Διάβασα κάπου ότι ένας σύγχρονος διορατικός γέροντας συμβούλευε τα πνευματικά του παιδιά τελευταία λέγοντας Σηκώστε τα λεφτά σας απ' τις τράπεζες.
Λέει ότι είναι δύσκολη η περίοδος και γι αυτό είναι επικίνδυνο να έχεις τα λεφτά σου στην τράπεζα. Και μάλλον έχει δίκιο.
Υπάρχουν όμως δύο αναγνώσεις σ αυτό. Η μία ότι ο γέροντας έχει δίκαιο. Είναι κάτι που θα προβλημάτιζε τον κάθε συνετό άνθρωπο και ειδικά τους οικογενειάρχες.
Η άλλη ανάγνωση ίσως να πρέπει να μας προβληματίσει ακόμα περισσότερο. Ως γνωστόν υπάρχουν δύο είδη διάκρισης, η φυσική και η πνευματική. Η φυσική αναφέρεται σε πράγματα που άπτονται της εδώ ζωής και κόσμου, πράγματα που και ένας μη χριστιανός μπορεί κάλλιστα να καταλάβει. Και υπάρχει και η πνευματική διάκριση. Αυτή αφορά σε πιο βαθειά θέματα, στο να διακρίνει κανείς το θέλημα του Θεού, το τί είναι από τον Θεό και τί όχι. Αυτή το είδος διάκρισης, σύμφωνα με την πίστη μας, είναι αποκλειστικό προνόμιο του χριστιανού (που δίδεται με το Βάπτισμα και το Χρίσμα). Ενεργοποιείται μάλιστα ανάλογα με την δεκτικότητα του καθενός, γι αυτό και ενώ κάθε συνειδητός χριστιανός που ζει πνευματική ζωή έχει αυτήν την διάκριση σ' ένα βαθμό, υπάρχουν συγκεκριμένοι χριστιανοί που την έχουν περισσότερο (πολλές φορές αλλά όχι αποκλειστικά αυτοί είναι ασκητές-μοναχοί) και αυτούς οι υπόλοιποι χριστιανοί τούς συμβουλεύονται.
Στην εποχή μας και στην πατρίδα μας φαίνεται όμως να γίνεται μία κατάχρηση. Ίσως γιατί ο λαός μας είναι τόσο αποπροσανατολισμένος και απογοητευμένος, ίσως γιατί η κριτική του ικανότητα είναι τόσο αποδυναμωμένη από το σύστημα εκπαίδευσης, ίσως γιατί δεν ξέρω τί άλλο, φτάνει να κάνει την πίστη κάτι γραφικό, μια καρικατούρα της πραγματικής πνευματικότητας.
Τα πράγματα είναι απλά: Δεν χρειάζεται να σου πει ο γέροντας ένα πράγμα που είναι απλό. Δεν χρειάζεται προφητεία γι' αυτό. Αν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς σαν χριστιανός και σαν άνθρωπος λογικός να διακρίνεις τα απλά σημάδια των καιρών που έχουν να κάνουν με πολύ απλά και χειροπιαστά πράγματα, τότε...
Είναι σαν να δείχνουμε έτσι ότι δεν έχουμε την αρετή ούτε καν της φυσικής διάκρισης. Πώς τότε θα πάμε για την ανώτερη, την πνευματική διάκριση; Έτσι οι χριστιανοί δίνουν ένα κακό όνομα στην πίστη τους όταν φαίνονται σαν όντα περιορισμένης αντίληψης και ευθύνης, που δεν εκπληρούν το φρόνιμοι ως όφεις (να είστε έξυπνοι σαν τα φίδια -Μθ 10:16). Εκτός αυτού έχουμε επίσης έτσι και μια τεράστια "σπατάλη πόρων": οι διορατικοί άνθρωποι θα πρέπει να αναζητούνται για συμβουλή όπου δεν μπορούμε να βρούμε άλλη λύση μόνοι μας, όχι να γίνεται κατάχρηση ώστε να αδυνατίσουν την κρίση μας βολεύοντάς μας στο να μη χρειάζεται να σκεφτόμαστε και να παίρνουμε ευθύνες. Δεν τους έδωσε ο Θεός τα χαρίσματα για αυτόν τον λόγο.
Λέει ότι είναι δύσκολη η περίοδος και γι αυτό είναι επικίνδυνο να έχεις τα λεφτά σου στην τράπεζα. Και μάλλον έχει δίκιο.
Υπάρχουν όμως δύο αναγνώσεις σ αυτό. Η μία ότι ο γέροντας έχει δίκαιο. Είναι κάτι που θα προβλημάτιζε τον κάθε συνετό άνθρωπο και ειδικά τους οικογενειάρχες.
Η άλλη ανάγνωση ίσως να πρέπει να μας προβληματίσει ακόμα περισσότερο. Ως γνωστόν υπάρχουν δύο είδη διάκρισης, η φυσική και η πνευματική. Η φυσική αναφέρεται σε πράγματα που άπτονται της εδώ ζωής και κόσμου, πράγματα που και ένας μη χριστιανός μπορεί κάλλιστα να καταλάβει. Και υπάρχει και η πνευματική διάκριση. Αυτή αφορά σε πιο βαθειά θέματα, στο να διακρίνει κανείς το θέλημα του Θεού, το τί είναι από τον Θεό και τί όχι. Αυτή το είδος διάκρισης, σύμφωνα με την πίστη μας, είναι αποκλειστικό προνόμιο του χριστιανού (που δίδεται με το Βάπτισμα και το Χρίσμα). Ενεργοποιείται μάλιστα ανάλογα με την δεκτικότητα του καθενός, γι αυτό και ενώ κάθε συνειδητός χριστιανός που ζει πνευματική ζωή έχει αυτήν την διάκριση σ' ένα βαθμό, υπάρχουν συγκεκριμένοι χριστιανοί που την έχουν περισσότερο (πολλές φορές αλλά όχι αποκλειστικά αυτοί είναι ασκητές-μοναχοί) και αυτούς οι υπόλοιποι χριστιανοί τούς συμβουλεύονται.
Στην εποχή μας και στην πατρίδα μας φαίνεται όμως να γίνεται μία κατάχρηση. Ίσως γιατί ο λαός μας είναι τόσο αποπροσανατολισμένος και απογοητευμένος, ίσως γιατί η κριτική του ικανότητα είναι τόσο αποδυναμωμένη από το σύστημα εκπαίδευσης, ίσως γιατί δεν ξέρω τί άλλο, φτάνει να κάνει την πίστη κάτι γραφικό, μια καρικατούρα της πραγματικής πνευματικότητας.
Τα πράγματα είναι απλά: Δεν χρειάζεται να σου πει ο γέροντας ένα πράγμα που είναι απλό. Δεν χρειάζεται προφητεία γι' αυτό. Αν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς σαν χριστιανός και σαν άνθρωπος λογικός να διακρίνεις τα απλά σημάδια των καιρών που έχουν να κάνουν με πολύ απλά και χειροπιαστά πράγματα, τότε...
Είναι σαν να δείχνουμε έτσι ότι δεν έχουμε την αρετή ούτε καν της φυσικής διάκρισης. Πώς τότε θα πάμε για την ανώτερη, την πνευματική διάκριση; Έτσι οι χριστιανοί δίνουν ένα κακό όνομα στην πίστη τους όταν φαίνονται σαν όντα περιορισμένης αντίληψης και ευθύνης, που δεν εκπληρούν το φρόνιμοι ως όφεις (να είστε έξυπνοι σαν τα φίδια -Μθ 10:16). Εκτός αυτού έχουμε επίσης έτσι και μια τεράστια "σπατάλη πόρων": οι διορατικοί άνθρωποι θα πρέπει να αναζητούνται για συμβουλή όπου δεν μπορούμε να βρούμε άλλη λύση μόνοι μας, όχι να γίνεται κατάχρηση ώστε να αδυνατίσουν την κρίση μας βολεύοντάς μας στο να μη χρειάζεται να σκεφτόμαστε και να παίρνουμε ευθύνες. Δεν τους έδωσε ο Θεός τα χαρίσματα για αυτόν τον λόγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου