Κοινωνία Ανοχής

...ο ένας (πρωθυπουργός στα '80s) άφησε τη γυναίκα του για τη φιλενάδα του γιατί του συμπαραστάθηκε στις δύσκολες ώρες και τον έκανε να ξανανοιώσει

ο άλλος έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του αλλά λογικό αφού και οι άλλοι τα ίδια έκαναν

ο άλλος βίασε αλλά δικαιολογείται γιατί ήρθε από φτωχή χώρα και άλλη κουλτούρα

ο άλλος έκανε ένοπλη ληστεία με καλάσνικοφ αλλά θέλει να σπουδάσει και άλλωστε είναι παιδί ακόμα

η άλλη τον απάτησε αλλά δεν ξέρεις πώς είναι να σαι γυναίκα και να σε φλερτάρουν όλοι, κάποια στιγμή ενδίδεις

ο άλλος την απάτησε γιατί άνδρας είναι τί να κάνει κι αυτός

Είπαμε είμαστε κουλτούρα της συγχωρητικότητας, της ανεκτικότητας, της μετριοπάθειας και όλων των άλλων ωραίων λέξεων αλλά αυτό που ζούμε δεν υπάρχει. Καμμία αίσθηση δικαίου, καμμία αίσθηση διάκρισης καλού-κακού (μήπως να καταργούσαμε και τις λέξεις τις ίδιες;), καμμία αίσθηση φόβου για το κακό και κανένα κίνητρο επιβράβευσης για το καλό. Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Μια χώρα ξεχωριστή.

Με μία μόνο λέξη μπορούμε αυτό να το περιγράψουμε. Δεν θα την πω, αλλά το 'χουμε ξεπεράσει πλέον...