Το θέμα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ

Δε βρέθηκαν τελικά οι 180. Πάμε σε πρόωρες εκλογές. Τι θα γίνει; Το θέμα κυριαρχεί στην πολιτική επικαιρότητα και τις συζητήσεις και τις ανησυχίες πολύ κόσμου. Σημαντικό και κρίσιμο το τι θα γίνει. Όντως κρίσιμο, για το μέλλον -άμεσο και απώτερο- της χώρας: Τί θα γίνει με την παράταση; Θα μας κυβερνήσει τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ;

Υπάρχει όμως σε όλο αυτό ο κίνδυνος του αποπροσανατολισμού: Το κύριο θέμα δεν θα πρέπει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι ένα κόμμα που εκφράζει όλα αυτά που μας κρατάνε καθηλωμένους τα τελευταία 40 χρόνια (με μικρές εξαιρέσεις). Στο μεγαλύτερο ποσοστό τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και αυτά που λένε δεν αξίζουν καν σοβαρής κριτικής (βλ. πχ http://www.capital.gr/News.asp?id=2177263). Οι άνθρωποι αυτοί εκτός του ότι είναι -κακά τα ψέμματα- προσκολλημένοι και μεγαλωμένοι με τον μαρξισμό πρό του 1989, ελλείπονται και σε βασικές ικανότητες αντίληψης της πραγματικότητας και επίλυσης απλών προβλημάτων. Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα ή σε μιαν Ελλάδα που δεν θα βρισκόταν στην σημερινή κατάσταση, απλά δεν θα υπήρχαν στο πολιτικό προσκήνιο.. (Η ανάγκη και η απελπισία είναι κακοί σύμβουλοι για τον ψηφοφόρο και μπορούν να τον οδηγήσουν σε πολύ ανορθολογικές επιλογές αφού νοιώθει έτσι κι αλλιώς χαμένος).

Το να αποδομήσει κανείς αυτά που λένε δεν είναι και καμμιά τεράστια υπόθεση. Σε σοβαρά fora δεν θα μπορούσαν να σταθούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το περίφημο e-mail τής Capital (http://www.zougla.gr/politiki/article/to-e-mail-tis-capital-ek8eti-ton-siriza-gia-to-rantevou-sto-londino).


Γιατί ιδέες σαν του ΣΥΡΙΖΑ «πιάνουν» στην Ελλάδα

Φυσικά χρειάζεται εγρήγορση γιατί
1. δεν είναι όλα τα στελέχη του έτσι, υπάρχουν κάποιοι που φαίνονται ή είναι όντως, κάπως πιο 'λογικοί'
2. ο μαρξισμός, σοσιαλισμός ή όπως αλλιώς θέλετε πέστε τον έχει δείξει την ικανότητά του να μεταλλάσσεται συνεχώς σε νέες μορφές πιο ελκυστικές και αποδοτικές ανταποκρινόμενος κι αυτός στις απαιτήσεις της αγοράς ιδεών και
3. στον λαό μας είναι πιο εύκολο να πιάνουν ιδέες και συνθήματα ακόμα και τα πιο ακραία, ουτοπικά ή εξαιρετικώς απλοικά λόγω τόσο της σημερινής κατάστασης (η ανάγκη είναι κακός σύμβουλος!) όσο και των ιδιόμορφων συνθηκών της ιστορικής μας εξέλιξης (δεν είχαμε Αναγέννηση και τα επακόλουθά της λόγω Τουρκοκρατίας, και στα πιο σύγχρονα, απόλυτη ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς και των ανορθολογικών δυνάμεων ως αποτέλεσμα -και ως αιτία συνάμα- του αντιαμερικανισμού/αντιδυτικισμού, ο οποίος με την σειρά του μάλλον οφείλεται εκτός των πραγματικών γεγονότων και στην μη ώριμη –υπερβολικά συναισθηματική- πρόσληψή τους από εμάς).


Ανορθολογική ρητορική: Δεν αρκεί η αμυντική αντιμετώπιση

Το να δαπανήσει όμως κανείς τις περισσότερες από τις δυνάμεις του εκεί θα ήταν πρόβλημα. Από τα συνήθη προβλήματα της Δεξιάς εν Ελλάδι. Προσπαθεί να αμυνθεί (στην καλύτερη των περιπτώσεων), να ετεροπροσδιορισθεί, όχι να κάνει βήματα προς τα εμπρός, όχι να θέσει την ατζέντα.

Το θέμα μας δεν είναι απλά να αποφύγουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ή να αποφύγουμε την χρεωκοπία και την δραχμή, όπως ήταν πχ το 2012 (και είναι κάθε 2-3 μήνες από το 2010 και μετά!) το θέμα είναι να έχουμε μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται στις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας (ναι προφανώς υπάρχουν κι αυτές, δεν είναι όλοι οι Έλληνες κουτοπόνηροι, απατεώνες και καλοπερασάκηδες) να ξέρει τί θέλει και τί πρέπει να κάνει. Να ξεκινήσει από το μηδέν, να τα ανατρέψει όλα (έστω σιγά-σιγά, θέλει καιρό, αλλά όχι πολύ σιγά, σταθερά) και να μας κάνει ξανά φυσιολογική χώρα. Κυρίως θετικά λοιπόν θα πρέπει να προβληματιστούμε και αυτό το διάστημα και με την αρχή του νέου χρόνου όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των προεδρικών και των μετέπειτα βουλευτικών εκλογών που φαίνεται να ακολουθούν.

Ο σκοπός δεν είναι να βλέπουμε πάντα το πώς θα αποφύγουμε την καταστροφή. Σπαταλάμε πάρα πολλές δυνάμεις ασχολούμενοι με αυτό. Ο σκοπός θα πρέπει να είναι να βρούμε πώς θα την υπερβούμε. Είμαστε σε δεινή θέση από όπου και αν το δει κανείς. Μόνο με τα αρνητικά μέσα (πώς θα αποφύγουμε την καταστροφή και συζητώντας συνεχώς για αυτό) δεν μπορούμε να σηκωθούμε. Χρειάζονται και τα θετικά: Τί είναι πραγματικά σωστό, πραγματικά λογικό και συμφέρον για το Έθνος και τους πολίτες του;

Ας μην αποπροσανατολιζόμαστε λοιπόν. Πρέπει να λύσουμε πολλά από τα προβλήματα που είναι εδώ και πολλές δεκαετίες λυμένα για τις χώρες του Πρώτου Κόσμου. Πρέπει να παλέψουμε μ’ αυτά και με τις νοοτροπίες και τις λανθασμένες ιδεολογίες που τα γεννούν, όμως δεν αυτό δεν φτάνει. Το ζήτημα είναι πώς θα αποτρέψουμε την επανάληψή τους. Πώς θα τα υπερβούμε. Πώς θα τα νικήσουμε, όχι απλά πώς θα τα αντιμετωπίσουμε.

Ναι δεν θέλω με τίποτα να γίνει πρωθυπουργός ο Τσίπρας. Ούτε όμως μου λέει κάτι το να έχω «συντηρητική/φιλελεύθερη» κυβέρνηση που θα με ταράζει στους φόρους και θα παλεύει να συντηρήσει το αρτηριοσκληρωτικό οικονομικό μοντέλο της χώρας απλά για να μη χάσει ψήφους από παραδοσιακούς της πελάτες... Αυτό που θέλω είναι μια πραγματική ανατροπή.

Πρωτοχρονιά με Αντρέα* και Χαρούλα

Τότε που η Κυβέρνηση ήταν ακόμα λαικιά
(και έντεχνη ταυτόχρονα)
 

Αιματοκύλησε ο Ιησούς Χριστός την Ανθρωπότητα;

Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων (Μτθ 2:16)

Πολλοί είναι αυτοί που κατηγόρησαν τον Ιησού Χριστό. Για πολλά. Και σε ποικίλους βαθμούς εντάσεως. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Ιησούς Χριστός δεν είναι αδιάφορο πρόσωπο. Είπαν πολλά. Ψαχούλεψαν ολόκληρη την Αγία Γραφή και την ιστορία της Εκκλησίας ψάχνοντας να βρούνε αντιφάσεις, ψέμματα, "εγκλήματα" κττ..

Μέσα σε όλα αυτά, ξεκινάνε από την αφήγηση της Γεννήσεως. Λένε ο Ιησούς Χριστός ακόμα από την γέννησή του, αιματοκύλησε την ανθρωπότητα, προκάλεσε την σφαγή τόσων αθώων παιδιών. Είναι όμως έτσι;

Ο Ιησούς Χριστός ήρθε να βάλει μάχαιρα και φωτιά στη γη (Λκ 12:49). Δεν φταίει όμως αυτός. Αν υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει η αλήθεια, δεν φταίει το γεγονός ότι η αλήθεια υπάρχει (όπως θα υποστήριζαν ίσως κάποιοι μεταμοντέρνοι διανοούμενοι..), φταίνε οι άνθρωποι και η στάση που αυτοί παίρνουν απέναντί της. Το πρόβλημα είναι ο άνθρωπος και η κακή χρήση της ελευθερίας που κάνει.

Η διαστροφή της φύσεως και της λογικής μας φτάνει στο σημείο να διαστρέψουμε ακόμα και αυτήν την παρουσία του Θεού και να τον παρουσιάσουμε χειρότερο από τον χειρότερό μας εαυτό. Τί δεν θα θέλαμε την ελευθερία;; Ο Θεός που μας δημιούργησε είχε άλλη γνώμη πάντως, και προφανώς ο κατασκευαστής ήξερε καλύτερα από τα δημιουργήματά Του.

Τώρα μιλάει η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ

Ο φόβος έχει αλλάξει πλευρά…Τώρα μιλάμε ΕΜΕΙΣ!

Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ

Η «κοινή γνώμη» των ΜΜΕ λέει πως πρέπει να φοβόμαστε αν θα πέσει η κυβέρνηση, πως πρέπει να φοβόμαστε να αντιδρούμε απέναντι σε όλα αυτά που συμβαίνουν και αν αντισταθούμε τότε είναι εκεί οι «προστάτες» τους να μας επιβάλουν το φόβο μέσω της καταστολής. Μας επισημαίνουν επιστρατεύοντας τους «μπαμπούλες» της τρόικα και των αγορών, πως πρέπει να φοβόμαστε οποιαδήποτε αλλαγή δεν αρμόζει στη δική τους κανονικότητα (και πολύ μεταμοντέρνο!), πως αν οτιδήποτε αλλάξει από τη σημερινή μίζερη κατάσταση, θα είναι καταστροφή. Θέλουν να κάνουν τη μιζέρια ένα μόνιμο πλαίσιο διαβίωσης για όλους και όλες μας.

Ο φόβος που προσπαθούν να σπείρουν, είναι η άλλη όψη του φόβου που αισθάνονται οι ίδιοι απέναντι μας. Κάνουν ψυχολογικές αναλύσεις φρουδικές. Φοβούνται την κοινωνία, μα πάνω απ’ όλα φοβούνται τη νεολαία. Βλέπε η νεολαία είναι πιο ευεπηρεάστη, της λείπει η πείρα, παρασύρεται πιο εύκολα από φενάκες συνθήματα, οπότε εμείς είμαστε μαζί σας. Μας φοβούνται γιατί είμαστε αυτοί που δεν έχουν να χάσουν πλέον τίποτα, ακριβώς γι' αυτό τα καλύτερα θύματα, οι εξαθλιωμένοι προλετάριοι που θα ονειρευόταν ο θείος Κάρολος, έτοιμη ύλη για την επανάσταση γιατί δεν μπορούν να μας ελέγξουν ή να μας εξαγοράσουν (πάνε οι θέσεις στο δημόσιο) και ξέρουν ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο για την εξουσία τους, από μια αποφασισμένη νεολαία που διεκδικεί το δικαίωμά της στην αξιοπρέπεια (δηλ από μια νεολαία μάζα να διοριστεί στο δημόσιο για να χει μόνιμη σταθερή δουλειά και φαί).

Προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πείσουν ότι δεν μπορεί τίποτα να γίνει διαφορετικά, αλλά εμείς ξέρουμε καλά ότι το κλειδί της ανατροπής βρίσκεται σ’ εμάς τους ίδιους και τους αγώνες μας. Ξέρουμε ότι έχουμε όλα τα εφόδια που μπορούν να βάλουν βόμβα (μεταφορικά προφανώς μα βόμβα; μετά φταίνε οι άλλοι που σας λένε ότι θα τα διαλύσετε όλα) στα θεμέλια αυτού του κοινωνικού μοντέλου στο οποίο ζούμε. Έχουμε και τις γνώσεις και τη θέληση να είμαστε εκείνη η γενιά που θα βοηθήσει το παλιό να πεθάνει μια ώρα αρχύτερα και θα φέρει στο φως το νέο που μπορεί να γεννηθεί. (η ποιητική γλώσσα και η επίκληση στο θυμικό ήταν πάντα το δυνατό στοιχείο της Αριστεράς, ιδιαίτερα στην πατρίδα μας).

Δε μας έπεισαν ποτέ, ούτε θα μας πείσουν τώρα πως το να πηγαίνουμε σ’ ένα λύκειο – εξεταστικό κέντρο, σ’ ένα πανεπιστήμιο παρακμιακό και αποστειρωμένο (βλ. καθαρό και χωρίς κομματικές αφίσσες), το να κινούμαστε συνεχώς ανάμεσα στην ανεργία και την κακοπληρωμένη εργασία εάν δεν επιλέξουμε να μεταναστεύσουμε (στις καπιταλιστικές χώρες της Δύσης, Αγγλία, Γερμανία κλπ), το να ζούμε σε πόλεις-φρούρια (χωρίς δηλαδή μετανάστες λαθροπωλητές) ή να μην έχουμε τη στοιχειώδη πρόσβαση σε δωρεάν πολιτισμό (Τα γνωστά ΔηΠεΘε) και αθλητισμό, είναι ένα μέλλον που μας αρμόζει.

Δε μας έπεισαν ποτέ, ούτε θα μας πείσουν τώρα πως είναι τρέλα κι «εθνική ανευθυνότητα» το να ζητάμε την κατάργηση του «νέου» Λυκείου, να παλεύουμε ενάντια στη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του Πανεπιστημίου, να απαιτούμε την επαναφορά του βασικού μισθού στα 751€ (γιατί όχι παραπάνω;;;) και την κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης (είναι πολύ ελαστική και ευέλικτη η αγορά εργασίας, πρέπει να την κάνουμε πιο αρτηριοσκληρωτική ή να αναγκαστούμε όλοι να μη δηλώνουμε κανείς ότι δουλεύουμε για να αποφύγουμε τα χαράτσια των φόρων και των ταμείων), να θεωρούμε αυτονόητη την κατάργηση των ΜΑΤ (εντάξει φαντάζεστε τώρα πρωθυπουργό του λαού και της νεολαίας Αλέξη να τον φυλάνε τα ΜΑΤ;) για να μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ασφαλείς, να θέλουμε εδώ και τώρα την κατάργηση κάθε περίφραξης ανάμεσα σ’ εμάς κι αυτά που μας ανήκουν: τις θάλασσες, τις πλατείες, τα πάρκα, το δημόσιο χώρο (στα σύνορα; εκεί δεν θα καταργηθούν οι "περιφράξεις";)

Εμείς τα θέλουμε όλα (φυσικά και τα θέλουμε όλα, έτσι μάς μάθανε οι γονείς μας, μόνιμη και σταθερή δουλειά σε ΔΕΚΟ ή στη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία ,2-3 μήνες άδειες, 15 αργίες και (καλή) σύνταξη απ τα 50, εμείς γιατί να μην έχουμε τα ίδια;στο πηγάδι κατουρήσαμε;) και δεν θα διαπραγματευτούμε με κανέναν τη ζωή μας με αξιοπρέπεια και δικαιώματα (αυτά που εννοούν δικαιώματα φυσικά, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους δεν συνιστούν δικαιώματα). Εάν αυτοί έχουν αποφασίσει να μας αφήσουν εκτός της «δημοκρατίας» τους, εμείς καθόλου δεν ανησυχούμε. Η αντίστασή μας είναι απέναντι απ’ τον αυταρχισμό τους, η αλληλεγγύη μας είναι πέρα από τον ατομισμό τους, η δημοκρατία μας είναι μακριά από την ανάθεση, η αξιοπρέπειά μας βρίσκεται τελείως έξω από το δικό τους παράδειγμα για τη ζωή.

Είμαστε εκείνη η γενιά που θα γράψει το τέλος της μνημονιακής κυβέρνησης στη χώρα, αλλά και κάτι παραπάνω: Είμαστε αυτές κι αυτοί που ξεριζώνουν τ’ αυτονόητα του παλιού κόσμου για να βάλουμε στη θέση τους τ’ αυτονόητα του κόσμου που έρχεται (φυσικά, υπάρχουν και στον νέο κόσμο που έρχεται και που είναι εφικτός τα αυτονόητα, τί νομίζατε; Κατάλυση του κατεστημένου για να έρθει το δικό μας, νέο και καλό κατεστημένο).

Νέοι/Νέες ΣΥΡΙΖΑ: Η ΚΝΕ της γενιάς μας

Τώρα μιλάμε εμείς.
(Αν κρίνεις από την ανακοίνωση πάντως καταλαβαίνεις πού έμαθαν να μιλάνε και να σκέφτονται οι νέοι/νέες ΣΥΡΙΖΑ. Στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Έναν από τους θεσμούς-σήμα κατατεθέν δηλαδή της μεταπολιτευτικής μας χρεωκοπίας. Και όχι αγαπητοί μη βιαστείτε δεν μιλάμε μόνο για οικονομική χρεωκοπία.)

Τί είδους Θεός μπορεί να φοράει πάνες;

Σε μερικούς μπορεί να φαίνεται προκλητικό ή και βλάσφημο το ερώτημα αυτό. Δεν είναι όμως καθόλου πιο προκλητικό από το ο Λόγος σαρξ εγένετο. Δεν είναι πιο προκλητικό από το ίδιο το γεγονός των Χριστουγέννων, την Ενανθρώπηση, αυτό το μυστήριον, το σεσιγημένον χρόνοις αιωνίοις (Εφεσ 3:4)... Αυτό είναι ο χριστιανισμός! Σκάνδαλο για την λογική και για τις αντιλήψεις των εθνών για τον Θεό. Είναι η υπέρβαση της λογικής και του 'φυσιολογικού' από την άπειρη αγάπη του Θεού...

(Σύμφωνα με την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας ο Ιησούς Χριστός, ως τέλειος άνθρωπος μετέχει απόλυτα των λεγομένων αδιαβλήτων παθών όπως πείνα, δίψα, κόπος, πόνος, δάκρυ, φθορά, θάνατος, δειλία, αγωνία, ύπνος, ασθένεια. Ο Χριστός δηλαδή κουραζόταν, πεινούσε, χρειαζόταν να πάει στην τουαλέτα. Ανέλαβε την ανθρώπινη φύση πλήρως μαζί με όλες τις μικρές και μεγαλύτερες δυσκολίες αυτή συνεπάγεται).

73% πιστεύουν ότι ο Ιησούς γεννήθηκε από Παρθένο

Πολύ περισσότεροι απ' όσους πιστεύουν στην Κλιματική Αλλαγή

Σύμφωνα με έρευνα της Pew σε 1500 Αμερικανούς, το 73% απάντησε ότι πιστεύει στην εκ παρθένου γέννηση του Ιησού και 74% ότι πιστεύουν πως η γέννηση αναγγέλθηκε στους ποιμένες από αγγέλους  (Λκ 2:8-14). (Στους Προτεστάντες τα ποσοστά είναι 91% και 90% αντιστοίχως). Το 78% των γυναικών απάντησαν ότι πιστεύουν

στην εκ παρθένου γέννηση, το 65% ότι όλα τα στοιχεία της ιστορίας των Χριστουγέννων είναι αληθή (άγγελοι, φάτνη, μάγοι, αστέρας κλπ).


Τα ευρήματα της έρευνας συμφωνούν με την περσινή αντίστοιχη έρευνα της Pew σύμφωνα με την οποία το ίδιο ποσοστό (73%) πιστεύει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε από παρθένο. Έρευνα της Gallup πάλι το 2007 έδειξε πως το 31% των Αμερικανών πιστεύουν ότι η Αγία Γραφή είναι πραγματικά ο λόγος του Θεού και μπορεί να λαμβάνεται κατά λέξη. Στην ίδια έρευνα επίσης το 44% των ερωτηθέντων απάντησε πως τα χριστιανικά σύμβολα θα πρέπει να επιτρέπονται σε δημόσια κτήρια, ακόμα και χωρίς να υπάρχουν μαζί μ' αυτά και σύμβολα άλλων θρησκειών (!)

Εν αντιθέσει έρευνα της Pew τον Ιανουάριο έδειξε πως το 61% των Αμερικανών πιστεύουν στην κλιματική αλλαγή, και μόνο το 40% πιστεύει στην ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή (ACG). Περίπου δηλαδή ο μισός αριθμός σε σχέση με όσους πιστεύουν στην υπερφυσική γέννηση του Ιησού Χριστού εκ της Παρθένου. 




Πηγή: http://time.com/3634258/majority-of-americans-believe-the-story-of-jesus-birth-is-historically-accurate/

Η μεγάλη Είδηση

Ποιός πρόεδρος της Δημοκρατίας, ποιός Σαμαράς και Βενιζέλος και Τσίπρας, εδώ ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε και έγινε άνθρωπος. Το πιστεύουμε αυτό; Το συνειδητοποιούμε; Το ζούμε; Είμαστε μετά Χριστόν;;

Τί θά 'λεγε ο Χριστός στους Έλληνες σήμερα

῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες (Ιω 12:20-21)...  

Τί θα έλεγε άραγε ο Χριστός στους Έλληνες σήμερα;;
Δεν ξέρω τί ακριβώς θα μας έλεγε, το θέμα είναι να είχαμε τουλάχιστον την διάθεση να τον ακούσουμε. Απλά να τον ακούσουμε, όχι να τον υπακούσουμε, εκείνο είναι το δεύτερο βήμα..

Πάντως ο Χριστός όταν ήρθε είπε μετανοείτε, δείτε τα λάθη σας και αλλάξτε. Δεν είπε: Για όλα τα δεινά σας φταίνε οι Ρωμαίοι και οι ντόπιοι κυβερνώντες, κοιτάξτε να τους διώξετε και μετά όλα θα είναι καλά. Ο νοών νοείτω...

Μάς φταίνε οι σάπιοι, όχι η σαπίλα..

Γράφω στο blog χθες

http://seirrax.blogspot.gr/2014/12/3.htmlτί θα κάνατε αν σάς προσέφεραν 3 εκατομμύρια για να επηρεάσουν την ψήφο σας για την εκλογή προέδρου;;

Απαντάει ο άλλος:
Τα παιρνω παω διακοπες μακρια απο ολους αυτους τους σαπιους.

(.................)

Πώς πρέπει να είναι το κήρυγμα

Πήγα μετά από μερικούς μήνες ξανά σε ελληνική εκκλησία. Αυτό από μόνο του είναι ωραίο. Το κακό είναι πως στις εκκλησίες μας δυστυχώς πολλές φορές δεν ακούγεται καν κήρυγμα, παρά μόνον μερικές ανακοινώσεις (για το πρόγραμμα, για τις γιορτές και φυσικά ..για τα πολυποίκιλα έργα του ναού που χρειάζονται πάντα χρήματα!) Και αν πάλι έχεις την ευλογία στην εκκλησία σου να ακούσεις κήρυγμα, έχεις ίσως και πάνω από τις μισές πιθανότητες να ακούσεις άλλ' αντί άλλων. Κυριολεκτικά.

Είχε λοιπόν κήρυγμα, πάνω στο ευαγγέλιο (Μτθ 1:1-25). Για τους Προπάτορες του Ιησού, γιατί ακούμε αυτό το εκ πρώτης όψεως ασυνήθιστο ευαγγέλιο, ποιοί είναι οι πρόγονοι του Χριστού που αναφέρονται σε αυτό. Με απλά και συγκεκριμένα λόγια μιλώντας πάνω στο γεγονός των Χριστουγέννων. Πότε ήρθε ο Χριστός, ποιές ελπίδες εξεπλήρωσε, γιατί στην πόλη Δαυίδ τη Βηθλεέμ κά. Πράγματα συγκεκριμένα, νόημα χριστολογικό. Το κέντρο ο Χριστός, τα ηθικά νοήματα βγαίνουν όλα από κει, από αυτό το Πρόσωπο. Γιατί στην γενεαλογία περιλαμβάνονται και άνθρωποι ελέγξιμοι για αμαρτήματα; Και μάλιστα βαριά; Γιατί η αμαρτία όντως διέβρωσε το ανθρώπινο γένος, ο Χριστός όμως δεν ντρέπεται για τους προγόνους του, δεν ντρέπεται για κανέναν από μας άλλωστε, αλλά έγινε άνθρωπος για να μας δώσει την δυνατότητα να γίνουμε εμείς παιδιά του. Πόσο ωραία να ακούγεται στην Εκκλησία μας κήρυγμα καθαρό, συγκεκριμένο, εύληπτο, να επιτελεί τον σκοπό του, που είναι η μετάνοια και η σωτηρία. Να είναι πραγματικός λόγος Θεού. Όχι τα περιφερειακά πράγματα εις βάρος του κεντρικού, εις βάρος της σαφήνειας του μηνύματος. Θεός εφανερώθη εν σαρκί και εμείς πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτό. Όλο αυτό δοσμένο με φόβο Θεού για το αποτέλεσμα, με τρόπο καθαρό, όχι μπερδεμένο, με μέθοδο παιδαγωγική, χτίζοντας βήμα-βήμα, όχι πηγαίνοντας στα ψηλότερα πατώματα μην έχοντας καν φροντίσει αυτά τα ίδια τα θεμέλια.. Σίτος, όχι άχυρο, όπως θα έλεγε και ο μεγάλος ιεροκήρυκας του καιρού μας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος.

Σήμερα λοιπόν νοιώθω ότι ωφελήθηκα, ότι το κήρυγμα "μού άρεσε". Αν ψάχνεις τελικά, βρίσκεις. Όσο απογοητευμένοι και για οιουσδήποτε λόγους και αν είμαστε ο καθένας από τις εμπειρίες μας και την συνάντησή μας με την Εκκλησία, αξίζει να τής δίνουμε μια ευκαιρία.. Ας πάμε ζητώντας από τον Θεό να μάς καθοδηγήσει και θα βρούμε αυτό το κάτι που θα μας μιλήσει.. Αρκεί να το θεωρούμε όντως σημαντικό και να το θέλουμε..

Σήμερα άκουσα κήρυγμα. Δόξα τω Θεώ!

Σου δίνουν 3 εκατομμύρια.. Τί κάνεις;

Σου δίνουν 3 εκατομμύρια € για να σε δωροδοκήσουν

1. Τα παίρνεις (Και ο κόσμος το μαθαίνει, αν το μάθει ποτέ, μετά από κάτι δεκαετίες)

2. Δεν τα παίρνεις

2.1 Δεν τα παίρνεις γιατί πιστεύεις πως αν δεν τα πάρεις θα κερδήσεις κάτι μεγαλύτερο από ότι αν δεν τα έπαιρνες (όχι απαραίτητα μόνο χρηματικά) 
--σωστή αντιμετώπιση, ιδιοτελές κίνητρο

2.2 Δεν τα παίρνεις γιατί θεωρείς απαράδεκτο ηθικά το να επηρεαστείς από επιθυμία για προσωπικό όφελος (δωροληψία) ψηφίζοντας κάτι που θεωρείς επιζήμιο για τη χώρα. 
--σωστή αντιμετώπιση, αγνό κίνητρο


Τί απ' όλα αυτά έχει γίνει; Ο Θεός και η ψυχή του(ς). Πάντως αν πούμε ότι συμβαίνει το 2.2 αυτό θα σήμαινε πως η χώρα έχει κάνει τεράστια βήματα ηθικής προόδου. Και οι βουλευτές μας.. Αυτή η κρίση πια πραγματικά μάς έκανε άλλους ανθρώπους

Το κρισιμότερο Ερώτημα

Σε μια βδομάδα έχουμε Χριστούγεννα.
Πιστεύετε ότι το μωρό που γεννήθηκε πριν 2 χιλιάδες χρόνια στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας είναι

1. O Θεός που έγινε άνθρωπος

2. Ένας απλός άνθρωπος

3. Δεν μπορούμε να ξέρουμε

4. Δεν με απασχολεί

Κοινωνία Ανοχής

...ο ένας (πρωθυπουργός στα '80s) άφησε τη γυναίκα του για τη φιλενάδα του γιατί του συμπαραστάθηκε στις δύσκολες ώρες και τον έκανε να ξανανοιώσει

ο άλλος έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του αλλά λογικό αφού και οι άλλοι τα ίδια έκαναν

ο άλλος βίασε αλλά δικαιολογείται γιατί ήρθε από φτωχή χώρα και άλλη κουλτούρα

ο άλλος έκανε ένοπλη ληστεία με καλάσνικοφ αλλά θέλει να σπουδάσει και άλλωστε είναι παιδί ακόμα

η άλλη τον απάτησε αλλά δεν ξέρεις πώς είναι να σαι γυναίκα και να σε φλερτάρουν όλοι, κάποια στιγμή ενδίδεις

ο άλλος την απάτησε γιατί άνδρας είναι τί να κάνει κι αυτός

Είπαμε είμαστε κουλτούρα της συγχωρητικότητας, της ανεκτικότητας, της μετριοπάθειας και όλων των άλλων ωραίων λέξεων αλλά αυτό που ζούμε δεν υπάρχει. Καμμία αίσθηση δικαίου, καμμία αίσθηση διάκρισης καλού-κακού (μήπως να καταργούσαμε και τις λέξεις τις ίδιες;), καμμία αίσθηση φόβου για το κακό και κανένα κίνητρο επιβράβευσης για το καλό. Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Μια χώρα ξεχωριστή.

Με μία μόνο λέξη μπορούμε αυτό να το περιγράψουμε. Δεν θα την πω, αλλά το 'χουμε ξεπεράσει πλέον...

Ελευθερία!

15 Δεκεμβρίου: Χρόνια πολλά στην Ελευθερία και σε όσους την αγαπούν και την επιδιώκουν!!!

Τί συμβαίνει στην Τήνο;

Χωρίς να ξέρω το παρασκήνιο της υπόθεσης, στην Τήνο μοιάζει να έχουμε μπροστά μας μια ακόμα υπόθεση όπου ξετυλίγεται η Δεσποτοκρατία που επικρατεί στην Εκκλησία μας. Κάποιοι αντιλαμβάνονται ότι η Εκκλησία είναι μόνο για κάποιους εκλεκτούς, για τους κληρικούς και ακόμα στενότερα για όσους έχουν την εύνοια να ανήκουν στην αυλή του οικείου επισκόπου (δεσπότη). Το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας της Τήνου είναι εκ της διαθήκης των ιδρυτών του αυτοδιοικούμενο, από λαικούς επιτρόπους.

Γράφει το "Πρώτο Θέμα": Η συντονιστική επιτροπή υποστηρίζει ότι το Π.Ι.Ι.Ε.Τ. χάνει το αυτόνομο, το αυτοδιοίκητο και την αυτοτέλειά του και τίθεται εν αμφιβόλω η πλήρης διαφάνεια, που εξασφαλιζόταν με το γεγονός ότι το παγκάρι του Ιδρύματος έχει τρία κλειδιά που κρατούσαν η εκλεγμένη από τον λαό της Τήνου εννεαμελής επιτροπή, το Δημόσιο Ταμείο (δηλαδή το κράτος) και η Εθνική Τράπεζα. Ακόμη, ότι ο εκάστοτε μητροπολίτης αποκτά τη δυνατότητα να συμμετέχει στην εκλογή του αντιπροέδρου και γραμματέα της Διοικούσης Επιτροπής του Ιδρύματος με διπλή ψήφο, αλλά και στη διαδικασία επιλογής του διδακτικού και διοικητικού προσωπικού της Σχολής Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου, για την οποία είχαν λόγο δύο καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και δύο της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών. Επισημαίνεται, ακόμη ότι η διπλή ψήφος του μητροπολίτη αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα καθώς στην Διοικούσα Επιτροπή του Ιδρύματος υπάρχει αυτή την στιγμή ζυγός αριθμός επιτρόπων!

Στο Βυζάντιο δεν υπήρχε η μίτρα,
μπήκε επί Τουρκοκρατίας.
Σημάδι δόξας ή παρακμής άραγε;

Το κράτος λοιπόν ψήφισε νόμο (το ευσεβές αυτό κράτος) που ουσιαστικά λύνει τα χέρια στον οικείο μητροπολίτη.. Με τις πρεσβείες τίνος άραγε να ψηφίζονται τέτοιοι νόμοι; Και φυσικά δεν είναι το μοναδικό τέτοιο παράδειγμα.. Εναγκαλισμός λοιπόν των εκκλησιαστικών αρχών με την κοσμική εξουσία για να στηρίξουν την δική τους πνευματική (;) εξουσία..

Η Εκκλησία μας δυστυχώς πηγαίνει να μιμηθεί το κράτος, αντιγράφει το κράτος σε συγκεντρωτισμό και πολιτικάντικα τρυκ εξουσίας. Ο στενός εναγκαλισμός με το κράτος και το εξουσιαστικό πνεύμα ποτέ δεν έκανε καλό στην Εκκλησία του Χριστού. Τέτοιες πρακτικές είναι επικίνδυνες. Και πρακτικά αλλά και θεολογικά. Θέτουν στο περιθώριο το λαικό στοιχείο, κάνουν την Εκκλησία κάτι απόμακρο, έναν 'θεσμό', μια υπηρεσία σχεδόν.. 

Και το χειρότερο ότι αυτή είναι μια τάση που παρουσιάζεται και με τον ψευδή μανδύα της Παραδόσεως. Όχι χριστιανικές οργανώσεις, όχι σύλλογοι, όχι λαικά ιδρύματα, όχι λαική συμμετοχή, όχι πρωτοβουλίες εκ μέρους λαικών μελών... (Πάει περίπατο το Τίτ 3:14..) Πάντα να έχουν τον έλεγχο σε όλα οι κληρικοί, πάντα να γίνονται όλα συγκεντρωτικά, από (τα ανθρώπινα) πάνω.. Βλέπουμε πού μάς οδήγησε τελικά όλο αυτό ή όχι; Αναζωπύρωσε την εκκλησιαστική μας ζωή; Σε υγιή βάση; Ή καταντά την Εκκλησία έναν αρτηριοσκληρωτικό οργανισμό με κύριο σκοπό την αυτοσυντήρηση όσων συνδέονται επαγγελματικά και διοικητικά μ' αυτήν και όχι την πνευματική ευεξία του πραγματικό Σώματος του Χριστού, τους πιστούς και τους δυνητικά πιστούς; Εκκλησία χωρίς ιεραποστολή, είναι Εκκλησία χωρίς αποστολή έλεγε ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς. Σ' αυτήν την περίπτωση η Εκκλησία έχοντας χάσει την πραγματική της αποστολή μετατρέπεται κυρίως σε ένα όχημα ικανοποιήσεως των ψυχολογικών και άλλων αναγκών των εκάστοτε κληρικών και δεσποτάδων.


Και μην πει κανείς τί είναι αυτά που λες για την Εκκλησία, μιλάμε για την Διοικούσα Εκκλησία (βλ. και Αποκ. κεφ.17), άλλο τα θεολογικά και άλλο τα διοικητικά. Κάποιοι βέβαια τα συγχέουν, μπορεί και εκ του πονηρού ή λόγω δικής τους συγχύσεως.. Η Εκκλησία δεν είναι ένας εξουσιαστικός δύσκαμπτος θεσμός, όπως θέλουν να τον βλέπουν και να τον χρησιμοποιούν ορισμένοι, είναι κάτι πολύ πιο μυστικό.

ΥΓ: Και φυσικά αν κάνει κανείς google θα δει ότι στα λεγόμενα αντι-οικουμενιστικά και 'ανησυχούντα για την ορθοδοξία' sites και blogs, υπάρχουν πολλά για τον Σύρου και Τήνου Δωρόθεο που είπε άξιος (!) στην χειροτονία του νέου Καθολικού επισκόπου πριν δύο μήνες, αλλά τίποτα για το συγκεκριμένο θέμα, καμμία κριτική, καμμία αναφορά καν. 

Συνάντηση Πατριάρχη και Πάπα

Συνάντηση Πατριάρχη και Πάπα στην εορτή του Αγίου Ανδρέα (Θρονική Εορτή) στο Πατριαρχείο

Ό,τι γνωμη και να 'χει κανείς για την Δυτική Εκκλησία και τα πρόσωπα του Πατριάρχη και του Πάπα, αυτή είναι αναμφισβήτητα μια πολύ ωραία εικόνα.

Και ας μη βαυκαλιζόμαστε για το 'συνοδικό' μας σύστημα.. Στην πράξη έχουμε και στην δική μας Εκκλησία πολλούς 'Πάπες' και παπίσκους, από Αρχιεπισκόπους μέχρι επαρχιακούς δεσποτάδες και αρχιμανδριτάδες...

Γιατί στολίζουμε από το Νοέμβριο;

Σούπερ Μάρκετ: Και καθώς περιμένω στο ταμείο το βλέμμα μου πέφτει σε κάτι περίεργα ημερολόγια με ήρωες κινουμένων σχεδίων (όπως του Frozen). Λέω ας το κοιτάξω, και βλέπω ότι τελικά υπήρχαν πάρα πολλά σε πολλά σχέδια! Όχι δεν πήρα (αν και το σκέφτηκα!) Λοιπόν εντάξει φυσικά αυτά για τους διανοούμενους και κουλτουριάρηδες στην Ελλάδα είναι εύκολη λεία, ξενόφερτα, εμπορικά, τα Χριστούγεννα γίνανε η γιορτή των εμπόρων και άλλα τόσα ωραία. Δεν θα ακολουθήσω τη μόδα, αρκετή περιττή μιζέρια βάζουμε στη ζωή μας ήδη. 

Αυτό λοιπόν το ημερολόγιο, το Advent* Calendar, μ' έκανε να σκεφτώ πως τα Χριστούγεννα είναι κάτι που αξίζει να το περιμένουμε, με προσμονή. Και κυρίως για αυτό που είναι στην ουσία τους, για τον λόγο για τον οποίον υπάρχουν στην ζωή μας και τον πολιτισμό μας. Και με εξωτερικές εκδηλώσεις; Προφανώς. Και με εξωτερικές εκδηλώσεις.

Είναι το μεγαλύτερο γεγονός (εκτός ίσως από την Ανάσταση και την Ανάληψη αλλά αυτά δεν θα υπήρχαν αν δεν γινόταν η Ενανθρώπηση, αν δεν υπήρχαν τα Χριστούγεννα! Διότι από αυτήν απορρέουν, όπως από την πηγή οι ποταμοί, οι διάφορες γιορτές μας· τα Θεοφάνεια, το Πάσχα, η Ανάληψη, η Πεντηκοστή --ιερός Χρυσόστομος) της Ιστορίας (εντάξει για όσους το πιστεύουν, αν δεν το πιστεύεις όμως δεν καταλαβαίνω πώς μπορείς να λέγεσαι χριστιανός και γιατί να πηγαίνεις στην εκκλησία έστω τα Χριστούγεννα ή την Ανάσταση).

Περιμένουμε το μεγάλο γεγονός και όλη αυτή η περίοδος είναι ξεχωριστή, η Σαρακοστή των Χριστουγέννων την οποία μάλιστα η Εκκλησία μας συνδυάζει 
με νηστεία για να προετοιμαστούμε να δεχτούμε το γεγονός και να καταλάβουμε καλύτερα την σπουδαιότητά του (το ιδανικό είναι φυσικά η τήρησή της, αλλά ο καθένας μπορεί να συμμετάσχει σ' αυτήν όπως μπορεί, και στα πλαίσια του γενικότερου πνευματικού του αγώνα και σύμφωνα με την καθοδήγηση του πνευματικού οδηγού) 
και εντονότερη λειτουργική και μυστηριακή ζωή (Σαρανταλείτουργο, θεία λειτουργία κάθε ημέρα μέχρι τα Χριστούγεννα: βέβαια θα μου πείτε εδώ δεν πηγαίνουμε τις Κυριακές και αν πηγαίνουμε δεν κοινωνούμε αλλά αυτό είναι άλλο θέμα..)

Θα πει κανείς μα επειδή βρίσκεις Advent Calendar σημαίνει πως οι άνθρωποι προετοιμάζονται όντως αληθινά για τα Χριστούγεννα; Όχι απαραίτητα. Όμως καλό είναι να ρίχνουμε λίγο βαθύτερες ματιές σε κάποια πράγματα, σε κάποιες παραδόσεις που υπάρχουν στους ευρωπαικούς πολιτισμούς και δείχνουν πόσο συνυφασμένος είναι ο κόσμος μας με την χριστιανική πίστη. Ο χριστιανισμός άλλωστε δεν είναι ωραίες ιδέες, υψηλή φιλοσοφία, είναι κάτι που έχει μπολιαστεί μέσα στους λαούς μας, είναι ιστορία, ζωή. Ας πιανόμαστε από αυτά και ας προσπαθούμε να τα αξιοποιήσουμε ώστε να διατηρήσουμε ένα αυθεντικά χριστιανικό νόημα σε έναν εκκοσμικευμένο κόσμο. Δεν φτάνει πχ να στολίσεις, σημασία έχει να πας στην εκκλησία, δεν φτάνει να πας στην εκκλησία, πρέπει να μεταμορφωθεί η ζωή σου. Και αυτή η πορεία δεν τελειώνει φυσικά ποτέ. Τα εξωτερικά στοιχεία, τα δέντρα και τα φωτάκια στην πραγματικότητα είναι για να βοηθούν το νόημα των Χριστουγέννων, όχι να το κρύβουν, να το συσκοτίζουν. Είναι η χαρά μας για τη Λύτρωση που μας έστειλε ο Κύριος που εκδηλώνεται με αυτόν τον τρόπο. Το πιο σημαντικό γεγονός της Ιστορίας αξίζει να είναι σημαντικό στις ζωές μας με κάθε τρόπο και παντού, όχι μόνο σ' ένα 'θρησκευτικό' επίπεδο.

Όλα αυτά φυσικά έχουν υποβαθμιστεί εντελώς στον εκκοσμικευμένο μας λαό, που αν κανείς δεν είχε την τύχη ή την ευλογία καλύτερα, να βρεθεί σε κάποιο χριστιανικό περιβάλλον (μειοψηφία κακά τα ψέμματα) δεν θα έχει καν την ευκαιρία να ακούσει οτιδήποτε που να θυμίζει το κοσμοιστορικό νόημα που έχουν τα Χριστούγεννα, ούτε ως απλή νύξη. Μόνο αόριστες και αφηρημένες ευχές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι: Μα γι' αυτό ήρθε ο Χριστός στη γη;

Γι αυτό γράφτηκε το Ευαγγέλιο στα ελληνικά, για να το θεωρούμε κάτι σαν μυθολογία;;

ΥΓ: Αλήθεια πόσο φτωχό (και εκνευριστικό να πω την αλήθεια) είναι αυτό το Καλές Γιορτές, αντί για Καλά Χριστούγεννα;;; (Εντάξει ίσως κάποιες φορές να είναι και πιο ειλικρινές τουλάχιστον)...

*Advent<Adventus ad+venio: Έλευση, Ερχομός, Παρουσία (του Θεού)
όπως Second Advent

Άνθρωποι στο μπλέντερ;!

Σε βιβλίο Φυσικής της Ε' Δημοτικού μιλώντας για τα μείγματα παρουσιάζεται αυτή η εικόνα:

η οποία το λογικό είναι να προκαλεί σε έναν υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο αποστροφή: το ανθρώπινο σώμα είναι κάτι ιερό, σίγουρα δεν μπορεί να παρουσιάζεται σαν μάζα, που στοιβάζεται σε ένα δοχείο (!), και σίγουρα όχι σε ένα σχολικό βιβλίο της Ε' Δημοτικού (!!!).

Ένα πολύ τρανταχτό παράδειγμα ενός γεγονότος: το ελληνικό σχολείο έχει πάψει προ πολλού να διδάσκει την χριστιανική πίστη (άδικα διαμαρτύρονται οι άθεοι ότι με τα Θρησκευτικά γίνεται 'κατήχηση' στα σχολεία). Και όχι μόνον αυτό αλλά ουσιαστικά έχει φτάσει να διδάσκει πράγματα τα οποία είναι θεμελιωδώς αντίθετα με την πίστη (βλ. για παράδειγμα την αντιμετώπιση του θέματος 'Μεσσιανισμός' στο βιβλίο της Έκθεσης του Λυκείου κ.ά.)

Πολλές φορές θα πει κανείς οι γονείς διαμαρτύρονται για τα βιβλία του σχολείου γιατί δεν ξέρουν να εκτιμήσουν, να δουν το βαθύτερο νόημα που επιλέχτηκε κάτι για να μπει σε αυτά, και ότι απλά θέλουν τα παιδιά τους να μάθουν ό.τι και οι ίδιοι και να τα κρατήσουν κλειστά σε νέες ιδέες κλπ κλπ.. Κάποιες φορές ίσως αυτό να ισχύει, η δυσπιστία απέναντι σε καινούργια πράγματα να είναι απλώς μια φοβική αντανακλαστική αντίδραση απέναντι στο άγνωστο και στο καινούργιο. Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση, κάθε άλλο παρά υπερβολική ήταν η αντίδραση, που οδήγησε και στην απόσυρση της συγκεκριμένης εικόνας. 

Η εικόνα είναι λέει έργο ενός Ιάπωνα καλλιτέχνη. Θα πει κανείς πιο "ψαγμένος": ναι το έργο αυτό ίσως να έχει κάποιο μήνυμα να πει, όχι αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά, να μας σοκάρει για να σκεφτούμε κλπ. ότι θέλει ίσως να μιλήσει, να μας προβληματίσει για την εκμετάλλευση, την αντικειμενοποίηση της γυναίκας κλπ.. Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιον η μοντέρνα τέχνη είναι μια μεγάλη συζήτηση (προσωπικά με ενοχλεί τέτοιου είδους τέχνη, την βρίσκω το λιγότερο αντιαισθητική και αποκρουστική), πάντως το θέμα είναι πως στην Ελλάδα καταφέρνουμε να βάζουμε συγκεκριμένα πράγματα στην πιο ακατάλληλη θέση και με τον πιο ακατάλληλο, αν όχι αδιανόητο, τρόπο. (Είναι πραγματικά κωμικοτραγικό πώς επιλέγεται για σχολικό βιβλίο να μπει μια εικόνα ενός καλλιτέχνη, που και στην πατρίδα του ακόμα θεωρείται αμφιλεγόμενος, αυτά μόνο στην Ελλάδα.. Και φανταστείτε με την ίδια λογική, τί γίνεται γενικά στην εκπαίδευση μας!) Με την εμμονή μας να πάμε μπροστά, βάζουμε τα πιο παράδοξα και επικίνδυνα πράγματα, εκεί όπου δεν έχουμε κατορθώσει τα βασικά και καθιερωμένα.

Από χρόνια η ίδια ιστορία με τους διάφορους πειραματισμούς στα σχολικά βιβλία (ιδίως σε Γλώσσα, Ιστορία, Θρησκευτικά αλλά όχι μόνο!) και αναρωτιέται κανείς: 

Και καλά αυτός μπορεί να ζωγραφίζει ό,τι διεστραμμένα
θέλει και βάζει ο νους του για τους δικούς του λόγους
Αυτοί που φτιάχνουν τα σχολικά βιβλία τί νομίζουν ό,τι κάνουν;;

Έως πότε στο όνομα της μεταρρύθμισης και της προόδου θα μπαίνει σ' αυτά κάθε μετα-μοντέρνα μπούρδα;; Καλά τα πειράματα για την επιστήμη, τα Ελληνόπουλα όμως δεν είναι πειραματόζωα.

Η επιστολή Γράψα (που δεν την έγραψε ποτέ ο Γράψας)

Όλα στο μπλέντερ της Μεταπολιτευτικής ημιμάθειας

‘‘Χαιρετίζω το συνέδριό σας. Σας καλώ να περιφρουρήσετε το αντιμνημονιακό πατριωτικό ορθόδοξο ρεύμα.
Δημιουργήστε επιτροπές υπεράσπισης εθνικής ανεξαρτησίας, εθνικής κυριαρχίας.
Η κατάσταση αλλά και η οξύτητα των εθνικών προβλημάτων επιβάλουν άμεσα να κατακτήσουμε την ενότητα των Ελλήνων, το γρηγορότερο δυνατό.
Υψώστε τον πανελληνισμό απέναντι στην μοχθηρή παγκοσμιοποίηση.
Περιφρουρήστε τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας μας, αναζητήστε τα δίκαι του Ελληνισμού. Αποδείξτε εμπράκτως ότι η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ !!!”


Το μόνο πρόβλημα είναι πως την επιστολή δεν την έχει γράψει ο στρατηγός Γράψας.
Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε πως η αφέλεια δεν είναι αρετή;;;

Άγιος Νεκτάριος

Ο Άγιος Νεκτάριος (1846-1920), ένας από τους πιο γνωστούς αγίους της εποχής μας είναι γνωστός κυρίως για τα πολλά θαύματά του (μόνο ο μακαριστός ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος είχε καταγράψει γύρω στις 3.000, με διευθύνσεις και στοιχεία,και είχε και ο ίδιος προσωπικό θαύμα--τεκνοποίησε μετά από 17 χρόνια γάμου, εξ ου και το όνομα του γιου Νεκτάριος Παναγόπουλος που έχει και τις εκδόσεις), παρ'όλ'αυτά ήταν επίσης ένας εξαιρετικός συγγραφέας,και μας έχει αφήσει σημαντικά θεολογικά,φιλοσοφικά,και εποικοδομητικά έργα,καθώς και ιστορικές μελέτες. Μερικά εξ αυτών:

Περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού.1892
Επιμέλεια της έκδοσης του βιβλίου του Νεοφύτου Βάμβα "Φυσική Θεολογία και Χριστιανική Ηθική", Αλεξάνδρεια 1893
Περί επιμελείας ψυχής (Ένδεκα ομιλίες). 1894
Μελέτη περί των αποτελεσμάτων της αληθούς και ψευδούς μορφώσεως. 1894.
Περί μεσαίωνος και Βυζαντιακού Ελληνισμού.
Ορθόδοξος Ιερά Κατήχησις. 1899
Μελέτη περί αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων. 1901
Μελέτη περί της Μητρός του Κυρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. 1904


Η φήμη του γενικά ως αγίου επεκτάθηκε πολύ γρήγορα,με αποτέλεσμα σήμερα να έχει τους περισσότερους ναούς τιμώμενους στο όνομά του μετά την Υπεραγία Θεοτόκο. Μάλιστα την φήμη του αυτήν προσπάθησαν να την ιδιοποιηθούν ακόμα και μη ορθόδοξες, πνευματιστικές ομάδες, που σαγηνεύονταν από τις ιστορίες των θαυμάτων και την πνευματική του δύναμη (υπήρξε μάλιστα και πνευματιστικό σωματείο με την ονομασία: 'Άγιος Νεκτάριος' (!)). Φυσικά,στην Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι τελείως διαφορετική η θεώρηση της 'πνευματικής δυνάμεως'.

Πολύ γνωστή και γλαφυρή είναι η αφηγηματική βιογραφία που έγραψε ο Σώτος Χονδρόπουλος:
Ο άγιος του αιώνα μας-Ο όσιος Νεκτάριος Κεφαλάς



Εδώ ομιλία του Δημήτριου Παναγόπουλου στην μνήμη του Αγίου Νεκταρίου με αναφορές στο θέμα της ορθής τιμής των αγίων στην Ορθόδοξη Εκκλησία:http://www.impantokratoros.gr/dat/storage/dat/21F26032/301_%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3_%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5_%CE%9D%CE%95%CE%9A%CE%A4%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A5-%CE%91%CE%84.mp3

Halloween

Halloween. Τί είναι αυτό το Halloween που πλέον έχει γίνει γνωστό και στην Ελλάδα προφανώς λόγω του εμπορικού του κομματιού και ό,τι έχει να κάνει με τις ταινίες θρίλερ, την μέταλ υπο-κουλτούρα κά παρόμοια. 

Σύμφωνα με το Δυτικό Τυπικό αυτή είναι η γιορτή των Αγίων Πάντων (Allhalloween από το Hallow που σημαίνει άγιος στα αγγλικά, πρβ.: holy), η μέρα δηλαδή που είναι αφιερωμένη στην τιμή όλων όσων γνωστών και αγνώστων μαρτύρησαν ή με άλλον τρόπο αφιέρωσαν την ζωή τους στον Ιησού Χριστό και Τον ακολούθησαν πιστά. 

Για τους χριστιανούς ο θάνατος έχει νικηθεί. Στο πρόσωπο του Αναστηθέντος Ιησού Χριστού. Άρα λοιπόν δεν υπάρχει (δεν θα έπρεπε να υπάρχει, με την βοήθεια του Θεού) ο φόβος του θανάτου. Στην σύγχρονη κουλτούρα μας σπρώξαμε (απωθήσαμε) τον θάνατο κάτω από το χαλί υποκρινόμενοι ότι δεν υπάρχει, ότι δεν μας νοιάζει ή ότι είναι κάτι "φυσικό" (τίποτα πιο αντιχριστιανικό απ' αυτό το τελευταίο) έτσι ο θάνατος επανέρχεται και προσπαθούμε να τον ξορκίσουμε με άλλους τρόπους: με το να διασκεδάζουμε μαζί του ή να τον αγκαλιάζουμε ως μέρος του τρόπου ζωής μας (θανατοφιλία: εμφανής σε κομμάτια της metal sub-culture, emo κλπ).

Άνθρωπος χωρίς ερωτήματα για τον θάνατο δεν υπάρχει, απλά γιατί ο θάνατος δεν είναι κάτι φυσικό, δεν δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο για να ζει 60-70 χρόνια και να πεθαίνει. Θεὸς θάνατον οὐκ ἐποίησεν...φθόνῳ δέ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον,(Σοφ. Σολ 1:13, 2:24). Θα ήταν ένας πολύ σαδιστής Θεός να μας στέλνει στη γη να περάσουμε μερικά χρόνια και αυτά μέσα σε εξαιρετικές δυσκολίες απλά για το τίποτα. Ναι για το τίποτα: το να κάνεις παιδιά και να κάνουν και τα παιδιά σου παιδιά κοκ και όλα αυτά απλά για να πεθάνουν κάποια στιγμή, δεν είναι νόημα. 

Tα ερωτήματα λοιπόν τα έχουμε, τα φέρνει η ίδια η ζωή χωρίς να το θέλουμε. Το θέμα είναι τί απαντήσεις θα δώσουμε. Η χριστιανική απάντηση είναι αυτή: πως με τον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού έχουμε μέρος και εμείς πλέον στην αιώνια ζωή μαζί Του και για χάρη Του. Η απάντηση του κόσμου είναι στην καλύτερη περίπτωση η απλή αδιαφορία, ο αγνωστικισμός και η αθεία και στην χειρότερη η συνειδητή ή λιγότερο συνειδητή συμπόρευση και θαυμασμός για τις δυνάμεις του σκότους.

Μια γιορτή έτσι χριστιανική ουσιαστικά (οι γιορτές έχουν πάντα βέβαια και το στοιχείο της διασκέδασης ή του trick or treat, στην λαική κουλτούρα) που μπορεί να μας κάνει να δούμε χριστιανικά τον θάνατο και να επικοινωνήσουμε ως Εκκλησία με τις ψυχές των αγίων και των πεθαμένων μας, που είναι εκεί πάνω, γίνεται απλά μια γιορτή θανατοφιλίας και εμμονής με τον σατανά και τις δυνάμεις του Άδη (η στολή σαν διάβολος ή διαβολίνα παίζει να ήταν το best-seller εδώ στο Durham..)

ΕΞΩ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ!

Επιχειρήσεις στο Πανεπιστήμιο; Ανήκουστο! Και απαράδεκτο θα έλεγα. Και θα αναρωτιέται κανείς πού είναι το ηρωικό ΠΑΜΕ να ρθεί να κρεμάσει τα πανώ του στον Καθεδρικό του Durham;;;

O νεοφιλελευθερισμός μάς απειλεί.
Πρέπει να τον αναχαιτίσουμε!

Άλλωστε ο σκοπός της παιδείας είναι να σου μάθει πώς να γίνεις επαναστάτης και να βοηθήσεις το "κίνημα" να νικήσει το "σύστημα", όχι να σε βοηθήσει να φτιάξεις τη ζωή σου ή να βρεις δουλειά.

Το πρώτο μου debate

Έχουν τα ομολογιακά σχολεία (faith schools) θέση στο εκπαιδευτικό σύστημα;

Παρακολούθησα χθες έναν διαγωνισμό επιχειρηματολογίας (debate) *ή δημόσια αντιπαράθεση δεν ξέρω ποιά είναι η κατάλληλη μετάφραση. Έχει παράδοση ο αγγλοσαξωνικός κόσμος σ' αυτό. Θυμίζει την αρχαία Αθήνα: τις αγορεύει βούλεται;

Πριν συζητήσουμε για οποιοδήποτε θέμα θα πρέπει πρώτα να ξέρουμε πώς να συζητάμε και να συμφωνούμε έστω στα βασικά στο νόημα των λέξεων. Η ίδια η έννοια συζήτηση κάτι έχει να μας διδάξει αν την δούμε.
Σε αυτό έχουμε πρόβλημα θεμελιώδες στην πατρίδα μας. Δεν είναι δεδομένο. 

Μόνο λίγα ιδιωτικά σχολεία στην Ελλάδα κάνουν τέτοιους διαγωνισμούς (αυτό που θα λέγαν ως αμερικανιά πολλοί ελαφρά τη καρδία, πού να ξέρουν πως αυτό είναι ό,τι πιο ελληνικό μπορεί να υπάρξει!)

Τα αποτελέσματα αυτής της έλλειψης; Στα παράθυρα της TV, στον δρόμο στις παρέες μας, αλλά και στο σύγχρονο "καφενείο" του Facebook. 

Πάσχει ο διάλογος από πάρα πολλές πολλές μεριές.


Το θέμα: Έχουν τα ομολογιακά σχολεία (faith schools) θέση στο εκπαιδευτικό σύστημα;

Η πρόταση (the proposition): 

όχι δεν έχουν θέση για αυτό και γι αυτό: δημιουργούν και εντείνουν τις διακρίσεις στην κοινωνία, είναι απαράδεκτο, διαχωρίζουν την κοινωνία μας κλπ κλπ είναι απαράδεκτο να δέχονται τα παιδιά με κριτήριο την πίστη των γονιών τους, ή να προσλαμβάνουν εκπαιδευτικούς με βάση τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις..

Με θρησκευτικό ζήλο για τον
αθεισμό: Ο εισηγητής
Richy Thοmpson

Ο ομιλητής, ένας ενθουσιώδης νέος με πλούσια κόμη και αρκετό ζήλο. Εντάξει βέβαια το καλό είναι πως στην Αγγλία τηρούνται ακόμα κάποια προσχήματα, στην Ελλάδα ο αντίστοιχος προοδευτικός σεκουλαριστής ανθρωπιστής θα ήταν με βερμούδα (εντάξει το καλοκαίρι), εδώ τηρούσε το black tie. Εντάξει δεν είναι κακό να έχουμε και κάποιες -έστω και λίγες- σταθερές στην κοινωνία μας..

Φοβερά επιχειρήματα ακούστηκαν όπως για παράδειγμα ότι στα εβραικά σχολεία της Βρετανίας δεν υπάρχουν πολλοί μαθητές ασιατικής καταγωγής (και θα πρέπει υποχρεωτικά να έρθεις από μικρός σε επαφή με όλους τους πολιτισμούς και τις καταγωγές γιατί "έτσι πρέπει"). Η "πεζή" απάντηση που ήρθε αργότερα από την αντιπολίτευση: μα προφανώς αφού δεν υπάρχουν Εβραίοι που να προέρχονται από την Κορέα ή την Κίνα!!!

Πρόσφατος νόμος λέει να διδάσκεται υποχρεωτικά και μία δεύτερη θρησκεία στο 1/3 σε σχέση με την πρώτη (ας μη δίνουμε ιδέες στους Έλληνες προοδευτικούς!) για να μη γίνουν τα παιδιά φανατικά και καλά.. αλλά αυτό δεν ήταν ικανό για τον 2ο εισηγητή: θα πρέπει λέει να μαθαίνουν τα παιδιά για όλες (!) τις θρησκείες από μικρά.

Η αντιπολίτευση

αρκετά πιο τεκμηριωμένη και common sense

η Εκκλησία είχε τα δικά της σχολεία σ' αυτήν τη χώρα, βασικά είναι αυτή που ξεκίνησε και διέδωσε τα σχολεία πολύ πιο πριν, είναι λίγο δείγμα αλαζονείας να έρχεσαι και να λες κλείσ' τα, τα αναλαμβάνουμε όλα εμείς γιατί ξέρουμε καλύτερα.
Το αντεπιχείρημα; η Εκκλησία λέει μπλόκαρε την νομοθεσία για την παρέμβαση του κράτους στην εκπαίδευση

Τί πιο ωραίο να μεγαλώνουν τα παιδιά κάτω από την σκέπη του
Σταυρού! Για κάποιους αυτό είναι το προπατορικό αμάρτημα
της Εκκλησίας. Απλά ας σκεφτούν τί κοινωνία μάς έφτιαξαν..

Το επιχείρημα: η Εκκλησία ανησυχούσε για την υπαγωγή της εκπαίδευσης και άρα και της θρησκευτικής εκπαίδευσης στο Κράτος, καθώς δεν θα ήλεγχε αυτή αλλά το Κράτος το τί θα διδάσκεται (ποιές αξίες θα λέγαμε γενικά). 

Η Εκκλησία το έκανε αυτό για τους δικούς της ιδιοτελείς σκοπούς, για να κρατήσει την επιρροή και την εξουσία της, και να κάνει την προπαγάνδα της. 
Και εδώ όμως έρχεται το αντεπιχείρημα του 2ου εισηγητή που έρχεται να διαλύσει τέτοιες απλοικές ερμηνείες: a priori το Κράτος είναι κάτι καλό και ουδέτερο; 

ότι το κράτος (η συλλογική έκφραση της κοινωνίας κλπ κλπ θα μάς το χαρακτήριζαν οι προοδευτικοί) επιδιώκει απλά και μόνο το καλύτερο για το κοινωνικό σύνολο (και ξέρει κιόλας ποιό είναι αυτό κάθε φορά) χωρίς καν να το εξετάσουμε δείχνει τουλάχιστον αφέλεια, όταν δεν περιέχει και 'δόλο'. 

Δεν υπάρχουν πράγματα που το Κράτος θέλει να περάσει (οι άνθρωποι που είναι στην πολιτική ή ιδεολογική εξουσία), και τα οποία είναι τουλάχιστον αμφισβητίσιμα ως προς την εγκυρότητά τους; Και αν ακόμα είναι καλά και έγκυρα, μέχρι σε ποιόν βαθμό θα εδικαιούτο το Κράτος να τα επιβάλλει στους πολίτες;;

Η εξουσία της Εκκλησίας έτσι αντικαθίσταται από την εξουσία του Κράτους, των ανθρώπων και των ιδεολογιών. Και αν θεωρείται μάλλον passe να τολμάς να μιλήσεις έστω για την πιθανότητα ύπαρξης αντικειμενικής αλήθειας σε μια εποχή "ανεκτικότητας" και απόλυτου σχετικισμού και υποκειμενισμού, αλλά ακόμα και να μην πιστεύεις στην ύπαρξη της Αποκάλυψης του Θεού στους ανθρώπους και άλλα παρόμοια απόλυτα πράγματα, και πάλι έχεις δικαίωμα να αντικαταστήσεις αυτήν την αυθεντία με μιαν άλλη αυθαίρετα ορισμένη καινούργια αυθεντία; 

Καθολικά αποδεκτές αξίες; Ναι ΟΚ ποιές όμως είναι αυτές; υπάρχει ένα όριο. Πχ ο 2ος εισηγητής της proposition ανέφερε ως παράδειγμα πως είναι επικίνδυνο να πηγαίνουν τα παιδιά σε σχολεία που διαχειρίζεται ένας οργανισμός όπως η Εκκλησία της Αγγλίας, γιατί 14 από τους επισκόπους της, ως μέλη της Βουλής των Λόρδων, ψήφισαν εναντίον του νομοσχεδίου που αναγνωρίζει τον γάμο ομοφυλοφίλων! γιατί έτσι δεν μαθαίνουν στην ανεκτικότητα και σε ό,τι η σύγχρονη κοινωνία θεωρεί ως απόλυτα αποδεκτό και φυσιολογικό.. Απέχει πολύ αυτό από την δίωξη των φρονημάτων;

Sorry αλλά πραγματικά πού πάει αυτός ο κόσμος;;;

Κοινός παρονομαστής, νόημα:
Η πρόταση αν και έχει ίσως κάποιες 'αγαθές' προθέσεις και κάποια points (πχ τα faith schools στην Αγγλία χρηματοδοτούνται από το κράτος, κάποιος θα έλεγε ας ήταν ιδιωτικά καλύτερα, γιατί να πληρώνει ο φορολογούμενος για πράγματα που μπορεί να μην τον εκφράζουν καν), αλλά αυτό έχει να κάνει με την ιστορική εξέλιξη της Αγγλίας (Εκκλησία-Κράτος) κάτι σχετικά αντίστοιχο έχουμε και στην Ελλάδα.

η όλη πρόθεση και βαθύτερη ουσία του πράγματος είναι πως στους "προοδευτικούς" δεν αρέσει ο κόσμος όπως είναι (σεβαστό και ως ένα βαθμό μπορεί οποιοσδήποτε να συμφωνήσει στα σημεία) και θέλουν να τον αλλάξουν, σύμφωνα με την ατζέντα τους, καθώς νομίζουν πως αυτοί ξέρουν το σωστό πέφτουν έτσι ακριβώς στο ίδιο όμως αμάρτημα για το οποίο κατηγορούν τους αντιπάλους τους, και μάλιστα με έναν πολύ χειρότερο τρόπο, καθώς την ίδια ώρα που λυσσωδώς προσπαθούν να περάσουν (με άμεση ή έμμεση ιδεολογική 'βία') τις υποκειμενικές τους απόψεις ως καθολική αντικειμενική αλήθεια, ισχυρίζονται πως αυτό το κάνουν για να προστατέψουν την ελευθερία της γνώμης! Προσπαθούν έτσι να επιβάλλουν τον δικό τους, κοσμικό δογματισμό.

Social Engineering: Οι προοδευτικοί θέλουν ουσιαστικά
να αναδομήσουν τον κόσμο σύμφωνα με ό,τι αυτοί
θεωρούνε σωστό. Παλιότερα το προσπάθησαν με την βία,
πλέον την θέση της πήραν πολύ πιο 'υποδόριοι' τρόποι.

Και όπως πολύ εύστοχα ο 2ος ομιλητής της αντιπολίτευσης (Jonathan Simons, Policy Change) ανέφερε σε αποστροφή του, το να θέλεις να επιβάλλεις τον φιλελευθερισμό στους άλλους, είναι εξ ορισμού εξαιρετικά αντιφιλελεύθερο.





Γενικά πάντως, πέρα από το αρνητικό και ανησυχητικό στην πραγματικότητα ότι κάποιοι θέλουν να αλλάξουν ουσιαστικά τον κόσμο με το ζόρι, και σύμφωνα με τις ιδέες τους (επιβάλλοντας τες) που καταδεικνύει ένα από τα αδιέξοδα που έχει φτάσει ο δυτικός πολιτισμός μας με την υπερβολική "ανεκτικότητά" του και κουλτούρα αυτοκριτικής (θετικά από μόνα τους, έχουν όμως φτάσει στα όριά τους) υπάρχει και κράτησα το πολύ θετικό της βραδιάς:

Στο τέλος το ακροατήριο καλείται διά βοής να αποφασίσει το αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης. Απ' ότι ανακοίνωσε το προεδρείο ήταν ισοπαλία. Στην πιο επίσημη καταμέτρηση μετά δεν ξέρω τί αποτέλεσμα βγήκε. Το πιο σημαντικό όμως είναι αυτό: Τα παιδιά που είχα γνωρίσει δίπλα μου είχαν διαφορετική αντιμετώπιση από μένα, πιο πολύ προς την πλευρά της πρότασης ("προοδευτική" πλευρά). Το να διαφωνείς με κάποιον, απαραίτητα δεν σε εμποδίζει από μια πολιτισμένη συζήτηση και επικοινωνία με το πρόσωπο του άλλου (όπως θα τό 'λεγαν και κάποιοι από τους θεολόγους μας). Αυτό είναι που πραγματικά μετράει πάνω απ' όλα.

και αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να κατακτήσουμε. Και στην Ελλάδα μας..!

Και αν όλο αυτό το θεωρούμε ως δεδομένο, μάλλον θα πρέπει να ξεχνάμε πως δεν είναι αυτή η "φυσιολογική" κατάσταση του ανθρώπου αλλά το αποτέλεσμα καλλιεργημένων ατόμων και η αλληλεπίδραση εντός μιας πραγματικά καλλιεργημένης κοινωνίας, Σε αυτό έγκειται η μοναδικότητα του δυτικού πολιτισμού και αυτό είναι αποτέλεσμα μακράς πορείας και δύσκολων αγώνων. Ελλάς Ρώμη Βίβλος.

Ένα μεγάλο μέρος είναι η Ελλάς, αλλά αυτό θα πρέπει να μας κάνει να αισθανθούμε την ευθύνη, το να είσαι απλά ονομαστικά Έλληνας ή χριστιανός  δεν λέει και πολλά, χρειάζεται να το αποδεικνύεις (να το προσπαθείς βασικά) και στην πράξη.   



Upd: Τελικά επικράτησε με μικρή διαφορά τριών ψήφων  η πρόταση ότι τα faith schools δεν θα έπρεπε να υπάρχουν (72-69)

Τρεις μεγάλες προσωπικότητες της Εκκλησίας μας

Ανοιχτο φέρετρο. Ο θάνατος δεν είναι taboo
για την Εκκλησία, αφού έχει νικηθεί,
στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών,

οι δε εισίν εν Ειρήνη...

Μέσα σε μια εβδομάδα τρεις μεγάλες μορφές της σύγχρονης Εκκλησίας μας, γνωστοί για το συγγραφικό και κοινωνικό τους έργο αναχώρησαν για την θριαμβεύουσα Εκκλησία. Ο πρώτος που έφυγε ήταν ο γέροντας Μωυσής. Λίγες ημέρες μετά ο γέροντας Νικόδημος Μπιλάλης, ιδρυτής της Πανελληνίου Ενώσεως Φίλων των Πολυτέκνων, και ανήμερα της Πεντηκοστής ο πολύ γνωστός π. Γεώργιος Καψάνης, ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου.

Ο Γέρ. Μωυσής ο Αγιορείτης έζησε σε κουτλουμουσιανή σκήτη πολύ κοντά στις Καρυές. Έγραψε πολλά και σημαντικά βιβλία και άρθρα και έδωσε πολλές ομιλίες μέσα στον κόσμο. Έγινε γνωστός ως "ο λόγιος μοναχός" καθώς υπήρξε ίσως ο πολυγραφότερος και σημαντικότερος σύγχρονος Αγιορείτης συγγραφέας. Η βασική του συνεισφορά είναι πως έκανε γνωστή την αγιορείτικη πνευματικότητα στον πολύ κόσμο  μέσω των βιβλίων και των διαλέξεών του.

Την Κυριακή 1η Ιουνίου, ημέρα που η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των 318 Πατέρων της Α Οικ Συνόδου ο γέρων Μωυσής εκοιμήθη στην Καστοριά, όπου είχε εγκατασταθεί μερικούς μήνες πριν καθώς ήθελε να περάσει τους τελευταίους αυτούς μήνες της επίγειας ζωής του δίπλα στον αγαπημένο του φίλο μητροπολίτη Σεραφείμ, ο οποίος τον είχε βοηθήσει και με το έμφραγμα που είχε πάθει πριν μερικά χρόνια. Ο Μωυσής υπέφερε από τον πόνο από πολύ νέος, απ τα 19 του, και θα έλεγε κανείς πως η ζωή του αυτή μέσα στον πόνο θα ήταν η σκάλα που του θα τον ανέβαζε στον παράδεισο. 18χρόνια πριν υπεβλήθη σε μεταμόσχευση ήπατος στην Αμερική, ένα ταξίδι που μάλιστα αποτύπωσε σε ένα από τα βιβλία του. Όταν έμπαινε στο χειρουργείο, έκανε τον σταυρό του και είπε «Τώρα αφήνομαι στα χέρια του Θεού». Και ο Θεός δεν τον άφησε μετά την εγχείρηση, αφού τον βοήθησε να αναρρώσει γρήγορα και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Σύμφωνα με μαρτυρία του Σεραφείμ κοινώνησε πριν την εκδημία του και είδε τρεις αγίους». «Μου μετέφερε προσωπικώς πως είδε την Αγία Σοφία της Κλεισούρας που τον ενδυνάμωνε όσο ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, τον άγιον Ιερώνυμο τον Σιμωνοπετρείτη και τον όσιο Γεώργιο Καρσλίδη (είχε γράψει και βιβλία για αυτούς τους δύο αγίους), ο οποίος και του είπε πως ήταν πολύ καλός βιογράφος του.

Ο Ηλείος π. Μπιλάλης υπήρξε ο ιδρυτής
του πολυτεκνικού συλλόγου ΠΕΦΙΠ

Ο γέροντας Νικόδημος Μπιλάλης έγινε κυρίως γνωστός ως λαικός (θεολόγος και φιλόλογος).Συνέγραψε πολλά βιβλία σχετικά με την πίστη (ως Βασίλειος Μπιλάλης). Το κύριο έργο του όμως υπήρξε η παροχή τροφής και ρούχων προς τις άπορες οικογένειες καθώς και η επανέκδοση των Απάντων του αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου. Το κελλί του στην Καψάλα ήταν κοντά στο κελλί όπου έζησε και ασκήτευσε κατά τον 18ο αι. ο άγ. Νικόδημος.


Ο αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης υπήρξε ακαδημαικός πρώτης τάξεως που προτίμησε να ζήσει ως μοναχός παρά ως καθηγητής. Στις αρχές της δεκαετίας του’70 μαζί με την αδελφότητά του μετέβησαν στο Άγιον Όρος και έδωσαν σπουδαία ώθηση στην γενικότερη αναγέννηση της Μοναστικής Πολιτείας. Κάποια από τα έργα του έχουν μεταφρασθεί ακόμα και στα Αγγλικά ενώ οι απόψεις που κατά καιρούς εξέφρασε για διάφορα κρίσιμα εκκλησιαστικά ζητήματα ελήφθησαν σοβαρώς υπ' όψιν από κληρικούς και λαικούς.

Κατά τα τελευταία έτη, ο γέροντας Γεώργιος υπέφερε από σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία και τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την ηγουμενία της μονής τον περασμένο Μάρτιο. Εξεδήμησε την Κυριακή της Πεντηκοστής, 8 Ιουνίου και η σορός του εκτέθηκε σε λαικό προσκύνημα στο Μετόχιο της Κοιμήσεως στην Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης, όπου πλήθος κόσμου μαζεύτηκε για να του δώσει τον τελευταίο ασπασμό. Στις 9 Ιουνίου έγινε η κηδεία του στην μονή Γρηγορίου, την μονή που υπηρέτησε ως ηγούμενος επί 35 ολόκληρα χρόνια.



Ας προσευχόμαστε ο Κύριος να τους αναπαύσει και να αναδείξει και άλλους τέτοιους εργάτες στην Εκκλησία μας, που τόσο πολύ τους έχει ανάγκη.

Με πληροφορίες από: http://www.johnsanidopoulos.com/2014/06/the-recent-repose-of-three-scholarly.html