Τί συμβαίνει στην Τήνο;

Χωρίς να ξέρω το παρασκήνιο της υπόθεσης, στην Τήνο μοιάζει να έχουμε μπροστά μας μια ακόμα υπόθεση όπου ξετυλίγεται η Δεσποτοκρατία που επικρατεί στην Εκκλησία μας. Κάποιοι αντιλαμβάνονται ότι η Εκκλησία είναι μόνο για κάποιους εκλεκτούς, για τους κληρικούς και ακόμα στενότερα για όσους έχουν την εύνοια να ανήκουν στην αυλή του οικείου επισκόπου (δεσπότη). Το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας της Τήνου είναι εκ της διαθήκης των ιδρυτών του αυτοδιοικούμενο, από λαικούς επιτρόπους.

Γράφει το "Πρώτο Θέμα": Η συντονιστική επιτροπή υποστηρίζει ότι το Π.Ι.Ι.Ε.Τ. χάνει το αυτόνομο, το αυτοδιοίκητο και την αυτοτέλειά του και τίθεται εν αμφιβόλω η πλήρης διαφάνεια, που εξασφαλιζόταν με το γεγονός ότι το παγκάρι του Ιδρύματος έχει τρία κλειδιά που κρατούσαν η εκλεγμένη από τον λαό της Τήνου εννεαμελής επιτροπή, το Δημόσιο Ταμείο (δηλαδή το κράτος) και η Εθνική Τράπεζα. Ακόμη, ότι ο εκάστοτε μητροπολίτης αποκτά τη δυνατότητα να συμμετέχει στην εκλογή του αντιπροέδρου και γραμματέα της Διοικούσης Επιτροπής του Ιδρύματος με διπλή ψήφο, αλλά και στη διαδικασία επιλογής του διδακτικού και διοικητικού προσωπικού της Σχολής Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου, για την οποία είχαν λόγο δύο καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και δύο της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών. Επισημαίνεται, ακόμη ότι η διπλή ψήφος του μητροπολίτη αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα καθώς στην Διοικούσα Επιτροπή του Ιδρύματος υπάρχει αυτή την στιγμή ζυγός αριθμός επιτρόπων!

Στο Βυζάντιο δεν υπήρχε η μίτρα,
μπήκε επί Τουρκοκρατίας.
Σημάδι δόξας ή παρακμής άραγε;

Το κράτος λοιπόν ψήφισε νόμο (το ευσεβές αυτό κράτος) που ουσιαστικά λύνει τα χέρια στον οικείο μητροπολίτη.. Με τις πρεσβείες τίνος άραγε να ψηφίζονται τέτοιοι νόμοι; Και φυσικά δεν είναι το μοναδικό τέτοιο παράδειγμα.. Εναγκαλισμός λοιπόν των εκκλησιαστικών αρχών με την κοσμική εξουσία για να στηρίξουν την δική τους πνευματική (;) εξουσία..

Η Εκκλησία μας δυστυχώς πηγαίνει να μιμηθεί το κράτος, αντιγράφει το κράτος σε συγκεντρωτισμό και πολιτικάντικα τρυκ εξουσίας. Ο στενός εναγκαλισμός με το κράτος και το εξουσιαστικό πνεύμα ποτέ δεν έκανε καλό στην Εκκλησία του Χριστού. Τέτοιες πρακτικές είναι επικίνδυνες. Και πρακτικά αλλά και θεολογικά. Θέτουν στο περιθώριο το λαικό στοιχείο, κάνουν την Εκκλησία κάτι απόμακρο, έναν 'θεσμό', μια υπηρεσία σχεδόν.. 

Και το χειρότερο ότι αυτή είναι μια τάση που παρουσιάζεται και με τον ψευδή μανδύα της Παραδόσεως. Όχι χριστιανικές οργανώσεις, όχι σύλλογοι, όχι λαικά ιδρύματα, όχι λαική συμμετοχή, όχι πρωτοβουλίες εκ μέρους λαικών μελών... (Πάει περίπατο το Τίτ 3:14..) Πάντα να έχουν τον έλεγχο σε όλα οι κληρικοί, πάντα να γίνονται όλα συγκεντρωτικά, από (τα ανθρώπινα) πάνω.. Βλέπουμε πού μάς οδήγησε τελικά όλο αυτό ή όχι; Αναζωπύρωσε την εκκλησιαστική μας ζωή; Σε υγιή βάση; Ή καταντά την Εκκλησία έναν αρτηριοσκληρωτικό οργανισμό με κύριο σκοπό την αυτοσυντήρηση όσων συνδέονται επαγγελματικά και διοικητικά μ' αυτήν και όχι την πνευματική ευεξία του πραγματικό Σώματος του Χριστού, τους πιστούς και τους δυνητικά πιστούς; Εκκλησία χωρίς ιεραποστολή, είναι Εκκλησία χωρίς αποστολή έλεγε ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς. Σ' αυτήν την περίπτωση η Εκκλησία έχοντας χάσει την πραγματική της αποστολή μετατρέπεται κυρίως σε ένα όχημα ικανοποιήσεως των ψυχολογικών και άλλων αναγκών των εκάστοτε κληρικών και δεσποτάδων.


Και μην πει κανείς τί είναι αυτά που λες για την Εκκλησία, μιλάμε για την Διοικούσα Εκκλησία (βλ. και Αποκ. κεφ.17), άλλο τα θεολογικά και άλλο τα διοικητικά. Κάποιοι βέβαια τα συγχέουν, μπορεί και εκ του πονηρού ή λόγω δικής τους συγχύσεως.. Η Εκκλησία δεν είναι ένας εξουσιαστικός δύσκαμπτος θεσμός, όπως θέλουν να τον βλέπουν και να τον χρησιμοποιούν ορισμένοι, είναι κάτι πολύ πιο μυστικό.

ΥΓ: Και φυσικά αν κάνει κανείς google θα δει ότι στα λεγόμενα αντι-οικουμενιστικά και 'ανησυχούντα για την ορθοδοξία' sites και blogs, υπάρχουν πολλά για τον Σύρου και Τήνου Δωρόθεο που είπε άξιος (!) στην χειροτονία του νέου Καθολικού επισκόπου πριν δύο μήνες, αλλά τίποτα για το συγκεκριμένο θέμα, καμμία κριτική, καμμία αναφορά καν.