Μερικές σκέψεις για τον φιλελευθερισμό

Λίγες πρόχειρες σκέψεις: επειδή προβληματιζόμαστε καμμιά φορά από το ότι δεν συμφωνούμε σε όλα ή ασχολούμαστε περισσότερο με όσα διαφωνούμε παρά με όσα συμφωνούμε, νομίζω ότι εν τέλει αυτό είναι και το νόημα.

Όταν κάποιος τοποθετεί ως κύρια αξία την ελευθερία, δεν μπορεί να διαμορφώσει ένα 'σύστημα' συμπαγές και αποδεκτό από όλους. Ναι μεν υπάρχουν συστήματα και αξίες, φιλοσοφίες, πρόσωπα ή θεωρίες που κλίνουμε όλοι μας λιγότερο ή περισσότερο (πχ Rand, Friedman, Αυστριακοί κλπ) αλλά δεν γίνεται να φτιάξουμε ένα 'κλειστό' σύστημα 'δεσμευτικό' για όλους. Τότε μάλλον δεν θα είχαμε ως κύρια αξία την ελευθερία. Αυτό το επιδιώκουν άλλοι χώροι, αλλά για τον χώρο των φίλων της ελευθερίας (classical liberals) μάλλον αυτό που φαίνεται ως μειονέκτημα είναι και το ιδιοτυπικό χαρακτηριστικό του και το πλεονέκτημά του, η πολυμορφία. (freedom brings people together όπως θα 'λεγε ο Ron Paul).

Αυτό βέβαια μπορεί να αποτελέσει μειονέκτημα στην προσπάθεια ανάληψης πολιτικής δράσης, αλλά κι εκεί νομίζω στις πιο πολλές περιπτώσεις μπορεί να υπερπηδηθεί: Συμφωνούμε ή διαφωνούμε σε κάτι (πχ στον ρόλο της θρησκείας), το θέμα είναι ότι πρώτα και κύρια είμαστε κατά της επιβολής. Προσπαθούμε άρα να βγάλουμε όσο γίνεται το Κράτος από τη μέση, η επιδίωξη του φιλελευθέρου δεν είναι 'να αλλάξει τον κόσμο', είναι να τον αφήσει να αλλάζει όσο θέλει προς όποια κατεύθυνση θέλει και χωρίς εξαναγκασμό εκ των άνω. Αυτό: δηλ κυρίως προσπαθείς να αποτρέψεις τον εξαναγκασμό, παρά να επιβάλεις μια δικιά σου πολιτική. Φυσικός Νόμος. Αλλιώς είσαι προοδευτικός (σεβαστό, αλλά πάντως όχι φιλελεύθερος). Primum non nocere λοιπόν.