Πριν λίγο καιρό έπεσε στα μάτια μου ένα 'αγωνιστικό' άρθρο σχετικά με το θέμα voucher-κουπόνια εκπαίδευσης. Σ' ένα site που διαβάζουν πολλοί.. Βέβαια σ αυτά δεν ισχύει η δημοκρατία: δεν σημαίνει πως ό,τι το διαβάζουν πολλοί λέει απαραίτητα και σωστά πράγματα..Ξεκινάει λοιπόν ο συγγραφέας του άρθρου με το φοβολαγνικό και κλισέ Όλα δείχνουν ότι το τελειωτικό χτύπημα στη δημόσια παιδεία θα δοθεί με όπλο το εκπαιδευτικό κουπόνι (School voucher ) που συνδυάζεται λέει με την ελεύθερη επιλογή σχολείου από τις οικογένειες των μαθητών. Ελεύθερη επιλογή: τόσο κακή λοιπόν; Τόσο επικίνδυνη η ελευθερία; Γιατί; Και για ποιον;
Θα σας πω μια ιστορία λέει ο συγγραφέας που θα μοιάζει με ιστορία συνωμοσίας θα δούμε ποιά θα ναι η ιστορία. Τουλάχιστον έχει συναίσθηση. ..δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από τη στιγμή που αναφέρεται σε συνωμότες. Για εκείνους που συνωμοτούν εις βάρος της δωρεάν και δημόσιας παιδείας της χώρας. Βαρύγδουπες λέξεις και χαρακτηρισμοί εκ των προτέρων όσο και οι τύποι που τις λένε μας έχουν συνηθίσει..
Παρακάτω ο συγγραφέας ξεκινά να εξηγήσει στο έντρομο κοινό του αν και δεν ξέρω πόσο πλέον πείθεται εύκολα. Αν και βασικά η δημόσια παιδεία της Ελλάδος μας μάς έχει κάνει να σκεφτόμαστε με έναν συγκεκριμένο φοβικό συνήθως και όχι ορθολογικά κριτικό τρόπο.
Προφανώς βέβαια απευθύνεται όχι τόσο σε γονείς, αλλά σε εκπαιδευτικούς. Αυτή η συνωμοτική όμως αίσθηση συναφιού που βγάζει είναι τόσο άσχημη και αποκρουστική που αλλοίμονο μας! Κάποιοι καλοθελητές μετέτρεψαν και το κάποτε λειτούργημα του εκπαιδευτικού (χαρακτηριστικό αυτού η παλαιότερη ονομασία του μισθού ως αποζημιώσεως. Εθεωρείτο δηλαδή πως το κράτος, η κοινωνία δίνει κάποια χρήματα σε ειδικές κατηγορίες πχ επειδή λόγω της αφοσιώσεώς τους σε κάποιο λειτούργημα --εκπαιδευτικοί, στρατιωτικοί, κληρικοί κά-- δεν έχουν χρόνο για βιοποριστικά έργα, αγροτικά ή εμπορικά) σε 'επάγγελμα'.
Τί είναι λοιπόν αυτή η καινούργια σατανική απειλή που λέγεται εκπαιδευτικό κουπόνι; Το εκπαιδευτικό κουπόνι θα δίνεται στους γονείς κάθε παιδιού και θα αντιστοιχεί στα έξοδα της φοίτησής του για ένα έτος. Πολύ φιλελεύθερο. Όλα καλά μέχρι εδώ. Φυσικά προφανώς αυτό φαίνεται πολύ κακό για τον συγγραφέα του άρθρου. Σε ποιους άλλωστε θα γράφει μετά και για τι θέματα; Οι εκπαιδευτικοί θα ασχολούνται με το έργο τους κ πώς να βελτιώσουν το σχολείο τους και όχι διαβάζοντας τέτοιες αγωνιστικές βλακείες. Οι γονείς θα αναζητούν το καλύτερο σχολείο για το παιδί τους σε μια μεγάλη βάση δεδομένων που θα περιέχει όλα τα στοιχεία των σχολείων της χώρας. Άλλο φοβερό κακό. Κοντολογίς το κάθε σχολείο θα έχει το δικό του budget (ανάλογα με τον αριθμό των εγγραφών ) και με αυτό θα πρέπει να καλύπτει όλα τα λειτουργικά έξοδα για ένα έτος, σα (sic)να ήταν μια αυτόνομη επιχείρηση.
Επειδή παρακάτω θα ακούσετε πράγματα εξωφρενικά που θα δυσκολεύεστε να πιστέψετε θέλω να σας πληροφορήσω ότι υπάρχει μεγάλη διεθνής εμπειρία και ότι όμοιες ή παρόμοιες πρακτικές έχουν ήδη εφαρμόσει αρκετές χώρες όπως η Αγγλία, οι Η.Π.Α., η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Σουηδία , η Δανία, η Ολλανδία κ.α. Επίσης αναρωτηθείτε πόσο δύσκολο ήταν πριν από 3-4 χρόνια να πιστέψετε κάποιες φωνές που μίλαγαν για αύξηση ωραρίου , για απολύσεις , για συγχώνευση σχολείων και για μείωση μισθών.
Συμβαίνουν δηλαδή αυτά τα εξωφρενικά και πρωτάκουστα (προφανώς ο συγγραφέας πιστεύει πως μόνο από τη δική του και τις όμοιες ιστοσελίδες ενημερώνονται ή πρέπει να ενημερώνονται οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς).
Θεωρία συνομωσίας ή πράξεις συνωμοτών
Φυσικά, οι συνωμότες μάλλον, θα έκαναν τον αγαπητό μας εκπαιδευτικό ειδήμονα να γράψει την συνομωσία λάθος για να τον διαβάλλουν (ή μήπως η ορθογραφία δεν έχει σημασία και κάποια στιγμή θα πρεπε κι αυτή να καταργηθεί;)
οι αιτίες που η κυβέρνηση φαίνεται ότι μελετά πολύ σοβαρά την εφαρμογή του μοντέλου του εκπαιδευτικού κουπονιού;..
Το κλειδί της όλης υπόθεσης είναι να μεταφέρει την ευθύνη για το ποια δημόσια σχολεία θα συνεχίσουν να υπάρχουν και ποια θα κλείσουν στους γονείς. Η ευθύνη στους γονείς λοιπόν. Για την εκπαίδευση, το μέλλον, την ευτυχία των παιδιών τους, στους γονείς. Τί τρομερό! Και το κράτος τί θα κάνει τότε; Δίνοντας σε εκείνους το δικαίωμα επιλογής σχολείου (χωρίς κανένα πλέον γεωγραφικό όριο που υπήρχε μέχρι σήμερα και που επέτρεπε στα παιδιά να φοιτούν μόνο σε σχολεία της περιοχής κατοικίας τους) ουσιαστικά θα τους βάζει να ψηφίζουν (σημείωση: με το μαχαίρι στο λαιμό άραγε ή χωρίς;) ποια σχολεία είναι καλά( πολλές επιλογές γονέων) και ποια είναι κακά
Φόβος αξιολόγησης. Τόσο κακό δηλαδή η αξιολόγηση!
Εδώ με το αμάξι σου και σκέφτεσαι πού θα το πας για service και αν δεν μείνεις ικανοποιημένος δεν θα το ξαναπάς, όχι μόνο για να μην πάνε τσάμπα τα λεφτά που θα δώσεις αλλά περισσότερο για να μην πάθει και ζημιά το αμάξι.. Αλλά τα παιδιά; Αυτά αξίζουν λιγότερο δηλαδή, σύμφωνα με την λογική ανθρώπων που υποτίθεται θα έπρεπε να κόπτονται για τα δικαιώματα και την ευημερία τους! Ας είναι..
Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς που θα ανήκουν σε ένα σχολείο που θα αναγκαστεί να κλείσει λόγω χαμηλής ζήτησης από τους γονείς το υπουργείο έχει φροντίσει να πάρει τα μέτρα του. Μέχρι σήμερα αυτοί οι εκπαιδευτικοί χαρακτηρίζονταν «υπεράριθμοι» και το υπουργείο παιδείας ήταν υποχρεωμένο να τους διασφαλίσει νέο σχολείο για να εργαστούν και μάλιστα κατά προτεραιότητα σε σχέση με άλλες χαρακτηρισμένες ομάδες ( από μετάθεση , διάθεση ΠΥΣΔΕ-ΠΥΣΠΕ, κλπ).Από εδώ και στο εξής αυτοί οι εκπαιδευτικοί απλά θα απολύονται αφού το υπουργείο παιδείας έχει σκοπό να νομοθετήσει την υπαγωγή των οργανικών θέσεων κατευθείαν στα σχολεία .
Ωραία ως εδώ. Αγγίζει μιαν ευαίσθητη χορδή καθώςς θίγει ένα θέμα π απασχολεί πολλούς ανθρώπους. Εκμετάλλευση της αγωνίας ανθρώπων, αν δεν είναι αυτό αναλγησία πάντως, τότε τί είναι; Καλούμεθα όμως εδώ να θέσουμε ένα κρίσιμο ερώτημα (και να το απαντήσουμε): Οι εκπαιδευτικοί και η εκπαίδευση για ποίον τελικά υπάρχουνε; Ποιός είναι ο πρωτεύων σκοπός της ύπαρξης τους; Το κάθετι σ' αυτήν τη ζωή δν έχει έναν ξεκάθαρο σκοπό; Ή μήπως άραγε δεν θα πρεπε να αναρωτιόμαστε και να τα δεχόμαστε όλα ως αυτονόητα;
Η απάντηση είναι λίγο άβολη μάλλον. Το όλο σύστημα της νεώτερης Ελλάδος που για λόγους δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν πλήρως έχει δημιουργήσει και επεκτείνει διάφορες δομές για λόγους που συνήθως μόνο επιφανειακά και σε μικρό ποσοστό ανταποκρίνονται στους προφανείς και ομολογούμενους λόγους.
Κακά τα ψέμματα, οι στρεβλώσεις που δημιουργεί το κράτος στην αγορά γενικότερα και στην εκπαιδευτική αγορά ειδικότερα (ανώτατη εκπαίδευση) οδήγησε πάρα πολλούς από εμάς τους Νεοέλληνες να δούμε την Εκπαίδευση ως ένα αποκούμπι και μια λύση του βιοποριστικού μας προβλήματος. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κατακριτέο από μόνο του. Ο κάθε άνθρωπος ενστικτωδώς έχει την τάση να ψάχνει για την λύση που του ταιριάζει περισσότερο και είναι η πιο συμφέρουσα και αποδοτική για αυτόν (όσο γίνεται λιγότερη δουλειά με όσο το δυνατόν μεγαλύτερες απολαβές και οφέλη). Το θέμα είναι πως το κράτος και το πολιτικό σύστημα έσπρωξαν τον κόσμο προς τα εκεί και χάιδεψαν αυτήν την έμφυτη τάση του ανθρώπου για ευκολία και εξασφάλιση.
Υπάρχουν όμως δύο βασικά προβλήματα: Ένα ποσοτικό και ένα ποιοτικό.
1ον Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς το Δημόσιο και εν προκειμένω την Εκπαίδευση ως βαλβίδα ανακούφισης της ανεργίας, γιατί αυτό μπορεί να σου δώσει βραχυπρόθεσμα πολιτικά οφέλη (έδωσες στον κόσμο ψωμί να φάει) αλλά μακροπρόθεσμα είναι αλυσιτελές και καταστροφικό για το έθνος.
2ον Δεν μπορείς να βάζεις όποιον να 'ναι στην Εκπαίδευση, απλά επειδή τελείωσε μια σχολή και πήρε ένα πτυχίο. Ούτε να βάζεις στην ευθύνη της εκπαίδευσης ανθρώπους ιδεολογικοποιημένους και χυδαία κομματικοποιημένους. Ούτε στα σχολεία να διδάσκουν ανθρώπους που μπορεί να έχουν καλή πρόθεση ή να έχουν ανάγκη (οι μόνοι άραγε με ανάγκη;) αλλά ο χαρακτήρας τους και οι συμπεριφορές τους περισσότερο θα βλάψουν παρά θα ωφελήσουν το εκπαιδευτικό έργο και τα παιδιά. Όπως και με την περίπτωση του εκκλησιαστικού κλήρου (άλλη μεγάλη πληγή της σύγχρονης Ελλάδος) έτσι και εδώ δεν μπορεί μια θέση στην εκπαίδευση να είναι πρώτιστα η λύση του βιοποριστικού μας προβλήματος . Εκεί μας ώθησε όμως το σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων και η συμπερίληψη της εκπαίδευσης στο Δημόσιο και τις αγκυλώσεις του.
Βέβαια για να διευκολυνθεί η εφαρμογή του εκπαιδευτικού κουπονιού έχει γίνει μια απίστευτη προετοιμασία από πλευράς του υπουργείου παιδείας. (αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας, ατομική αξιολόγηση, σύστημα καταγραφής δεδομένων my school, σταθμισμένες εξετάσεις με τη χρήση τράπεζας θεμάτων).
Τρομερό λες και η δουλειάτου υπ. Παιδείας θα έπρεπε ας πούμε να είναι άλλη!.. Ποιά θα ήταν δηλ;;
Τώρα αν του πεις πως υποψήφιος πρόεδρος στην Αμερική (Ron Paul) είχε στο πρόγραμμα του την κατάργηση του ομοσπονδιακού υπ. Παιδείας και πήρε μερικά εκατομμύριαψήφους... Αλλά εκεί είναι υπερσυντηρητικοί, και ρατσιστές.
Με τι κριτήρια θα επιλέγουν οι γονείς το σχολείο που επιθυμούν για τα παιδιά τους;
Κατ αρχάς πρέπει να είσαι μάγος για να ξέρεις με τί κριτήρια θα επιλέγουν οι γονείς το σχολείο των παιδιών τους. Αυτό που θέλει να μας πει εδώ ο συγγραφέας είναι ποιά εργαλεία θα παρέχει το κρατικό σύστημα εκπαίδευσης στους γονείς ώστε να τους 'βοηθήσει' στην απόφασή τους.
1)Στοιχεία για τους εκπαιδευτικούς κάθε σχολείου : Οι εκπαιδευτικοί θα έχουν μετρήσιμα προσόντα αφού θα έχουν περάσει από αξιολόγηση
Πωπω τί φοβερό πάλι πράγμα καταστροφη! Μετρήσιμα προσόντα; Στην Ελλάδα; Οι άνθρωποι πάνω από τα νούμερα!
2) Στοιχεία για τις επιδόσεις των μαθητών : Θα παρέχονται στατιστικά αποτελέσματα από τις επιδόσεις των μαθητών (leaguetables) και φυσικά επειδή πρέπει η κρίση των επιδόσεων να θεωρείται αντικειμενική και αξιόπιστη εδώ ¨κουμπώνει ¨η χρήση της τράπεζας θεμάτων.
Ούτε οι μαθητές δεν πρέπει να αξιολογούνται! Πώς θα αξιολογείται τότε αν έφτασαν στους εκπαιδευτικούς στόχους όμως; που τέθηκαν απ την αρχή της χρονιάς;
Ας δούμε τις πιθανές εναλλακτικές:
Θα το κρίνει ο δάσκαλος, μόνος του! Μάλιστα. Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει δηλαδή.
Η τα παιδιά από μόνα τους. Δημοκρατικά.
Ή κανενά αστέρι-συνδικαλιστής της ΟΛΜΕ μεταξύ τσίπουρου και εφημερίδας.
