Μη λέμε για Διάβολο, τρομάζει ο κόσμος

Και καθώς είχα πάρει μια εφημερίδα free press για να διαβάσω περιμένοντας στον σταθμό του Μάντσεστερ, τα μάτια μου πέφτουν σε μια μικρή είδηση (μονόστηλο) που δεν θα έλεγε και πολλά σε κάποιον χωρίς σχέση με την Εκκλησία ή θα τον έκανε απλά να κουνήσει το κεφάλι του λέγοντας πως και οι παπάδες εκσυγχρονίζονται τελικά.

Η παράξενη λοιπόν είδηση έχει περίπου ως εξής:
Και καθώς οι χριστιανοί της Αγγλίας περίμεναν την απόφαση της Εκκλησίας της Αγγλίας για την χειροτονία ή μη γυναικών ως επισκόπων, η Γενική Σύνοδος σχεδόν σιωπηρά ενέκρινε την απάλειψη κάθε αναφοράς στον διάβολο στην νέα ακολουθία του βαπτίσματος.

Η απλοποιημένη φρασεολογία συντάχθηκε μετά από αναφορές κληρικών πως η παραδοσιακή ακολουθία ήταν υπερβολικά πολύπλοκη για τους ανθρώπους που δεν πηγαίνουν γενικά στην εκκλησία.

Στο παραδοσιακό τυπικό οι ανάδοχοι καλούνται να απαντήσουν για λογαριασμό του παιδιού που βαπτίζεται, αν είναι έτοιμοι να αποταχθούν τον διάβολο και όλα τα έργα του.

Η νέα φρασεολογία, που εγκρίθηκε την Κυριακή 13 Ιουλίου. ρωτά πλέον μόνον αν οι γονείς και οι ανάδοχοι θα "αποστραφούν την αμαρτία" και θα "απορρίψουν το κακό".

Μιλώντας μετά την κατά εντυπωσιακή πλειοψηφία έγκριση της νέας φρασεολογίας, ο επίσκοπος Robert Paterson αρνήθηκε τις αιτιάσεις πως έτσι υποβαθμίζεται η ακολουθία του βαπτίσματος.

Όλοι γνωρίζουμε πως για πολύ κόσμο, ο διάβολος έχει πλέον γίνει μια κωμική φιγούρα (σαν καρτούν) χωρίς να τον συνδέουν τόσο με το κακό, όπως δήλωσε.

Αλλά η εξέλιξη όμως αυτή έχει εξοργίσει τους πιο παραδοσιακούς πιστούς.

Μιλώντας στο BBC, ο Peter Stanford,συγγραφέας της Βιογραφίας του Διαβόλου, αναρωτιέται τί συνέβη στις δεκάδες των εξορκιστών που τοποθέτησε η Εκκλησία της Αγγλίας το 1974 ιδρύοντας την σχετική υπηρεσία, όπου οι εξορκιστές κληρικοί θα εκπαιδεύονταν από θεολόγους και ψυχιάτρους.

Αν πρόκειται να μην αναφέρουμε τον διάβολο ποτέ ξανά, τί ακριβώς θα κάνουν πλέον αυτοί οι άνθρωποι;

Μιλώντας για τις αναφορές που υπάρχουν για τον διάβολο στην Καινή Διαθήκη ο Stanford αναρωτιέται: Θα πούμε πως ο διάβολος είναι απλά ένα σύμβολο και δεν υπάρχει στην πραγματικότητα; και αν είναι έτσι πόσο αυτό έχει σχέση με την αλήθεια; Δεν είναι σαν να βγάζουμε έτσι τον Χριστό ψεύτη; Μάλλον συσκοτίζουμε πιο πολύ τα πράγματα έτσι.




Και αν αυτά νομίζει κανείς πως γίνονται μόνο στην υπερβολικά ανοιχτή και προοδευτική Αγγλία, μάλλον καλό θα ήταν να κοιτάξει και γύρω του, σε μια κοινωνία που χάνει σιγά-σιγά ακόμα και τις τυπικές της γνώσεις και συνδέσμους με την χριστιανική πίστη. Και προφανώς το να ασχολείται κανείς περισσότερο με το να φοβάται και να μιλάει για τον διάβολο δεν είναι ό,τι πιο υγιές και χριστιανικά και ψυχολογικά, το να φτάνουμε όμως στο σημείο να αποκρύπτουμε βασικές αλήθειες για να γινόμαστε πιο αποδεκτοί σκεπτόμενοι πάντα τους έξω που μπορεί να σκανδαλιστούν, προσβληθούν, θιχτούν και τόσα άλλα, δεν είναι και η πιο έξυπνη λογική ούτε οδηγεί κάπου παρά στην προοδευτική απονεύρωση της πίστεως.

Και όπως μια πολύ γνωστή φράση που χρησιμοποιούσε και ο μακαριστός γέροντας Παίσιος αναφέρει εύστοχα: Η μεγαλύτερη επιτυχία του διαβόλου είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχει.