Η κυβέρνηση η τελευταία (η Π.Φ.Α.) -είτε είναι αριστερός
κάποιος είτε δεξιός είτε οτιδήποτε- ουσιαστικά μας έφερε σε αδιέξοδο, μας
χρεωκόπησε τον Ιούνιο. Και τον Σεπτέμβριο ξαναβγήκε.
Και όχι μόνον αυτό αλλά αύξησε τα ποσοστά της. Αυτό
προσωπικά μου φαίνεται θα ήταν αδύνατον σε μια οποιαδήποτε φυσιολογική δυτική
δημοκρατική χώρα. Και όμως εξηγείται.
Πρώτος λόγος: ο συναισθηματισμός του Έλληνα ψηφοφόρου που όσο
πέρναγαν τα χρόνια της κρίσης έγινε και χειρότερος. Δεν είναι εύκολο να
παραδεχθείς το Σεπτέμβριο ότι έκανες λάθος τον Ιανουάριο. (Εδώ για άλλες
κυβερνήσεις μας πήρε δεκαετίες να αρχίσουμε να τις κάνουμε κριτική)!
Συν ότι ένα τεράστιο ποσοστό από τους πιο ικανούς,
δημιουργικούς και ορθολογικούς Έλληνες έφυγε αυτά τα χρόνια στο εξωτερικό. Από
όπου φυσικά το πολιτικό σύστημα δεν σου επιτρέπει να ψηφίσεις (με διάφορες
προφάσεις, δημοκρατία σου λένε μετά..)
 |
| Μεταξύ των τυφλών ο μονόφθαλμος βασιλεύει |
Δεύτερος λόγος και ίσως και σπουδαιότερος: Δεν είχε αντίπαλο ουσιαστικά. Ο αντίπαλος
του Τσίπρα τον Σεπτέμβριο φυσικά έδωσε έναν αγώνα. Όμως είναι τόση η
απογοήτευση που η διαφθορά και η ανικανότητα του «σοβαρού» πολιτικού κόσμου
όλες αυτές τις δεκαετίες έχει προκαλέσει που και το τίποτα να στηθεί απέναντι
στην ΝΔ θα την κερδίσει. Χρειάζεται οπότε κάτι συνταρακτικό, κάτι ασυνήθιστο, κάτι
που θα ταράξει τα νερά. Και αυτό κακά τα ψέμματα μόνο ένας -το πολύ δύο- από
τους τέσσερις υποψηφίους της εσωκομματικής της εκλογής θα μπορούσε να το
εκπληρώσει.
Ελπίζω ότι θα πάει καλά. Αλλά οι εκλογές γενικά στην Ελλάδα
μας έχουν δείξει ότι δεν μπορείς να ελπίζεις για πολλά πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου