Κύπρος 40 χρόνια μετά..

Σαν σήμερα, ξημερώνοντας η μέρα του Προφήτη Ηλία μπήκαν to 1974 οι Τούρκοι στην Κύπρο. Ξεκίνησε η 1η εισβολή του Αττίλα. Την εισβολή αυτήν, ακολούθησε η 2η εισβολή τον Αύγουστο.

Η τραγωδία ήταν ανείπωτη: 200χιλ. Ελληνοκύπριοι εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους, έγκυοι δολοφονήθηκαν γυναίκες βιάστηκαν, ιερά και τάφοι Ελλήνων βεβηλώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο. Το γεγονός υπήρξε καταστροφικό για τον Ελληνισμό της Κύπρου που παρόλαυτα μπόρεσε να ξανασταθεί στα πόδια του και να επουλώσει --δύσκολα επουλώνονται-- τις πληγές του.

Η εποχή εκείνη υπήρξε ιδιαίτερα κρίσιμη για όλους τους Έλληνες. Η ανάλυση των γεγονότων είναι αρκετά δύσκολη, και απαιτεί ενδελεχή έρευνα, πάντως κάποια στιγμή θα πρέπει και στην πατρίδα μας να συζητάμε για τα ευαίσθητα θέματα. Ευθύνες μπορούν να αποδοθούν σε πολλούς: στην δικτατορία Παπαδόπουλου για την απόσυρση της μεραρχίας, στο παρανοικό πραξικόπημα Ιωαννίδη, αλλά ο σπόρος της εισβολής και της διχοτόμησης μήπως είχε ήδη πέσει από τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου που υπέγραψαν οι δύο ηγέτες (τους είπαν και Εθνάρχες και τους δύο...) Μακάριος και Καραμανλής το 1960;; Μεγάλη συζήτηση.

Το ερώτημα είναι ένα: θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί όλη αυτή η εξέλιξη; Και πώς; Ποιοί έχουν ευθύνες; Κάποια στιγμή πρέπει όλα να γίνουν ξεκάθαρα. Η σιωπή δεν ωφελεί κανέναν, παρά μόνον ίσως αυτούς που θέλουν να καλύψουν τις ευθύνες τους, όπως κάνουν συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια οι πολιτικοί μας στην μεγάλη τους --δυστυχώς-- πλειοψηφία..