Ή βασικά γιατί να υπάρχουν στόχοι; Το σχολείο είναι για να περνάνε καλά τα παιδιά (έτσι αόριστα) και να πληρώνονται οι εκπαιδευτικοί. Α και να μαθαίνουν και πράγματα τα παιδιά (μόνο όμως όσα θα διάλεγαν οι δάσκαλοί τους και το εκπαιδευτικό κατεστημένo ότι θα ήταν 'για το καλό τους' να μάθουν. Δεν ακούγεται και πολύ δημοκρατικό; Ε, μάλλον δεν είναι. Αυτό όμως γίνεται επί δεκαετίες στα σχολεία της Ελλάδος με τους γονείς να μη μπορούν να κάνουν τίποτα και πολλές φορές να μην παίρνουν καν μυρωδιά..
3) Στοιχεία για την συνολική εικόνα του σχολείου ( εύρυθμη λειτουργία , εξεύρεση περισσότερων οικονομικών πόρων από χορηγούς και δημοτικούς φορείς , τα project , οι μειονότητες που φοιτούν στο σχολείο ,το συνολικό διαθέσιμο budget του σχολείου).Τα στοιχεία αυτά θα καταγράφονται κάθε έτος με τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδος (ΑΕΕ).
Άλλο πάλι κι αυτό. Οι συνθήκες, οι υποδομές του σχολείου δεν θα πρέπει να αξιολογούνται. Βέβαια. Μα γιατί άλλωστε; Άλλωστε τι σημασία έχουν;! Παιδιά είναι οι 'πελάτες'. Υποχρεωτικοί. Δεν καταλαβαίνουν και να καταλάβουν τι θα κάνουν, δεν μπορούν να αντιδράσουν. Πώς αξιοποιούνται οι πόροι που χρεώνονται στο κράτος δηλ. στον γονέα του παιδιού αγαπητέ αρθρογράφε που μπορεί να κάνει 2 και 3 δουλειές για να πληρώνει τα χιλιάρικα στους φόρους που του επιβάλλει το κράτος και να θρέφει εσένα και την νοοτροπία που υποστηρίζεις. Τα λεφτά; Ναι αριθμοί είναι. Ή δε σ' αρέσουν γι' αυτό; Υποστηρίζεις το οι άνθρωποι πάνω απ' τους αριθμούς; Δε σε νοιάζουν τότε τα σκληρά κερδισμένα χρήματα των πολιτών (ειδικά των χαμηλότερων στρωμάτων, αφού ως γνωστόν όσο περισσότερα έχεις πιο καθοριστικά επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής σου αυτά που δίνεις (εν προκειμένω οι φόροι), συν ότι μπορεί να φοροδιαφύγει πιο εύκολα ο πλούσιος ή να στείλει τα παιδιά του σε κάποιο ιδιωτ σχολείο...
Κακά τα ιδιωτικά σχολεία; Να τα κλείσουμε τελείως; Ακόμα και η Παπαρήγα ή η Δούρου σε ιδιωτικό πήγαν ή έστειλαν τα παιδιά τους! και ποιός ακριβώς θα ήταν ένας δίκαιος λόγος για να αποκλειστούν τα ιδιωτικά σχολεία (Κερδοσκοπικά ή μη, συλλόγων) από το κουπόνι;
Αφού οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους σ αυτά θα πληρώσουν ούτως ή άλλως εκτός αν θα συμνφωνούσε ο κος αρθρογράφος αυτοί να εξαιρεθούν από τους φόρους υπέρ της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.. Αυτό όμως θα ήταν πολύ αντιδραστικό και 'κοινωνικά άδικο', έτσι;;
Με ποιες μεθόδους όμως στρώθηκε το έδαφος για την επέλαση των «σχολαρχών»
Ας δούμε τώρα μερικές μοχθηρές μεθόδους με τις οποίες προετοιμάστηκε το έδαφος
προηγείται η λίπανση του εδάφους.. Ξέρει και από γεωργία φαίνεται ο αγαπητός αρθρογράφος.. Οι παλαιοί δάσκαλοι βεβαίως πολλάκις ήξεραν από γεωργία καθώς συχνά είχαν μεγαλώσει σε αγροτικές περιοχές και συνήθως έδιναν έμφαση και στην βιωματική μάθηση και είχαν ζήλο. Ακόμα χρησιμοποιούσαν τους νοητικούς τους πόρους περισσότερο για το πώς θα δώσουν περισσότερα και όχι για το αντίστροφο. ..από μελέτες που αποδεικνύουν αυτό που συμφέρει τους ενδιαφερόμενους. Κρίνει προφανώς εξ ιδίων. Ξέρει. Πόσες στ' αλήθεια άραγε τέτοιες μελέτες δεν έχει κάνει η ΟΛΜΕ, η ΓΣΕΕ και όλοι αυτοί οι παράγοντες του τόπου και για τις οποίες πλήρωσε, χωρίς καν να ερωτηθεί φυσικά, ο λαός υπέρ του οποίου υποτίθεται έγιναν, κε Τσιριγώτη;
γ) Ότι πρέπει οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα επιλογής σχολείου: είτε δημόσιου είτε ιδιωτικού, ώστε με αυτό τον τρόπο να βελτιώνεται το εκπαιδευτικό έργο των σχολείων.
