Ο ψεύτης βοσκός

Είμαστε τόσο εύκολοι και φτηνοί με τις λέξεις: δημοκρατία, επανάσταση, προδότης, χούντα, πραξικόπημα, εκτροπή, φασίστας: ειδικά η τελευταία είχε γίνει τόσο σούπα και εχρησιμοποιείτο με τόσην ευκολία για να χαρακτηρίσουμε όποιον απλά διαφωνούσαμε, που πλέον δεν σόκαρε κανέναν! Τόσο ώστε να φτάσουμε να εκλέξουμε την περιθωριακή ΧΑ στην Βουλή (δυστυχώς) και δυστυχώς να χρειαστεί να μας θυμίσει την πραγματική έννοια της λέξεως φασίστας και φασισμός...

ΥΓ: Αυτοί που λέγανε ακροδεξιό το Tea Party ή τον πολέμιο του ισλαμοφασισμού Geert Wilders πώς να αισθάνονται άραγε τώρα;

Ο Ανορθολογισμός ξεκινά από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο

"Θέλουν και απεργία. Τρομάρα τους!"


Αποδομώντας μια αγωνιστική ανακοίνωση

Ήρθε η σειρά των πανεπιστημίων, λέει η ανακοίνωση, που μαζί με τα σχολεία και τα νοσοκομεία μπήκαν στο στόχαστρο της κυβέρνησης. (έπρεπε να λέει της συγκυβέρνησης!)

Οποιοσδήποτε νοήμων και με σχετική μόρφωση άνθρωπος είτε έχει θετική είτε αρνητική γνώμη για την παρούσα κυβέρνηση (και σίγουρα έχει και αρκετά αρνητικά να της καταλογίσει κανείς) δεν μπορεί να μη δει το ανορθολογικό της ανακοίνωσης, την προσπάθεια δηλαδή εξ αρχής προσεταιρισμού του αναγνώστη με την χρήση ενός βαριά φορτισμένου λόγου. Η λογική δεν συνιστάται σε χρήση. Σε ποιούς απευθύνεται άραγε; Αγαπητέ φοιτητή/γονέα, λέει.. τόσο καλή άποψη λοιπόν για την νοημοσύνη των φοιτητών και των γονέων τους έχουν οι λεγόμενοι διοικητικοί υπάλληλοι του πανεπιστημίου, που χωρίς αυτούς δεν μπορεί να λειτουργήσει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μη σώσει και λειτουργήσει ποτέ αν είναι έτσι, να προετοιμάζει ημιμαθείς και φανατικούς νέους ανθρώπους. Και φυσικά αυτά θα τα έλεγαν με την οποιανδήποτε κυβέρνηση, μην έχετε καμμία αμφιβολία. Το σχέδιο είναι πάντα "γκρινιάζουμε για να πάρουμε κάτι παραπάνω", έχει γίνει συνήθεια από δεκαετίες αυτό. Απλά τώρα βλέπουν ότι ίσως απειλούνται λίγο πιο σοβαρά (και πάλι λόγω τρόικας περισσότερο, όχι τόσο λόγω κυβέρνησης), αλλιώς, αν ανατρέξει κανείς, τέτοιες κινητοποιήσεις και αιτήματα υπήρχαν και βρίσκονταν πάντοτε, ανελλιπώς. Τώρα το εάν αυτές οι διεκδικήσεις μπορεί να επιβαρύνουν άλλες κοινωνικές ομάδες και άτομα, καθώς από κάπου αλλού πρέπει να τα πάρει το κράτος για να τα δώσει σε σένα, λίγο απασχολεί τους κατά τ' άλλα 'κοινωνικά ευαίσθητους' αιώνιους επαναστάτες του γλυκού νερού.

"Τα πανεπιστήμια ήδη λειτουργούν σε οριακή κατάσταση από πλευράς προσωπικού και χρηματοδότησης" συνεχίζει το επόμενο επιχείρημα. Για να δούμε:

Βεβαίως και είναι οριακή η κατάσταση: αν σε κάθε (σε πόσες περιπτώσεις συμβαίνει αυτό μπορούνε να το επαληθεύσουνε πολλοί) γραμματεία πανεπιστημιακού τμήματος επί παραδείγματι υπάρχουν 4-5 υπάλληλοι και προσπαθεί και τρέχει ένας, βία βία και δεύτερος...τότε υπάρχει έλλειψη προσωπικού..!

Όσο για τα χρήματα, περιττό και να μιλήσει κανείς, τα έργα βοούν από μόνα τους. Τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκαν διάφορα σκάνδαλα, όπως ότι για παράδειγμα το μισό πετρέλαιο που πλήρωνε το πανεπιστήμιο κατέληγε σε κάποια σπίτια (καθηγητών, υπαλλήλων και άλλων παρατρεχάμενων) με αποτέλεσμα μέσα στον Ιανουάριο οι αίθουσες να είναι παγωμένες και να αναγκαζόμαστε να κάνουμε μάθημα με τα μπουφάν και πάλι να κρυώνουμε! Ή το άλλο με τις βασιλικές (εμ, συγγνώμη πρυτανικές τουαλέτες) των 25000Ε, ποιός ξέρει τί βεληνεκούς διεθνές αρχιτεκτονικό γραφείο τίς ανέλαβε! Και όλα αυτά (έγιναν και βγήκαν στο φως) στα τελευταία χρόνια της κρίσης. Φανταστείτε τί θα γινόταν νωρίτερα!!! Φυσικά οι υπεύθυνοι πήγαν να δικαιολογήσουν ως συνήθως τα αδικαιολόγητα και να ρίξουν πάλι το μπαλάκι στους ανωτέρους τους, τις εκάστοτε κυβερνήσεις κλπ που δεν τους δίνουν και άλλα λεφτά.. ώστε να χρηματοδοτήσουν την γνώση και την έρευνα..

1700 διοικητικοί διώχνονται σε διαθεσιμότητα, στις 15 Σεπτέμβρη (σημείωση: για να 'ναι αγωνιστική μια ανακοίνωση και δη στο δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να χρησιμοποιείς όσο γίνεται τύπους της δημοτικιάς). Ένας στους τέσσερις πρέπει να φύγει αφήνοντας πίσω του άδεια γραφεία και υπηρεσίες.

Και αναρωτιέται κανείς: λες και τα γραφεία μάς νοιάζουν, έχουν αξία ύπαρξης από μόνα τους, να είναι ωραία κλπ ή το να κάνουν κάτι, to να επιτελούν κάποιον συγκεκριμένο σκοπό στα πλαίσια ενός ορθολογικού οργανογράμματος ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος;;; ! Tο πανεπιστήμιο δεν είναι εταιρεία θα μας πούνε οι επαγγελματίες του 'αγώνα'. Ε βέβαια σε μια εταιρεία τις ζημιές τις πληρώνεις εσύ, δεν στέλνεις τον λογαριασμό στον άλλον, εκβιάζοντάς τον μάλιστα με όμηρο τους φοιτητές και τις οικογένειές τους (ψήφοι) και την παιδεία.

Και κάτι ακόμα, πόσο θράσος χρειάζεται να το λες αυτό στον γονιό που είναι αγρότης, μικρομεσαίος επιχειρηματίας κλπ που έχει κλείσει το μαγαζί του, έχει χάσει τη δουλειά του, βουλιάζει στα χρέη, δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, και με τα χίλια ζόρια (φροντιστήρια κλπ γιατί φυσικά έχουμε και "δωρεάν" παιδεία) αγωνίζεται να στείλει το παιδί του στο πανεπιστήμιο για να μάθει, για να μορφωθεί,  για να ζήσει την εμπειρία του πανεπιστημίου, να εκπληρώσει ένα όνειρο ζωής, να έρχεται από μακρυά 300-400-500 χλμ ή από νησιά και να του λες έλα αύριο, "τώρα κάνω απεργία", με ύφος, και ουσιαστικά να τον χρησιμοποιείς για να εκβιάσεις την κυβέρνηση και τους αρμοδίους. Πόσο θράσος χρειάζεται;
Αλλά δυστυχώς αυτή είναι η συνηθισμένη πρακτική στην Ελλάδα και την εφαρμόζουν θέλουν δεν θέλουν σχεδόν όλοι και όλες οι επαγγελματικές/τοπικές ομάδες συμφερόντων, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει επιβίωση. Ασφαλώς, αυτό το περισσότερο που βολεύει είναι το πελατειακό πολιτικό σύστημα με τους πολιτικάντηδες και τους διάφορους εξυπηρετητές για πολιτικούς, που μας έφτασε μέχρις εδώ σήμερα.

Και λέμε οι μικρομεσαίοι, γιατί προφανώς γνωρίζετε πως ο μεγαλοαστός των βορείων προαστίων δεν θα στείλει το παιδί του στα ελληνικά κρατικά πανεπιστήμια! (και καλά θα κάνει από μία άποψη) Εδώ ακόμα και πρώην γραμματέας αριστερού κόμματος έστειλε την κόρη της να σπουδάσει στην Αμερική!

Προσωπική μαρτυρία: δεν είχα τον κωδικό και δεν μπορούσα να δηλώσω τα μαθήματα: πήγαινα και ξαναπήγαινα σαν μ@λ@κ@ς λοιπόν, έχανα από τα μαθήματα (το μορφωτικό αγαθό, την δωρεάν παιδεία για την οποίαν αγωνίζονται) το δεύτερο μέρος μετά το διάλειμμα για να περιμένω στην γραμματεία: "ε και τί μου το λες εμένα αυτό; Και μένα με αδικούν. Να πας να φωνάξεις στον πρύτανη και στους άλλους". Λες και δηλαδή αυτό είναι η δουλειά μου εμένα ή αν δεν τυχόν συμφωνώ με τα αιτήματά τους δεν θα πρέπει να εξυπηρετηθώ, θα μου κάνουν και χάρη. Ακόμα και να συμφωνούσα με τον αγώνα τους, μετά από αυτό θα μ' έχανε οριστικά.. Τελικά, φυσικά κανείς δεν εκδιώχθηκε και ο συγκεκριμένος υπάλληλος ζει και βασιλεύει...

Ο διωγμός μας είναι βόμβα στα θεμέλια (βαρύγδουπες εκφράσεις που τις έχουν κάνει τόσο τετριμμένες που πλέον δεν σημαίνουν τίποτα) της λειτουργίας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (ενώ μέχρι τώρα η 3βάθμια εκπαίδευση λειτουργεί ρολόι δηλαδή, δεκαετίες φοιτητών μόνο τα καλύτερα έχουνε να πούνε, ειδικά για τον τρόπο διοικητικής οργάνωσης των σχολών!!!) Για να μην αναφέρουμε το φασιστικό άρθρο 16 που ουσιαστικά παραβιάζει την ελευθερία του λόγου και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι καθώς απαγορεύει σε οποιονδήποτε άλλον (φυσικό ή νομικό πρόσωπο, οργανισμό, εκκλησία κλπ) το δικαίωμα να λειτουργήσει εκπαιδευτικό ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης υπό το πρόσχημα της ισότητας! Γιατί άραγε; μήπως για να έχουν το μονοπώλιο να μας κατευθύνουν, προς τα εκεί που θέλουν και μόνον, πάντα οι 'δημοκρατικά εκλεγμένες μας ηγεσίες'; (φυσικά αν 'δημοκρατία' σημαίνει να κάνει η εξουσία ό,τι θέλει και απλά να ψηφίζεις έναν δικτάτορα για κάθε 4 χρόνια, περιττό να πούμε πως αυτό είναι τυραννία και όχι ελευθερία)

Ούτε έρευνα ούτε διδασκαλία γίνεται χωρίς δικοικητικούς υπαλλήλους!

Ωμός εκβιασμός δηλαδή, η μαφία θα ζήλευε, ή μάλλον δεν θα τα έλεγε καν τόσο απροκάλυπτα. Εντάξει φυσικά και δεν γίνεται διδασκαλία αφού παιδεύετε τους φοιτητές για να αποδείξετε ότι είστε απαραίτητοι. Όσο για την έρευνα...






Σε καλούμε να στηρίξεις τον αγώνα μας. Δεν είναι μόνο αγώνας υπεράσπισης της δουλειάς μας. Είναι αγώνας για την παιδεία των παιδιών σου.

Κλασική λαικομετωπική τακτική (πλέον έχει γίνει τόσο του συρμού που ίσως να μην είναι καν συνειδητά γραμμένο ως τέτοια τακτική)

Όσο για την επίκληση στο συναίσθημα... πιο τριτοκοσμισμός πεθαίνεις...


σε πανεπιστήμιο, σε χώρα της ΕΕ, της Δύσεως, και μετά αναρωτιόμαστε πώς γεννήθηκε η Χρυσή Αυγή και άλλα ακραία στοιχεία και ποιός βρέθηκε να τους ψηφίσει!!!

Υπερασπίσου πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία. Είναι κοινωνικά αγαθά και παροχές που πρέπει να προστατέψουμε και να βελτιώσουμε, όχι να καταστρέψουμε!


Υπερασπίσου λοιπόν καλούν οι απεργοί! Τί όμως να υπερασπιστείς ακριβώς; Ένα σύστημα που τον μόνο που βγάζει ζημιωμένο είναι αυτόν για τον οποίον υπάρχει; Τον Έλληνα νέο;;; Και μαζί του την ελληνική οικογένεια και όλη τελικά την κοινωνία; Εκτός από κάποια παράπλευρα κέρδη, ωφέλειες;

Είναι κοινωνικά αγαθά. Επικίνδυνη η λέξη κοινωνικά: την βάζεις μπροστά από ένα ουσιαστικό και μπορείς να του δώσεις μετά ό,τι σημασία θες. Κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνικοί αγώνες. Για την κοινωνία σου λένε. Σαν να ξέρουν αυτοί καλύτερα την βούληση τής κοινωνίας ή ακόμα χειρότερα το καλό της και να θέλουν --με ποιό δικαίωμα άραγε και από πού παρμένο;-- να την κατευθύνουν. Γιατί ας πούμε, για ποιούς είναι καλύτερο όλοι οι νέοι να πηγαίνουν στα ΑΕΙ και μάλιστα στις λεγόμενες σχολές των 'ανθρωπιστικών επιστημών' μήπως γιατί εκ των πραγμάτων είναι προνομιακό πεδίο κοινωνικής επιρροής και κριτικής της κοινωνίας και θέλουν να 'διαφωτίσουν';;; Είναι όντως πάντα τόσο αγνές και οι προθέσεις τους αυτές για 'γνώση για όλους' κλπ;; Για τί είδους γνώση μιλάμε; Μήπως για ψευδώνυμο γνώση; Μήπως για γνώση και 'επιστήμη' με τεράστιο βαθμό υποκειμενισμού;; Που να αποβλέπει στην 'κοινωνική αλλαγή'; Αλλαγή προς τα πού όμως; Αλλαγή κατευθυνόμενη.. Που να υποτιμά την παράδοση, την ελληνική οικογένεια; Που να θέλει να διαμορφώσει ένα άλλο 'νέο είδος ανθρώπου'';; που να θεωρεί επί παραδείγματι κοινωνικη κατασκευή το φύλο; ή την ομοφυλοφιλία ως ισότιμη και καθόλα φυσιολογική εναλλακτική της ετεροφυλοφιλίας;; ή να θεωρεί την θρησκεία ως ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που απορρέει από τις εκάστοτε ισχύουσες ισορροπίες ισχύος οικονομικές και κοινωνικές σε μια κοινωνία (σχετικισμός) και χρησμιποείται από την άρχουσα τάξη ώστε να κοιμίζει τους καταπιεσμένους (όπιον του λαού) σπέρνοντας έτσι την αμφισβήτηση και προετοιμάζοντας έτσι τον διχασμό στον κατά τ άλλα ομοιογενή λάο μας; (μήπως τότε αυτού του είδους το ΄Πανεπιστήμιο' γίνεται το πανεπιζήμιο που έλεγε και ο αείμνηστος γερο-Παίσιος);;;

Παροχές: Η γνώση είναι κάτι που μπορούμε να το αποκτήσουμε μόνοι μας, να επιλέξουμε πού και πώς θα το βρούμε, δεν είναι κάτι που σαν ζητιάνοι πρέπει να περιμένουμε να μας δοθεί από ένα πατερναλιστικό κράτος. Άλλη μια επικίνδυνη θεώρηση της παιδείας, που δεν ήταν υπερβολή να πει κανείς πως υπονοείται με την χρήση της λέξεως παροχή.

Κλείσε τα αυτιά στις σειρήνες του κοινωνικού αυτοματισμού που στρέφουν εργαζόμενους ενάντια σε εργαζόμενους:

Η κλασική ουτοπική αναπόδεικτη αντίληψη (λογικό σφάλμα) πως όλοι οι εργαζόμενοι και ως άτομα και ως επαγγελματικοί κλάδοι/ομάδες έχουν τα ίδια πάντα και ταυτιζόμενα συμφέροντα! Και ότι οποιαδήποτε σύγκρουση είναι απίθανη, ανύπαρκτη, ψεύτικη, υπονομευτική του αγώνα και πάντα στημένη. Περιττό να δείξει κανείς πόσο απέχει από την ζωή και την πραγματικότητα μία τέτοια αρτηριοσκληρωτική αντίληψη. Δεν θα υπήρχε πρόοδος χωρίς καθόλου συγκρούσεις.
Φυσικά και συγκρούσεις θα υπάρχουν, ανάμεσα σε άτομα και ομάδες συμφερόντων, το θέμα είναι:

αυτές θα λύνονται μέσα στο πλαίσιο της αγοράς, της ελεύθερης συναλλαγής μεταξύ των ανθρώπων (χωρίς εξαναγκασμό)
ή θα λύνονται με την βοήθεια των πατρώνων (νταβατζήδων) πολιτικών, με το ποιά κοινωνική ομάδα έχει τον πιο ισχυρό πολιτικό και με τις απεργίες ως μέσα εκβιασμού;

με πολιτικό ή με οικονομικό τρόπο δηλαδή;
Ποιός τρόπος είναι ο πιο δίκαιος και ποιός αυτός που στοιχίζει περισσότερα στο τέλος για όλους το έχουμε δει..


Και η κατακλείδα: Πάλεψε μαζί μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

Αυτήν την δουλειά ποιός θα μας την δώσει;;;



Η όλη ανακοίνωση φυσικά είναι τόσο προκάτ που κάλλιστα (με πολύ πολύ μικρές προσαρμογές) θα μπορούσε να είχε συνταχθεί από ινστρούχτορα σε κόβα του '60. Προφανώς και όλοι οι υπάλληλοι δεν θα εμφορούνται από τέτοιες αντιλήψεις, ούτε θα είναι τόσο ασυνείδητοι, υπάρχουν και άνθρωποι που βάζουν και την καλή τους θέληση και κάνουν (όσο είναι αυτό εφικτό στο συγκεκριμένο περιβάλλον πάντα) τη δουλειά τους, όμως επηρεάζονται και χωρίς να το θέλουν, είναι άλλωστε και οι ίδιοι τέκνα αυτού του σάπιου "εκπαιδευτικού" συστήματος. Δύσκολο να αντισταθείς για πολύ μετά την συνεχή και επαναλαμβανόμενη έκθεση αυτών των διαβρωτικών ιδεολογημάτων, στην "γοητεία τους".

Η κύρια πηγή του προβλήματος φυσικά είναι η ουσιαστική μη δυνατότητα επιλογής. Εάν τα κρατικά πανεπιστήμια είχαν ανταγωνισμό δεν θα είχαν φτάσει σε αυτό το χάλι. Για όλα τα άλλα επιλέγουμε, κάνουμε κριτική και αν δεν μας αρέσει κάτι δεν ξαναπηγαίνουμε, δεν ξανα-αγοράζουμε από αυτό. Είναι άραγε το φαγητό ή τα ρούχα μας πιο σημαντικά από την μόρφωσή μας;;;

Ψαράδες είμαστε όλοι μας παιδιά...

"Επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον"

Ψαράδες είμαστε όλοι μας παιδιά με δίχτυα, πετονιές και παραγάδια έλεγε ένα παλιό χριστιανικό τραγουδάκι. Και αν και φυσικά τα τραγούδια αυτά του κατηχητικού θεωρούνται πλέον από πολλούς ξεπερασμένα και άξια χλευασμού, αποτυπώνουν ένα πολύ ωραίο μήνυμα, που στην εποχή μας το έχουμε χάσει..Όλοι οι χριστιανοί είμαστε εν δυνάμει ιεραπόστολοι: μάρτυρες της Αναστάσεως (Πρ 1,22), οφείλουμε να είμαστε πάντοτε έτοιμοι (Α'Πε 3,15) ώστε να δίνουμε απολογία για την ελπίδα μας, για την πίστη μας. Δεν είναι μόνο των γεροντάδων και των παπάδων καθήκον αυτό.. Βέβαια ίσως αυτό να μας δυσκολεύει και να μας ξεβολεύει λίγο καθώς συνηθίσαμε στην πνευματική κατανάλωση.. Χρειάζεται όμως και κάποιος να εργαστεί, για να υπάρχει η προσφορά του θείου λόγου, η καταγγελία της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού, και σε αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να προσφέρουμε όλοι μας, όσο μπορούμε, με ό,τι χαρίσματα μάς έδωσε ο Θεός στον καθένα μας. Αν πιστεύουμε, δεν μπορούμε να το κρατήσουμε για τον εαυτό μας...

Το Σεμνό Ντύσιμο

Θα είμαι ειλικρινής: οι συζητήσεις περί σεμνότητος με κάνουν να νοιώθω λίγο άβολα.
Είμαι άντρας και ας μην κρυβόμαστε: οι χριστιανικοί μας κανόνες σεμνότητος είναι αρκετά σεξιστικοί, ρίχνοντας πολύ μεγαλύτερη ευθύνη στις γυναίκες παρά στους άντρες.
Οι περισσότεροι από μας έχουμε μεγαλώσει σε μια κουλτούρα όπου οι άντρες ανεξάρτητα τού πόσο ελκυστικό σώμα μπορεί να έχουν μπορούν και κυκλοφορούν στην παραλία με τα μαγιώ ή τα σωρτσάκια χωρίς καν να χρειαστεί να σκεφτούν για το τί μπορεί να προκαλούν στις γυναίκες που θα τους βλέπουν.

Ναι ξέρω θα μου πείτε αυτό είναι επειδή οι άντρες ερεθίζονται πιο εύκολα από τις γυναίκες με κάτι που θα δουν. Όλοι το λέμε αυτό. Αλλά πόσο αλήθεια είναι; Μήπως θα μπορούσε να είναι ότι οι γυναίκες έχουν και πιο υψηλές απαιτήσεις (πιο υψηλά standards) για να θεωρήσουν κάτι ελκυστικό σε έναν άντρα και είναι πιο διστακτικές συνήθως στο να το εκφράσουν;

Θα μπορούσε μήπως να είναι όμως και ότι στην κουλτούρα μας το ανδρικό σώμα  --σε όλα τα διαφορετικά επίπεδα ελκυστικότητας--  δεν θεωρείται ταμπού (κάτι τόσο τρομερό) όταν είναι ακάλυπτο;


Το να βλέπεις έναν άντρα ημίγυμνο στην τηλεόραση ποτέ δεν εθεωρείτο ας πούμε πορνογραφία (ακατάλληλο). Ακόμα και όταν το NYPD Blue έδειχνε καμμιά φορά τα οπίσθια των πρωταγωνιστών του, σπάνια αυτό θα σόκαρε κάποιον. Οι περισσότεροι από μας το βλέπαμε περισσότερο ως κάτι αστείο..

Σίγουρα, τις τελευταίες δεκαετίες το ανδρικό σώμα έχει σεξουαλικοποιηθεί αρκετά: ταινίες, διαφημίσεις, περιοδικά, αθλητισμός, αντρικό μόντελιγκ κλπ.. Κανείς όμως δεν σκέφτεται τίποτα όταν πχ ένας ποδοσφαιριστής βγάλει την φανέλλα του μετά το γκολ στο γήπεδο...

Στην περίπτωση όμως του γυναικείου σώματος, η συζήτηση για το τί είναι σεμνό ντύσιμο έχει εντελώς διαφορετικό τόνο.

Για κάποιον λόγο, οι αντιλήψεις του κόσμου για το τί είναι σεμνό διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους. Μια χριστιανή κοπέλα της μιας εκκλησίας που θα φοράει σωρτσάκι και ένα σχετικά κολλητό t-shirt μπορεί να θεωρείται για μιαν άλλη πιο συντηρητική εκκλησία ως άσεμνη.

Πολύ συχνά δίνουμε στις γυναίκες ταμπέλλες ανάλογα μ' αυτά που φοράνε (ή μ' αυτά που δεν φοράνε!) Είναι δύσκολο να μιλήσουμε για την σεμνότητα χωρίς να χαθούμε τόσο πολύ σε λεπτομέρειες και αφορισμούς του στυλ: "Αυτό είναι καλό, αυτό δεν είναι, αυτό είναι σεμνό, αυτό είναι προκλητικό". Οι κανόνες αυτοί της σεμνότητας γεννούν πολλές φορές έναν νομικισμό, και μπορούν να μας κάνουν μικρόψυχους και περιφρονητικούς προς τους άλλους.


Ντροπή, ντροπή, ντροπή

Μια φορά το μήνα στα 12 μαθητικά μου χρόνια, στο σχολείο έβλεπα τις συμμαθήτριές μας να αναγκάζονται να παραταχθούν στην σειρά του διαδρόμου, μια ευθεία γραμμή από κορίτσια στα γόνατα. Καθώς περίμεναν, μια δασκάλα θα περνούσε και θα μετρούσε την απόσταση από το πάτωμα μέχρι τον ποδόγυρο της φούστας τους, και μετά, την απόσταση από το χαμηλότερο σημείο της μπλούζας τους μέχρι το κόκκαλο της κλείδας, πιο πάνω από το στήθος.

Εάν οι αποστάσεις ήταν αρκετά μεγάλες, τις έστελναν σπίτι ή τις ανάγκαζαν να φορέσουν την ειδική στολή του σχολείου για τέτοιες περιπτώσεις (το "ugly sweater"), την σχολική εκδοχή της μπλούζας
με το άλικο γράμμα.

Είχα τρεις αδερφές στο σχολείο. Κοιτούσα και τις τρεις να γονατίζουν σ' αυτήν την γραμμή. Έμαθα έτσι από πρώτο χέρι πως οι κανόνες σεμνότητος της εκκλησίας μου επηρέασαν διάφορες όψεις της ζωής τους, από τις ανασφάλειες μέχρι το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους, μέχρι το πώς αντιμετωπίζουν άλλες γυναίκες με διαφορετικές αντιλήψεις σ' αυτά τα θέματα.

Οι ιδέες μας για το σεμνό ντύσιμο είναι βασικά πουριτανικές (της Αμερικής του 17ου αι). Αυτό δεν είναι από μόνο του απαραίτητα κακό, απλά θα πρέπει να μας κάνει να μη ξεχνάμε πως η 'σεμνότητα' είναι περισσότερο ένα πολιτιστικό standard παρά ένα πνευματικό. Σε μια κοινωνία με την ιστορία τού όλες οι προσπάθειες να πέφτουν στο να μη φαίνονται (να μην είναι εκτεθειμένα) τα μέλη του γυναικείου σώματος και ότι δεν θα γίνονταν αντικείμενα προσοχής και συζήτησης αλλά θα καλύπτονταν χάριν της ηθικής ακεραιότητος των ανδρών, υπάρχει καμμία απορία για το πώς η κουλτούρα μας κατέληξε ώστε να θεοποιεί και να λατρεύει γυναικεία στήθη και σώματα ως αποκλειστικώς σεξουαλικά αντικείμενα ευχαρίστησης;!

Οι κανόνες που έχουμε σχετικά με την σεμνότητα έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες για αρκετούς ανθρώπους. Καθώς έκανα την έρευνά μου για το βιβλίο που έγραψα για το σεξ, πήρα συνέντευξη από έναν αρκετά μεγάλο αριθμό χριστιανών γυναικών που ομολογούσαν πως η άνεση με τον άντρα τους στις τρυφερές τους στιγμές υπήρξε γι' αυτές εν πολλοίς ένας αγώνας, καθώς από μικρές μάθαιναν ότι πρέπει να προσπαθούν να μη βάζουν σε πειρασμό τα αγόρια και πως είναι αμαρτία να είσαι ελκυστική, 'σέξυ'..

Για κάποιες, το να αποβάλλουν αυτόν τον 'κανόνα' ακόμα και στην κρεββατοκάμαρα με τους συζύγους τους ήταν αδύνατον. Αρκετές απ' αυτές ένοιωθαν ένοχες που είχαν και έδειχναν πλέον σεξουαλική διάθεση. Αυτό μου φάνηκε πραγματικά πολύ λυπηρό.

Αυτό που υπονοείται με τον ορισμό που δίνουμε στην σεμνότητα είναι η ντροπή. Είτε το λέμε αυτό δυνατά είτε όχι, ο τρόπος που εμείς οι χριστιανοί πολλές φορές μιλάμε για την σεμνότητα (για τη σεμνή αμφίεση) κάνει πολλές γυναίκες να νοιώθουν ανασφάλεια ή ακόμα και ντροπή για το σώμα τους. (ΣτΜ: Νομίζω οποιοσδήποτε βρίσκεται κοντά στην Εκκλησία μπορεί να το βεβαιώσει ότι έχει δει τέτοια παραδείγματα, σε κάποια πνευματικά περιβάλλοντα σε υπερβολικό μάλιστα βαθμό).


Πορνογραφία και Σεμνότητα 

Και ενώ προφανώς ίσως δεν θα θέλαμε με τίποτα να το παραδεχτούμε, η Εκκλησία αρκετές φορές μπορεί να θεωρηθεί ένοχη για αυτό ακριβώς για το οποίο κατηγορεί την πορνογραφία: Μεταβάλλουμε την γυναίκα σε αντικείμενο.

Δεν είναι το ίδιο, ασφαλώς είναι διαφορετικό, βέβαια. Πόσο διαφορετικό όμως;

Η προσοχή βρίσκεται στο ίδιο σημείο: το γυναικείο σώμα, το στήθος, τα πόδια κλπ. Βοηθώντας στο να δημιουργηθεί και να διατηρηθεί μία κουλτούρα που έχει μετατρέψει σε ταμπού το γυναικείο σώμα, σε ένα αντικείμενο δηλαδή, το οποίο δεν θα πρέπει να το κοιτάμε , βοηθήσαμε στο να καλλιεργηθεί και να αυξηθεί (διεγερθεί) το ενδιαφέρον του πολιτισμού μας, η περιέργεια και η λαγνεία ώστε να το κοιτάξουμε, να το περιεργαστούμε!

Κατά δυστυχίαν, και οι δύο πλευρές (φαινομενικά αντίθετες) δεν βρίσκουν το τί είναι πραγματικά σεμνό.

Τα περισσότερα κηρύγματα περί σωστής διαγωγής ('σεμνότητος') δημιουργούν τις προυποθέσεις ώστε τα νεαρά κορίτσια να βλέπουν τον εαυτό τους ως ένα αντικείμενο. Δημιουργεί έναν τρόπο σκέψεως στην ζωή τους όπου το να σε κοιτούν, να σε θεωρούν και να σε αντιμετωπίζουν, το να αντιμετωπίζεσαι ως 'σεξουαλικό αντικείμενο' είτε από τον κόσμο είτε από τους χριστιανούς θεωρείται ως κάτι το φυσιολογικό και το αναμενόμενο.

Εάν όμως προτιθέμεθα να διδάξουμε στα παιδιά, στις κόρες μας, την αγνότητα, και πιστεύω πως πρέπει, ακόμα και αν είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα προς συζήτηση, η συζήτηση δεν θα πρέπει να ξεκινήσει ως: "επειδή πρέπει να σκεφτόμαστε τους άντρες αδελφούς εν Χριστώ που κάνουν τον αγώνα τους και δεν θα πρέπει να τους βάζουμε εμείς σε πειρασμό". Αυτό συνήθως εισάγει την ντροπή και υποσυνείδητα καλλιεργεί στα κορίτσια την ιδέα πως ένας άντρας θα ενδιαφερθεί μόνο για το σώμα τους και για τίποτα άλλο!
Ο λόγος (ο σκοπός) που θα πρέπει να ασκείται η σεμνότητα δεν μπορεί να είναι μόνον ένας σεβασμός για τους αδελφούς εν Χριστώ --μία υπόμνηση που αν και με κομψό τρόπο μπορεί να υπονοεί και μία ανισότητα της γυναίκας προς τον άντρα (ότι όλα γίνονται χάριν του ανδρός σε τελική ανάλυση). Ο σκοπός της σεμνότητας πρέπει να είναι ο αυτοσεβασμός.

(από Matthew Paul Turner, 19 Αυγούστου 2011, relevantmagazine.com)



Σημείωση: Φυσικά και αυτά που λέει ο συγγραφέας μπορεί να φαίνονται λίγο παράταιρα καθώς στην εποχή μας η μόδα σε πολύ μεγάλο ποσοστό θέλει να προκαλεί και σε ακραίο μάλιστα βαθμό. Παρόλαυτα, ας σκεφτούμε πως υπάρχει και αυτή η παράμετρος, η οποία κάποιες φορές μπορεί να αποτελεί και το πάτημα, την βάση πάνω στην οποίαν χτίζονται και επικρατούν αυτές οι ακρότητες της μόδας.

Ας αποφασίσει ο Αλλάχ...

Και δηλαδή θα βομβαρδίσουμε τη Συρία επειδή η Συρία βομβαρδίζει τη Συρία; Και μετά είμαι εγώ η ηλίθια;


Ο πρόεδρος Ομπάμα θέλει η Αμερική να εμπλακεί στον συριακό εμφύλιο πόλεμο όπου ανταγωνίζονται οι δυνάμεις της κυβέρνησης Άσσαντ με τις δυνάμεις των συνδεδεμένων με την Αλ-Κάιντα ανταρτών. Δεν είναι όμως σίγουρος ποιά πλευρά κάνει ακριβώς τί, πού θα κριθεί η μάχη ούτε ακόμα σε τίνος την πλευρά θα έπρεπε να ταχθούμε.

Δεν επενέβημεν όταν πάνω από 100.000 Σύροι σφαγιάστηκαν με διάφορους τρόπους και μέσα, αλλά επεμβαίνουμε τώρα για να εκδικηθούμε τον θάνατο χιλίων ανθρώπων που σκοτώθηκαν από τα χημικά όπλα, παρ' ότι, σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, στην πραγματικότητα δεν είναι στο σχέδιό μας να εξουδετερώσουμε το χημικό οπλοστάσιο επειδή, εάν έπρεπε να το κάνουμε αυτό, θα χρειαζόταν "μεγάλος βαθμός εμπλοκής".

Τί ακριβώς θέλει να κάνει ο πρόεδρος Ομπάμα; Να τιμωρήσει κακές πράξεις στην μορφή μιας τηλεγραφικής αεροπορικής επιχείρησης στην Συρία ώστε να δράσει ως αποτρεπτικό για ανάλογες πράξεις; Εάν η επέμβασή μας στο Ιράκ δεν ήταν αρκετή ώστε να αποτρέψει κακούς ανθρώπους από το να χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα εναντίον του ίδιου του λαού τους, τί μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι αυτή η επέμβαση θα το επιτύχει;

Ο κόσμος συμπάσχει με τα δεινά που περνούν οι άμαχοι αυτού του εμφυλίου πολέμου. Αλλά το σχέδιο πολέμου που έχει αναγγείλει ήδη ο πρόεδρος Ομπάμα (που έχει δώσει ήδη στον Άσσαντ την ευκαιρία να φτιάχνει ανθρώπινες ασπίδες σε περιοχές-πιθανούς στόχους (βάζει δηλ αμάχους κοντά σε στρατιωτικούς στόχους)) δεν αποσκοπεί στο να προστατεύσει τους αμάχους, και άλλωστε δεν έχει καν εξηγηθεί πειστικά το πώς ακριβώς το να εκτοξεύσει η Αμερική πυραύλους εναντίον της Συρίας θα βοηθήσει τους Σύρους αμάχους. Πιστεύουμε πραγματικά ότι η ενδεχόμενη δράση μας, θα βοηθήσει κάποια πλευρά ή ότι θα την σταματήσει από το να προκαλέσει και άλλα δεινά στους πολίτες της Συρίας;

Δεν υπάρχει καν ξεκάθαρη αποστολή στην Συρία. Δεν υπάρχει καμμία εξήγηση τού ποιά ακριβώς ζωτικά αμερικανικά συμφέροντα διακυβεύονται εκεί σήμερα ανάμεσα σε αυτήν την ήδη προυπάρχουσα εσωτερική διαμάχη μεταξύ βίαιων εξτρεμιστών ισλαμιστών και ενός δολοφονικού δικτατορικού καθεστώτος και δεν έχουμε καμμία αρμοδιότητα να ανακατευτούμε εκεί πέρα στο πλευρό κανενός. Επίσης, πού είναι η λαική συναίνεση για αυτήν την συμμετοχή; Οι Βρετανοί σύμμαχοί μας ήδη έχουν εκφραστεί. Είπαν ένα μεγάλο και ηχηρό όχι. Ο αμερικανικός λαός σε μια συντριπτική πλειοψηφία συμφωνεί, και αυτή η σοφία του λαού δεν θα πρέπει να αγνοηθεί.

Ο νομπελίστας ειρήνης πρόεδρος των ΗΠΑ πρέπει να λάβει την έγκριση του Κογκρέσσου προτού να οδηγήσει την χώρα σε πόλεμο. Είναι ανοησίες το να λέει κανείς πως "ναι, και ο Μπους το έκανε". Ο πρόεδρος Μπους έλαβε πρώτα την έγκριση του Κογκρέσσου και είχε επίσης την στήριξη εξωτερικών συμμάχων για "τους πολέμους του", τους ίδιους πολέμους, κατά ειρωνείαν, στους οποίους ο πρόεδρος Ομπάμα δηλώνει ότι αντετίθετο με σθένος εξ αιτίας αυτής ακριβώς της έλλειψης επαρκούς τεκμηρίωσης ως προς την αναγκαιότητά τους.

Εν τέλει, η ουσία είναι πως το όλο θέμα γίνεται κυρίως για να σώσει ο πρ. Ομπάμα το πολιτικό του 'τομάρι' εξ αιτίας ακριβώς της υπόσχεσης περί 'κόκκινης γραμμής' που είχε δώσει ένα χρόνο πριν σχετικά με την χρήση χημικών όπλων.

Καθώς αναφέρθηκε και πιο πάνω, εάν είμαστε επικίνδυνα αβέβαιοι για το αποτέλεσμα και οδηγούμεθα σε έναν πόλεμο από έναν Αρχηγό που δεν μπορεί καν να να αναγνωρίσει πως σε αυτήν την σύγκρουση υπάρχουν ισλαμιστές εξτρεμιστές που πολεμούν με ένα απολυταρχικό καθεστώς, με τις δύο πλευρές να φωνάζουν Allah Akbar (ο Θεός είναι μεγάλος) η μία στην άλλη, τότε ας αφήσουμε καλύτερα τον Αλλάχ να το ξεκαθαρίσει...


https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151832583113588&set=a.10150723283643588.424640.24718773587&type=1&theater
Sarah Palin, August 31st

Χρειαζόμαστε την Θρησκειολογία;

Μια κριτική στην κριτική προσέγγιση της θρησκείας

Θρησκειολογία και Κριτική Θεωρία


Παρ' ότι η γνωριμία με άλλους πολιτισμούς και η μελέτη των θρησκειών είναι ένα ενδιαφέρον και ελκυστικό θέμα δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς πως η λεγόμενη επιστήμη της θρησκείας (Religionwissenschaft) αναπτύχθηκε ουσιαστικά στο περιβάλλον της αρνητικής κριτικής του χριστιανισμού. Οι θεμελιωτές της εμφορούνταν από αθειστικές ιδέες και θεωρούσαν την θρησκεία ως πλέον μη απαραίτητη ή και βλαβερή για την εξέλιξη του ανθρώπου καθώς πλέον αυτή θα αντικαθίστατο από την επιστήμη (Frazer).  Έτσι δεν είναι περίεργο που διαβάζοντας κανείς τις θεωρίες τους για την γέννηση και την ερμηνεία της θρησκείας την παρουσιάζουν τρόπον τινά ως κάτι παράδοξο, περίεργο, αφύσικο, που πρέπει να το εξετάσουμε, να το καταλάβουμε πλήρως και να (ώστε να) το εξορκίσουμε μια για πάντα από την ζωή μας. Αυτή η αίσθηση σε διακατέχει όταν μελετάς το έργο τους και την επιστημονική μελέτη της θρησκείας, που μάλλον δεν είναι και τόσο απόλυτα επιστημονική, αλλά ενέχει πολύ από ιδεολογία και ιδεολογικά κίνητρα. Και φυσικά ο Χριστιανισμός θεωρείται ως μία ακόμα θρησκεία. Καθώς ο Ορθός Λόγος, η επιστήμη και η αμφισβήτηση της θρησκείας γεννήθηκαν στην Ευρώπη επόμενον ήταν ο Χριστιανισμός να δεχθεί την μεγαλύτερη κριτική και προσπάθεια αποδόμησής του. Σταδιακά αυτό μπαίνοντας σε μία τάση αυτο-άρνησης και εαυτοφοβίας του δυτικού πολιτισμού φθάσαμε στο σημείο να εξαίρεται και να θεωρείται ως κάτι υψηλό που δεν μπορούμε μάλιστα να το κριτικάρουμε εμείς καθώς μπορεί να είμαστε προκατειλημμένοι από τον δικό μας πολιτισμό και να το αδικήσουμε, οτιδήποτε διαφορετικό, αρκεί και μόνο να μην είναι δυτικό και χριστιανικό.

Υπό το πρόσχημα της αντικειμενικής μελέτης της θρησκείας (και φυσικά ως τέτοια από τους ερευνητές θεωρείται και ο χριστιανισμός) υποβαθμίζεται η έννοια, η σημασία και η σπουδαιότητα της θρησκείας. Αντιμετωπίζεται περίπου ως μια ασθένεια  μια 'παραξενιά', αφ' υψηλού, από ανθρώπους που υποτίθεται ότι έχουν καταφέρει να περάσουν σε ένα πιο προχωρημένο επίπεδο σκέψης, το επιστημονικό. Από εκεί κατάγεται είναι η αλήθεια, και δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτό. Θεωρείται ως η αναπόδραστη εξέλιξη του ανθρώπου, ο άνθρωπος νοείται ως ένα ζώο, όπως τα άλλα, η ψυχή απλά ως έκφραση της ύλης, μέρος της ύλης. Διαφέρει από τα ζώα απλά στο ότι φτιάχνει κοινωνικούς θεσμούς, ιστορία κλπ, και όλα αυτά δεν έχουν όμως την καταγωγή τους σε κάποια εκ Θεού δημιουργία, κατ' εικόνα κλπ όπως στην ιουδαιοχριστιανική παράδοση. αλλά είναι απλά αποτελέσματα μιας εξελικτικής διαδικασίας. Ο άνθρωπος νοείται ως προιόν μιας (τυχαίας) εξελικτικής διαδικασίας. Κάθε άλλο παρά ουδέτερη ιδεολογικά είναι αυτή η θεώρηση (Δύσκολα μπορούμε να μιλάμε ως εκ τούτου για μια καθαρά --δεν είναι-- επιστημονική προσέγγιση) . Πέφτει δηλαδή στο αμάρτημα που κατηγορεί την θρησκεία. Επιπλέον, αποδομεί το κάθε τι. Το κάθε τι έχει αξία μόνον ως περιθώριο της ιστορίας, δεν υπάρχει τίποτα άλλο αρχέτυπο, όλα είναι σχετικά, νοούνται και εξυπηρετούν μόνο συγκεκριμένες καταστάσεις σε συγκεκριμένη στιγμή, κοινωνικές-οικονομικές σχέσεις κλπ (θεωρία του Εποικοδομήματος). Δεν έχουν ως εκ τούτου μεγάλη σημασία για εμάς. Δεν υπάρχει άρα αντικειμενική αλήθεια ή τουλάχιστον ως εκ τούτου η ηθική είναι κάτι που το συμφωνούμε εμείς, ένας συσχετισμός δυνάμεως σε μια δεδομένη χρονική στιγμή κλπ (μαρξιανή/εγελιανή διαλεκτική, θέση-αντίθεση-σύνθεση). Για παράδειγμα δεν υπάρχει απόλυτη έννοια καλού η κακού. Η παιδεραστία ή ο κανιβαλισμός που σε κάθε υγιώς σκεπτόμενο πολιτισμένο δυτικό άνθρωπο προκαλούν αποστροφή, όταν κρίνεται στο περιβάλλον άλλων πολιτισμών δεν είναι κατ ανάγκην κάτι κακό αλλά μια ουδέτερη 'ετερότητα', και οφείλει να γίνεται αντικείμενο σεβασμού και μη κριτικής. Η διάκριση ανάμεσα σε καλό και κακό, σε ανώτερο και σε κατώτερο είναι πλαστή και πάντα γέννημα μιας προκατάληψης, αποικιοκρατική αντίληψη και είναι δημιούργημα της ύπαρξης εξουσιαστικών σχέσεων στην κοινωνία (εποικοδόμημα/θεωρία των τάξεων/καταπίεση). Φυσικά η οποιαδήποτε κριτική στον χριστιανισμό όσο αστήρικτη (ακόμα και βλακώδης) αν είναι τυχαίνει ενθουσιώδους υποδοχής από την προοδευτική (sic) ακαδημαική κοινότητα της μεταχριστιανικής Δύσης.

(ειρωνικό αλήθεια ότι τα πανεπιστήμια και η γνώση οφείλουν την ύπαρξη και την αρχή τους στην Εκκλησία, που διεφύλαξε τον πολιτισμό κατά τους σκοτεινούς χρόνους των βαρβαρικών επιδρομών και της πτώσεως της Ρώμης, όπως και κατά του Ισλάμ αργότερα.. Τα περισσότερα ιστορικά πανεπιστήμια της Ευρώπης έχουν αναπτυχθεί γύρω από μοναστήρια και καθεδρικούς).



Μάθημα α' εξαμήνου στις θεολογικές σχολές;

Ενδιαφέρον αντικείμενο, αλλά το μάθημα θεωρητικό σε υπερβολικό βαθμό. Υπάρχει σοβαρός λόγος να υπάρχει; και μάλιστα στο 1ο εξάμηνο;
σε τόσο εκτενή μορφή; Στην έτερη θεολογική σχολή της χώρας, στο ΕΚΠΑ, υπάρχει το μάθημα της Συγκριτικής Θρησκειολογίας και της Συγκριτικής Φιλοσοφίας της θρησκείας στο 7ο εξάμηνο! Ενώ υπάρχουν και τα μαθήματα της Ιστορίας της Αρχαίας Ελληνικής θρησκείας και της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας στο 1ο εξάμηνο, αλλά ως επιλεγόμενα! Την ίδια στιγμή στο ΑΠΘ μάς φορτώνεται από το 1ο εξάμηνο ένα μάθημα ουσιαστικά διπλό --Θρησκειολογία/Θεωρίες της Θρησκείας και Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, σε ένα μάθημα που η συντριπτική πλειοψηφία δεν το περνάει και το κουβαλάει για αργότερα  --όχι και ό,τι καλύτερο να ξεκινάς από το 1ο έτος με δύσκολα χρεωστούμενα.. Μακάρι κάποια στιγμή το πρόγραμμα να εξορθολογιστεί γιατί δεν γίνεται να χτίζουμε μια πνευματική οικοδομή ξεκινώντας από 'βαθυστόχαστες' αναλύσεις και φιλοσοφίες προτού καν μάθουμε και κατακτήσουμε τα βασικά..


Ουσιαστικά το πεδίο δημιουργήθηκε και συντηρείται ως ένα προνομιακό πεδίο αποδόμησης και ακύρωσης έως και πολεμικής εναντίον του χριστιανισμού και της μοναδικής προσφοράς του στον ανθρώπινο πολιτισμό.

Εν τέλει, αν εξετάσει κανείς τόσο τις ρίζες της επιστήμης της θρησκειολογίας όσο και τον τρόπο που αυτή εκφράζεται σήμερα, θα δει ότι δυστυχώς καλώς ή κακώς δεν πρόκειται για μία αθώα παράθεση των διαφόρων θρησκειών με ουδέτερο και αντικειμενικό/απροκατάληπτο όσο γίνεται τρόπο αλλά μάλλον για μία προσπάθεια αποδόμησης γενικώς της έννοιας της θρησκείας (με την έμφαση συνήθως στον χριστιανισμό). Σαν ο άνθρωπος να πρέπει να γίνεται πάντα μια αναγωγή στα βασικά, στα απαραίτητα για την επιβίωση, στην ζωική του πλευρά, σαν ο άνθρωπος να αποτελεί αποκλειστικά έναν γαστρικό σωλήνα. Δεν είναι ίσως άσχετη και η πρακτική εφαρμογή και συνέπειες αυτού του τρόπου μελέτης της θρησκείας. Αντί να νοείται η χριστιανική παράδοση ως θεία αποκάλυψη ή έστω μία βασική συμβολή στον σύγχρονο πολιτισμό, πολεμείται και ζητείται να αντικατασταθεί από το παράλογο, μιας και δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια, ούτε θρησκεία, αλλά ούτε και λόγος, αφού αν αρνηθούμε τον Θεό (την απολυτότητα) ακόμα και χάριν ενός ορθολογισμού, μοιραία θα καταλήξουμε στην άρνηση οποιασδήποτε αντικειμενικής πραγματικότητας ή αλήθειας ή ηθικής, ως εξουσιαστική έκφραση πάντοτε δήθεν, ενός συστήματος εξουσίας και καταπίεσης. Οι πρακτικές συνέπειες η αποσύνδεση από την πραγματικότητα,
πολύ φυσικά καταλήγουν να είναι μια ζωή χωρίς νόημα, (εική ζην), αναζήτηση παραδείσων σε εικονικές πραγματικότητες, ναρκωτικά, ηδονισμός, σχετικισμός, έλλειψη πατριωτισμού, αποδιάρθρωση της οικογένειας και των ανθρώπινων δεσμών και άλλα πολλά που τα βλέπουμε και τα ζούμε σήμερα...