Μεσαίωνας ή απλά έχουμε χάσει το νόημα; Περί παστίτσιου

Το θεωρώ προσβολή ναι
Όπως επίσης θεωρώ πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ή να μην πιστεύει και να εκφράζεται ή ό,τι άλλο.

Όμως και σε αυτήν, όπως και σε πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις σπεύδουμε να διαλέξουμε στρατόπεδο υπέρ ή κατά, χάνοντας έτσι άλλα, εξίσου ή και περισσότερο σημαντικά, διδάγματα από την ιστορία.

Τα μεγαλύτερα προβλήματα που θα έπρεπε να δούμε θα έλεγα είναι άλλα:

1. Πώς γίναμε τόσο κακόγουστοι και χοντροκομμένοι για να μας αρέσουν τέτοιες 'πλάκες'; Σε έναν λαό που έχουν απήχηση άνθρωποι όπως ο Λαζόπουλος και το 'Τσαντίρι' του, και γενικά τα είδη σάτιρας που διακρίνονται όχι απλά για την δηκτικότητα αλλά για μιαν άκομψη δηκτικότητα ο κατήφορος δεν μπορεί να έχει τέρμα. Η διάκριση στον τρόπο κριτικής και οι τρόποι ευγενείας θεωρήθηκαν περιττές υποκρισίες και απορρίφθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτό φαίνεται ακόμα και από το δημόσιο σχολείο, αφού η παιδεία μας δεν μπορείς να πεις πως καλλιεργεί αισθητικά τους νέους ή ότι τους μαθαίνει να εκφράζουν την διαφωνία τους με επιχειρήματα και να σέβονται τον άλλον ή να κρατούν γενικά το μέτρο και να ζυγίζουν τις καταστάσεις.


2. Πως δυστυχώς πρέπει να 'ρθούνε κάποιοι κακοπροαίρετοι άνθρωποι για να μας θυμίσουν πως κάνουμε τον Χριστιανισμό πολλές φορές από Γραφικό απλά γραφικό.. Η συγκεκριμένη net persona είχε κάνει το εξής: έφτιαξε μια ιστορία θαύματος (με έναν τοξικομανή νέο από τις Σέρρες που δήθεν τον είχε βοηθήσει ο γέροντας Παίσιος) και την διοχέτευσε σε χριστιανικές ιστοσελίδες, οι οποίες 'τσίμπησαν', και το 'θαύμα' διαδόθηκε κατευθείαν, με τους πιστούς να εκφράζουν τον θαυμασμό τους για το περιστατικό! Μετά έβαλε τα τρόπαια του πειράματός του στην προσωπική του σελίδα κοροιδεύοντας τους εύπιστους χριστιανούς. Οι πεποιθήσεις του για τους χριστιανούς είχαν επιβεβαιωθεί.

Ενδιαφέρον το πείραμα, το οποίο μπορεί να βγάλει πολύ χρήσιμα συμπεράσματα και στους θρησκευόμενους: η μειωμένη πλέον θρησκευτική παιδεία και η απομάκρυνση του λαού από την Εκκλησία έχει δημιουργήσει μια νέα τάξη πιστών, που χωρίς θρησκευτική αγωγή ενθουσιάζονται από διηγήσεις που κυκλοφορούν και αναζητούν εναγωνίως παντού το θαύμα. Φυσικά καμμία Εκκλησία, εκτός πολύ ολίγων εξαιρέσων, δεν θα βρεθεί να τους διδάξει πως το θαύμα δεν είναι αποδεικτικό στοιχείο της πίστεως, δεν γίνεται για να πιστέψουμε, και δεν γίνεται για τους απίστους αλλά για τους πιστούς ή ότι δεν στηριζόμαστε στα θαύματα για την πίστη μας, αλλά στην Αγία Γραφή. Ούτε πως ο Χριστός θέλει τους οπαδούς του ηθικά ακέραιους σαν τα περιστέρια, αλλά και φρόνιμους (συνετούς) σαν τα φίδια (Μθ 10:16) και όχι εύπιστους. Έτσι δημιουργείται μια τάξη νεοφωτίστων πιστών, οι οποίοι καθοδηγούμενοι από τον ενθουσιασμό και τις δικές τους προσωπικές ανάγκες, μη έχοντας ένα προσωπικό θρησκευτικό minimum εμπειρίας ούτε μια ποιμαίνουσα Εκκλησία να βοηθήσει, αρχίζουν και πιστεύουν στο ο,τιδήποτε. Αυτή η τάξη ανθρώπων, όπως μας λέει η Αγία Γραφή, είναι τα εύκολα θύματα των κάθε είδους αγυρτών και θα είναι και τέλος αυτοί που θα πιστέψουν πιο εύκολα στον Αντίχριστο, ο οποίος θα κάνει εντυπωσιακά θαύματα. Η ευθύνη της Εκκλησίας, του κλήρου, της θεολογίας

αλλά και του κάθε πιστού είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, καθώς θα πρέπει να βγουν από την μακαριότητά τους περί ευσεβούς λαού κλπ και να βοηθήσουν την κατάσταση ώστε και οι άνθρωποι να γνωρίζουν και να σώζονται και το Όνομα του Θεού και της Εκκλησίας να μη γίνεται εύκολα παιχνίδι για τον κάθε τυχαίο.