Φαΐ όχι ποδόσφαιρο

Φαΐ όχι ποδόσφαιρο, λέει το σύνθημα στην ΕΤ3 που έγραψαν κάποιοι προφανώς νεαροί ενθουσιώδεις επαναστάτες που θέλουν να ξεφύγουν από τον συρμό παραλία καφές Μουντιάλ το οποίο τους φαίνεται πολύ ρηχό. Ίσως να είναι καλή τους αυτή η πρόθεση.

Ίσως τους ξεφεύγει όμως κάτι. Μιλάνε για φαΐ. Λέει ο κομμουνιστής θεατρικός συγγραφέας Μπ. Μπρεχτ αυτοί που είναι ψηλά θεωρούν ντροπή να μιλήσουν για το φαΐ. Ας αναλογιστεί κάποιος ποιοι τώρα άραγε είναι ψηλά στην κοινωνία μας και σε ποιους εφαρμόζεται αυτή η φράση.

Μιλάνε, φωνάζουν για φαΐ, για δικαιώματα. Όποτε ακούς κάποιον να φωνάζει, αν έχεις την στοιχειώδη σοφία και σύνεση θα πρέπει να βάλεις σχεδόν ενστικτωδώς δύο κόσκινα:

-Άραγε οι προθέσεις τους είναι καλές, είναι αγαθές, είναι αυτό που λένε χωρίς να κρύβεται κάτι άλλο από πίσω; Μια προσπάθεια να σε πάρουν με το μέρος τους εκμεταλλευόμενοι κάποιαν ανάγκη σου (η ανάγκη είναι συνήθως πολύ κακός σύμβουλος, εκτός αυτού ξέρουν αυτοί πραγματικά τις ανάγκες σου;) για να σε προσεταιριστούν, να σε πάρουν με το μέρος τους; Και μετά να σε χρησιμοποιήσουν για μέρος της δικής τους ευρύτερης ατζέντας παρά την θέλησή σου; ξέρουν το καλό σου; Ακόμα και καλός να είναι ο σκοπός τους θεωρητικά αρκεί αυτό για να δικαιολογήσει το να γίνεις χωρίς όρους υποστηρικτής τους;; Το δέχεσαι;

Αν υποτεθεί ότι περνάνε το 1ο κόσκινο
-Πρέπει να μπει ένα δεύτερο, πιο πρακτικό: το πρώτο δεν αρκεί, δεν φτάνει. Μιλάνε για φαΐ. Αυτά που προτείνουν άραγε φέρνουν φαΐ;; Φέρνουν ζωή και ευ ζην; Ή φέρνουν μήπως μιζέρια και δυστυχία όπου εφαρμόστηκαν μέχρι τώρα οι φανταχτερές ιδέες αυτών των ενθουσιωδών καλοθελητών ιδεολόγων;; Αξίζει μια μικρή έρευνα πριν να ακολουθήσει κανείς άκριτα ένα σύνθημα και μια ιδέα.. Αυτό μας διαφοροποιεί από τα ζώα.