Μα τί ταξική πρόταση κε Τσιριγώτη μου! Μέχρι τώρα πηγαίνουν στα ιδιωτικά όσοι μπορούν. Οι γόνοι πλουσίων οικογενειών (δεξιών και αριστερών) και άλλων σχετικώς ευκατάστατων ή που δυσκολεύονται αλλά κάνουν οικονομίες και επενδύουν στην γνώση, στην εκπαίδευση των παιδιών τους, και φυσικά ήδη πληρώνουν και τα αποτυχημένα κρατικά σχολεία. Γιατί να μπορούν και άλλοι; Γιατί να είναι πιο εύκολο για όλους; Ντροπή! (Ας μη γελιόμαστε άλλωστε, προφανώς δεν νοιάζονται για την ευημερία του λαού και των παιδιών μας οι έχοντες τέτοιες αντιλήψεις, αλλά μάλλον για την δική τους ατζέντα που δεν αποκαλύπτουν φυσικά στους αδαείς).
Με την ψήφιση του τελευταίου πολυνομοσχεδίου οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια πλέον δεν υπάγονται στο υπουργείο παιδείας αλλά στο υπουργείο εργασίας .Πέραν από την άρση της εποπτείας του κράτους από τη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί μετατρέπονται πλέον σε απλούς ιδιωτικούς υπαλλήλους.
Τόσο κακό και αυτό. Ε τότε να αποφασίζεται εσείς για το ποιοι θα διδάσκουν και στα ιδιωτικά σχολεία!
Αν είναι καλύτερο τότε όπως λες το δημόσιο, γιατί φοβάσαι;
Το υπουργείο παιδείας τα τελευταία χρόνια έχει φροντίσει να υποβαθμίσει τη δημόσια παιδεία , να αμαυρώσει την εικόνα των εκπαιδευτικών του δημοσίου και την εικόνα των δημόσιων σχολείων.
Όλα αυτά το κάνει το Υπ Παιδείας που βάζει τις πανελλήνιες τα τελευταία πόσα χρόνια; Κατηγορούν δηλαδή οι γραφειοκράτες τα δικά τους σχολεία; Αυτά από τα οποία ζούνε; Τώρα το ποιός αμαυρώνει την παιδεία και τα σχολεία μάλλον οι γονείς, τα παιδιά και οι ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες το γνωρίζουν καλύτερα. Βασικά σε ποιούς απευθύνεται; Ποιούς πιστεύει ότι θα πείσει εκτός ίσως από συναδέλφους του τούς οποίους ουσιαστικά προσπαθεί να χειραγωγήσει πουλώντας τους φόβο και μισές αλήθειες;
Από την άλλη το υπουργείο ποντάρει στην αξιοποίηση των κοινωνικών στερεότυπων που επικρατούν : θεωρεί ότι τα μεσαία ή και κατώτερα στρώματα που ψάχνουν απελπισμένα να αναρριχηθούν ταξικά μέσω των παιδιών τους ,θα υποδεχτούν ως «μάννα εξ ουρανού» το εκπαιδευτικό κουπόνι που θα τους δίνει το δικαίωμα να γράψουν το παιδί τους σε ένα καλό σχολείο της επιλογής τους.
Ενώ τώρα που το κάνουν μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης δεν αδικούνται δηλαδή περισσότερο. Όσο για το ταξικά αντί για κοινωνικά, όχι ΔΕΝ θέλουμε στα σχολεία μας εκπαιδευτικούς που να χωρίζουν την κοινωνία σε τάξεις. Ξεκάθαρα.
Ας δούμε όμως τώρα τις ολέθριες συνέπειες του voucher στις χώρες που εφαρμόστηκε
1)Στις ΗΠΑ και στην Αγγλία...Οι στατιστικές όμως μελέτες έδειξαν ότι η αλλαγή σχολείου όχι μόνο δεν προκάλεσε βελτίωση της επίδοσης των παιδιών αλλά σε πολλές περιπτώσεις είχαμε και αισθητή πτώση .Οπότε ο αρχικός ενθουσιασμός των γονέων έχει πλέον μετατραπεί σε πονοκέφαλο.
Ποιές όμως μελέτες; Έτσι γενικά και αόριστα χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία,χωρίς οτιδήποτε. Προφανώς οι ίδιες που παρήγγειλαν η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ της Αμερικής και της Αγγλίας. Αλλά πώς έχουμε έρευνες που δεν είναι ανεξάρτητες και τις εμπιστευόμαστε; Ή δεν τις αναφέρουμε καν βασιζόμενοι στην καλή πίστη των αναγνωστών μας; Αυτά μόνο στην Ελλάδα! (της δημόσιας παιδείας).
..ο αρχικός ενθουσιασμός των γονέων έχει πλέον μετατραπεί σε πονοκέφαλο. Γενικά; Πάντα; Η αλλαγή λογικό είναι να απαιτεί κάποιον χρόνο προσαρμογής στο νέο σχολικό περιβάλλον. Ίσως αυτό είναι στην αρχή; Δεν μας το διευκρινίζει το άρθρο..
2)Πάρα πολλά σχολεία που δεν είχαν αρκετή ζήτηση από τους γονείς έκλεισαν και οι εκπαιδευτικοί που εργάζονταν σε αυτά απολύθηκαν.
Εδώ είμαστε και πάλι. ΟΚ απολύθηκαν, πάλι επίκληση στο συναίσθημα και εκμετάλλευση της ανασφάλειας των ανθρώπων που είναι εκπαιδευτικοί. Δεν μας λέει όμως πως σε οποιαδήποτε αγορά λειτουργεί αρρύθμιστα χωρίς στρεβλώσεις οι καλοί δεν χάνονται αλλά θα βρουν κάπου αλλού δουλειά και ίσως και καλύτερη από πριν. Παράδειγμα ο χώρος της διασκέδασης: δν παρεμβαίνει ουσιαστικά καθόλου το κράτος και η αστυνομία ακόμα συνήθως μένει μακρυά. Θα πει τώρα κάποιος μα μας φέρνεις ως παράδειγμα την νύχτα; Ναι. Ή αυτοί οι άνθρωποι είναι κατώτεροι; Αλλά μήπως δεν είναι και ένα χαρακτηριστικό της κατάντιας μας το ότι μόνο ένας τέτοιος χώρος στην πατρίδα μας είναι ελεύθερος οικονομικά και ευημερεί;;; Προσφέροντας και ικανοποιητικό προιόν (για όλα τα γούστα) και θέσεις εργασίας-ΑΕΠ; Την ίδια στιγμή που κυριολεκτικά σχεδόν οτιδήποτε άλλο οποιοσδήποτε κλάδος και παρακλάδι της οικονομίας (και ναι είναι μέρος της οικονομίας και η εκπαίδευση: προσφορά και παροχή υπηρεσιών, κάλυψη αναγκών όπως κάλυψη αναγκών είναι και η υγεία, ή κάλυψη αναγκών είναι οι δουλειές του σπιτιού (οικοκυρικά) που ο μέγας σοσιαλιστής Ανδρέας για τον οποίον οι μισοί σημερινοί συριζαίοι εκπαιδευτικοί έπιναν νερό στο όνομά του --δυστυχώς χωρίς υπερβολή-- πριν 20 χρόνια, ήθελε να δώσει μισθό..) υποφέρουν από την ασφυκτική αγκάλη του Κράτους και της πολιτικής --εγχώριας και ευρωπαικής.
3)Τα σχολεία μετατράπηκαν σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις όπου έπρεπε να διασφαλίζουν τη φήμη τους για να συνεχίζουν να υπάρχουν αφήνοντας όμως στην άκρη τον ουσιώδη παιδαγωγικό τους ρόλο. Προετοίμαζαν τους μαθητές τους μόνο για τις εξετάσεις και έριχναν το βάρος σε μαθήματα που εξετάζονταν σε εθνικό επίπεδο (μαθηματικά ,γλώσσα) με αποτέλεσμα την πλημμελή εκπαίδευση τους σε όλα τα άλλα μαθήματα.
Αυτό που κάνουν όλα τα σχολεία δηλαδή και παντού στον κόσμο (και που απαιτεί η ίδια η ζωή) και στα οποία πηγαίνουν νεαρά άτομα από όλον τον κόσμο ακριβώς για να μάθουν και για να βελτιώσουν τη ζωή τους. Τόσο παράξενο. Να θέλει να έχει ένα όνομα το σχολείο. Θα μας κάνουν να αναρωτιόμαστε και για την απλή λογική οι φωστήρες συνδικαλιστές (ενν. στην νοοτροπία, αν είναι οργανωμένος συνδικαλιστικά ο αρθρογράφος δεν το γνωρίζω ούτε με απασχολεί) εκπαιδευτικοί (μήπως τις γνώσεις τους άραγε τους τις φύτεψε τις πήραν από το κρατικό πανεπιστήμιο;:p)
4)Στους εκπαιδευτικούς που έβλεπαν ότι το επαγγελματικό τους μέλλον εξαρτάται από το μέλλον της σχολικής μονάδας (φήμη, επιτυχίες, εγγραφές ) παρατηρήθηκε έξαρση του συνδρόμου της εργασιακής εξουθένωσης ( burn out syndrome),αφού υπερέβαλαν εαυτόν λόγω της ανασφάλειας και αναγκάζονταν να εργάζονται πολλές ώρες εκτός ωραρίου για να προετοιμάσουν τους μαθητές για εξετάσεις , μη παίρνοντας καμία ευχαρίστηση από την διδασκαλία τους.
Ενώ δηλ οι τόσοι άνθρωποι που δουλεύουν αλλού σε εργοστάσια, σε εστιατόρια, στον δρόμο και τόσες άλλες δουλειές δεν γυρνάνε στο σπίτι εξουθενωμένοι.. Τα λεφτά θα 'ρθουν από.. Αλλά έτσι μάς μάθανε! Πρώτον είναι η ευχαρίστηση του διδάσκοντος; ένα ερώτημα.
5)Ενώ στην αρχή όπου εφαρμόστηκε το voucher κάλυπτε το σύνολο της φοίτησης από ένα σημείο και μετά άρχισαν να μπαίνουν επιπλέον χρεώσεις στους γονείς με νέα «εκπαιδευτικά προϊόντα» που προσέφερε το σχολείο στους μαθητές και που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο αρχικό πακέτο.
Αν δεν θέλουν δεν τα παίρνουν, έτσι είναι τα πράγματα. Πρέπει να είναι όλα τα ίδια; Προς τα κάτω κιόλας συνήθως; (Ακριβώς το σκεπτικό με το οποίο η εξισωτική "δημοκρατική" κυβέρνηση Α. Παπανδρέου κατήργησε τα 'πρότυπα' σχολεία)! Ώριμοι άνθρωποι είναι οι γονείς και σε συνεννόηση-συνεργασία με το παιδί τους ανάλογα και την ηλικία του και ζητώντας ίσως και την παροχή συμβουλής από κάποιον ανεξάρτητο σύμβουλο ή απλά από γνωστές τους οικογένειες (άλλωστε σήμερα ουδέν κρυφόν υπό το ίντερνετ) μπορούν να κρίνουν και να συνεκτιμήσουν εάν και η οικονομικές τους δυνατότητες το τί τους συμφέρει να κάνουν. Εδώ δηλ τώρα που τα δίνουν --θέλοντας και μη ουσιαστικά-- για να μπορέσει να περάσει το παιδί τους μέσω του στυγνού μηχανισμού των πανελληνίων στο αποκλειστικά κρατικό πανεπιστήμιο είναι καλύτερα; Σας φαίνεται καλύτερα; Εσείς δηλ. αν πάτε να φάτε έξω παραγγέλνετε τα πάντα ή μόνο σε σχέση με ό,τι σας αρέσει, ό,τι σας χρειάζεται και πόσο μπορείτε και είστε διατεθειμένος να πληρώσετε; (επένδυση και κόστος ευκαιρίας σας λένε κάτι; στους παππούδες μας που δεν ήταν διαβρωμένοι από το δικού σας τύπου σχολείο έλεγαν πολλά. Στην πράξη. Και συνήθως έκαναν το καλύτερο. Και για τους ίδιους. Και για τα παιδιά τους. Αυτοί έχτισαν την σημερινή Ελλάδα. Με την σκληρή τους δουλειά. Για να 'ρθετε εσείς στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης Δημοκρατίας να τα καταναλώσετε αδηφάγα --αυτές ακριβώς οι λογικές ακριβώς που στο άρθρο σας υπερασπίζεσθε με σθένος και παλεύετε να μην αλλάξουν). Λέτε να σας βάζει κανείς στο πιστόλι στο λαιμό να αγοράσετε για παράδειγμα από όποιον πλασιέ έρχεται στο σπίτι σας; Ή να αποδεχθείτε οποιαδήποτε καινούργια προσφορά για το τηλέφωνό σας σάς κάνουν τηλεφωνικά; Ή τους θεωρείτε τόσο ανώριμους να αποφασίσουν; Αν τους θεωρείτε, τότε δεν μένει κανείς να φανταστεί τί γνώμη θα έχετε για τα παιδιά. Μάλλον δεν θα σας άρεσε να σας αποκαλούσε κάποιος αυταρχικό, τέτοια σημάδια όμως προδικάζει μια τέτοια αντίληψη για τους ανθρώπους. Και μάλλον δεν είναι και πολύ κολακευτικά για έναν εκπαιδευτικό.
6)Ενώ οι υποστηρικτές του voucher μιλούσαν για πραγμάτωση της ισότητας ευκαιριών στην πραγματικότητα είχαμε μεγάλη όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση. Δημιουργήθηκε η κατηγορία των ανεπιθύμητων μαθητών που κανένα σχολείο δεν τους ήθελε γιατί θα αμαύρωναν τη φήμη του. Αδύναμοι μαθητές , μαθητές με μαθησιακά προβλήματα , μαθητές με οικογενειακά προβλήματα , παιδιά μεταναστών , ζωηροί μαθητές , παιδιά που ανήκουν σε μειονότητες θεωρήθηκαν προβλήματα του σχολείου και οι διευθυντές φρόντιζαν να απαλλαγούν από αυτούς είτε ελέγχοντας τις εγγραφές τους είτε εκμεταλλευόμενοι τις διατάξεις που ευνοούσαν κάτι τέτοιο.
Θα ήθελες δηλ εσύ για το παιδί σου ένα σχολείο με bullying, με ναρκωτικά, με σεξουαλική παρενόχληση, εξωσχολικούς, ενήλικες μαθητές ή θα έλεγες ότι δεν φταίνε τα παιδιά και θα υπέμενες να μένει το παιδί σου μέχρι να λυθούν τα προβλήματα ή οι 'διαφορετικότητες' τους; Και αν δεν λύνονταν ποτέ. Τουλάχιστον μέχρι να αποφοιτήσει το παιδί σου; Τότε; Δεν θα σε πείραζε; Και το ίδιο το παιδί; Τί γι' αυτό, για τον νέο άνθρωπο που πλάθεται και για τον οποίον νοιάζεσαι; Αν κάποια παιδιά έχουν θέματα αντί να βοηθηθούν αποτελεσματικότερα και αν μπορέσουν και θέλουν να τα λύσουν θα πρέπει να επηρεάζονται και τα υπόλοιπα; Ωφελεί πραγματικά κάποιον όλο αυτό; Η έλλειψη κανόνων;
Όσο για τις ειδικές κατηγορίες και για τα παιδιά με μαθησιακά και άλλα προβλήματα που σκόπιμα μπερδεύει εδώ ο συγγραφέας, αποτελούν άλλη κατηγορία. Κακώς τα συγχέει και μάλλον αδικεί την συγκεκριμένη κατηγορία σχολικού πληθυσμού και τις οικογένειές τους. Μακάρι όντως να ασχολείτο το σχολείο με τα μαθησιακά, ψυχολογικά, ψυχοκοινωνικά κά προβλήματα των παιδιών. Αλλά δεν το κάνει. Γιατί ακριβώς δεν είναι χτισμένο σε ορθολογικές βάσεις. Το δήθεν ενδιαφέρον για τα παιδιά και για τις ευάλωτες ομάδες είναι σχεδόν αποκλειστικά προσχηματικό. Ποτέ δεν θα ωθούσε σε αύξηση της αποτελεσματικότητας με ορθολογικό τρόπο. Από την φύση του.
To voucher είναι όπλο στα χέρια του νεοφιλελευθερισμού
Βασικός υποστηρικτής του εκπαιδευτικού κουπονιού (School voucher ) ήταν ο οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν( θεμελιωτής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου οικονομίας ) που ισχυριζόταν ότι «το εκπαιδευτικό κουπόνι είναι ένα μέσο για να επιτευχθεί η μετάβαση από ένα κρατικό σύστημα σε ένα σύστημα της αγοράς». Η πρώτη που έτρεξε να εφαρμόσει το voucher στη χώρα της ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ (της Αγγλίας) που ως γνωστόν ήταν φανατική θαυμάστρια του νεοφιλελευθερισμού και πιστή φίλη του Φρίντμαν.
Εδώ φαίνονται ξεκάθαρα πλέον οι πραγματικές προθέσεις και τα πραγματικά κίνητρα του εκπαιδευτικού-ινστρούχτορα: Το πρόβλημα είναι πως τα voucher δεν εξυπηρετούν την πολιτική και ιδεολογική θεώρηση που έχει (καλώς ή κακώς) ο συγκεκριμένος κύριος για τον κόσμο. Και ποιός σου είπε αγαπητέ μου πως μας νοιάζει ποιαν άποψη έχεις εσύ για τον κόσμο και όχι το να μπορούμε να έχουμε με τον αποτελεσματικότερο τρόπο την καλύτερη δυνατή παιδεία-εκπαίδευση-αγωγή για τα παιδιά μας και τον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό ελέγχου στο ποιός θα μαθαίνει και τί θα μαθαίνει στα παιδιά μας;!
Το voucher στην ουσία μετατρέπει τον γονέα σε καταναλωτή και το σχολείο σε προϊόν. Η εκπαίδευση από κοινωνικό αγαθό που αφορά όλους μετατρέπεται σε ατομικό αγαθό . Το δημόσιο σχολείο όμως (όπως και όλα τα δημόσια αγαθά) ενισχύει το αίσθημα της λαϊκής ενότητας . Η συνέχειά του είναι συνυφασμένη με την ίδια την διατήρησης (sic) της δημοκρατίας.
Το voucher είναι πολύ επικίνδυνο εργαλείο γιατί είναι ύπουλο και ξεγελάει τους γονείς για τις πραγματικές του προθέσεις. Ο νεοφιλελευθερισμός τους κλείνει το μάτι και τους λέει : « πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας , το παιδί σας αξίζει ένα καλύτερο σχολείο και εσείς αξίζετε ένα καλύτερο μέλλον». Προσπαθεί να τους πείσει ότι όλα γίνονται για το καλό των παιδιών τους. Οι γονείς δύσκολα μπορούν να καταλάβουν ότι πίσω από όλα κρύβονται συμφέροντα που απλά χρειάζονται τη δική τους συναίνεση για να εξυπηρετηθούν .
Μετάφραση: Τα voucher είναι πολύ επικίνδυνο εργαλείο γιατί θα μας κάνουν να χάσουμε το προνόμιο αποκλειστικής επιρροής στα νέα παιδιά και την κοινωνία με την δυνατότητα ταυτόχρονα να ζούμε άνετες ζωές κάνοντας 'άνετα' τη δουλειά μας.
Ο καπιταλισμός ,με ακόμα άλλον έναν τρόπο, δείχνει το πιο τρομακτικό του πρόσωπο μέσα στα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά μας. Στόχος του είναι να ενισχύσει τις ανισότητες ώστε η πλειονότητα των μαθητών να αποθαρρύνεται και να επιλέγει το δρόμο της κατάρτισης και της μαθητείας , αφού το σύστημα αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη από χέρια και όχι από μυαλά. Είναι προφανές ότι η αντίσταση σε μια τέτοια επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και των συμφερόντων δεν μπορεί παρά να έχει πολιτική διάσταση.
Ο (δήθεν) προοδευτισμός μαζί με τον εθνομηδενισμό, την απαξίωση της χριστιανικής πίστης και τον ηθικό σχετικισμό μάς δείχνουν το τρομακτικό τους πρόσωπο όλες αυτές τις δεκαετίες της 'προοδευτικής' κυριαρχίας τους στην Εκπαίδευση. Τα δοκιμάσαμε. Τους στόχους τους σε μεγάλο βαθμό τους πέτυχαν. Ας μην τους αφήσουμε και άλλο να υποσκάψουν τα θεμέλια και να αποτελειώσουν αυτό το σπουδαίο έθνος. Πλέον ο χρόνος πιέζει, αλλά κάτι μπορεί να σωθεί. Καιρός να αρχίσουμε την αντίστροφη πορεία, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Τα εκπαιδευτικά κουπόνια δεν είναι το τέλειο. Τα εκπαιδευτικά κουπόνια πρέπει να είναι μόνο η αρχή.
 |
| Το Εκπαιδευτικό Σύστημα |
Για όποιον θέλει να δει από πρώτο χέρι το εν λόγω άρθρο βρίσκεται εδώ
http://tvxs.gr/news/paideia/ekpaideytiko-koyponi-erxetai-na-skotosei-dimosio-sxoleio
και εδώ
http://www.alfavita.gr/apopsin/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%BD%CE%B9-%CE%AD%CF%81%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου