Στοχεύοντας στη βάση

Η κοινωνία της βάσης

Χθες λοιπόν βγήκαν οι περίφημες βάσεις. Μιας και μ' αρέσει η γλώσσα μας, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να κάνω μερικά λογοπαίγνια. Για να περιγράψω, όσο γίνεται ελαφρά, μια κατάσταση που είναι όχι απλά σοβαρή αλλά και εξαιρετικά ζημιογόνα για την κοινωνία μας.

Μια κοινωνία χωρίς βάσεις, που ο στόχος της είναι απλά να πιάσει τη βάση, να πάρει ένα χαρτί, να πάρει το 5, να μπει στο δημόσιο ή να μπει "κάπου", να πάρει μια σύνταξη, να βάλει βύσμα για το παιδί. Μια κοινωνία που στοχεύει στο μέτριο είναι καταδικασμένη να απολαμβάνει πάντα αποτελέσματα πολύ κάτω από αυτό που θα ήθελε, πολύ κάτω δηλαδή και από αυτό το μέτριο. Να αρκείσαι με τα λίγα μάς έλεγαν. Όμως τελικά δεν είναι καθόλου αθώο αυτό..

Ακόμα και ηθικά είμαστε πολύ ελαστικοί με τον εαυτό μας, και φτάνουμε να έχουμε χάσει κάθε βάση, σχετικοποιώντας τα πάντα, χρησιμοποιώντας ως βάση το να μην έχουμε απαιτήσεις και έτσι να κάνουμε ηθικούς συμβιβασμούς. Δεν υπάρχουν πράγματα που αξίζουν, που πρέπει γι αυτό ν' αγωνιστούμε να τα τηρήσουμε. Απλά τα βασικά, μην κλέψεις, μη σκοτώσεις και είσαι καλός άνθρωπος. Αν δεν μου κάνουν κάτι είμαι πολύ καλός λέμε. Έτσι όμως ας μην περιμένουμε πολλά ούτε από τους άλλους, ούτε απ αυτήν την κοινωνία..

Ο Θεός, που μας κατασκεύασε (αν το πιστεύουμε), δεν μας έκανε για τα μέτρια, τέλειοι γίνεσθε λέει (1Κορ 14:20). Μας έκανε για τα τέλεια, μας θέλει τέλειους. Και ναι μεν η τελειότητα είναι χαρακτηριστικό μόνο του Δημιουργού, αλλά το θέμα είναι να προσπαθούμε να τον φτάσουμε, να του μοιάσουμε. (αυτό δεν είναι;) Η τελειότητα είναι μια πορεία. Πρέπει να την ποθήσουμε. Κοιτάζοντας προς το τέλειο προσπαθείς να γίνεις όσο το δυνατόν καλύτερος. Καμμία σχέση φυσικά με την λεγόμενη τελειομανία, όπου κοιτάζοντας προς το τέλειο αποθαρρύνεσαι και δεν προσπαθείς, εδώ κοιτάζεις προς το τέλειο και αυτό αποβαίνει δημιουργικό κίνητρο.

Και αν ακόμα δεν πιστεύουμε (αλήθεια στην σημερινή Ελλάδα πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε έχω μπερδευτεί) πως ο Θεός μάς έκανε, και απλά και μόνο υπάρχουμε (έτσι, το πώς και το γιατί δεν μας νοιάζουν) και πάλι η ζωή αν την κοιτάξουμε μάς το αποδεικνύει, όσο πιο χαμηλά βάζεις τον πήχη, τόσο πιο δύσκολο θα σου φαίνεται να τον περάσεις.

Εμείς πρέπει να σας δείχνουμε το Έβερεστ έλεγε ένας πνευματικός άνθρωπος του καιρού μας, όποιος μπορεί ανεβαίνει, όσο μπορεί προς τα εκεί.

ΥΓ: Διασκεδαστικό είναι αν σκεφτεί κανείς πως το κόμμα που ουσιαστικά εδραίωσε αυτόν τον θεσμό που υπήρχε από πριν και πέρασε από 40 κύματα, είχε ως ένα από τα βασικά του συνθήματα την δεκαετία του '70 και του '80 το Έξω οι Βάσεις του θανάτου (αναφερόμενο στις στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα)!

Η συνήθης φωτό με τα κοριτσάκια
που κοιτούν αγωνιωδώς τα αποτελέσματα
πλαισιώνει οποιοδήποτε άρθρο
σχετικό με τις Πανελλήνιες

#βάσεις