Αποδομώντας μια αγωνιστική ανακοίνωση
Ήρθε η σειρά των πανεπιστημίων, λέει η ανακοίνωση, που μαζί με τα σχολεία και τα νοσοκομεία μπήκαν στο στόχαστρο της κυβέρνησης. (έπρεπε να λέει της συγκυβέρνησης!)
Οποιοσδήποτε νοήμων και με σχετική μόρφωση άνθρωπος είτε έχει θετική είτε αρνητική γνώμη για την παρούσα κυβέρνηση (και σίγουρα έχει και αρκετά αρνητικά να της καταλογίσει κανείς) δεν μπορεί να μη δει το ανορθολογικό της ανακοίνωσης, την προσπάθεια δηλαδή εξ αρχής προσεταιρισμού του αναγνώστη με την χρήση ενός βαριά φορτισμένου λόγου. Η λογική δεν συνιστάται σε χρήση. Σε ποιούς απευθύνεται άραγε; Αγαπητέ φοιτητή/γονέα, λέει.. τόσο καλή άποψη λοιπόν για την νοημοσύνη των φοιτητών και των γονέων τους έχουν οι λεγόμενοι διοικητικοί υπάλληλοι του πανεπιστημίου, που χωρίς αυτούς δεν μπορεί να λειτουργήσει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μη σώσει και λειτουργήσει ποτέ αν είναι έτσι, να προετοιμάζει ημιμαθείς και φανατικούς νέους ανθρώπους. Και φυσικά αυτά θα τα έλεγαν με την οποιανδήποτε κυβέρνηση, μην έχετε καμμία αμφιβολία. Το σχέδιο είναι πάντα "γκρινιάζουμε για να πάρουμε κάτι παραπάνω", έχει γίνει συνήθεια από δεκαετίες αυτό. Απλά τώρα βλέπουν ότι ίσως απειλούνται λίγο πιο σοβαρά (και πάλι λόγω τρόικας περισσότερο, όχι τόσο λόγω κυβέρνησης), αλλιώς, αν ανατρέξει κανείς, τέτοιες κινητοποιήσεις και αιτήματα υπήρχαν και βρίσκονταν πάντοτε, ανελλιπώς. Τώρα το εάν αυτές οι διεκδικήσεις μπορεί να επιβαρύνουν άλλες κοινωνικές ομάδες και άτομα, καθώς από κάπου αλλού πρέπει να τα πάρει το κράτος για να τα δώσει σε σένα, λίγο απασχολεί τους κατά τ' άλλα 'κοινωνικά ευαίσθητους' αιώνιους επαναστάτες του γλυκού νερού.
"Τα πανεπιστήμια ήδη λειτουργούν σε οριακή κατάσταση από πλευράς προσωπικού και χρηματοδότησης" συνεχίζει το επόμενο επιχείρημα. Για να δούμε:
Βεβαίως και είναι οριακή η κατάσταση: αν σε κάθε (σε πόσες περιπτώσεις συμβαίνει αυτό μπορούνε να το επαληθεύσουνε πολλοί) γραμματεία πανεπιστημιακού τμήματος επί παραδείγματι υπάρχουν 4-5 υπάλληλοι και προσπαθεί και τρέχει ένας, βία βία και δεύτερος...τότε υπάρχει έλλειψη προσωπικού..!
Όσο για τα χρήματα, περιττό και να μιλήσει κανείς, τα έργα βοούν από μόνα τους. Τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκαν διάφορα σκάνδαλα, όπως ότι για παράδειγμα το μισό πετρέλαιο που πλήρωνε το πανεπιστήμιο κατέληγε σε κάποια σπίτια (καθηγητών, υπαλλήλων και άλλων παρατρεχάμενων) με αποτέλεσμα μέσα στον Ιανουάριο οι αίθουσες να είναι παγωμένες και να αναγκαζόμαστε να κάνουμε μάθημα με τα μπουφάν και πάλι να κρυώνουμε! Ή το άλλο με τις βασιλικές (εμ, συγγνώμη πρυτανικές τουαλέτες) των 25000Ε, ποιός ξέρει τί βεληνεκούς διεθνές αρχιτεκτονικό γραφείο τίς ανέλαβε! Και όλα αυτά (έγιναν και βγήκαν στο φως) στα τελευταία χρόνια της κρίσης. Φανταστείτε τί θα γινόταν νωρίτερα!!! Φυσικά οι υπεύθυνοι πήγαν να δικαιολογήσουν ως συνήθως τα αδικαιολόγητα και να ρίξουν πάλι το μπαλάκι στους ανωτέρους τους, τις εκάστοτε κυβερνήσεις κλπ που δεν τους δίνουν και άλλα λεφτά.. ώστε να χρηματοδοτήσουν την γνώση και την έρευνα..
1700 διοικητικοί διώχνονται σε διαθεσιμότητα, στις 15 Σεπτέμβρη (σημείωση: για να 'ναι αγωνιστική μια ανακοίνωση και δη στο δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να χρησιμοποιείς όσο γίνεται τύπους της δημοτικιάς). Ένας στους τέσσερις πρέπει να φύγει αφήνοντας πίσω του άδεια γραφεία και υπηρεσίες.
Και αναρωτιέται κανείς: λες και τα γραφεία μάς νοιάζουν, έχουν αξία ύπαρξης από μόνα τους, να είναι ωραία κλπ ή το να κάνουν κάτι, to να επιτελούν κάποιον συγκεκριμένο σκοπό στα πλαίσια ενός ορθολογικού οργανογράμματος ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος;;; ! Tο πανεπιστήμιο δεν είναι εταιρεία θα μας πούνε οι επαγγελματίες του 'αγώνα'. Ε βέβαια σε μια εταιρεία τις ζημιές τις πληρώνεις εσύ, δεν στέλνεις τον λογαριασμό στον άλλον, εκβιάζοντάς τον μάλιστα με όμηρο τους φοιτητές και τις οικογένειές τους (ψήφοι) και την παιδεία.
Και κάτι ακόμα, πόσο θράσος χρειάζεται να το λες αυτό στον γονιό που είναι αγρότης, μικρομεσαίος επιχειρηματίας κλπ που έχει κλείσει το μαγαζί του, έχει χάσει τη δουλειά του, βουλιάζει στα χρέη, δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, και με τα χίλια ζόρια (φροντιστήρια κλπ γιατί φυσικά έχουμε και "δωρεάν" παιδεία) αγωνίζεται να στείλει το παιδί του στο πανεπιστήμιο για να μάθει, για να μορφωθεί, για να ζήσει την εμπειρία του πανεπιστημίου, να εκπληρώσει ένα όνειρο ζωής, να έρχεται από μακρυά 300-400-500 χλμ ή από νησιά και να του λες έλα αύριο, "τώρα κάνω απεργία", με ύφος, και ουσιαστικά να τον χρησιμοποιείς για να εκβιάσεις την κυβέρνηση και τους αρμοδίους. Πόσο θράσος χρειάζεται;
Αλλά δυστυχώς αυτή είναι η συνηθισμένη πρακτική στην Ελλάδα και την εφαρμόζουν θέλουν δεν θέλουν σχεδόν όλοι και όλες οι επαγγελματικές/τοπικές ομάδες συμφερόντων, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει επιβίωση. Ασφαλώς, αυτό το περισσότερο που βολεύει είναι το πελατειακό πολιτικό σύστημα με τους πολιτικάντηδες και τους διάφορους εξυπηρετητές για πολιτικούς, που μας έφτασε μέχρις εδώ σήμερα.
