Στο χθεσινό μάθημα μάς τέθηκε το ερώτημα ποιες 5 μορφές της ιστορίας θεωρούμε προσωπικά ότι διαμόρφωσαν περισσότερο την (σημερινή) ελληνική μας ταυτότητα:
Όπως είναι προφανές το ερώτημα είναι πολύ δύσκολο, ειδικά καθώς ο Ελληνισμός έχει ζήσει ανά τους αιώνες και σε αρκετές διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Εκτός αυτού υπάρχουν μορφές από πολλά πεδία. Αλλά μία αυθόρμητη απάντηση σ αυτό το ερώτημα είναι πολύ χρήσιμη.
Προσωπικά επέλεξα την παρακάτω πεντάδα:
1. Αριστοτέλης: Η επιτομή της αρχαίας ελληνικής σκέψεως, ένας Έλληνας Μακεδόνας, ο οποίος με το τεράστιο (ποσοτικά και κυρίως ποιοτικά) φιλοσοφικό του έργο έθεσε τις βάσεις ολόκληρου του σημερινού δυτικού πολιτισμού (επιστημολογία, λογική κλπ).2. Αλέξανδρος ο Μέγας: Όχι τυχαία του δόθηκε το προσωνύμιο μέγας, ούτε τυχαία ψηφίστηκε ως "ο μεγαλύτερος Έλληνας", ο μαθητής του Αριστοτέλους ήταν αυτός που αποτέλεσε την έκφραση της στρατιωτικής αντεκδίκησης των Ελλήνων για την περσική εισβολή κατά τον 5ο αι. πΧ αλλά και κυρίως το όχημα για την μετάδοση του ελληνικού πολιτισμού στα βάθη της Ανατολής και δημιούργησε έναν ολόκληρο νέο κόσμο, που ήθελε να μοιάζει στους Έλληνες, τον ελληνιστικό. Είναι αυτός που έδωσε στον ελληνικό πολιτισμό την οικουμενική του διάσταση, αυτός που ανέδειξε τις ελληνικές αξίες ως χρήσιμες και άξιες προσοχής για κάθε άνθρωπο. (Και είναι κατ' επέκταση και ο 'λόγος' που ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή (Καινή Διαθήκη + Μετάφραση των Ο') γράφτηκε στα ελληνικά ).
3. Κωνσταντίνος ο Μέγας: Άλλος ένας μεγάλος του Ελληνισμού. Παρότι αρκετοί 'αρχαιολάτρες' μπορεί να διαφωνήσουν με αυτόν τον χαρακτηρισμό, ο Κωνσταντίνος ήταν αυτός που μετέφερε την πρωτεύουσα του Ρωμαικού Κράτους στην Ανατολή και το Βυζάντιο. Με αυτόν τον τρόπο μετατόπισε το κέντρο του τότε πολιτισμένου κόσμου στην ελληνόφωνη Ανατολή, αυτή η αλλαγή είχε σημαντικά θετικά αποτελέσματα στην πορεία της ιστορίας:
α. απέφυγε την κατάλυση του Κράτους από τις βαρβαρικές φυλές που κατέκλυσαν την Ρώμη και το δυτικό τμήμα
β. μεταφέροντας το κέντρο στην Ανατολή ήταν πιο εύκολο το Κράτος να αναμετρηθεί και να αντιμετωπίσει με επιτυχία την περσική και αργότερα την ισλαμική απειλή (το Ισλάμ έκανε δυναμικότατη την εμφάνισή του κατά τον 7ο αι.) που κινδύνευε να εξαφανίσει όλη την Χριστιανοσύνη και ολόκληρο τον δυτικό πολιτισμό όπως τον ξέρουμε σήμερα.γ. και σημαντικό ειδικά για το έθνος μας: προκάλεσε την διαδικασία που με τον καιρό θα οδηγούσε στην ουσιαστική εξελλήνιση του Κράτους και την αναγέννηση του ελληνισμού, ο οποίος βρήκε έτσι την έκφρασή του μέσα από ένα ισχυρό κρατικό μόρφωμα.
Αυτό φαίνεται αρκετά ξεκάθαρα στους τελευταίους αιώνες που οι αυτοκράτορες δεν διστάζουν να λαμβάνουν τον χαρακτηρισμό "βασιλείς Ελλήνων", οι διανοούμενοι (Πλήθων-Γεμιστός) να αυτοαποκαλούνται Έλληνες και ο χαρακτηρισμός επίσης, από τους Δυτικούς, των Βυζαντινών ως Ελλήνων (Graeci).
Όχι άδικα λοιπόν χαρακτηρίζεται ως ο "γενάρχης της Ρωμιοσύνης", του εκχριστιανισμένου δηλαδή Ελληνισμού.
4. Γεώργιος ο Α': Ο δεύτερος μονάρχης του νέου ελληνικού κράτους είναι μία σημαντική και ίσως κάπως παραθεωρημένη προσωπικότητα της νεώτερης ιστορίας μας. Υπήρξε ο μακροβιώτερος ανώτατος άρχων (1863-1913) και κατά τις ημέρες του και χάριν στην συνετή βασιλεία του και στην μη έντονη ανάμειξή του στις πολιτικές εξελίξεις, έγινε δυνατή η ανάπτυξη του κοινοβουλευτισμού (Χαρίλαος Τρικούπης, αρχή της δεδηλωμένης κλπ). Επίσης κατά τις ημέρες της μοναρχίας του και κάτω από την δυναμική προσωπικότητα του Ελ. Βενιζέλου (τον οποίον στήριξε) η Ελλάδα διπλασιάστηκε συμπεριλαμβάνοντας στα εδάφη της τις αλύτρωτες πατρίδες της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Ακόμα είναι ο βασιλιάς που σφράγισε την παραμονή του στον ελληνικό θρόνο με το αίμα του, καθώς δολοφονήθηκε το 1913 στην μόλις απελευθερωμένη Θεσσαλονίκη από τον αναρχικό (ή παράφρονα ή όργανο ξένων δυνάμεων σύμφωνα με κάποιες θεωρίες) Αλ. Σχινά σφραγίζοντας έτσι με βασιλικό αίμα την ελευθερία και την ελληνικότητα της Θεσσαλονίκης.
5. Γεώργιος Γρίβας - Διγενής: Άξιος της Πατρίδος. Αυτός ο τίτλος του αποδόθηκε από την Βουλή των Ελλήνων. Ο Γρίβας εκφράζει το αγωνιστικό πνεύμα του νέου Ελληνισμού. Η επιτυχία χρειάζεται έναν συνδυασμό ομαδικότητας και συνεργασίας αλλά και την ατομική πρωτοβουλία, την τόλμη και το όραμα του ενός. Ιδρυτής εθνικής αντιστασιακής οργάνωσης κατά την Κατοχή (οργάνωση Χ), ήταν ο άνθρωπος που αποτέλεσε την ψυχή του ενωτικού αγώνα των Ελλήνων Κυπρίων και υπήρξε έμπνευση για όλους τους Έλληνες για μια νέα δυναμική αναγέννηση του Ελληνισμού, ο οποίος αισθάνθηκε αδικημένος και προδομένος από τις Σύμμαχες Δυνάμεις. Έβαλε στην πράξη με μεθοδικότητα και σχέδιο το πρόγραμμα - όραμα της ελευθερίας της Κύπρου, με εμπνευσμένη ηγεσία για το καλό των ανδρών του και για την εκπλήρωση του αντικειμενικού σκοπού της Ένωσης. Παρότι ο σκοπός (ελευθερία - αυτοδιάθεση - ένωση) δεν εκπληρώθηκε πλήρως, για διάφορους λόγους που εκφεύγουν της παρούσης, τα παλικάρια της ΕΟΚΑ με την αποφασιστικότητα και την θυσία τους πέρασαν στο πάνθεον των Ελλήνων ηρώων και συγκινώντας και εμπνέοντας κάθε ελληνική ψυχή.
Για την ιστορία πάντως, επί συνόλου 14 'πεντάδων', πρώτος σε ψήφους ως πρόσωπο αναδείχθηκε ο Αλέξανδρος (10 ψήφοι).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου