωτος εγκωμιάζεται, γίνεται πλέον πιο καλλιεργημένος, είναι πιο κοντά στον Θεό και από τον πρεσβύτερο που έμεινε στην μαλθακότητά του και επανάπαυσή του. Με μία όμως προυπόθεση, δεν εγκωμιάζεται σαν άσωτος, αλλά σαν αυτός που επιστρέφει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου