Τα Σόδομα συνδέονται στο μυαλό μας μόνο με την αμαρτία παρά το ότι χωρίς αμφιβολία ήταν σπουδαία πόλη για την εποχή τους. Αλλά η Αίγυπτος στέκει εμπρός μας ως ένας πληρέστερος και καταλληλότερος τύπος του κόσμου, με όλην της την δόξα και όλην της την αισχύνη.
Αλλά και από την σχέση του ισραηλιτικού λαού με την Αίγυπτο μπορούμε να πάρουμε
δύο μεγάλα μαθήματα:
το ένα ως συμβουλή τού πώς να χρησιμοποιούμε τον κόσμο
και το άλλο ως μία προειδοποίηση εναντίον της καταχρήσεώς του.
Από το σχέδιο του Θεού σε σχέση με τον Ισραήλ ας μάθουμε πως όπως η Αίγυπτος ήταν απαραίτητη ως ένα σχολείο για τον εκλεκτό Του λαό, έτσι και ο κόσμος πρέπει να γίνει ένα σχολείο για μας.
Ο σκοπός δεν είναι να περιφρονήσουμε όσα σπουδαία έχει να μας προσφέρει. Πουθενά κανένας λόγος αποδοκιμασίας δεν υπάρχει στα ιερά κείμενα για τα επιτεύγματα των Αιγυπτίων. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να μάθουν, και έμαθαν όντως, πολλές χρήσιμες τέχνες, οι οποίες θα αποδεικνύονταν αργότερα πολύ χρήσιμες σε αυτούς, στην Γη της Επαγγελίας.
Ο Μωυσής, ο εκλεκτός του Θεού, έμαθε (επαιδεύθη εν όλη τη σοφία των Αιγυπτίων, Πρξ 7,22), και ήταν έτσι ικανός (κατάλληλος) για το σπουδαίο έργο στο οποίο επρόκειτο να κληθεί.
Με αυτά τα παραδείγματα βλέπουμε πώς να χρησιμοποιούμε αυτόν τον κόσμο, κάνοντάς τον ένα σχολείο για να μας προετοιμάσει για την δική μας κληρονομιά και για το έργο για το οποίο ο Κύριος μπορεί να έχει για εμάς εκεί.
Από την άλλη, ας είμαστε προσεκτικοί στο να μην ενδίδουμε τόσο εύκολα στα θέλγητρα αυτού του αμαρτωλού κόσμου, ώστε να χάσουμε την σχέση μας με τον Θεό και την Διαθήκη του και συμβεί έτσι το να απεμπολήσουμε για πάντα τα δικαιώματά μας στην βασιλεία Του και γίνουμε σκλάβοι του κόσμου, βοηθώντας ίσως έτσι στο να ανοικοδομηθούν τα μεγάλα του οικοδομήματα και ελπίζοντας ότι ίσως κάποια στιγμή θα βρεθούν τα ονόματά μας χαραγμένα σε πλάκες ανάμεσα στα ερείπια κάποιας αρχαίας πόλεως, αλλά χωρίς την προοπτική να τα βρούμε γραμμένα "μεταξύ των ζώντων εν Ιερουσαλήμ" (Ησ 4,3), στην αιώνια πόλη του Θεού.
Οι άλλοτε ένδοξοι της γης ανήκουν σε ένα νεκρό παρελθόν,
αλλά οι ένδοξοι του Ουρανού έχουν το μερίδιό τους σε ένα ένδοξο μέλλον.
από JM Gibson
Αλλά και από την σχέση του ισραηλιτικού λαού με την Αίγυπτο μπορούμε να πάρουμε
δύο μεγάλα μαθήματα:το ένα ως συμβουλή τού πώς να χρησιμοποιούμε τον κόσμο
και το άλλο ως μία προειδοποίηση εναντίον της καταχρήσεώς του.
Από το σχέδιο του Θεού σε σχέση με τον Ισραήλ ας μάθουμε πως όπως η Αίγυπτος ήταν απαραίτητη ως ένα σχολείο για τον εκλεκτό Του λαό, έτσι και ο κόσμος πρέπει να γίνει ένα σχολείο για μας.
Ο σκοπός δεν είναι να περιφρονήσουμε όσα σπουδαία έχει να μας προσφέρει. Πουθενά κανένας λόγος αποδοκιμασίας δεν υπάρχει στα ιερά κείμενα για τα επιτεύγματα των Αιγυπτίων. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να μάθουν, και έμαθαν όντως, πολλές χρήσιμες τέχνες, οι οποίες θα αποδεικνύονταν αργότερα πολύ χρήσιμες σε αυτούς, στην Γη της Επαγγελίας.
Ο Μωυσής, ο εκλεκτός του Θεού, έμαθε (επαιδεύθη εν όλη τη σοφία των Αιγυπτίων, Πρξ 7,22), και ήταν έτσι ικανός (κατάλληλος) για το σπουδαίο έργο στο οποίο επρόκειτο να κληθεί.
Με αυτά τα παραδείγματα βλέπουμε πώς να χρησιμοποιούμε αυτόν τον κόσμο, κάνοντάς τον ένα σχολείο για να μας προετοιμάσει για την δική μας κληρονομιά και για το έργο για το οποίο ο Κύριος μπορεί να έχει για εμάς εκεί.
Οι άλλοτε ένδοξοι της γης ανήκουν σε ένα νεκρό παρελθόν,
αλλά οι ένδοξοι του Ουρανού έχουν το μερίδιό τους σε ένα ένδοξο μέλλον.
από JM Gibson
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου