Μερικές σκέψεις για την Κυριακή αργία

Χωρίς να έχω καταλήξει σε κάποια απόλυτη θέση, μερικές σκέψεις που έχω για το θέμα:

1. Όποιος θέλει ας ανοίγει το μαγαζί του όποτε θέλει.

Μπορεί αυτό άλλωστε να οδηγήσει και στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και σε αύξηση γενικώς του οικονομικού κύκλου. Θα πει κανείς προβάλλοντας και ένα θρησκευτικό επιχείρημα, 'η εργασία της Κυριακής δεν είναι ευλογημένη'. Τώρα τί να σχολιάσει κανείς; Ότι θυμηθήκαμε την Κυριακή ως αργία και ως θρησκευτική αργία; Την στιγμή που ένα 2% περίπου πηγαίνει στην εκκλησία αυτήν την ημέρα! Μακάρι να την αφιερώναμε στον Κύριο, αλλά αυτό δεν γίνεται με το ζόρι και από την στιγμή που δεν γίνεται, ας μπορεί κάποιος να ανοίξει και το κατάστημά του. Και εκτός αυτού ούτως ή άλλως όμως και μέχρι τώρα πάλι αρκετός κόσμος δουλεύει τις Κυριακές (καταστήματα εστίασης, μπαρ κλπ που αν το σκεφτεί κανείς ειδικά στη Θεσσαλονίκη είναι περίπου τα μισά συνολικά καταστήματα)!

2. Πρέπει να γίνεται σεβαστό το δικαίωμα του εργαζομένου να μπορεί να μην εργάζεται την Κυριακή (ή τις ώρες της θείας Λειτουργίας ή ολόκληρη την ημέρα) για θρησκευτικούς λόγους.

3. Κάποιος θα πει επίσης πως τίθεται θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού, όπου θα επιβιώσουν μόνο οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις, και όχι οι μικρότερες που θα αναγκαστούν να προσλάβουν κόσμο ή θα επιλέξουν να μην ανοίγουν. Και πάλι όμως είναι μήπως το μοναδικό παράδειγμα όπου το κράτος με παρεμβάσεις του ουσιαστικά δίνει πλεονέκτημα στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις; Η φορολόγηση και οι συνεχείς αυξήσεις στον ΦΠΑ και οι διάφορες αλλαγές ουσιαστικά χτυπούν αναλογικά πολύ περισσότερο τις μικρότερες επιχειρήσεις (με αποτέλεσμα χιλιάδες να έχουν κλείσει άλλωστε), παρά τις μεγαλύτερες που μπορούν να απορροφήσουν πιο εύκολα τις ζημιές που προκαλούνται από τα κυβερνητικά μέτρα. Αυτό μάλιστα μάλλον είναι και πολύ πιο σοβαρό.