26 Ιανουαρίου 2013

Τίς πταίει;

Είναι πολύ συνηθισμένο και μέσα στην ανθρώπινη φύση μας για κάθε κακό να ψάχνουμε μιαν αιτία. Δεν μπορούμε να το αφήσουμε έτσι. Λίγο μας αναπαύει, αν ακόμα και αν δεν μπορούμε να βρούμε κάτι για να καλυτερέψουμε την κατάσταση να ψάχνουμε να βρούμε τί ή ποιός έφταιξε. Μέσα σ' αυτό πολλές φορές βρίσκουμε να ρίξουμε τις ευθύνες και σε πράγματα ή πρόσωπα που δεν έχουν απαραίτητα την κύρια ευθύνη για την συγκεκριμένη κατάστασή μας ή δεν έχουν καν ευθύνη.


Είναι μια φυσική όσο και όμορφη λειτουργία του ανθρώπου. Προσωπικά δεν θυμάμαι ποτέ να μπορώ να αποδεχτώ κάτι απλά 'επειδή έτσι'.. Πάντα έψαχνα να βρω μιαν απάντηση, δεν γίνεται, θα μπορούσε να είχε γίνει αλλιώς λέω, καλύτερα. Άμα κατέληγα ότι δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς ηρεμούσα λίγο. Το κάθετι έχει την αιτία του. Ο λογικός άνθρωπος πάντα θα αναρωτιέται. Το ζήτημα είναι κατευθύνουμε αυτήν μας την τάση και παρόρμηση προς την αλήθεια; χρησιμοποιούμε την λογική μας για να βρούμε τις πραγματικές αιτίες; Ή αφηνόμαστε να μας παρασύρει το συναίσθημα ψάχνοντας απλά κάπου να τα φορτώσουμε όλα (αποδιοπομπαίους τράγους) έτσι για να ξορκίσουμε το κακό; Γιατί μπορεί αυτό να μας δίνει μία πρόσκαιρη ικανοποίηση στο θυμικό μας, αλλά ούτε προς κάτι δημιουργικό ωφελεί ώστε πχ να μάθουμε από τα λάθη μας και να τα αποφύγουμε στο μέλλον και θύματα διαφόρων δημαγωγών μπορεί να μας κάνει.. Ας προσέξουμε λοιπόν..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου