Κράτος,Αγάπη και Ελευθερία

Η αγάπη και η ελευθερία είναι τα δύο βασικά υλικά με τα οποία κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος χτίζει την ζωή του.

Η αγάπη παίρνει διάφορες μορφές  -στις διαπροσωπικές σχέσεις, στον χώρο εργασίας και σε άλλες δημιουργικές προσπάθειες (σύλλογοι κλπ), στην φιλανθρωπία (εθελοντισμός) προς όσους έχουν ανάγκη (τους απόρους), σε πνευματικές αφοσιώσεις που δίνουν βαθύτερο νόημα στην ζωή εν μέσω των αναπόφευκτων προκλήσεων και απωλειών που μας εμφανίζει. Η αγάπη μάς δίνει λόγο να συνεχίσουμε παρά τις απογοητεύσεις και τις δυσκολίες, να συνεχίζουμε συνεχώς να προσπαθούμε να επανέλθουμε αφού έχουμε τσακιστεί στο σώμα ή στο πνεύμα.

Η ελευθερία προσφέρει τον χώρο εκείνο που χρειαζόμαστε για να εκφράσουμε την αγάπη μας, να κυνηγήσουμε τα πάθη μας σε σχέση με το πού ζούμε, να επιλέξουμε ελεύθερα τους στόχους μας και να τους επιδιώξουμε όπως κρίνουμε καλύτερα, να εξασκήσουμε τις τέχνες και τα επαγγέλματα που μας ελκύουν περισσότερο, να χρησιμοποιήσουμε τα προσωπικά και υλικά μας μέσα όπως επιθυμούμε στην υπηρεσία των δικών μας στόχων (όχι καταναγκαστικά,ως δούλοι,μη σκεπτόμενοι), να ζήσουμε χωρίς το αίσθημα ότι χρειάζεται να φυλάμε συνεχώς τα νώτα μας, εκτός και αν συμβεί να συναντήσουμε την οργή κάποιου κρατικού λειτουργού ή αστυνομικού που ψάχνει για το επόμενο θύμα του.

Εάν έχουμε την αγάπη και την ελευθερία, τα άλλα ακολουθούν, έρχονται φυσικά, τουλάχιστον τόσο φυσικά όσο οι νόμοι της φύσεως, της κοινωνίας και της οικονομίας επιτρέπουν. Η ελευθερία μάς δίνει χώρο για να κινηθούμε καθώς φτιάχνουμε τις ζωές μας σε συμφωνία με ό,τι αγαπάμε.

Δεν είναι καθόλου περίεργο που η βασική φύση του κράτους εμπεριέχει την αντίθεσή του στην αγάπη και την ελευθερία -όχι,ακόμα χειρότερα- την ανάπτυξη και υπόθαλψη των ακριβώς αντιθέτων.

Τα κράτη ακμάζουν με το μίσος. Από την ίδια την ίδρυσή τους, μέσω των κατακτήσεων και της λεηλάτησης των κατακτημένων λαών, καθιστούν εαυτά μισητά εξ αιτίας της ίδιας τους της βιαιότητας και σκληρότητας. Κατά την διάρκεια της μετά την κατάκτηση ιστορίας τους, όταν οι πρώην περιπλανώμενοι ληστές συνειδητοποιούν ότι η σταθερά εγκατεστημένη ληστεία πληρώνει πολύ καλύτερα από τις "χτυπάω και φεύγω" επιδρομές, συνεχίζουν τις απεχθείς απειλές βίας στους υπηκόους τους για να βεβαιώσουν πως κανένας δεν θα τολμήσει να αντισταθεί στην εξουσία τους ή στις απαιτήσεις τους για φόρους και σεβασμό.

Αφότου η δημοκρατία μπαίνει στο πλάνο, και τα πολιτικά κόμματα σχηματίζουν συμμαχίες για να καταλάβουν υπό τον έλεγχό τους την εξουσία του κράτους, τα κόμματα προκαλούν και μεγεθύνουν το μίσος με σκοπό να προσελκύσουν και να διατηρήσουν πιστούς οπαδούς.Συνεχώς επαναλαμβάνουν πώς το σημαντικότερο στοιχείο σε κάθε πολιτικό ζήτημα αναλύεται σε ζήτημα "ημών" εναντίον των μισητών "αυτών". Η κοινωνική διαίρεση και σύγκρουση φτιάχνουν το γόνιμο έδαφος στο οποίο φυτεύουν τις δηλητηριώδεις προτάσεις τους για να ληστέψουμε "αυτούς" και να μοιράσουμε την λεία ανάμεσα σε "εμάς". Έτσι κρατώντας το δοχείο με τις (σε αρκετά μεγάλο βαθμό τεχνητές) ταξικές,φυλετικές ή συγκρούσεις επαγγελματικών ομάδων γεμάτο, τα πολιτικά κόμματα μιας δημοκρατίας συντρίβουν την αγάπη που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε ειρηνικούς και συνεργάσιμους ανθρώπους που θα δουλεύουν μαζί για το αμοιβαίο τους συμφέρον και την αντικαθιστούν με πνευματική ταραχή και συνεχή περιφρόνηση  για οποιονδήποτε έξω από τα (αυθαίρετα) όρια του κόμματος.

Φυσικά, μόλις και απαραίτητο να ειπωθεί ότι αυτό το είδος του θεσμοποιημένου μίσους πηγαίνει χέρι με χέρι με τις κρατικές επιθέσεις στις ελευθερίες των ανθρώπων. Κάποιες από αυτές τις επιθέσεις στοχεύουν να βλάψουν τους "άλλους", τους εκτός της κυβερνώσας συμμαχίας, αλλά κάποιες από αυτές κατά ειρωνείαν βλάπτουν σχεδόν τον καθένα, με τον σκοπό πάντα, να αυξήσουν την δύναμη και την δόξα του κράτους --πάντα με βαθύτερο σκοπό όμως (όπως οι κυβερνώντες διαβεβαιώνουν) να υπηρετήσουν το γενικότερο "δημόσιο συμφέρον" ή να κερδίσουν κάποιο μεγάλο πλεονέκτημα για το έθνος ως σύνολο (βλ. επί παραδείγματι επεκτατισμός, ιμπεριαλισμός και πόλεμοι), ή έστω για τους περισσότερους, αν βγάλουμε απ' έξω τα μέλη κάποιων όχι και τόσο αγαπητών μειονοτήτων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα κακοηθείας, μίσους και βίας που είναι σύμφυτο με τον τρόπο λειτουργίας του κράτους, είτε σε καθεστώς δημοκρατίας είτε με κάποιο άλλο πολίτευμα, καλοί άνθρωποι χάνουν την ελευθερία τους να εκφράσουν την αγάπη τους με ειρηνικούς, δημιουργικούς και παραγωγικούς τρόπους. Όπως ένας μυς, η αγάπη όταν δεν εξασκείται,ατροφεί. Οι κοινωνίες που κυριαρχούνται από τον κρατισμό είναι συνεχώς γεμάτες μίσος και μοχθηρία. Γυρνάνε με άπειρους τρόπους τα άτομα σε σύγκρουση μεταξύ τους καθώς συντρίβουν τις ελευθερίες που επιτρέπουν τα παιχνίδια όπου κερδίζουν όλοι, για να διαδώσουν αυτά τα παιχνίδια όπου εάν κάποιος άνθρωπος δεν συντρίψει τον διπλανό του θα τον συντρίψει εκείνος. Ο φθόνος και η καχυποψία αφθονούν. Οι πρόσχαρες αγαθές φύσεις που κατευθείαν αναπτύσσονται και διατηρούνται σε μια ειρηνική, ελεύθερη και ευημερούσα κοινωνία, χάνονται εύκολα. Ολόκληρος ο κόσμος μετατρέπεται έτσι σε μια Ανατολική Γερμανία.

Η αγάπη και η ελευθερία είναι θεμελιακά ασύμβατες με την ύπαρξη και τον τρόπο λειτουργίας του κράτους. Αυτή η σχέση υπάρχει όχι διότι τα κράτη ξεκινάνε ως καλά και σταδιακά γίνονται κακά, αλλά γιατί βασικά το κράτος είναι ένας οργανισμός του οποίου η ίδρυση και λειτουργία βασίζεται πάνω στην βία και την λεηλασία, τα οποία με τη σειρά τους καλλιεργούν (ακόμα παραπάνω) το μίσος και την άρνηση των ελευθεριών. Έτσι, κάτω από τον κρατισμό, οι προσπάθειες καλής προθέσεως ανθρώπων να χτίσουν μια ευτυχισμένη ζωή για τους ίδιους θα συναντήσουν μία πληθώρα εμποδίων που θα μπαίνουν από τους κρατικούς λειτουργούς (δημοσίους υπαλλήλους), οι οποίοι έχουν την στήριξη των κυβερνητικών συμμαχιών (ΣτΜ:θυμίζει λίγο Ελλάδα αυτό;!). Αμέτρητοι διανοούμενοι έχουν υποστηρίξει ότι αν το κράτος έκανε το Α,το Β ή το Γ θα μπορούσε να βελτιώσει τις ζωές των ανθρώπων. Τέτοια λογική έρχεται σε αντίφαση με αυτήν την ίδια την φύση του κράτους. Οι λογικοί άνθρωποι δεν προσκαλούν μια οχιά να ζήσει στο σπίτι τους, πολύ περισσότερο όχι για να του δώσει χαρά!



Πηγή:Robert Higgs,Love,Liberty and the State 15/11/2012
(independent.org)