Και λέμε οι μικρομεσαίοι, γιατί προφανώς γνωρίζετε πως ο μεγαλοαστός των βορείων προαστίων δεν θα στείλει το παιδί του στα ελληνικά κρατικά πανεπιστήμια! (και καλά θα κάνει από μία άποψη) Εδώ ακόμα και πρώην γραμματέας αριστερού κόμματος έστειλε την κόρη της να σπουδάσει στην Αμερική!
Προσωπική μαρτυρία: δεν είχα τον κωδικό και δεν μπορούσα να δηλώσω τα μαθήματα: πήγαινα και ξαναπήγαινα σαν μ@λ@κ@ς λοιπόν, έχανα από τα μαθήματα (το μορφωτικό αγαθό, την δωρεάν παιδεία για την οποίαν αγωνίζονται) το δεύτερο μέρος μετά το διάλειμμα για να περιμένω στην γραμματεία: "ε και τί μου το λες εμένα αυτό; Και μένα με αδικούν. Να πας να φωνάξεις στον πρύτανη και στους άλλους". Λες και δηλαδή αυτό είναι η δουλειά μου εμένα ή αν δεν τυχόν συμφωνώ με τα αιτήματά τους δεν θα πρέπει να εξυπηρετηθώ, θα μου κάνουν και χάρη. Ακόμα και να συμφωνούσα με τον αγώνα τους, μετά από αυτό θα μ' έχανε οριστικά.. Τελικά, φυσικά κανείς δεν εκδιώχθηκε και ο συγκεκριμένος υπάλληλος ζει και βασιλεύει...
Ο διωγμός μας είναι βόμβα στα θεμέλια (βαρύγδουπες εκφράσεις που τις έχουν κάνει τόσο τετριμμένες που πλέον δεν σημαίνουν τίποτα) της λειτουργίας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (ενώ μέχρι τώρα η 3βάθμια εκπαίδευση λειτουργεί ρολόι δηλαδή, δεκαετίες φοιτητών μόνο τα καλύτερα έχουνε να πούνε, ειδικά για τον τρόπο διοικητικής οργάνωσης των σχολών!!!) Για να μην αναφέρουμε το φασιστικό άρθρο 16 που ουσιαστικά παραβιάζει την ελευθερία του λόγου και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι καθώς απαγορεύει σε οποιονδήποτε άλλον (φυσικό ή νομικό πρόσωπο, οργανισμό, εκκλησία κλπ) το δικαίωμα να λειτουργήσει εκπαιδευτικό ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης υπό το πρόσχημα της ισότητας! Γιατί άραγε; μήπως για να έχουν το μονοπώλιο να μας κατευθύνουν, προς τα εκεί που θέλουν και μόνον, πάντα οι 'δημοκρατικά εκλεγμένες μας ηγεσίες'; (φυσικά αν 'δημοκρατία' σημαίνει να κάνει η εξουσία ό,τι θέλει και απλά να ψηφίζεις έναν δικτάτορα για κάθε 4 χρόνια, περιττό να πούμε πως αυτό είναι τυραννία και όχι ελευθερία)
Ούτε έρευνα ούτε διδασκαλία γίνεται χωρίς δικοικητικούς υπαλλήλους!
Ωμός εκβιασμός δηλαδή, η μαφία θα ζήλευε, ή μάλλον δεν θα τα έλεγε καν τόσο απροκάλυπτα. Εντάξει φυσικά και δεν γίνεται διδασκαλία αφού παιδεύετε τους φοιτητές για να αποδείξετε ότι είστε απαραίτητοι. Όσο για την έρευνα...
Σε καλούμε να στηρίξεις τον αγώνα μας. Δεν είναι μόνο αγώνας υπεράσπισης της δουλειάς μας. Είναι αγώνας για την παιδεία των παιδιών σου.
Κλασική λαικομετωπική τακτική (πλέον έχει γίνει τόσο του συρμού που ίσως να μην είναι καν συνειδητά γραμμένο ως τέτοια τακτική)
Όσο για την επίκληση στο συναίσθημα... πιο τριτοκοσμισμός πεθαίνεις...
σε πανεπιστήμιο, σε χώρα της ΕΕ, της Δύσεως, και μετά αναρωτιόμαστε πώς γεννήθηκε η Χρυσή Αυγή και άλλα ακραία στοιχεία και ποιός βρέθηκε να τους ψηφίσει!!!
Υπερασπίσου πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία. Είναι κοινωνικά αγαθά και παροχές που πρέπει να προστατέψουμε και να βελτιώσουμε, όχι να καταστρέψουμε!
Υπερασπίσου λοιπόν καλούν οι απεργοί! Τί όμως να υπερασπιστείς ακριβώς; Ένα σύστημα που τον μόνο που βγάζει ζημιωμένο είναι αυτόν για τον οποίον υπάρχει; Τον Έλληνα νέο;;; Και μαζί του την ελληνική οικογένεια και όλη τελικά την κοινωνία; Εκτός από κάποια παράπλευρα κέρδη, ωφέλειες;
Είναι κοινωνικά αγαθά. Επικίνδυνη η λέξη κοινωνικά: την βάζεις μπροστά από ένα ουσιαστικό και μπορείς να του δώσεις μετά ό,τι σημασία θες. Κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνικοί αγώνες. Για την κοινωνία σου λένε. Σαν να ξέρουν αυτοί καλύτερα την βούληση τής κοινωνίας ή ακόμα χειρότερα το καλό της και να θέλουν --με ποιό δικαίωμα άραγε και από πού παρμένο;-- να την κατευθύνουν. Γιατί ας πούμε, για ποιούς είναι καλύτερο όλοι οι νέοι να πηγαίνουν στα ΑΕΙ και μάλιστα στις λεγόμενες σχολές των 'ανθρωπιστικών επιστημών' μήπως γιατί εκ των πραγμάτων είναι προνομιακό πεδίο κοινωνικής επιρροής και κριτικής της κοινωνίας και θέλουν να 'διαφωτίσουν';;; Είναι όντως πάντα τόσο αγνές και οι προθέσεις τους αυτές για 'γνώση για όλους' κλπ;; Για τί είδους γνώση μιλάμε; Μήπως για ψευδώνυμο γνώση; Μήπως για γνώση και 'επιστήμη' με τεράστιο βαθμό υποκειμενισμού;; Που να αποβλέπει στην 'κοινωνική αλλαγή'; Αλλαγή προς τα πού όμως; Αλλαγή κατευθυνόμενη.. Που να υποτιμά την παράδοση, την ελληνική οικογένεια; Που να θέλει να διαμορφώσει ένα άλλο 'νέο είδος ανθρώπου'';; που να θεωρεί επί παραδείγματι κοινωνικη κατασκευή το φύλο; ή την ομοφυλοφιλία ως ισότιμη και καθόλα φυσιολογική εναλλακτική της ετεροφυλοφιλίας;; ή να θεωρεί την θρησκεία ως ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που απορρέει από τις εκάστοτε ισχύουσες ισορροπίες ισχύος οικονομικές και κοινωνικές σε μια κοινωνία (σχετικισμός) και χρησμιποείται από την άρχουσα τάξη ώστε να κοιμίζει τους καταπιεσμένους (όπιον του λαού) σπέρνοντας έτσι την αμφισβήτηση και προετοιμάζοντας έτσι τον διχασμό στον κατά τ άλλα ομοιογενή λάο μας; (μήπως τότε αυτού του είδους το ΄Πανεπιστήμιο' γίνεται το πανεπιζήμιο που έλεγε και ο αείμνηστος γερο-Παίσιος);;;
Παροχές: Η γνώση είναι κάτι που μπορούμε να το αποκτήσουμε μόνοι μας, να επιλέξουμε πού και πώς θα το βρούμε, δεν είναι κάτι που σαν ζητιάνοι πρέπει να περιμένουμε να μας δοθεί από ένα πατερναλιστικό κράτος. Άλλη μια επικίνδυνη θεώρηση της παιδείας, που δεν ήταν υπερβολή να πει κανείς πως υπονοείται με την χρήση της λέξεως παροχή.
Κλείσε τα αυτιά στις σειρήνες του κοινωνικού αυτοματισμού που στρέφουν εργαζόμενους ενάντια σε εργαζόμενους:
Η κλασική ουτοπική αναπόδεικτη αντίληψη (λογικό σφάλμα) πως όλοι οι εργαζόμενοι και ως άτομα και ως επαγγελματικοί κλάδοι/ομάδες έχουν τα ίδια πάντα και ταυτιζόμενα συμφέροντα! Και ότι οποιαδήποτε σύγκρουση είναι απίθανη, ανύπαρκτη, ψεύτικη, υπονομευτική του αγώνα και πάντα στημένη. Περιττό να δείξει κανείς πόσο απέχει από την ζωή και την πραγματικότητα μία τέτοια αρτηριοσκληρωτική αντίληψη. Δεν θα υπήρχε πρόοδος χωρίς καθόλου συγκρούσεις.
Φυσικά και συγκρούσεις θα υπάρχουν, ανάμεσα σε άτομα και ομάδες συμφερόντων, το θέμα είναι:
αυτές θα λύνονται μέσα στο πλαίσιο της αγοράς, της ελεύθερης συναλλαγής μεταξύ των ανθρώπων (χωρίς εξαναγκασμό)
ή θα λύνονται με την βοήθεια των πατρώνων (νταβατζήδων) πολιτικών, με το ποιά κοινωνική ομάδα έχει τον πιο ισχυρό πολιτικό και με τις απεργίες ως μέσα εκβιασμού;
με πολιτικό ή με οικονομικό τρόπο δηλαδή;
Ποιός τρόπος είναι ο πιο δίκαιος και ποιός αυτός που στοιχίζει περισσότερα στο τέλος για όλους το έχουμε δει..
Και η κατακλείδα: Πάλεψε μαζί μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
Αυτήν την δουλειά ποιός θα μας την δώσει;;;
Η όλη ανακοίνωση φυσικά είναι τόσο προκάτ που κάλλιστα (με πολύ πολύ μικρές προσαρμογές) θα μπορούσε να είχε συνταχθεί από ινστρούχτορα σε κόβα του '60. Προφανώς και όλοι οι υπάλληλοι δεν θα εμφορούνται από τέτοιες αντιλήψεις, ούτε θα είναι τόσο ασυνείδητοι, υπάρχουν και άνθρωποι που βάζουν και την καλή τους θέληση και κάνουν (όσο είναι αυτό εφικτό στο συγκεκριμένο περιβάλλον πάντα) τη δουλειά τους, όμως επηρεάζονται και χωρίς να το θέλουν, είναι άλλωστε και οι ίδιοι τέκνα αυτού του σάπιου "εκπαιδευτικού" συστήματος. Δύσκολο να αντισταθείς για πολύ μετά την συνεχή και επαναλαμβανόμενη έκθεση αυτών των διαβρωτικών ιδεολογημάτων, στην "γοητεία τους".
Η κύρια πηγή του προβλήματος φυσικά είναι η ουσιαστική μη δυνατότητα επιλογής. Εάν τα κρατικά πανεπιστήμια είχαν ανταγωνισμό δεν θα είχαν φτάσει σε αυτό το χάλι. Για όλα τα άλλα επιλέγουμε, κάνουμε κριτική και αν δεν μας αρέσει κάτι δεν ξαναπηγαίνουμε, δεν ξανα-αγοράζουμε από αυτό. Είναι άραγε το φαγητό ή τα ρούχα μας πιο σημαντικά από την μόρφωσή μας;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου