4 Ιανουαρίου 2014

Εβραική Σοφία και Miley Cyrus

Τρεις Εβραίοι συμβουλεύουν την Miley Cyrus

Η καλλιτέχνης Miley Cyrus, αντικείμενο έντονων συζητήσεων τις αρκετές τελευταίες εβδομάδες κυρίως λόγω της εμφάνισής της στα VMA του MTV (όπου μεταξύ άλλων μιμήθηκε ότι αυτοικανοποιείται και ενέπλεξε ακόμα και σεξουαλικά υπονοούμενα με παιδικά αρκουδάκια) είναι δυσαρεστημένη, παρά την πρόσκαιρη επιτυχία της, με κάποιες από τις συμβουλές που έλαβε τελευταία.

Σε συνέντευξή της σε κάτι που ονομάζεται Hunger TV, παραπονέθηκε πως αρκετά υψηλά ιστάμενα στελέχη εταιρειών (χωρίς φυσικά να τα κατονομάσει) έχουν χάσει πλέον την επαφή τους με την σημερινή νεολαία. Με τα περιοδικά, τις ταινίες, είναι πάντα περίεργο πως αυτά που στοχεύουν σε νέους ανθρώπους, καθοδηγούνται από άτομα που βρίσκονται τουλάχιστον στα 40 τους. Προχώρησε ακόμα και στο να πει δεν γίνεται ένας 70χρονος Εβραίος που δεν αφήνει ποτέ το γραφείο του να μου λέει τί θέλουν να ακούσουν σήμερα οι νέοι στα κλαμπ.

Πραγματικά εθλίβην από αυτό το σχόλιο, καθώς η Miley Cyrus φέρει το όνομα ενός από τα σημαντικότερα πρόσωπα της ιουδαικής ιστορίας, του Πέρση αυτοκράτορα Κύρου του Μεγάλου, ο οποίος απελευθέρωσε τους Εβραίους από την Βαβυλώνια Αιχμαλωσία και επειδή επίσης, σύμφωνα με την εμπειρία μου, οι 70χρονοι Εβραίοι (και οι 80 χρονοι Εβραίοι) αποτελούν συχνά μεγάλες πηγές σοφίας και καθοδήγησης. Η καριέρρα της M. Cyrus, όπως πρόσφατα περιέγραψε ο John Dickerson από το Slate, είναι χαρακτηριστική της ηθικής, πνευματικής και δημιουργικής εξάντλησης στην οποίαν έχει περιέλθει ένα μεγάλο μέρος της αμερικανικής κουλτούρας και το σχόλιό της με έκανε να σκεφτώ πως ίσως θα έπρεπε να μπορεί να ακούσει μερικές σοφές σκέψεις από 'ηλικιωμένους Εβραίους'.

Ρώτησα 3 φίλους:
την Erica Brown, αναγνωρισμένη διδάσκαλο της Παλαιάς Διαθήκης στην Washington, τον ραββίνο David Wolpe, του Sinai Temple (Ναός του Σινά) στο Λος Άντζελες και τον ραββίνο Andy Bachman, από την Συναγωγή Beth Elohim (Οίκος του Θεού) στην Νέα Υόρκη για να μοιραστούν μαζί μου μερικές σχετικές σκέψεις.

Ο Wolpe είπε αυτό: Από τον μακαριστό ραββίνο Αβραάμ Ιησού Heschel και τον μακαριστό επίσης όχι ραββίνο Σαούλ Bellow.
Heschel: Ο αυτοσεβασμός είναι η ρίζα της πειθαρχίας. Η αίσθηση της αξιοπρέπειας αναπτύσσεται καθώς κανείς μπορεί να λέει όχι στον εαυτό του.
Και από τον Bellow: Μπορεί να περάσεις την υπόλοιπη μισή ζωή σου προσπαθώντας να διορθώσεις τα λάθη που έκανες στο πρώτο μισό.

H Brown είπε αυτό, από τον ιδρυτή του Reconstructionist Judaism ραββίνο Μορδεχάι Κάπλαν: Το να πιστεύεις στον Θεό σημαίνει να λαμβάνεις ως δεδομένο πως ο προορισμός του ανθρώπου είναι να ξεχωρίζει από την ζωικότητα και να αγωνίζεσαι για την εξάλειψη κάθε μορφής βίας και εκμετάλλευσης από την ανθρώπινη κοινωνία.
Και αυτό από τον D. Ben-Gurion: η σκέψη είναι μια δύσκολη τέχνη, λίγοι την εξασκούν και αυτοί μόνο σε σπάνιες στιγμές.

Ο Bachman πρότεινε τα λόγια από τον Ιούδα HaNasi: Τρία πράγματα λιγοστεύουν τις ημέρες ενός ανθρώπου: Το να του δώσεις την Αγία Γραφή και να μη θέλει να την διαβάσει, το να του δώσεις ένα ποτήρι για να ευχαριστήσει και να το αρνηθεί και το να καβαλήσει το καλάμι. Στο ίδιο ύφος πρότεινε και αυτό από τον Συμεών ben Eliezer: Αν οι νέοι σου λένε Χτίσε τον Ναό μην τους δίνεις σημασία. Καθώς το χτίσιμο που έγινε από τους νέους μπορεί να ισοδυναμεί με καταστροφή, ενώ η καταστροφή, που έγινε από τους ηλικιωμένους, με χτίσιμο.

Ο Bachman εξήγησε την σημασία αυτής της φράσης. Η Miley καλό θα ήταν να ρίξει μια ματιά στους πολυάριθμους ξιπασμένους αστέρες της ροκ, οι οποίοι οδηγήθηκαν στην καταστροφή, συνήθως από μία παράξενη αίσθηση για τη δύναμη και τη δημοτικότητά τους, επικίνδυνες εξαρτήσεις από μόνες τους που μπορεί να γίνουν απλά πολύ χειρότερες όταν συνδυαστούν με τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ.

Θα προσέφερα ο ίδιος τρεις ακόμα σκέψεις στην Miley, από ηλικιωμένους πλέον Εβραίους, οι οποίοι έχουν επιτύχει στον κλάδο της.

Από τον Λέοναρντ Κοέν: Όσο μεγαλώνω, τόσο περισσότερο καταλαβαίνω πως δεν είμαι εγώ αυτός που κάνει το show. Ο Κοέν έκανε επίσης την ακόλουθη σοφή παρατήρηση: Όταν σταματήσεις να σκέφτεσαι συνέχεια τον εαυτό σου μια γλυκειά αίσθηση ηρεμίας θα σ' έχει κυριέψει.

Ο Bob Dylan (Robert Alen Zimmermann) στο Love Minus Zero No Limit τραγούδησε
Στα φωτεινά μαγαζιά και τους σταθμούς των λεωφορείων/οι άνθρωποι συζητούν
το τί περνούν/ διαβάζουν βιβλία κι επαναλαμβάνουν τις φράσεις τους
Γράφουν τα συμπεράσματα στους τοίχους/Κάποιοι μιλάνε για το μέλλον
Η αγάπη μου μιλάει απλά/Ξέρει δεν υπάρχει καμμιά επιτυχία σαν την αποτυχία/
Και αυτή η αποτυχία δεν είναι καθόλου επιτυχία.

Κλείνοντας, και με την ευκαιρία της σεξουαλικοποίησης που υπέστησαν τα αρκουδάκια από την Miley, από τον P. Simon: Κάποιος μου είπε πως συμβαίνουν τα πάντα στον ζωολογικό κήπο. Το πιστεύω, είν' αλήθεια.



http://www.bloomberg.com/news/2013-10-17/old-jewish-men-have-valuable-advice-for-miley-cyrus.html?cmpid=taboola.articles

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου